Στιβ Ντέιβις: “Είμαι γκέι” – Coming Out για τον Βρετανό αθλητή του κρίκετ

O Στιβ Ντέιβις, ένας από τους πιο γνωστούς Βρετανούς αθλητές του κρίκετ ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι είναι γκέι, γεγονός που προκάλεσε αίσθηση στην συντηρητική κοινωνία της Μεγάλης Βρετανίας. Ο 24χρονος αθλητής ανακοίνωσε τις σεξουαλικές προτιμήσεις του, τις οποίες ωστόσο οι συμπαίκτες του γνώριζαν εδώ και περίπου έναν χρόνο, σε συνέντευξή του στην Daily Telegraph.

Η απόφαση του Ντέιβις, να προβεί σε αυτήν την αποκάλυψη, η οποία θα του αλλάξει τη ζωή, (προς το καλύτερο ή το χειρότερο η ιστορία θα το κρίνει) έγινε τη Δευτέρα, ωστόσο οι συναθλητές του γνώριζαν για τα προσωπικά του εδώ και ένα χρόνο.

Ο 24χρονος γνωστοποίησε τα του …οίκου του στους συμπαίκτες του πέρυσι, όταν κλήθηκε από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να λάβει μέρος στο τουρνουά Αshes στην Αυστραλία. Τότε, ο Ντέιβις τους ζήτησε να το κρατήσουν μυστικό κάτι που σεβάστηκαν απόλυτα άπαντες.

Ο λόγος που αποφάσισε να το κάνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν διότι όπως παραδέχτηκε του ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κρύβεται ειδικά στις αποστολές, περιγράφοντας ως τεράστια ανακούφιση το συναίσθημα που αισθάνθηκε όταν μοιράστηκε με τους συμπαίκτες του το μεγάλο του μυστικό.

Ο Ντέιβις είναι ο πρώτος επαγγελματίας αθλητής του κρίκετ που βγαίνει από την ντουλάπα.

“Είναι κάτι με το οποίο ζω εδώ και πολύ καιρό. Έτσι, ένιωσα ότι είχε έρθει η σωστή στιγμή. Νιώθω αγχωμένος που το αποκάλυψα, αλλά ποιος δεν θα ένιωθε; Είναι η πιο μεγάλη απόφαση έχω πάρει ποτέ και σίγουρα η πιο δύσκολη. Πιο δύσκολη ακόμη και από το να αντιμετωπίζει τον Μπρετ Λι στο κέντρο”, αποφάνθηκε με χιούμορ ο διάσημος αθλητής και πρόσθεσε:

“Οι δύο εβδομάδες (σ.σ.: στην Αυστραλία) έμοιαζαν δύο χρόνια για μένα. Ήταν σίγουρα δύσκολο. Το κρίκετ ήταν η απόδραση μου. Όταν έπαιζα κρίκετ ήμουν πολύ χαρούμενος, αφού το μόνο για το οποίο είχα να ανησυχώ ήταν η μπάλα”.

Ο αθλητής δεν κλήθηκε στην εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού τη θέση του πήρε ο Ματ Πράιορ, ωστόσο ο ίδιος δεν θέλει να είναι κακοπροαίρετος και να πιστέψει ότι αυτό συνέβη λόγω των όσων είπε δημόσια για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.

“Πικράθηκα. Αρρώστησα, αλλά δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα στοίχιζε τη θέση μου στην εθνική ομάδα. Σκέφτηκα ότι δυστυχώς για μένα, ο Ματ ήταν πιο κατάλληλος από εμένα”, είπε ο Ντέιβις, ο οποίος δεν είχε αποκαλύψει τίποτα στους γονείς του Μάικ, Λιν και την μεγαλύτερη αδελφή του, Τζέμα, έως τα 19 του.

“Η υποστήριξη που μου παρείχαν ήταν απίστευτη. Και δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί”, επεσήμανε ο αθλητής που εθεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερη ταλέντα που έχουν περάσει από το άθλημα κατά τη θητεία στην εθνική ομάδα κάτω των 20 ετών.

Σίγουρα η τόλμη του Ντέιβις είναι κληρονομικό χάρισμα αν λάβει κανείς τις δηλώσεις των γονιών του: “Είμαστε υπερήφανοι για εκείνον και τον αγαπάμε σαν γιο μας, σαν έναν επιτυχημένο αθλητή και ελπίζουμε και ως ένα πρότυπο για τους νέους ανθρώπους που παραδέχονται τη σεξουαλικότητα τους”.

Ο Στιβ Ντέιβις, ακολούθησε το παράδειγμα της πλέον εμβληματικής μορφής του ράγκμπι, του πρώην αρχηγού της κοινής ομάδας ράγκμπι Ουαλίας και Βρετανίας, Γκάρεθ Τόμας, ο οποίος όταν το 2009 είχε αποδεχτεί τη σεξουαλικότητα του δημόσια είχε προκαλέσει έκπληξη, αφήνοντας άπαντες άφωνους.

Ο λόγος ήταν ότι υπήρξε παντρεμένος με την Τζέμμα από το 2001 έως και το 2007, διάστημα στο οποίο είχαν προσπαθήσει χωρίς επιτυχία να κάνουν παιδιά, με τη σύζυγο του να αποβάλει τρεις φορές. Τότε, ο Τόμας είχε τονίσει: “Δεν θέλω να μείνω γνωστός ως γκέι παίκτης του ράγκμπι. Θέλω να μείνω γνωστός ως παίκτης του ράγκμπι και πρώτα απ’ όλα ως άνδρας”.

Το θάρρος του θηριώδους, Τόμας ήταν αυτό που έδωσε δύναμη στον Στιβ Ντέιβις να ξεστομίσει τις δύο λέξεις, που θα αποτελέσουν σταθμό στη ζωή του: “Η ιστορία του Γκάρεθ Τόμας με βοήθησε, αφού που έδειξε ότι μπορώ να το κάνω κι εγώ. Ήταν αρκετά γενναίος που ύψωσε το ανάστημα του και είπε ποιος ήταν. Επομένως, θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να βοηθήσω οποιονδήποτε, όπως βοήθησε και εκείνος εμένα”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τόμας, ο οποίος κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο ανδρισμού λόγω της εμφάνισης του, είχε την αμέριστη συμπαράσταση των ανθρώπων του ράγκμπι, δήλωσε ότι στο εξής θα έχει υπό την αιγίδα του τον Ντέιβις:

“Η Ομοσπονδία του Κρίκετ θα πρέπει να στείλει ένα σαφές μήνυμα σεβασμού προς τον Στίβεν, έτσι θα αποφευχθούν φαινόμενα αποδοκιμασιών και προσβολής του. Εφόσον δεν υπάρχει καμία ανοχή από την ομοσπονδία στα θέματα ρατσισμού, γιατί να υπάρχει σε οποιοδήποτε είδος διαφορετικότητας. Στην περίπτωση μου υπήρξε ένα περιστατικό στο πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας για το πρωτάθλημα (σ.σ.: μετά την αποκάλυψη), όπου οι οπαδοί της Κάστλφορντ φώναζα υβριστικά συνθήματα εναντίον μου. Όμως, υποδείχθηκαν από άλλους οπαδούς της Κάστλφορντ και η ομοσπονδία τους απέκλεισε, επιβάλλοντας χρηματική ποινή στο σύλλογο, ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι το ράγκμπι είναι ένας άθλημα για όλους”.

Το θέμα σχολίασε και ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, Αντι Φλάουερ, ο οποίος σημείωσε: “Είναι κάτι το οποίο ο Στιβ μοιράστηκε με εμένα και τους συμπαίκτες του καιρό πριν. Θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι ο Στιβ είναι ένας ταλαντούχος αθλητής του κρίκετ και ένα άξιο μέλος της εθνικής ομάδας. Η προσωπική του ζωή αφορά τον ίδιο και δεν επηρεάζει την ικανότητα του να βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο σε διεθνές επίπεδο στο άθλημα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσει να δουλεύει σκληρά για να κερδίσει ξανά τη θέση του στην εθνική ομάδα. Ο Στιβ είχε και θα συνεχίσει να έχει τον απόλυτο σεβασμό όλης της ομάδας και οποιουδήποτε σχετίζεται με το αγγλικό κρίκετ”.

Για το θέμα τοποθετήθηκε και ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Βίκραμ Σολάνκι, ο οποίος εξέφρασε τη συμπαράσταση του, οπότε, ας ελπίζουμε ότι άπαντες δεν θα μείνουν μόνο στα λόγια.

πηγή

Η Ελλάδα δικάζεται για τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το Σύμφωνο Συμβίωσης

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

18 Φεβρουαρίου 2011

Ευρω-δίκη Ελλάδας για αποκλεισμό ζευγαριών ιδίου φύλου από σύμφωνο συμβίωσης

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) ενημερώνει την κοινή γνώμη πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάσισε να συνενώσει δύο προσφυγές κατά του αποκλεισμού των ζευγαριών του ιδίου φύλου από το σύμφωνο συμβίωσης (Νόμος 3719/2008) και να τις κοινοποιήσει στην Ελλάδα με το ερώτημα αν η διάκριση αυτή παραβιάζει το Άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) μόνο του ή σε συνδυασμό με το Άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων), καθώς και το Άρθρο 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Η πρώτη προσφυγή υποβλήθηκε στις 6 Μαΐου 2009 από τους Γρηγόρη Βαλλιανάτο και Νίκο Μυλωνά μέσω του ΕΠΣΕ και γνωστοποιήθηκε σε γενικό κοινό δελτίο τύπου των οργανώσεων Athens Pride,  Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας και ΕΠΣΕ στις 5 Μαΐου 2009 (http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1158_gamos_symfono_symviosis_lgbt_greek.doc).

