Συνεχίζεται η ανακολουθία της κυβέρνησης για το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών

αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία

Σύμφωνο συμβίωσης χωρίς… διακρίσεις

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Όπως ακριβώς και με τον “κουκουλονόμο”, έτσι και με το σύμφωνο συμβίωσης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, άλλα έλεγε και άλλα κάνει. Ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές, όχι μόν δεν επέκτεινε το σύμφβωνο και στα ομόφυλα ζευγάρια, όπως είχε δεσμευθεί, αλλά ούτε καν βελτίωσε τις ατέλειες του συμφώνου για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Αντίθετα, ροκανίζει το χρόνο παραπέμποντας διαρκώς το θέμα σε … επιτροπές. Όταν όμως βρεθεί ενώπιον ευρωπαίων πολιτών, εκεί αναγνωρίζει τις ενώσεις τους. Μήπως περιμένει να καταδικασθεί η Ελλάδα και πάλι στο Στρασβούργο;

Πολλά, όμως, είναι ακόμη τα προβλήματα από την εφαρμογή του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου στα ετερόφυλα ζευγάρια

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Οι υπάλληλοι του υπουργείου Εσωτερικών προβληματίζονται σοβαρά κάθε φορά που παραλαμβάνουν αιτήματα κοινοτικών υπηκόων, οι οποίοι ζητούν να αναγνωριστεί επίσημα από την ελληνική πολιτεία η έννομη σχέση τους με τους συντρόφους τους, όπως ακριβώς γίνεται δηλαδή και στις χώρες προέλευσής τους.

Το θέμα σκοντάφτει, βλέπετε, στην έλλειψη ανάλογου θεσμικού πλαισίου, καθώς εδώ δεν ισχύει ακόμη το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, ούτε βέβαια, πολύ περισσότερο, ο πολιτικός τους «γάμος». Η απόπειρα που έγινε πριν από ενάμιση χρόνο από τον δήμαρχο της Τήλου δεν έγινε αποδεκτή από την ελληνική Δικαιοσύνη.

Ωστόσο, το ελληνικό κράτος δεν θέλει να έρθει σε σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες αναγνωρίζει την ένωση ατόμων του ίδιου φύλου. Ετσι, οι υπηρεσίες του αναγκάζονται να αναγνωρίσουν στην πράξη όλα τα δικαιώματα των κοινοτικών υπηκόων που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης ή πολιτικό «γάμο» με ομόφυλό τους, βάσει του δικαίου που ισχύει στη χώρα τους. Εδώ αρχίζει όμως η αδικία, καθώς από την αναγνώριση αυτή αποκλείονται οι έλληνες ομοφυλόφιλοι που επιθυμούν το ίδιο.

Τη νομική αυτή αντίφαση καλείται να επιλύσει και μάλιστα σύντομα η κυβέρνηση, καθώς ώς τις 31 Μαΐου 2011, πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα που έθεσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στο οποίο προσέφυγαν 4 ομοφυλόφιλα ζευγάρια από την Ελλάδα, εγκαλώντας τη χώρα μας για παραβίαση σημαντικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή και την ισότητα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα «ζεσταίνεται» και πάλι στη κυβέρνηση, η οποία εμφανίζεται έτοιμη να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση, επεκτείνοντας το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Το έχει δηλώσει άλλωστε και ο υπουργός Δικαιοσύνης, επαναλαμβάνοντας την προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ, η οποία μάλιστα το 2008 είχε πάρει χαρακτήρα αναλυτικής πρότασης σχεδίου νόμου που είχε κατατεθεί από τουλάχιστον 7 σημερινούς υπουργούς (ανάμεσά τους ο Ε. Βενιζέλος, ο Χ. Καστανίδης, ο Δημ. Ρέππας, ο Τηλ. Χυτήρης, ο Γ. Πεταλωτής, ο. Γ. Νικητιάδης, η Θ. Τζάκρη αλλά και οι Μιχ. Καρχιμάκης, Φ. Πετσάλνικος κ.ά.).

Επισήμως, το θέμα εκκρεμεί ακόμη, καθώς έχει παραπεμφθεί δύο φορές σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές. Η κυβέρνηση, αν και έχει πρόθεση να επεκτείνει το σύμφωνο και στα ομόφυλλα ζευγάρια, αναλογίζεται παράλληλα και τις πιθανές αντιδράσεις που μπορεί να προκαλέσει το μέτρο (π.χ. από την Εκκλησία).

Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος είναι ένας από τους Ελληνες που έχουν προσφύγει στο Στρασβούργο κατά της Ελλάδας για το θέμα αυτό. Ο ίδιος πιστεύει ότι επιθυμία του πρωθυπουργού είναι να λυθεί το ζήτημα. Ωστόσο επισημαίνει ότι ουδέποτε εκλήθη ο ίδιος σε κάποια επιτροπή να καταθέσει τις απόψεις του. «Η κυβέρνηση έχει λοιπόν τρεις μήνες στη διάθεσή της για να κάνει τις αναγκαίες νομοθετικές προσαρμογές, αν δεν θέλει να γίνει διεθνώς ρεζίλι», προσθέτει.

Οπως παρατηρεί, η υποχρέωση απάντησης της ελληνικής κυβέρνησης στο Ευρωδικαστήριο συμπίπτει με την εβδομάδα rainbow (30 Μαΐου-5 Ιουνίου), κατά την οποία θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το gay pride, η παρέλαση ομοφυλόφιλων, την οποία ακόμη και ο ΕΟΤ ενέταξε στο επίσημο πρόγραμμά του!

Εν τω μεταξύ, άτολμη χαρακτηρίζουν την εφαρμογή του συμφώνου στα ετερόφυλα ζευγάρια οι συμβολαιογράφοι. Οπως παρατηρεί ο Κων. Βλαχάκης από τον συμβολαιογραφικό σύλλογο Αθηνών, οι πολίτες δείχνουν μάλλον περιορισμένο ενδιαφέρον για το σύμφωνο. Ο μέσος όρος ηλικίας των ατόμων που το προτιμούν είναι μεταξύ 20 και 35 ετών. Ομως το γεγονός ότι τα παιδιά που γεννιούνται εντός συμφώνου δεν εξομοιώνονται πλήρως με όσα αποκτώνται εντός γάμου στρέφει πολλούς στον πολιτικό γάμο.

Εκτός της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων αστικών κέντρων, «κινητικότητα» έχει το σύμφωνο στις νησιωτικές περιοχές, και κυρίως Ρόδο, Κυκλάδες και Κέρκυρα, σε αντίθεση με τις περιοχές της ενδοχώρας.

Η οικονομική κρίση είναι πάντως ένας από τους λόγους που οδηγούν, το τελευταίο διάστημα, πολλά νεαρά ζευγάρια στη λύση του συμφώνου αντί του γάμου: τα συμβολαιογραφικά έξοδα δεν ξεπερνούν τα 100 ευρώ, όταν για τον γάμο απαιτούνται πολλαπλάσια χρήματα. Το ίδιο ισχύει και για τον χωρισμό. Στο σύμφωνο αρκεί μια απλή δήλωση στον συμβολαιογράφο ή η τέλεση γάμου για να πάψει να ισχύει.

Ωστόσο τα προβλήματα που δημιουργεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο του συμφώνου συμβίωσης στα ετερόφυλα ζευγάρια είναι πολλά. Η μη αναγνώριση συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η υποχρέωση υποβολής ξεχωριστής φορολογικής δήλωσης είναι τα πιο σοβαρά από αυτά.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να κατανοεί τις διακρίσεις που δημιουργούν τα προβλήματα αυτά και στο σχέδιο νόμου που ετοιμάζει φαίνεται ότι αντιμετωπίζει πολλά από αυτά.

Στιβ Ντέιβις: “Είμαι γκέι” – Coming Out για τον Βρετανό αθλητή του κρίκετ

O Στιβ Ντέιβις, ένας από τους πιο γνωστούς Βρετανούς αθλητές του κρίκετ ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι είναι γκέι, γεγονός που προκάλεσε αίσθηση στην συντηρητική κοινωνία της Μεγάλης Βρετανίας. Ο 24χρονος αθλητής ανακοίνωσε τις σεξουαλικές προτιμήσεις του, τις οποίες ωστόσο οι συμπαίκτες του γνώριζαν εδώ και περίπου έναν χρόνο, σε συνέντευξή του στην Daily Telegraph.

Η απόφαση του Ντέιβις, να προβεί σε αυτήν την αποκάλυψη, η οποία θα του αλλάξει τη ζωή, (προς το καλύτερο ή το χειρότερο η ιστορία θα το κρίνει) έγινε τη Δευτέρα, ωστόσο οι συναθλητές του γνώριζαν για τα προσωπικά του εδώ και ένα χρόνο.

