Ομοφυλοφιλία στον δημόσιο διάλογο

αναδημοσιεύουμε άρθρο του Κωνσταντίνου Πουλή από το ThePressProject

Στους ναζί η ομοφυλοφιλία χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές περιπτώσεις ως πρόσχημα, προκειμένου ο Χίτλερ να απαλλαγεί από ανεπιθύμητους ανταγωνιστές. Ο αρχηγός των Ταγμάτων Εφόδου Ερνστ Ρεμ είχε ερωτική σχέση με τον οδηγό του, με τον οποίον τους βρήκαν μαζί στο κρεβάτι τη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», όταν ο Χίτλερ ξεκαθάρισε τους λογαριασμούς του δολοφονώντας μαζικά αυτούς που θεωρούσε πιθανούς αντιπάλους από τον πολιτικό του χώρο. Στην υπόθεση Ρεμ είχε αναφερθεί σε ένα άρθρο του (Ομοφυλοφιλία και φασισμός, εκδ. Άγρα) ο γιος του Τόμας Μαν, ο Κλάους Μαν, αντιφασίστας ακτιβιστής και ομοφυλόφιλος. Κατηγορώντας τότε την Αριστερά που αντέγραφε την ομοφοβική προπαγάνδα των ναζί, έλεγε πως «εκείνο που έκανε τον Ρεμ πραγματικά αηδιαστικό δεν ήταν αυτό που του καταμαρτυρούσαν πρώτα ο αριστερός Τύπος και αργότερα ο Χίτλερ, αλλά το γεγονός πως επρόκειτο για ένα κυνικό, χοντροκομμένο καθίκι, όπως όλοι οι αρχηγοί των ναζί».

Ο Πέτρος Τατσόπουλος δήλωσε ότι η επίμαχη φράση (πως έχει πηδήξει τη μισή Αθήνα, άρα δεν είναι «αδερφή») απομονώθηκε, και διαστρεβλώθηκε το νόημα της – ότι το πνεύμα της ήταν ειρωνικό. Η συνέχεια της συνέντευξης έχει ως εξής: «Δηλαδή, τι άλλο να πω; Τώρα, στα γεράματα, να βγάζω φωτογραφίες με τα παιδιά μου ή με τις συζύγους μου, για ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι «αδερφή» στους φασίστες που τους βολεύει, γιατί όταν είσαι κακός στην Ελλάδα πρέπει να είσαι σε όλα κακός. Δηλαδή, να είσαι και ηλίθιος και «αδερφή» και τραμπούκος και μοχθηρός και όλα». Υπάρχει κάποιος τρόπος να διαβαστεί αυτή η παράγραφος, που να μην προϋποθέτει πως το να είσαι «αδερφή» είναι κάτι εξίσου κακό με το να είσαι ηλίθιος, τραμπούκος και μοχθηρός;

Δεν θα ήθελα καθόλου να κάνω τη χάρη στη Χρυσή Αυγή να στρέψω την κουβέντα σε έναν πολέμιό της, πολύ περισσότερο δε που διαθέτω μεγάλη κατανόηση προς οποιονδήποτε στενεύεται όταν αναγκάζεται να τηρεί τα όρια του «πολιτικού καθωσπρεπισμού», όπως έχει δηκτικά αποδοθεί ο όρος «political correctness». Με ενδιαφέρει ωστόσο πώς γίνεται ο δημόσιος διάλογος, και ιδίως πώς γίνεται ο δημόσιος διάλογος όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει, όταν καραδοκεί παντού ο πειρασμός να φερθούμε σαν άγριοι. Σε μια εποχή που βράζει ο τόπος πολιτικά, προφανώς δεν ενδιαφέρουν οι σεξουαλικές προτιμήσεις και επιδόσεις κανενός. Όμως όταν οι φασίστες μοιράζουν φυλλάδια που ειδοποιούν πως οι ομοφυλόφιλοι είναι ο επόμενος στόχος τους, όταν εδώ και καιρό χτυπούν και στέλνουν στο νοσοκομείο ομοφυλόφιλους νεαρούς στο Γκάζι (σποραδικά τέτοια περιστατικά έχουν λάβει ελάχιστη έως καμία δημοσιότητα) και ένα κομμάτι της Αριστεράς εξακολουθεί να απαντά πως «αδίκως μας κατηγορείτε ότι είμαστε αδερφές, εμείς είμαστε άντρακλες», ή «μας κατηγορείτε γιατί είστε κι εσείς αδερφάρες», θα πρέπει πιστεύω να επανεκτιμήσουμε πώς θα θέλαμε να απαντήσουμε και να απαντούμε στη στοχοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Η λύση δεν είναι να εντοπίσουμε την ομοφυλοφιλία στο εσωτερικό των φασιστικών οργανώσεων ή να διαφημίσουμε τον ανδρισμό μας, αλλά να αντιτείνουμε απλά πως για κείνους μπορεί να θεωρείται ελάττωμα, για μας, όχι. Ηθικό ελάττωμα είναι η βαρβαρότητα.