Η δεύτερη προσφυγή υποβλήθηκε στις 25 Μαΐου 2009 από δύο ζευγάρια γυναικών και ένα ζευγάρι ανδρών (που ζήτησαν να τηρηθεί η ανωνυμία τους) καθώς και τη ΜΚΟ «Σύνθεση» μέσω του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκου Αλιβιζάτου και του Διδάκτορα Νομικής Βαγγέλη Μάλλιου και γνωστοποιήθηκε από τη «Σύνθεση» στις 26 Μαΐου 2009 (http://www.10percent.gr/stiles/h-gnwmh-tou-10/1177-2009-05-26-14-25-40.html).

Ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Η κυβέρνηση καλείται σήμερα να απαντήσει στο ΕΔΔΑ μέχρι τις 31 Μαΐου 2011 είτε υπερασπιζόμενη ένα νόμο με τον οποίο διαφωνούσε ως αξιωματική αντιπολίτευση όταν ψηφίστηκε είτε αναγγέλοντας πως προχωρεί στην νομοθετική άρση της διάκρισης, την οποία επανειλημμένα υποσχέθηκε αλλά μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να κάνει».

Το ΕΠΣΕ και οι Γρηγόρης Βαλλιανάτος και Νίκος Μυλωνάς επίσης δηλώνουν πως πιστεύουν ότι η διεκδίκηση ενός τόσο θεμελιώδους δικαιώματος για την ΛΟΑΤ κοινότητα δεν είναι συμβατή με την ανωνυμία των προσφευγόντων ατόμων.

Επίσης, όπως φαίνεται στο επισυναπτόμενο τρισέλιδο σημείωμα του ΕΔΔΑ για την υπόθεση, την παραβίαση του Άρθρου 13 της ΕΣΔΑ επικαλέστηκε μόνο το ΕΠΣΕ. Στο σημείωμα αυτό είναι εμφανής επίσης η συνένωση των δύο προσφυγών. Είναι λοιπόν ατυχής ο ισχυρισμός πως «Η Ελλάδα δικάζεται για το σύμφωνο συμβίωσης που αποκλείει τα ομόφυλα ζευγάρια, μετά από προσφυγή της Σύνθεσης και 3 ζευγαριών» (http://www.10percent.gr/epikairotita/eidiseis/2176-2011-02-17-17-41-54.html).

Η προσφυγή του ΕΠΣΕ βασίστηκε σε απόφαση του ΕΔΔΑ τον Ιανουάριο 2008 στην Υπόθεση της E.B. κατά της Γαλλίας (παρουσίαση και μετάφραση της απόφασης στα ελληνικά στην ιστοσελίδα http://elawyer.blogspot.com/2008/03/h.html). Τότε το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης του ΕΔΔΑ καταδίκασε τη Γαλλία. Βασικά αποσπάσματα εκείνης της απόφασης: «Το Κράτος, το οποίο έχει υπερβεί τις υποχρεώσεις του Άρθρου 8 με τη δημιουργία ενός δικαιώματος [υιοθεσίας από μία ή ένα γονέα] (…) δεν μπορεί κατά την εφαρμογή αυτού του δικαιώματος, να λάβει μέτρα άνισης μεταχείρισης κατά την έννοια του Άρθρου 14… Το Δικαστήριο δεν μπορεί να μην παρατηρήσει ότι, απορρίπτοντας την αίτηση της προσφεύγουσας για άδεια υιοθεσίας, οι ημεδαπές αρχές προέβησαν σε διάκριση που βασίζεται στις κρίσεις τους όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό της, μια διάκριση που δεν είναι ανεκτή σύμφωνα με τη Σύμβαση… Συνεπώς, παραβιάστηκε το άρθρο 14 της Σύμβασης σε συνδυασμό με το Άρθρο 8.»

Γαλλία: ‘Οχι του Συνταγματικού Δικαστηρίου στη νομιμοποίηση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια

Κλειστή κρατά την «πόρτα» της νομιμοποίησης των γάμων ομοφυλόφιλων το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας, κρίνοντας ότι η απαγόρευση είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα της χώρας και αναθέτοντας στους πολιτικούς την ευθύνη της απόφασης για ενδεχόμενη αλλαγή της νομοθεσίας.

Στο Συνταγματικό Δικαστήριο προσέφυγε ένα ζευγάρι γυναικών που ενώθηκαν με ένα PACS (πολιτικό σύμφωνο αλληλεγγύης, πολιτική ένωση ανοιχτή στους ομοφυλόφιλους) και οι οποίες αναζήτησαν μια μεγαλύτερη νομική κάλυψη για τα τέσσερα παιδιά τους (φωτο).

Οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων είναι νόμιμοι στην Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, την Ισλανδία, τον Καναδά, τη Νότια Αφρική, την Αργεντινή και σε ορισμένα κράτη της Αμερικής.

Στην απόφασή του, το Συνταγματικό Δικαστήριο τονίζει ότι τα αμφισβητούμενα άρθρα του αστικού κώδικα -75 και 144- είναι «σύμφωνα με το Σύνταγμα».

Στην απόφαση τονίζεται ότι από τα άρθρα αυτά προκύπτει «σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία, γάμος είναι η ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας» (όπως υπενθύμισε το Ακυρωτικό Δικαστήριο, το ανώτατο δικαστικό όργανο της Γαλλίας, ακυρώνοντας γάμο ομοφυλοφίλων που είχε τελεστεί το 2004).

Όσον αφορά την αρχή της ισότητας ενώπιον του νόμου, το Συμβούλιο «έριξε το μπαλάκι» στους πολιτικούς.

«Με βάση την αρχή ότι ένας γάμος είναι η ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας, ο νομοθέτης, έκρινε, εντός των ορίων της δικαιοδοσίας του, ότι η διαφορετικότητα της κατάστασης ανάμεσα στα ζευγάρια ιδίου φύλου και στα ζευγάρια διαφορετικού φύλου μπορεί να δικαιολογήσει μια διαφορετική μεταχείριση όσον αφορά τους κανόνες οικογενειακού δικαίου» υπογραμμίζεται στην απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.

πηγή

Λύο Καλοβυρνάς: “Οι περισσότεροι έλληνες ομοφυλόφιλοι δεν έχουν πειστεί ότι αξίζουν ίσα δικαιώματα”

Ο Λύο Καλοβυρνάς μιλά στον blogger the elf at bay για όλους και για όλα: για τον ακτιβισμό, για το coming out, για το αν το Athens Pride είναι πολιτική εκδήλωση ή πανηγύρι, τη μονογαμία, το aids, τον γάμο και την υιοθεσία, τους πολιτικούς, το διάβασμα, τη μετάφραση..:

Ο πρόλογος

Τον Λύο τον είχα ακουστά από διάφορους φίλους. Διακρίνεται για το πνεύμα του, την ζωτικότητά του, το αίσθημα συναδελφικότητας. Ήμουν πολύ περίεργος για αυτήν την συνέντευξη δεδομένου ότι είχα κάποιες αιρετικές απορίες γύρω από την ομοφυλοφιλία κι ό,τι την διέπει.

Το κυρίως θέμα

Αποκαλείστε gay activist. Ασχολείστε με θέματα που άπτονται της ομοφυλοφιλίας. Ρατσισμός, περιθωριοποίηση, 10%, hiv.gr. Αυτή η ενασχόληση δεν είναι ολίγον τι αποκλειστική και περιορισμένη, εντάσσοντάς σας σε μία επαγγελματική προβλεψιμότητα;

Είμαι γκέι ακτιβιστής με την έννοια του κοινωνικά ενεργού πολίτη, αλλά η ενασχόληση με τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι επάγγελμα. Βεβαίως, η ενασχόληση αυτή επηρεάζει άλλες πτυχές της ζωής μου, μία από τις οποίες είναι η επαγγελματική, με την έννοια ότι ως μεταφραστής επιδεικνύω ευαισθησία ως προς την ορθή γλωσσική και υφολογική απόδοση κειμένων που π.χ. μεριμνούν να μην είναι σεξιστικά ή ομοφοβικά. Το ίδιο ισχύει και στο επάγγελμά μου ως συμβούλου ψυχικής υγείας: η εμβάθυνση στην κοινωνική καταπίεση με καθιστά ικανό να φωτίζω πτυχές των προσωπικών θεμάτων του κάθε συμβουλευόμενου και από αυτή την πλευρά. Ως προς το πρώτο σκέλος, αν είναι αποκλειστική και περιορισμένη, νομίζω ότι αν θέλεις να κάνεις σωστή δουλειά αναγκαστικά περιορίζεις ως ένα βαθμό το πεδίο δράσης, ειδάλλως κινείσαι στην επιφάνεια. Δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με όλα τα κοινωνικά ζητήματα που με καίνε. Παρόλ’ αυτά, οι αρχικές μου βάσεις και παιδεία είναι ο φεμινισμός, όχι τα γκέι δικαιώματα.