Ο 24χρονος γνωστοποίησε τα του …οίκου του στους συμπαίκτες του πέρυσι, όταν κλήθηκε από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να λάβει μέρος στο τουρνουά Αshes στην Αυστραλία. Τότε, ο Ντέιβις τους ζήτησε να το κρατήσουν μυστικό κάτι που σεβάστηκαν απόλυτα άπαντες.

Ο λόγος που αποφάσισε να το κάνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν διότι όπως παραδέχτηκε του ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κρύβεται ειδικά στις αποστολές, περιγράφοντας ως τεράστια ανακούφιση το συναίσθημα που αισθάνθηκε όταν μοιράστηκε με τους συμπαίκτες του το μεγάλο του μυστικό.

Ο Ντέιβις είναι ο πρώτος επαγγελματίας αθλητής του κρίκετ που βγαίνει από την ντουλάπα.

“Είναι κάτι με το οποίο ζω εδώ και πολύ καιρό. Έτσι, ένιωσα ότι είχε έρθει η σωστή στιγμή. Νιώθω αγχωμένος που το αποκάλυψα, αλλά ποιος δεν θα ένιωθε; Είναι η πιο μεγάλη απόφαση έχω πάρει ποτέ και σίγουρα η πιο δύσκολη. Πιο δύσκολη ακόμη και από το να αντιμετωπίζει τον Μπρετ Λι στο κέντρο”, αποφάνθηκε με χιούμορ ο διάσημος αθλητής και πρόσθεσε:

“Οι δύο εβδομάδες (σ.σ.: στην Αυστραλία) έμοιαζαν δύο χρόνια για μένα. Ήταν σίγουρα δύσκολο. Το κρίκετ ήταν η απόδραση μου. Όταν έπαιζα κρίκετ ήμουν πολύ χαρούμενος, αφού το μόνο για το οποίο είχα να ανησυχώ ήταν η μπάλα”.

Ο αθλητής δεν κλήθηκε στην εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, αφού τη θέση του πήρε ο Ματ Πράιορ, ωστόσο ο ίδιος δεν θέλει να είναι κακοπροαίρετος και να πιστέψει ότι αυτό συνέβη λόγω των όσων είπε δημόσια για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.

“Πικράθηκα. Αρρώστησα, αλλά δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα στοίχιζε τη θέση μου στην εθνική ομάδα. Σκέφτηκα ότι δυστυχώς για μένα, ο Ματ ήταν πιο κατάλληλος από εμένα”, είπε ο Ντέιβις, ο οποίος δεν είχε αποκαλύψει τίποτα στους γονείς του Μάικ, Λιν και την μεγαλύτερη αδελφή του, Τζέμα, έως τα 19 του.

“Η υποστήριξη που μου παρείχαν ήταν απίστευτη. Και δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί”, επεσήμανε ο αθλητής που εθεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερη ταλέντα που έχουν περάσει από το άθλημα κατά τη θητεία στην εθνική ομάδα κάτω των 20 ετών.

Σίγουρα η τόλμη του Ντέιβις είναι κληρονομικό χάρισμα αν λάβει κανείς τις δηλώσεις των γονιών του: “Είμαστε υπερήφανοι για εκείνον και τον αγαπάμε σαν γιο μας, σαν έναν επιτυχημένο αθλητή και ελπίζουμε και ως ένα πρότυπο για τους νέους ανθρώπους που παραδέχονται τη σεξουαλικότητα τους”.

Ο Στιβ Ντέιβις, ακολούθησε το παράδειγμα της πλέον εμβληματικής μορφής του ράγκμπι, του πρώην αρχηγού της κοινής ομάδας ράγκμπι Ουαλίας και Βρετανίας, Γκάρεθ Τόμας, ο οποίος όταν το 2009 είχε αποδεχτεί τη σεξουαλικότητα του δημόσια είχε προκαλέσει έκπληξη, αφήνοντας άπαντες άφωνους.

Ο λόγος ήταν ότι υπήρξε παντρεμένος με την Τζέμμα από το 2001 έως και το 2007, διάστημα στο οποίο είχαν προσπαθήσει χωρίς επιτυχία να κάνουν παιδιά, με τη σύζυγο του να αποβάλει τρεις φορές. Τότε, ο Τόμας είχε τονίσει: “Δεν θέλω να μείνω γνωστός ως γκέι παίκτης του ράγκμπι. Θέλω να μείνω γνωστός ως παίκτης του ράγκμπι και πρώτα απ’ όλα ως άνδρας”.