Δημοσίευμα στην Huffington Post για τις ομοφοβικές επιθέσεις στην Αθήνα

«Στη σκιά του φόβου ζουν οι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Huffington Post. Το δημοσίευμα κάνει λόγο για επιθέσεις που έχουν δεχτεί ομοφυλόφιλοι στο κέντρο της Αθήνας: όπως αναφέρεται, από τον Αύγουστο καταγγέλλονται τουλάχιστον δύο ομοφοβικές επιθέσεις το μήνα.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, τέτοιου είδους επιθέσεις έχουν αυξηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, που η χώρα μαστίζεται από την κρίση, αλλά και από τότε που η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή. Διαβάστε το δημοσίευμα στο πρωτότυπο:

Gay People Living in Fear in Greece

What was supposed to be a fun evening for Stamatis Peramatzis, turned out to be a nightmare. As the 39-year-old was walking out of a parking lot together with his partner in an Athens mall, a man out of nowhere appeared and screamed: “Faggots, we will kick you out of Greece and you will never come back”.

“I tried to ignore him, hoping he would just go away,” Peramatzis recalls. “But he didn’t. He came back together with another guy, dressed in black, yelling they were going to teach us a lesson.” But the two men were lucky. A security guard came to their rescue and the worst did not happen.

Peramatzis, who works for an international NGO in Athens, did not report the incident to the police. “My boyfriend was shocked and scared. We knew that the police would not do much to assist us”.

Such is the new reality of being a gay in Greece today, where economic turmoil and a rise in national fervour has resulted in a spike in hate crimes against members of the lesbian, gay, bisexual and transgender community (LGBT).

Last August, 25-year old Stefanos Agelastos, a science student and gay activist, was accompanying a friend to a bus stop when two men on a motorcycle asked them if they were gay. When Agelastos acknowledged he was, the men attacked them.

“Suddenly, they started punching and kicking us. We were shocked. I managed to grab my mobile phone and call the police.”

Agelastos bitterly recalls that not one of the passersby came to their rescue. “People just ignored what was happening. Only a shop keeper from Pakistan and a drug user who was wandering in the street came to help”. And though the young man reported the incident to the police, his assailants were never identified.

Although Greece has antidiscrimination laws protecting gays in employment, there are no hate crimes per se in its criminal code. Very few cases are being reported to the police because gay men and women fear further discrimination. At the same time the police remain poorly trained to handle increased homophobia and in most cases encourage the complainers to drop the charges.

Of four such cases filed since September in Athens, not a single case has been prosecuted.

“Homophobia is not something new. Greek society has always been profoundly conservative and oppressive,” says Agelastos, who now lives in Spain with his partner. “Some years back, when I kissed my boyfriend in a public bus, passengers protested and verbally abused us.”
This is not surprising. In 2003, a Greek television station was fined 100,000 euros for showing two men kissing, while in October this year, Greece’s national broadcaster E.R.T. cut a scene of a gay kiss from the evening British television series Downton Abbey.

“Before the financial crisis, people were tolerant as long as things were not visible. This tolerance was superficial. People were just too selfish,” says Elena Diamantopoulou, an activist at Color Youth, a non-profit LGBT organization, adding that the root cause of discrimination is the lack of education. “There is no sex education in Greek schools and no discussion on sexual and gender identity.”

However, the situation has been aggravated with the financial crisis that has hit Greece hard over the last three years, activists say.