Πιστεύετε ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να διατρανώνεται μέσω μιας ομολογίας; Αν ναι σε τι αποσκοπεί αυτό; Διαβάζω και ακούω ανθρώπους να υποστηρίζουν την επιβεβλημένη δήλωση της διαφορετικής σεξουαλικής ταυτότητας. Η πραγματική απελευθέρωση ολοκληρώνεται μέσα από μια τέτοια δήλωση;

A rose by any other name would smell as sweet, αλλά τα λόγια έχουν τεράστια δύναμη. Αρκεί να σκεφτούμε πόσο μας νοιάζει ένα «σ’ αγαπώ» όταν αρθρώνεται ή δεν αρθρώνεται – σχεδόν καθιστά το συναίσθημα υπαρκτό, σαν να μην υπήρχε πριν από την άρθρωσή του. Θα ήταν υπεραπλούστευση να ισχυριστούμε ότι «δημόσια δήλωση ομοφυλοφιλίας = απελευθέρωση». Περισσότερο ισχύει ότι το να δηλώσουμε δημόσια την ομοφυλοφιλία μας είναι ένα κομμάτι της απελευθέρωσης, μια μεγάλη δρασκελιά προς τα εκεί. Σε τι αποσκοπεί; Εξ ορισμού πάντα κρύβουμε όσα αισθανόμαστε ότι πρέπει να κρυφτούν: κάτι το κακό, κάτι που προκαλεί ντροπή, τύψεις, ενοχές. Ποτέ δεν κρύβουμε κάτι το καλό. Η απόκρυψη της ομοφυλοφιλίας μας είναι μια υποσυνείδητη, έμμεση παραδοχή ότι η ομοφυλοφιλία είναι κακό πράγμα. Ας μη γελιόμαστε, έτσι έχουμε μεγαλώσει όλοι μας. Είναι δύσκολο ν’ αποτινάξουμε αυτή τη βαθιά ριζωμένη άποψη που μας έχουν ενσταλάξει από τα γεννοφάσκια μας. Γι’ αυτό έχει τεράστια απελευθερωτική δύναμη η δημόσια παραδοχή. Από την άλλη, μπορεί να είναι το Α αλλά σίγουρα δεν είναι το Ω.

Οι άνθρωποι που θεωρούν την ομοφυλοφιλία κάτι ξένο, ειδεχθές και τερατώδες γιατί πρέπει να θεωρούνται οπισθοδρομικοί και συντηρητικοί; Εσείς πώς το αντιμετωπίζετε αυτό;

Χμ… οι άνθρωποι που θεωρούν τις γυναίκες πνευματικά λιγότερο αναπτυγμένες από τους άντρες, ανίκανες για θέσεις μεγάλης ευθύνης και υπερβολικά συναισθηματικές για να επιτρέπεται να ψηφίζουν γιατί πρέπει να θεωρούνται οπισθοδρομικοί και συντηρητικοί; Πώς αντιμετωπίζω τα τμήματα εκείνα του πληθυσμού που θέλουν να παραμείνουμε σ’ έναν κοινωνικό μεσαίωνα; Ανάλογα την περίπτωση: συνήθως με επιχειρηματολογημένο διάλογο και όταν αυτός αποδεικνύεται άτοπος, με διακωμώδηση και υπονόμευση των τραγικών θέσεών τους.

Με έχει απασχολήσει η αισθητική αλλά και η ποιότητα των gay εκδηλώσεων εν Ελλάδι. Προσωπικά θεωρώ όλο αυτό το πανηγύρι του gay parade μία απεγνωσμένη κραυγή για προσοχή, μία εμπορική συναλλαγή, ένα ψεύτικο κατασκεύασμα που προκαλεί μόνο γέλιο και οίκτο για τα πραγματικά κίνητρα μίας τέτοιας εκδήλωσης, μια ύστατη προσπάθεια για ένταξη στο κοινωνικό σύνολο ασχέτως της διαφημιζόμενης, προβεβλημένης και ‘άνετης’ διαφορετικότητας. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;

Ότι μπερδεύουμε τη συσκευασία (και μάλιστα μία συγκεκριμένη συσκευασία) με το περιεχόμενο. Το μήνυμα είναι βέβαια το μέσο, όπως έχει πει ο ΜακΛούαν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι πολύς κόσμος εμμένει μόνο σε μία από τις πολυάριθμες και πολυποίκιλες συσκευασίες των γκέι. Η γκέι παρέλαση δεν είναι πανηγύρι ούτε εμπορική συναλλαγή, κι αυτό καθίσταται αμέσως προφανές σε όποια παρευρίσκεται με ελάχιστη καλή προαίρεση και χωρίς προκατασκευασμένες πεποιθήσεις. Ας μη συγχέουμε το gay parade της Κολωνίας με αυτό του Βελιγραδίου ή της Αθήνας. Το καθένα εξυπηρετεί άλλες ανάγκες και χρονικά στάδια στην πορεία της γκέι απελευθέρωσης. Κατά τη γνώμη μου, δυστυχώς πολλοί γκέι προσπαθούν να πάνε στο πανεπιστήμιο της queer διανόησης χωρίς να περάσουν από το δημοτικό της γκέι περηφάνιας. Είναι ειρωνικό ότι το γκέι πράιντ δέχεται πυρά τόσο από τους δεξιούς όσο και από τους αριστερούς· οι πρώτοι το κατηγορούν ως «γκετοποίηση» ή «υπερβολικά πολιτικοποιημένο», οι δεύτεροι ως «πουλημένο στο κεφάλαιο και το λάιφστάιλ και όχι αρκετά πολιτικοποιημένο». Το Athens Pride είναι μια βαθύτατα πολιτική εκδήλωση, η συμμετοχή είναι μια ισχυρότατη πολιτική πράξη. Όποιος δε θέλει να πειστεί ας ακολουθήσει το δικό του δρόμο, αρκεί να είναι ένας δρόμος δράσης και όχι του καναπέ.

Από ό,τι γνωρίζω έχετε ζήσει στο εξωτερικό. Ποια η διαφορά στην καθημερινότητα ενός gay άντρα από την Ελλάδα;

Ποιο εξωτερικό ακριβώς; Ακόμη και στο εξωτερικό –στη Γερμανία λόγου χάρη– η καθημερινότητα ενός Βερολινέζου διαφέρει πολύ από αυτή ενός κατοίκου του Ρόστοκ. Αν συγκρίνουμε μεγάλες πόλεις, η βασική διαφορά είναι ότι ο μέσος γκέι άντρας στην Κοπεγχάγη, το Βερολίνο ή το Λονδίνο δεν κρύβεται στην καθημερινότητά του. Δε σκέφτεται: να το πω ή να μην το πω, τι θα νομίσει ο άλλος για μένα, για τον ανδρισμό μου, την αρρενωπότητά μου, αν τον παίρνω ή αν τον δίνω. Ζει μια πιο γκέι ζωή ακριβώς επειδή το γκέι είναι λιγότερο παρόν στη ζωή του. Εμείς στην Ελλάδα κάνουμε το θέμα της ομοφυλοφιλίας τεράστιο με το να το μικραίνουμε: «δεν τον νοιάζει τον άλλον τι κάνω στο κρεβάτι μου». Αυτό είναι μια υπεκφυγή, μια υπερβολή προς τα κάτω. Συγχέουμε τη σεξουαλικότητα –το κρεβάτι μας– με τον σεξουαλικό προσανατολισμό μας, που ισχύει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Προσωπικά θεωρώ υποκριτικό και άρρωστο να δηλώνεις δεσμευμένος αλλά παράλληλα να γαμιέσαι στα πάρκα ή να γνωρίζεις άντρες στα site κοινωνικής δικτύωσης. Στο μεγαλύτερο ποσοστό πράττεται αυτή η τακτική. Το αστείο είναι ότι όταν ο άλλος μετά το γαμήσι σε βρει ενδιαφέρων και σου ζητήσει να ξαναβγείτε, εσύ απαντάς: Έχω σχέση!! Δεν είναι παθογενές όλο αυτό το σκηνικό; Δεν είναι αναπηρία;

Η δέσμευση ως έννοια και πρακτική δεν είναι κάτι το παγιωμένο και αναλλοίωτο· μεταβάλλεται από εποχή σε εποχή και κοινωνία σε κοινωνία. Αλλιώς την εννοούσαν οι παππούδες μας, αλλιώς εμείς. Κατά πόσο η μονογαμία ή η πολυγαμία είναι καλύτερος τρόπος ζωής είναι ένα ζήτημα που η καθεμία καλείται να το απαντήσει μόνη της. Έρευνες που έγιναν πρόσφατα στην Καλιφόρνια έδειξαν ότι η πολυγαμία δε φαίνεται να βλάπτει τις γκέι μακρόχρονες σχέσεις. Προσωπικά δεν πιστεύω στη μονογαμία· νομίζω ότι είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που δύσκολα συντηρείται, εξυπηρετούσε άλλες ιστορικές ανάγκες και μάλλον δεν έχει λόγο ύπαρξης πλέον. Ταυτόχρονα πολυγαμία δε σημαίνει να πηδιέσαι αριστερά και δεξιά όλη την ώρα ερήμην του συντρόφου σου. Προτιμώ τον όρο «συναινετική μη-μονογαμία», όπως εξηγείται στο βιβλίο Το ηθικό τσουλί. Πιστεύω πάρα πολύ στο σεβασμό και στη συναισθηματική πίστη μέσα σε μια σχέση. Το να μην πηδιέται ο σύντροφός μου με άλλους δε λέει τίποτα ούτε για το αν με σέβεται ούτε αν μου είναι συναισθηματικά πιστός. Όσον αφορά το φαινόμενο που αναφέρεις, πολλοί γκέι άντρες μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι το μόνο που μπορούν να περιμένουν στη ζωή είναι σεξ, αφού οι γκέι σχέσεις δεν στεριώνουν, δυο άντρες δε γίνεται να φτιάξουν κάτι το σοβαρό και σταθερό κ.ο.κ. Αν πειστείς, λειτουργείς ανάλογα. Ο μόνος λόγος που οι γκέι πιθανώς ξενοπηδιούνται περισσότερο από τους στρέιτ είναι επειδή έχουν περισσότερες ευκαιρίες και μικρότερο κοινωνικό κόστος. Το γκέι σεξ, σε αντίθεση με το στρέιτ, είναι ένα παιχνίδι μη μηδενικού αθροίσματος· το κόστος και το κέρδος των συμμετεχόντων είναι ίσο, σε αντίθεση με τους στρέιτ, όπου για κοινωνικοθρησκευτικούς λόγους υπάρχουν, ακόμη, χαμένοι και κερδισμένοι. Παραπέμπω στο αφιέρωμα του 10% στη μονογαμία: http://www.10percent.gr/old/issues/200604/index.html

Ποια η άποψή σας για την Μαρία Παπαγιαννίδου και τις απόψεις της περί HIV και AIDS; Πιστεύετε ότι επηρεάζονται άνθρωποι από δηλώσεις της ή είναι απλά μια γραφική φιγούρα που λέει απλά τα δικά της;

Οι αρνητές του AIDS είναι μια θλιβερή ιστορία παγκοσμίως. Οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν ανάγκη από απλές, ευκολοχώνευτες, μαγικές λύσεις, και αυτό ακριβώς προτείνουν οι συνομωσιολόγοι όπως η Παπαγιαννίδου: το AIDS δεν υπάρχει, είναι μια συνομωσία των φαρμακευτικών, χαλαρώστε. Εννοείται πως πολύς κόσμος επηρεάζεται. Γνωρίζω προσωπικά οροθετικούς που σταμάτησαν τα φάρμακά τους και ορισμένοι φυσικά πέθαναν, όπως έχουν πεθάνει οι περισσότεροι αρνητές του AIDS από AIDS. Δεν αρκεί να την αποκαλέσουμε γραφική, διότι η συγκεκριμένη γυναίκα βλάπτει το κοινωνικό σύνολο χαϊδεύοντας τα αυτιά του κόσμου και λέγοντας πράγματα ανακριβή και εξαιρετικά επικίνδυνα. Παραπέμπω στο αφιέρωμα του 10% στο AIDS, όπου υπάρχουν αναλυτικά άρθρα για το φαινόμενο των αρνητών παγκοσμίως και ειδικά για την Παπαγιαννίδου: http://92.51.132.35/periodiko/teyxos21.html

Από όσο γνωρίζω η Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν κατοχυρώνει το δικαίωμα γάμου μεταξύ ομοφύλων και κάθε κράτος είναι ελεύθερο να νομοθετεί όπως επιθυμεί για το θέμα αυτό. Στην Ελλάδα του 2010 τι μέριμνα έχει γίνει; Νομικά τι κινήσεις έχουν γίνει πάνω σε αυτό το θέμα που φαντάζομαι θα ενδιαφέρει πολλούς έλληνες ομοφυλόφιλους; Ειδικότερα αναπτύξτε μας ό,τι έχει να κάνει και με την υιοθεσία παιδιών.

Στην Ελλάδα έχουν γίνει ελάχιστα. Τον Αύγουστο 2010 ο Γενικός Γραμματέας της Γραμματείας Νέας Γενιάς έκανε ένα γύρο τηλεφωνημάτων σε γκέι ακτιβιστές, ζητώντας τη γνώμη μας για την πρόταση νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης που είχε καταθέσει το ΠΑΣΟΚ το 2008, με την προοπτική να κατατεθεί ως νομοσχέδιο στο Β΄ θερινό τμήμα της βουλής. Τίποτα από αυτά δεν έγινε τελικά και το θέμα παραπέμφθηκε σε μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή, για τις αρχές του 2011. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης, διότι περί αυτού πρόκειται, είναι αισχρή και κοινωνικά ανεύθυνη. Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται περισσότερο από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία ήταν μια από τις πιο ομοφοβικές και αντιδραστικές όλων των εποχών στη χώρα μας, αλλά εξίσου σίγουρα δε χολοσκάει ιδιαίτερα για το θέμα. Αυτά για την κυβέρνηση. Εμείς τι κάνουμε; Δε βλέπω πολλούς γκέι άντρες και γυναίκες να νοιάζονται να στηρίξουν τις γκέι οργανώσεις, ώστε να δυναμώσουν και να πολεμήσουν καλύτερα για τα δικαιώματά μας. Έχουμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν. Οπότε μάλλον διαφωνώ με την ερώτηση: το θέμα δεν ενδιαφέρει τόσο πολλούς έλληνες ομοφυλόφιλους, επειδή δυστυχώς οι περισσότεροι δεν έχουν πειστεί ότι αξίζουν ίσα δικαιώματα.

Μιλήστε μας λίγο για την συγγραφή. Έχετε εκδώσει αρκετά βιβλία ενώ το μεταφραστικό σας έργο είναι αξιοζήλευτο. Πόση πειθαρχία χρειάζεται από πριν για να βγει ένα βιβλίο στην αγορά;

Έχω εκδώσει εφτά βιβλία, τέσσερα μυθιστορήματα (Πέφτω, Αστάρτη – Οικογενειακή γεωγραφία, Στα Πρόθυρα γραμματικής κλίσης και το τελευταίο, τον Ιούνιο 2010, Love Forever – Ωχ!) τα δύο λεξικά με λέξεις που δεν υπάρχουν (Πλαθολόγιο λέξεων και Πλαθολόγιο Η απουστειρωμένη έκδοση), και, τέλος, το Θεϊκό συνταγολόγιο – Συνταγές για να φτιάξετε το δικό σας Θεό. Την άνοιξη 2011 θα κυκλοφορήσει μια συλλογή διηγημάτων, Εκεί που σκάει το κύμα, καθώς και το Ανάμεσα στο τικ και το τακ, μια συλλογή με παραμύθια για ανθρώπους που δε χωράνε. Αυτό τον καιρό γράφω ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη γονιμότητα και την έκτρωση, μεταξύ άλλων. Είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα μαγικού ρεαλισμού. Το γράψιμο είναι μια συναρπαστική αλλά και επίπονη διαδικασία, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου, δεδομένου ότι δε ζω από αυτό. Πρόσφατα έκλεψα δύο μήνες από το πρόγραμμά μου και απομονώθηκα σε μια ξένη πόλη, ώστε να ξεκινήσω ένα νέο μυθιστόρημα χωρίς περισπασμούς. Ήταν μεγάλη πολυτέλεια. Τον υπόλοιπο χρόνο δε γράφω τόσο όσο θέλω. Θα συμφωνήσω με πολλούς πριν από μένα ότι η συγγραφή είναι περισσότερο perspiration παρά inspiration. Απαιτείται πειθαρχεία, γιατί η ζωή πάντα σε καλεί να κάνεις κάτι πιο διασκεδαστικό από το να κλείνεσαι μέσα μόνος και να γράφεις. Όσον αφορά την κυκλοφορία ενός βιβλίου, ειδικά στην Ελλάδα αυτό είναι πολύ πονεμένη ιστορία, γιατί ο συγγραφέας αναγκάζεται εκτός από δημιουργός να είναι και προαγωγός του εαυτού του, αφού δεν έχουμε ατζέντηδες.

Η καθημερινότητά σας από τι απαρτίζεται; Όταν δεν έχετε υποχρεώσεις τι κάνετε; Μιλήστε μας για το everyday life in Athens!

Υπάρχει everyday life in Athens; Δεν έχει ο καθένας μας τη δική του; Η δική μου καθημερινότητα συνήθως περιέχει μετάφραση, γράψιμο ή διόρθωση άρθρων και κριτικών, πολλή ώρα στο τηλέφωνο και στο διαδίκτυο, τζόγκινγκ ή κολυμβητήριο 3-4 φορές την εβδομάδα, και τα βράδια παρέα με φίλους, συνήθως σπίτι, για παιχνίδια ή ντιβιντί, ή σε ταβέρνες. Ποτέ δεν ήμουν πολύ των μπαρ· για μη καπνιστές είναι σκέτη φρίκη. Του χορού ναι, αλλά στην Ελλάδα ο κόσμος σπάνια χορεύει. Κατά τα άλλα, μου αρέσουν οι μεγάλοι περίπατοι, ειδικά στη φύση, το mountain-biking και οι παρασκευιάτικες ποδηλατάδες του free-day, το σινεμά και το θέατρο. Το διάβασμα δεν το αναφέρω γιατί θα ήταν σαν να αναφέρω ότι αναπνέω. Π.χ. ποτέ δεν τρώω αν δεν έχω κάτι να διαβάσω.

Πιστεύετε ότι κάποτε θα γίνουμε μάρτυρες μιας άλλης Αθήνας; Απαλλαγμένης από ρατσισμό, ξενοφοβία και ομοφοβία;

Ως δια μαγείας φυσικά όχι. Δυστυχώς η τελευταία κυβέρνηση, και απ’ ό,τι φαίνεται και η παρούσα, άφησαν τους πολίτες να βγάλουν τα χειρότερα ανθρώπινα ένστικτά τους: το φόβο μπροστά στο ξένο. Για μένα το θέμα είναι τι κάνει ο καθένας μας, ξεχωριστά, στην προσωπική του ζωή, και αμέσως μετά συλλογικά, συσπειρωμένα. Δεν μπορώ να ζητήσω από την κυβέρνηση να υποκαταστήσει τις δικές μου ατομικές ευθύνες. Δεν είμαι αντικρατιστής –κάθε άλλο– αλλά κατά τη γνώμη μου οι Έλληνες δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα, με την έννοια ότι ασχολούνται με το σπιτάκι τους και όχι με τη χώρα ως σύνολο. Το να δραστηριοποιηθώ σε μια κοινωνική δράση με καθιστά συμμέτοχο των λύσεων. Η καναπεδίστικη κριτική ως εθνικό σπορ δεν είναι πολιτική στάση.