The official unemployment rate has reached 25%t and half of Greece’s youth are without work. Wages have fallen by a third since 2009 and more than three million live in this nation of 11 million with less than 300 euros per month, while prices in basic commodities have skyrocketed.

This increase in poverty and political instability has given rise to the far right Golden Dawn party which until recently had been largely obscure, winning 18 seats in last June’s parliamentary elections.

Legitimized by the media, Golden Dawn has since emerged as a ‘player’ in Greek politics by playing on real social anxieties and turning the country’s most vulnerable into scapegoats to the current crisis. After beating up immigrants-or anyone they presume not to be Greek-along with stepping up their presence on the streets, Golden Dawn MPs are now leading gangs of supporters to raid and smash migrants stalls in the local flea markets.

In October, supporters and MPs of Golden Dawn, attacked a theater showing Terrence McNally’s Corpus Christi – a play depicting Jesus and his apostles as gay men in Texas – and forcing the show to be cancelled. As the actors cowered inside, calling frantically the police, one Golden Dawn MP was filmed outside, calling the actors “little faggots” and warning that “your time has come, you little whores”.

“Homophobic attacks have always existed in Greece. In most cases they go unreported, as there is a general fear of reporting them to the police,” says Andrea Gilbert, a spokesperson of the Athens Pride, a gay rights organization. “However over the last year there is a clear increase in antigay attacks. The perpetrators now act in seeming impunity and although we are not always able to name them as members of the Golden Dawn, their attacks follow the same patterns of the Golden Dawn’s attacks against migrants. These people hate migrants, gays, foreigners, women. They hate everyone”.

So bad is the current situation that some have equated the attacks as similar to what happened in the early days of the Nazi party in Germany, when fascist gangs of uniformed men openly attacked gays, Jews, and others deemed socially undesirable.

“People are afraid to go out anymore. They don’t dare hold hands in public. The attacks deprive them of basic human rights, such as freedom of expression or the right to walk freely in the streets,” says Gilbert.

Earlier in November, a gang of 12 men dressed in black who identified themselves as members of Golden Dawn physically attacked and chased volunteers distributing anti-hate flyers in Gazi, a gay-friendly area of Athens.

“How can we ask our volunteers to go out and distribute flyers to the public? How can we send a 19 or a 20-year-old, out in the streets to raise awareness only to be physically assaulted by a gang of Golden Dawn supporters?” asks Gilbert.

But what is even more worrying now is the escalation of the attacks. Since August, there have been at least two homophobic attacks per month – and those are only the ones officially reported, although activists believe this is just the tip of the iceberg.

Today, gangs riding motorbikes and dressed in black, often carrying knifes, patrol the gay-friendly areas of the Greek capital, verbally and physically attacking those they assume to be gay, although the Greek police is not reporting any official figures. “If we look at the big picture, these attacks do not come as a surprise. The whole attitude of the Greek state and Greek society is racist,” says Diamantopolou of Color Youth.

Only a few months ago, Greek authorities published photos and the personal data of HIV-positive sex workers, which resulted in a public outcry. The former Greek health minister Andreas Loverdos went so far as to propose the deportation of foreign sex workers with HIV saying that “the disease is transmitted from illegal immigrants to the Greek client, and consequently to the Greek family”.

But, despite rising levels of fear in Greece’s gay community, many remain resolute, noting that the recent attacks have actually made people more determined and unified.

“We will never abandon the fight and we will never leave the streets,” says Diamantopoulou. “I will be there each day distributing anti-hate flyers and raising awareness. We came a long way, and we won’t let a bunch of thugs intimidate us.”

 

 

 

Follow Fragkiska Megaloudi on Twitter: www.twitter.com/Fran22117

Δίωξη του Pride Θεσσαλονίκης

Ακολουθεί δελτίο τύπου της HOMOphonia:

ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ PRIDE ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Στις 15 Νοέμβρη θα δικαστεί η HOMOphonia για… διατάραξη κοινής ησυχίας τη δεύτερη μέρα του Pride Θεσσαλονίκης του 2012.  Συγκεκριμένα εκδικάζεται το κλητήριο θέσπισμα που θυροκολλήθηκε στο σπίτι του Γιάννη Πρώιου, μέλους της συλλογικότητας που οργάνωσε το Pride, ο οποίος είχε δηλώσει υπεύθυνος για οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί.