Ο επίλογος

Έπειτα από αυτήν την εποικοδομητική κατάθεση του Λύο κτίστηκε κάτι ξεχωριστό από πλευράς μου. Διάφορα ζητήματα που αναφέρθηκαν και αναλύθηκαν με τρομερή ενάργεια από τον Λύο βάζουν τα θεμέλια για μια πιο ολοκληρωμένη και ουσιαστική θέαση. Έχουμε πιστεύω όλο τον καιρό μπροστά μας ούτως ώστε με μικρά ή μεγάλα βήματα να επαναπροσδιορίσουμε πράγματα και καταστάσεις τα οποία καλώς ή κακώς μας έχουν προβληματίσει και ίσως μας έχουν κάνει να τα παρατηρούμε από λάθος οπτική γωνία.

Βρετανία: Απειλούν την πάστορα που θέλει να παντρευτεί τη σύντροφό της

Συμβιώνουν αρμονικά τα τελευταία δύο χρόνια. Η βρετανίδα ιερέας Σάρον Φέργκιουσον της Μητροπολιτικής Κοινοτικής Εκκλησίας του Λονδίνου και η γερμανίδα σύντροφός της Φράνκα Στρίτσελ δίνουν τη δική τους μάχη για να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους. Αφού η Εκκλησία δεν διανοείται να ευλογήσει τον γάμο τους, απαιτούν να παντρευτούν τουλάχιστον με πολιτικό γάμο- ως πρώτο βήμα.

Οι δύο γυναίκες αποτελούν το πρώτο από τα τέσσερα ομόφυλα ζευγάρια που έχουν καταφύγει στη Δικαιοσύνη σε μια προσπάθεια να νομιμοποιηθεί στη Βρετανία ο γάμος μεταξύ γκέι ατόμων- θρησκευτικός και πολιτικός.Η 52χρονη κληρικός και η 49χρονη σύμβουλος επιχειρήσεων δηλώνουν ότι θέλουν έναν«ολοκληρωμένο γάμο». «Ως άνθρωπος της πίστης θέλω να παντρευτώ. Οταν προβώ στη μεγαλύτερη δέσμευση της ζωής μου, θέλω να το πράξω στο πλαίσιο της χριστιανικής θρησκείας. Πολλοί μας υποστηρίζουν. Ωστόσο έχουμε δεχθεί και απειλητικά γράμματα από ανθρώπους που δηλώνουν χριστιανοί» υποστηρίζει η ιερέας και ενεργό μέλος του Κινήματος Χριστιανών Γκέι και Λεσβιών. Και φέρεται αποφασισμένη να παλέψει για να αλλάξει τις αντιλήψεις αιώνων.

πηγή: το Βήμα

Γκέι, πράσινος, ακτιβιστής, Πολωνός και.. δημοτικός σύμβουλος!

Γκέι, πράσινος, ακτιβιστής, Πολωνός και.. δημοτικός σύμβουλος!

Ο Krystian Legierski έγινε την Κυριακή ο πρώτος ανοιχτά γκέι Πολωνός που κατέλαβε δημόσιο αξίωμα! Σε μία χώρα με τόσο έντονο το στοιχείο του καθολικισμού όπως η Πολωνία, ο γκέι ακτιβιστής Legierski κατάφερε να εκλεγεί σύμβουλος στο δημοτικό συμβούλιο της Βαρσοβίας.

Οι τοπικές εκλογές στην Πολωνία διεξήχθησαν την Κυριακή 21 Νοέμβρη και ο Krystian Legierski, 32 ετών, ήταν υποψήφιος ως μέλος του Κόμματος των Πρασίνων με το ψηφοδέλτιο της Συμμαχίας της Δημοκρατικής Αριστεράς (SLD).

Όπως δήλωσε ο ίδιος στην εφημερίδα Gazeta Wyborcza, λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, “οι κάτοικοι της Βαρσοβίας ήταν έτοιμοι εδώ και καιρό να εκλέξουν έναν ανοιχτά γκέι υποψήφιο, αλλά οι πολιτικοί έβαζαν φρένο σε πολλά πράγματα, μεταξύ των οποίων και η χειραφέτηση των γκέι και των λεσβιών”!

Στην Ελλάδα, η πρόσφατη “κάθοδος” στις δημοτικές εκλογές του Δημήτρη Τσαμπρούνη, της Ειρήνης Πετροπούλου και της Σοφίας Σκουλίδη δεν είχε δυστυχώς εξίσου επιτυχή αποτελέσματα, όπως και αντίστοιχες προσπάθειες στο παρελθόν.

Ευρωκοινοβούλιο: “Τα κράτη-μέλη της ΕΕ οφείλουν να αναγνωρίσουν τις ήδη υπάρχουσες ενώσεις ομόφυλων ζευγαριών”

Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Intergroup για τα LGBT δικαιώματα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε σήμερα ότι η ισχύς των δημοσίων εγγράφων (ληξιαρχικές πράξεις γέννησης και θανάτου, πιστοποιητικά γάμου, κλπ) πρέπει να διατηρείται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα ζευγάρια, συμπεριλαμβανομένων και των ομόφυλων ζευγαριών που έχουν παντρευτεί ή υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης, πρέπει να διατηρούν τα δικαιώματά τους σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σήμερα, όταν τα ομόφυλα ζευγάρια ταξιδεύουν στηνΕΕ τα δικαιώματά τους είτε προκύπτουν από γάμο είτε από αστική ένωση δεν ισχύουν. Στην αναφορά του για το αστικό, εμπορικό, οικογενειακό και ιδιωτικό διεθνές δίκαιο που μόλις υιοθετήθηκε, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο “υποστηρίζει ισχυρά την από κοινού αναγνώριση της ισχύος των δημοσίων εγγράφων” και “τονίζει την ανάγκη να διασφαλιστεί αμοιβαία αναγνώριση” αυτών των εγγράφων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό προϋποθέτει ότι η ισχύς όλων των γάμων και των αστικών ενώσεων οφείλει να αναγνωρίζεται όταν οι πολίτες κινούνται εντός της ΕΕ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνει τρόπους για να γίνει πράξη η αμοιβαία αναγνώριση όλων των ενώσεων και γάμων εντός ΕΕ. Η Ulrike Lunacek, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και συν-πρόεδρος του Intergroup για τα LGBT δικαιώματα, δήλωσε: “Αυτό αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη για τα πολλά ζευγάρια και τις οικογένειες που βλέπουν τα θεμελιώδη τους δικαιώματα να εξαλείφονται καθημερινά όταν περνούν τα σύνορα μέσα στην ΕΕ. Είναι μία ψήφος για την ισότητα: όλοι πρέπει να διατηρούν τα ήδη υπάρχοντα δικαιώματά τους όταν ταξιδεύουν στην ΕΕ”.

Βρετανία: Ισλαμικά σχολεία διδάσκουν τα παιδιά ότι οι γκέι και οι λεσβίες πρέπει να εκτελούνται!

Περίπου 5.000 παιδιά στα ισλαμικά σχολεία που λειτουργούν τα Σαββατοκύριακα στη Βρετανία διδάσκονται ομοφοβικές και αντισημιτικές απόψεις. Σύμφωνα με το BBC, στα μαθήματα για το νόμο της Σαρία χρησιμοποιούνται εγχειρίδια που διδάσκουν στα παιδιά ότι η ποινή για το σεξ μεταξύ αντρών είναι η εκτέλεση, ότι οι “σιωνιστές” συνωμοτούν προκειμένου να καταλάβουν τον κόσμο καθώς και ο σωστός τρόπος για το κόψιμο χεριών και ποδιών ληστών!!

Υπολογίζεται ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία υπάρχουν περίπου 40 σχολεία Σαββατοκύριακου, τα οποία λειτουργούν κάτω από την αιγίδα των Σπουδαστών Σχολείων από τη Σαουδική Αραβία. Η Daily Mail αναφέρει ότι ένα εγχειρίδιο που απευθύνεται σε 15χρονα παιδιά αναφέρει: “Στους κλέφτες, τα χέρια κόβονται στην πρώτη προσβολή, ενώ τα πόδια στην αμέσως επόμενη”.

Οι ερωτικές σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου τιμωρούνται με εκτέλεση, ενώ σύμφωνα με αυτά που διδάσκονται τα παιδιά οι θρησκευτικοί ηγέτες διαφωνούν σχετικά με το αν οι ένοχοι πρέπει να λιθοβολούνται, να καίγονται ή να πετάγονται από γκρεμό!!

Ο πρέσβης της Σαουδικής Αραβίας στο Ηνωμένο Βασίλειο καταδίκασε την “επικίνδυνα παραπλανητική” χρήση των ιστορικών κειμένων για τους Εβραίους.

Λιθουανία: Η πρόεδρος της χώρας αντιτίθεται σε ομοφοβικό νομοσχέδιο

Η πρόεδρος της Λιθουανίας επικρίνει την πρόταση για την ποινικοποίηση της “δημόσιας προώθησης των γκέι σχέσεων”. Σύμφωνα με δημοσίευμα της ILGA, η Dalia Grybauskaitė σχολίασε χθες τη νομοθετική πρόταση για την ποινικοποίηση της “δημόσιας προώθησης των γκέι σχέσεων”, που πρόκειται να συζητηθεί στο κοινοβούλιο της Λιθουανίας μες στις επόμενες εβδομάδες.

Η Λιθουανή πρόεδρος δήλωσε ότι η συγκεκριμένη πρόταση ζημιώνει την εικόνα της Λιθουανίας και παρουσιάζει τη χώρα ως ομοφοβική και επιθετική: “Κάθε φορά που ταξιδεύω στο εξωτερικό, έρχομαι αντιμέτωπη με ένα μεγάλο αριθμό ερωτήσεων, πιέσεων και επιθέσεων. Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι το μόνο εξαγώγιμο προΐόν που θέλει να εμφανίζει η χώρα στον κόσμο”.

Προκειμένου να υιοθετηθεί ο νόμος που καθιερώνει ποινή από 2.000 ως 10.000 λιθουανικές λίτας (580- 2900 ευρώ) για τη “δημόσια προβολή των γκέι σχέσεων”, απαιτούνται δύο ψηφοφορίες. Οι επικριτές του νόμου διατείνονται ότι, σε περίπτωση που εγκριθεί, θα περιορίσει τις εκδηλώσεις για την υποστήριξη των lgbt δικαιωμάτων. “Δεν μπορούμε να παραβιάζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ποινικοποίηση των απόψεων είναι ανεπίτρεπτη. Κανείς δεν θα μπορεί να προωθήσει τίποτα”, δήλωσε η Grybauskaitė.

Γαλλία: Αντισυνταγματική η απαγόρευση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών;

Σύμφωνα με το AFP, τo Ανώτατο Εφετείο της Γαλλίας, το Ακυρωτικό Δικαστήριο, την περασμένη Τρίτη υπέβαλε αίτημα στο Συνταγματικό Συμβούλιο να αποφασίσει κατα πόσο ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών πρέπει να συνεχίσει να είναι παράνομος. Η αίτηση προέκυψε ύστερα από αίτημα πολιτών, οι οποίοι τον περασμένο Αύγουστο ζήτησαν από ένα δικαστήριο στη βορειοανατολική πόλη Reims να ελέγξει τη νομιμότητα των άρθρων του αστικού κώδικα που απαγορεύει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.

Σύμφωνα με τους πολίτες, οι οποίοι επιθυμούν να παραμείνουν ανώνυμοι, τα άρθρα είναι αντισυνταγματικά επειδή “περιορίζουν την ανθρώπινη ελευθερία των Γάλλων πολιτών να παντρεύονται άτομα του ίδιου φύλου”.

Το Ακυρωτικό Δικαστήριο δήλωσε ότι ο γκέι γάμος  σήμερα “αποτελεί το θέμα μιας ευρείας συζήτησης μέσα στην κοινωνία, κυρίως εξαιτίας της εξέλιξης των ηθών και της αναγνώρισης των γάμων ομόφυλων ζευγαριών από τη νομοθεσία διάφορων ξένων χωρών”. Το Συνταγματικό Δικαστήριο καλείται τώρα να αποφασίσει σχετικά με τη νομιμότητα των άρθρων.

Η δικηγόρος Caroline Mecary, η οποία έχει αναλάβει αρκετές υποθέσεις αστικών ενώσεων ομόφυλων ζευγραιών, χαιρέτισε την κίνηση: “Η απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου αποτελεί καλά νέα για τα 3 εκατομμύρια γκέι και λεσβιών που δεν μπορούν να παντρευτούν. Ίσως σύντομα η Γαλλία να σεβαστεί την αρχή της ισότητας ανοίγοντας το δρόμο για το γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια, όπως έχουν ήδη κάνει οκτώ ευρωπαϊκές χώρες”.

Στην Ευρώπη, οι χώρες που αναγνωρίζουν τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών είναι το Βέλγιο, η Βρετανία, η Ισλανδία, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Σουηδία.

“Αν οι γκέι ποδοσφαιριστές κάνουν coming out, θα παίζουν και πιο απελευθερωμένα”

 

Ο Γερμανός επιθετικός της Μπάγερν Μονάχου, Mario Gomez (φωτο), προέτρεψε τους γκέι ποδοσφαιριστές να σταματήσουν να κρύβονται.

O Gomez, δήλωσε στο περιοδικό Bunte ότι αν οι γκέι ποδοσφαιριστές αποκαλύψουν τον ερωτικό τους προσανατολισμό δημόσια, τότε “θα μπορούν να παίζουν πιο απελευθερωμένα”, ενώ πρόσθεσε “το να είσαι γκέι δεν είναι πια ταμπού”.

Ο άσος της Μπάγερν Μονάχου συμβούλεψε τους ποδοσφαιριστές που είναι κρυμμένοι στη ντουλάπα, επικαλούμενος παραδείγματα από την πολιτική ζωήτ της χώρας του: «Στη Γερμανία έχουμε τον υπουργό Εξωτερικών και τον δήμαρχο του Βερολίνου οι οποίοι είναι γκέι, οπότε οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές μπορούν να παραδεχθούν ότι είναι», ήταν τα λόγια του 25χρονου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μόνος Γερμανός ποδοσφαιριστής που έχει κάνει coming out μέχρι σήμερα είναι ο Marcus Urban, κι αυτό μόνο αφού ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2007.

Εσύ σε ποια ηλικία έκανες coming out;

Θετικά στοιχεία σχετικά με την ηλικία στην οποία οι γκέι, αμφί και λεσβίες στη Βρετανία αποκαλύπτουν τον ερωτικό τους προσανατολισμό μεταφέρει έρευνα του Stonewall.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, στην οποία απάντησαν 1.500 άτομα που είναι ήδη out, ο μέσος όρος της ηλικίας του coming out έχει πέσει τα τελευταία 40 χρόνια: Συγκεκριμένα, οι σημερινοί 60άρηδες έκαναν coming out κατά μέσο όρο στην ηλικία των 37. Αντίθετα, οι 3οάρηδες αποκάλυψαν τον ερωτικό τους προσανατολισμό κατά μέσο όρο στα 21 τους, ενώ για όσους βρίσκονται στην ηλικιακή ομάδα 18-24, η ηλικία του coming out πέφτει στα 17.

Στην έρευνα, που πραγματοποιήθηκε μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, δεν απάντησαν άτομα που δεν έχουν κάνει coming out, το Stonewall όμως ανέφερε ότι  τα στοιχεία αποκαλύπτουν μία συμπεριφορά όσων έχουν την αυτοπεποίθηση να κάνουν coming out νωρίτερα. Μεταξύ των 33 ατόμων που απάντησαν στην έρευνα και είναι πάνω από 60 ετών, μόνο πέντε είχαν κάνει coming out σε ηλικία μικρότερη των 18, ενώ ήταν αρκετοί αυτοί που μίλησαν για τον ερωτικό τους προσανατολισμό μόλις τα τελευταία 10 χρόνια.

Η Ruth Hunt, στέλεχος του Stonewall, δήλωσε στον Guardian: “Οι άνθρωποι κάνουν coming out όλο και νεώτεροι. Φυσικά, ο καθένας από εμάς πρέπει να αποκαλύπτει τον ερωτικό του προσανατολισμό όταν νιώθει έτοιμος και σίγουρος, αλλά αυτά τα στοιχεία δείχνουν μια ενθαρρυντική τάση και στέλνουν ένα θετικό μήνυμα σε οποιονδήποτε δεν είναι ακόμα out: Δεν χρειάζεται να περιμένεις. Η Βρετανία είναι πλέον μια πιο δίκαιη χώρα από ότι ήταν ως τώρα, μπορείς να βρεις την υποστήριξη που χρειάζεσαι”.

Η Ruth Hunt απέδωσε την αλλαγή που καταγράφει η έρευνα στο γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι σήμερα έχουν πρόσβαση σε πολύ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα, ενώ την ίδια στιγμή είναι πιο πιθανό από ότι παλιότερα να βλέπουν γκέι και λεσβίες στη δημόσια ζωή, στα τηλεοπτικά προγράμματα, κλπ., η εικόνα των οποίων τους βοηθά να ταυτοποιήσουν συναισθήματα που μπορεί να έχουν και οι ίδιοι. “Αυτό που βλέπουμε είναι μία έκρηξη των μοντέλων των ρόλων.. οι άνθρωποι πια μιλάνε για το ότι είναι γκέι, επομένως μπορούν ευκολότερα να συσχετίσουν αυτό που νιώθουν με κάτι που μπορούν να δουν”. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι παρόλο που σήμερα τα σχολεία έχουν βελτιωθεί ως περιβάλλον για τους νέους, υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι και γονείς που συμβάλλουν στην οπισθοδρόμηση και την καθυστέρηση της συζήτησης για θέματα σεξουαλικότητας.

“Σήμερα, οι νέοι άνθρωποι αποκαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους στα σχολεία σε όλη τη Βρετανία”, δηλώνει η Hunt. “Μιας και οι γκέι, αμφί και λεσβίες μαθητές και μαθήτριες είναι πιο ορατοί/ές από ότι ήταν ως τώρα, είναι απαραίτητο τα σχολεία να βελτιώνουν την κατάσταση για αυτούς. Κάποιοι δάσκαλοι ακόμα πιστεύουν ότι ο ερωτικός προσανατολισμός είναι κάτι προσωπικό και δεν θα έπρεπε να συζητιέται, το ίδιο πιστεύουν και κάποιοι γονείς. Δεν προχωράμε όλοι με την ίδια ταχύτητα”.