Λόγω της παραχώρησης του πεζόδρομου της οδού Αγίας Σοφίας για μία και μόνο ημέρα, ήμασταν αναγκασμένοι να ξεκινήσουμε και να ολοκληρώσουμε όλες τις εργασίες υπό την πίεση αυτού του ελάχιστου χρονικού διαστήματος που μας είχαμε στη διάθεσή μας (στήσιμο των περιπτέρων, της σκηνής και οτιδήποτε χρειαζόταν). Στον χώρο υπήρχαν λιγοστά άτομα λόγω της μεσημεριανής ώρας, ένας εκ των οποίων και ο σκηνογράφος του Pride, Γιάννης Πρώιος. Την συγκεκριμένη ώρα χρειάστηκε να στηθεί ο ήχος επί της σκηνής και να γίνει μια τελική δοκιμή του. Μέσα στα ελάχιστα αυτά λεπτά, δυνάμεις που εναντιώνονταν στην πραγματοποίηση του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας φρόντισαν να καλέσουν την Αστυνομία, η οποία ήρθε τάχιστα λόγω της μηδαμινής απόστασης του αστυνομικού τμήματος (πλ. Αριστοτέλους) από τον χώρο των εκδηλώσεων. Όταν οι αστυνομικοί διαπίστωσαν πως πρόκειται για τεστ ήχου, μάς διαβεβαίωσαν ότι ζητούν τα στοιχεία του Γιάννη Πρώιου μόνο για τυπικούς λόγους και ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Να σημειωθεί πως εξαιτίας των εμπρηστικών δηλώσεων ορισμένων κύκλων που “δεν επιθυμούσαν” να διεξαχθεί το 1ο Φεστιβάλ ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας (Gay Pride), τα μέλη και οι εθελοντές της HOMOphonia ήμασταν ιδιαίτερα προσεκτικοί όσον αφορά ζητήματα σεβασμού των ωρών κοινής ησυχίας και της καθαριότητας του χώρου. Λαμπρό παράδειγμα αυτής της στάσης είναι το γεγονός πως με το πέρας των εκδηλώσεων, παραδώσαμε τον δημόσιο χώρο πεντακάθαρο, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα χαρτάκι πεταμένο κάτω.

Εμείς που οργανώσαμε περήφανοι αυτή την εκδήλωση απαίτησης σεβασμού και ισονομίας για τους ομοφυλόφιλους, δεν θα μπορούσαμε να μην σεβαστούμε τη χρήση του δημόσιου χώρου, τους συμπολίτες μας, τους καταστηματάρχες της περιοχής. Και επειδή από τα γεγονότα κρίνεται κανείς, όλοι οι καταστηματάρχες της περιοχής μάς συνεχάρησαν για την άρτια διοργάνωση και την πολιτισμένη συμπεριφορά. Βέβαια, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς το ίδιο για τη θλιβερή εικόνα ελάχιστων ατόμων, οι οποίοι καθοδηγούμενοι από την άγνοια και το μίσος σε κάθε τι διαφορετικό, επιδίωξαν να ματαιώσουν το Gay Pride, και μάλιστα με τρόπο που δεν συνάδει σε μια σύγχρονη, δημοκρατική και πολιτισμένη κοινωνία.

Όποιοι και να κρύβονται πίσω απ’αυτές τις ενέργειες, δηλώνουμε πως δεν πτοούμαστε. Εμείς που οργανώσαμε το 1ο μαζικότατο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (με συμμετοχή 3000 διαδηλωτών στην πορεία) θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος να διεκδικούμε το αυτονόητο: Το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και στο σεβασμό αυτής, και την κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες και τους/τις τρανς, σε μια πόλη με ιστορία συνύπαρξης και σεβασμού στο διαφορετικό. Η συλλογικότητά μας, η HOMOphonia, είναι εδώ και θα είναι εδώ στον αγώνα υπεράσπισης των ΛΟΑΤ δικαιωμάτων. Είναι εδώ και ήδη ετοιμάζει με μεγαλύτερο πάθος και ευθύνη το 2ο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (Lgbt Pride).

… Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει έναν αγώνα δίκαιο,
και τέτοιος είναι ο δικός μας αγώνας.

homophonia.thess.pride@gmail.com

www.facebook.com/thesalonikipride