Το coming out είναι μια πολύ προσωπική διεργασία, ο καθένας και η καθεμία από εμάς μπορεί να ανακινήσει το θέμα του ερωτικού του προσανατολισμού σε διαφορετική φάση της ζωής του. Εσύ σε ποια ηλικία αποκάλυψες στους φίλους και την οικογένειά σου ότι είσαι γκέι, αμφί ή λεσβία; Τι σε έκανε να είσαι ανοιχτός με τον ερωτικό σου προσανατολισμό; Ήταν εύκολο ή τραυματικό; Χαίρεσαι που έκανες coming out σε αυτή την ηλικία ή όχι;

Οι ανοιχτά γκέι δήμαρχοι της Ευρώπης ψηφίζουν Γιώργο Καμίνη

Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, ο δήμαρχος του Παρισιού, Bertrand Delanoë έστειλε μήνυμα στήριξης στην υποψηφιότητα του Γιώργου Καμίνη για το δήμο της Αθήνας. “Η Αθήνα, είμαι πεπεισμένος, έχει ανάγκη από ένα δήμαρχο τέτοιου βεληνεκούς. Έχει ανάγκη από ένα δήμαρχο ο οποίος θα μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της σημερινής Αθήνας έτσι ώστε η Αθήνα να γίνει και πάλι μία σύγχρονη, διεθνής μητρόπολη, με σεβασμό στο περιβάλλον”, ανέφερε στο μήνυμά του ο Delanoë.

Ο Delanoë εκλέχτηκε πρώτη φορά δήμαρχος το 2001, ενώ είχε ήδη κάνει coming out τρία χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια τηλεοπικής συνέντευξής το 1998. Επανεξελέγη πανηγυρικά το 2008, με ποσοστό 58%. Μάλιστα, ο Delanoë παρελαύνει κάθε χρόνο ως επικεφαλής της Παρέλασης του Gay Pride στο Παρίσι. Στην Ελλάδα, αντίστοιχα, ο δήμαχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης αρνείται πεισματικά να παράσχει την αιγίδα του Δήμου στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας – Athens Pride, χωρίς καν να εξηγεί τους λόγους για αυτή του στάση.

Την υποστήριξή του στην υποψηφιότητα Καμίνη έχει ήδη εκφράσει στο παρελθόν και ο δήμαρχος του Βερολίνου, Klaus Wowereit, ο οποίος αποκάλυψε τον ερωτικό του προσανατολισμό κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος με την φράση: «Είμαι πούστης… και είναι εντάξει!»

Κροατία: Ομοφοβικό παραλήρημα από τον πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας

Σάλος στο κροατικό ποδόσφαιρο για διακρίσεις εις βάρος γκέι ποδοσφαιριστών: “Δεν έχουν θέση στην Εθνική” είπε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας.

Στην UEFA θα καταγγείλουν τον πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Κροατίας Βλάτκο Μάρκοβιτς (φωτο) ομοφυλοφιλικές ενώσεις, για τα σχόλια που έκανε στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «Vecernji List» σε βάρος των γκέι ποδοσφαιριστών.

Συγκεκριμένα ο Μάρκοβιτς δήλωσε ότι όσο θα ηγείται της ομοσπονδίας, δεν πρόκειται να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Κροατίας ποδοσφαιριστής που είναι ομοφυλόφιλος, ενώ παράλληλα τους χαρακτήρισε μη υγιείς ανθρώπους. Κροατικές ομοφυλοφιλικές οργανώσεις εκτός από καταγγελία στην UEFA, θα υποβάλλουν και μήνυση κατά του προέδρου της ομοσπονδίας.

Ο Μάρκοβιτς δεν είναι ο πρώτος Κροάτης που έκανε σχόλια σε βάρος ομοφυλόφιλων. Πριν από τρία χρόνια, ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής Ότο Μπάριτς, δήλωσε ότι στην Εθνική Κροατίας δεν έχουν θέση οι ομοφυλόφιλοι και ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι που θεωρεί καλό. Για τα σχόλια που έκανε του επιβλήθηκε από την πειθαρχική επιτροπή της UEFA πρόστιμο 1.250 ευρώ.

Ο πρόεδρος της κροατικής ομοσπονδίας βρίσκεται στο αξίωμά του τα τελευταία 12 χρόνια και πέρυσι τιμήθηκε από την UEFA για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο. Φέτος ολοκληρώνεται η θητεία του και θα διεκδικήσει την επανεκλογή του με αντίπαλο τον παλαίμαχο διεθνή ποδοσφαιριστή Ιγκόρ Στίματς.

πηγή Ελευθεροτυπία

ILGA Europe: Ισχυρή η ομοφοβία στα ευρωπαϊκά γήπεδα

Η ύπαρξη διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στον κόσμο του αθλητισμού στην Ευρώπη, σύμφωνα με ακτιβιστές, ενώ τα ζητήματα των διαφυλικών εγείρουν δύσκολα ερωτήματα.

“Η βασική δυσκολία βρίσκεται σε ριζωματικό επίπεδο (grassroots)”, αναφέρει ο Pepe Garcia Vazquez, συν-πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Γκέι και Λεσβιακού Αθλητισμού (European Gay and Lesbian Sport Federation). “Για παράδειγμα, συχνά τα γκέι άτομα δεν νιώθουν ελεύθερα να εκφραστούν”. Το θέμα αυτό αποτελούσε ένα από τα πολλά με τα οποία ασχολήθηκε το ετήσιο συνέδριο της ILGA-Europe στη Χάγη πριν 10 μέρες. “Άλλο ένα πρόβλημα είναι το ζήτημα της γλώσσας και η προσπάθεια να αποφύγουμε τις προσβολές”, συνεχίζει ο κος Vazquez. “Εξίσου σημαντικό είναι το απλό ζήτημα της μη ορατότητας των γκέι παικτών στον αθλητισμό”.

Παρόλα τα εμπόδια, τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος, αναφέρουν οι ακτιβιστές, επικαλούμενοι ως παράδειγμα την ραγδαία αύξηση των συμμετεχόντων στα EuroGames – τα Ευρωπαϊκά Γκέι και Λεσβιακά Πρωταθλήματα – οι συμμετέχοντες από 300 που ήταν το 1992, πρόπερσι έφτασαν τους 5.500! Ως επιστέγασμα αυτών, πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Γκέι και Λεσβιακού Αθλητισμού δέχτηκε χρηματοδότηση για την καταπολέμηση της ομοφοβίας στο Παγκόσμιο Γυναικείο Πρωτάθλημα του 2011 στη Γερμανία και ήδη έχει θέσει ως μελλοντικό πεδίο καταπολέμησης των προκαταλήψεων τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2012 στην παραδοσιακά συντηρητική Πολωνία.

Τα ζητήματα των διεμφυλικών στον αθλητισμό έχουν προκαλέσει την προσοχή της κοινής γνώμης αρκετές φορές στο παρελθόν, για παράδειγμα στην περίπτωση της Νοτιοαφρικανής αθλήτριας Caster Semenya, η οποία υπεβλήθη σε τεστ επιβεβαίωσης φύλου, αφού κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 800 μέτρα, στον παγκόσμιο πρωτάθλημα τον Αύγουστο του 2009. Αντίστοιχες περιπτώσεις έχουν προκαλέσει διαμάχη στην γκέι κοινότητα στο παρελθόν. Στα EuroGames του 2008 στην Βαρκελώνη, μία ομάδα παικτριών του βόλεϊ που μέχρι πρότινος ήταν άντρες καταχωρήθηκαν στο γυναικείο τμήμα, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση των ομάδων των λεσβιών που συμμετείχαν. “Υπάρχει όντως ένα τυφλό σημείο και εντός της γκέι κοινότητας, όσον αφορά αυτό το θέμα”, ανέφερε μια τρανς στην εκδήλωση της ILGA, προσθέτοντας τη ρητορική ερώτηση: “Χρειαζόμαστε όντως τα φύλα στον αθλητισμό;” Σύμφωνα με την Louise Englefield, επίσης συν-πρόεδρο της EGLSF, η απάντηση είναι “όχι”, η οποία επικαλούμενη μια σειρά πρόσφατων μελετών που δείχνουν ότι καλύτερο κριτήριο για το διαχωρισμό σε κατηγορίες στον αθλητισμό φαίνεται να είναι η ικανότητα και όχι το φύλο, πρότεινε τις μεικτές διοργανώσεις σε διάφορα αθλήματα. Η ριζοσπαστική αυτή ιδέα παραμένει δημοφιλής μεταξύ των διεμφυλικών, ωστόσο δεν γίνεται αποδεκτή από το σύνολο της LGBT κοινότητας.

πηγή Τhe EUobserver

Οι Ισπανοί φιλιούνται και διαμαρτύρονται για την επίσκεψη του Πάπα

εικόνες από την διαμαρτυρία της LGBT κοινότητας στη Βαρκελώνη για την επίσκεψη του Πάπα

Η Βαρκελώνη υποδέχεται τον πάπα Βενέδικτο με gay kiss-in!

Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου, χιλιάδες γκέι και λεσβίες αλλά και υποστηρικτές της LGBT κοινότητας της Βαρκελώνης θα υποδεχτούν τον πάπα Βενέδικτο στην πόλη τους με μια μαζική εκδήλωση kiss-in.

Ζευγάρια αντρών και γυναικών θα συγκεντρωθούν στην Plaça de la Catedral και στις 9 το βράδυ θα φιληθούν σε απάντηση στις συνεχείς ομοφοβικές προκλήσεις του επικεφαλής της καθολικής εκκλησίας. Όπως αναφέρουν οι διογρανωτές της εκδήλωσης στη σελίδα τους στο Facebook, “χωρίς πλακάτ, χωρίς σημαίες, χωρίς φωνές και σλόγκανς – επιτρέπονται μόνο τα φιλιά”.

Ανησυχητική αύξηση της ομοφοβικής βίας στην Ολλανδία

Ανησυχητική αύξηση παρατηρείται στα ομοφοβικά περιστατικά στην Ολλανδία – μια χώρα που μέχρι πρόσφατα ήταν περήφανη για τη παγκόσμια φήμη της στην ανεκτικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα, στην Ουτρέχτη, οι ομοφοβικές απειλές και η χρήση βίας ανάγκασαν ένα ζευγάρι λεσβιών, μία τρανς και ένα γκέι ζευγάρι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Παρόλαυτα, τα επίσημα στοιχεία δεν δείχνουν κάποια αξιόπιστη αύξηση των ομοφοβικών επιθέσεων.

Ο 40χρονος René Tigges μετακόμισε πρόσφατα στην Ουτρέχτη. Ζει σε μια πολυπολιτισμική γειτονιά και δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει τη συμπεριφορά του. Για παράδειγμα, δεν ανησυχεί για το ποιος τον κοιτάζει όταν φιλάει ένα φίλο του στο δρόμο. “Απλά παραμένω ο εαυτός μου. Αν είμαι στο δρόμο με έναν γκέι φίλο μου ή αν περπατώ μαζί του μέχρι το σταθμό, θα τον αποχαιρετήσω όπως οποιοσδήποτε άλλος”.

Το να φιλιέται κανείς τρεις φορές στο μάγουλο είναι ένας συνήθης χαιρετισμός στην Ολλανδία, ακόμα και μεταξύ στρέιτ αντρών. Ωστόσο, τα φιλιά μεταξύ αντρών προκαλούν άσχημες αντιδράσεις από τους νέους Μαροκινούς που ζουν στην Ολλανδία, οι οποίοι είναι αυτοί που αναφέρονται πιο συχνά ως οι θύτες της ομοφοβικής βίας.

Ένας νέος Μαροκινός στην Ουτρέχτη υποστηρίζει ότι οι γκέι άντρες πρέπει να κατηγορούν μόνο τους εαυτούς τους. “Συμπεριφέρονται αηδιαστικά για να τραβούν την προσοχή. Αν κάνεις τα ψώνια σου κι αρχίζεις να φιλιέσαι, αυτό δεν είναι ένδειξη έλλειψης σεβασμού; Ναι, είναι πρόκληση, ξέρετε τι εννοώ. Άντρας – γυναίκα, εντάξει, αλλά πρέπει να δείχνουν λίγο σεβασμό”.

Σύμφωνα με έναν άλλο 20χρονο Μαροκινό, αυτοί που κρύβονται πίσω από τα ομοφοβικά περιστατικά βίας είναι συνομήλικοί του. Δεν μαθαίνουν τίποτα για την ομοφυλοφιλία στο σχολείο και υπάρχει μεγάλο ταμπού για αυτό το θέμα στα σπίτια τους. Στο μεταξύ, όπως λέει, ο ακροδεξιός ηγέτης του Κόμματος της Ελευθερίας Geert Wilders πυροδοτεί την ένταση με την αντι-ισλαμική πολιτική του: “Ακόμα, έχει να κάνει πολύ με τον Wilders. Πολεμάει το Ισλάμ, και για αυτό χρησιμοποιούν κάτι για να πολεμήσουν και τον ίδιο. Έτσι, διαλέγουν τους γκέι, επειδή ο Geert Wilders τους υποστηρίζει. Αυτά ακούω από τα παιδιά στη γειτονιά”.

Ο René Tigges είναι τακτικός θαμώνας του Bodytalk, του μοναδικού γκέι καφέ της Ουτρέχτης. Αρκετές φορές, μαζί με άλλους πελάτες, έχει έρθει αντιμέτωπος με επιθετικά σχόλια από νεαρούς Ολλανδούς από το Μαρόκο: “Βρωμοπούστηδες, αδερφές, και άλλα τέτοια”.

Η αστυνομία δεν έχει καταφέρει να παρέμβει σε αντίστοιχα περιστατικά, σύμφωνα με τον κο Tigges, αλλά το δημοτικό συμβούλιο της Ουτρέχτης σύντομα θα θέσει σε λειτουργία μια ειδική τηλεφωνική γραμμή για θύματα ομοφοβικής βίας.

πηγή

Ο Berlusconi απαντάει για ροζ σκάνδαλο: “Τουλάχιστον δεν είμαι γκέι!”

Την οργή των LGBT οργανώσεων έχει προκαλέσει ο Ιταλός πρωθυπουργός Silvio Berlusconi, ύστερα από τη δήλωσή του ότι είναι καλύτερο να του αρέσουν οι όμορφες γυναίκες από το να είναι γκέι!

Ο Berlusconi κατέφυγε σε αυτή την ομοφοβική δήλωση προκειμένου να απαντήσει στις κατηγορίες για τις ερωτικές του “ατασθαλίες”. Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο ANSA, η δήλωση του ιταλού πρωθυπουργού έχει ως εξής: “Δουλεύω με ένα εξουθενωτικό ωράριο, κι αν τυχαίνει να κοιτάω όμορφα κορίτσια που και που, εντάξει.. είναι καλύτερο να είσαι θαυμαστής όμορφων γυναικών από το να είσαι γκέι”.

Τις τελευταίες μέρες, την επικαιρότητα των ιταλικών ΜΜΕ απασχολεί ροζ σκάνδαλο σύμφωνα με το οποίο ο Berlusconi χρησιμοποίησε την επιρροή του προκειμένου να απαλλαγεί από την κατηγορία της κλοπής νεαρής χορεύτρια από το Μαρόκο.

Η Karima El Mahroug συμμετείχε σε ένα από τα πάρτυ του ιταλού πρωθυπουργού, ενώ ήταν 17 χρονών όταν ο Berlusconi κατηγορείται ότι έκανε παρέμβαση υπέρ της, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε πράξη “αλληλεγγύης”.

Σύμφωνα με την ιταλική gay οργάνωση Arcigay, ο Berlusconi οφείλει να απολογηθεί για τις παρατηρήσεις του σχετικά με την ομοφυλοφιλία. Ο επικεφαλής της οργάνωσης Aurelio Mancuso δήλωσε: “Ο Berlusconi πρέπει να ντρέπεται για τη δήλωσή του, η οποία επισημαίνει σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεται εξαιτίας της σχέσης του με την El Mahroug. Πρόκειται για ένα απερίγραπτο σχόλιο κι ελπίζω ότι θα καταδικαστεί από τους γκέι είτε αυτοί είναι δεξιοί είτε αριστεροί”.

πηγή

Το “δικαίωμα” του Νικήτα Κακλαμάνη στην ομοφοβία

Στις 20 Οκτωβρίου, ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης παραχώρησε συνέντευξη στην Αθηνά Γκόρου για το περιοδικό W/E της Ελευθεροτυπίας, απαντώντας μεταξύ άλλων και σε ερωτήσεις σχετικά με LGBT θέματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο δήμαρχος Αθηναίων απαξίωσε το Athens Pride, τον μεγαλύτερο θεσμό της ελληνικής LGBT Κοινότητας, καθώς δεν μπήκε καν στον κόπο να αρνηθεί να απαντήσει στα ερωτήματά που του έθεσε το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας.

Εκτός από το γενικόλογο και το αόριστο των απαντήσεών του, ενδιαφέρον παρουσιάζει η απάντηση του  Νικήτα Κακλαμάνη στην ερώτηση-απορία της Αθηνάς Γκόρου αν όλοι οι έλληνες βουλευτές είναι γκέι, καθώς ..στέλνει τη δημοσιογράφο να ρωτήσει τους ίδιους!! Ακόμα, ο δήμαρχος της Αθήνας αναπαράγει την ομοφοβική άποψη ότι το να είναι κανείς γκέι ή λεσβία είναι κάτι που δεν αφορά καμία πτυχή της δημόσιας παρουσίας και της κοινωνικής  ζωής, παρά είναι κάτι που περιορίζεται μόνο μεταξύ των τοίχων ενός διαμερίσματος.

διαβάστε το απόσπασμα της συνέντευξης:

Μια κι εσείς, όπως ισχυρίζεστε, δεν είστε ψευτοδημοκράτης και ψευτοαστός, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Προ καιρού δύο ομοφυλόφιλοι πολιτικοί από τη Γερμανία παντρεύτηκαν, ενώ και στη Βρετανία και τη βόρεια Ευρώπη πολλοί πολιτικοί παραδέχονται δημοσίως ότι είναι γκέι. Σας βρίσκουν σύμφωνο η δημοσιοποίηση και ο γάμος;

«Οι ενήλικοι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τον τρόπο ζωής τους. Το τυπικό δεν με ενδιαφέρει, ούτε ασχολήθηκα ποτέ».

Γιατί κανείς έλληνας πολιτικός δεν έχει δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος; Όλοι στρέιτ είναι στο κοινοβούλιο;

«Να πάτε να τους ρωτήσετε».

Εσείς θα το δηλώνατε δημόσια;

«Δεν ασχολούμαι με την προσωπική ζωή του διπλανού μου, ούτε καν αυτού στο διπλανό διαμέρισμα. Δεν αφορά κανέναν».

Ο Νικήτας Κακλαμάνης, όσα χρόνια είναι δήμαρχος της πρωτεύσουσας, αρνείται πεισματικά να θέσει υπό την αιγίδα του το Athens Pride, αδιαφορώντας τόσο για την αυξανόμενη απήχησή του στους πολίτες της Αθήνας όσο και για τις εκκλήσεις των παρατάξεων της αντιπολίτευσης. Επιδεικνύει, δε, την ομοφοβία του με το να μην εξηγεί καν αυτή του την άρνηση:

«Το δημοτικό Συμβούλιο είναι αναρμόδιο να αποφασίσει. Αυτή είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του Δημάρχου. Κι εγώ λέω ΟΧΙ… Μην επιμένετε. Είναι δικαίωμα μου….»