Το θάρρος του θηριώδους, Τόμας ήταν αυτό που έδωσε δύναμη στον Στιβ Ντέιβις να ξεστομίσει τις δύο λέξεις, που θα αποτελέσουν σταθμό στη ζωή του: “Η ιστορία του Γκάρεθ Τόμας με βοήθησε, αφού που έδειξε ότι μπορώ να το κάνω κι εγώ. Ήταν αρκετά γενναίος που ύψωσε το ανάστημα του και είπε ποιος ήταν. Επομένως, θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να βοηθήσω οποιονδήποτε, όπως βοήθησε και εκείνος εμένα”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τόμας, ο οποίος κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο ανδρισμού λόγω της εμφάνισης του, είχε την αμέριστη συμπαράσταση των ανθρώπων του ράγκμπι, δήλωσε ότι στο εξής θα έχει υπό την αιγίδα του τον Ντέιβις:

“Η Ομοσπονδία του Κρίκετ θα πρέπει να στείλει ένα σαφές μήνυμα σεβασμού προς τον Στίβεν, έτσι θα αποφευχθούν φαινόμενα αποδοκιμασιών και προσβολής του. Εφόσον δεν υπάρχει καμία ανοχή από την ομοσπονδία στα θέματα ρατσισμού, γιατί να υπάρχει σε οποιοδήποτε είδος διαφορετικότητας. Στην περίπτωση μου υπήρξε ένα περιστατικό στο πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας για το πρωτάθλημα (σ.σ.: μετά την αποκάλυψη), όπου οι οπαδοί της Κάστλφορντ φώναζα υβριστικά συνθήματα εναντίον μου. Όμως, υποδείχθηκαν από άλλους οπαδούς της Κάστλφορντ και η ομοσπονδία τους απέκλεισε, επιβάλλοντας χρηματική ποινή στο σύλλογο, ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι το ράγκμπι είναι ένας άθλημα για όλους”.

Το θέμα σχολίασε και ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, Αντι Φλάουερ, ο οποίος σημείωσε: “Είναι κάτι το οποίο ο Στιβ μοιράστηκε με εμένα και τους συμπαίκτες του καιρό πριν. Θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι ο Στιβ είναι ένας ταλαντούχος αθλητής του κρίκετ και ένα άξιο μέλος της εθνικής ομάδας. Η προσωπική του ζωή αφορά τον ίδιο και δεν επηρεάζει την ικανότητα του να βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο σε διεθνές επίπεδο στο άθλημα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσει να δουλεύει σκληρά για να κερδίσει ξανά τη θέση του στην εθνική ομάδα. Ο Στιβ είχε και θα συνεχίσει να έχει τον απόλυτο σεβασμό όλης της ομάδας και οποιουδήποτε σχετίζεται με το αγγλικό κρίκετ”.

Για το θέμα τοποθετήθηκε και ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Βίκραμ Σολάνκι, ο οποίος εξέφρασε τη συμπαράσταση του, οπότε, ας ελπίζουμε ότι άπαντες δεν θα μείνουν μόνο στα λόγια.

πηγή

Περού: Απαγορεύονται τα φιλιά των γκέι και των λεσβιών – Αστυνομική βία στο kiss-in της Λίμας

Στις 12 Φεβρουαρίου – δύο μέρες πριν το δικό μας Kiss-In κατά της Ομοφοβίας στο Σύνταγμα – διοργανώθηκε μία παρόμοια εκδήλωση στη Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι γκέι και οι λεσβίες της Λίμα διοργάνωσαν μια παρόμοια δράση στην Plaza de Armas: τίποτα επομένως δεν προμήνυε την άσχημη τροπή που πήραν τα γεγονότα.

Όταν οι διοργανωτές της εκδήλωσης “Φιλιά Ενάντια στην Ομοφοβία” έφτασαν στην Plaza de Armas την βρήκαν αποκλεισμένη από έναν αστυνομικό κλοιό. Όταν ρώτησαν για ποιο λόγο είχε αποκλειστεί η περιοχή, η απάντηση που πήραν ήταν ότι “επρόκειτο να γίνει εκεί μία διαδήλωση ομοφυλόφιλων”..

Όπως μεταφέρουν αυτόπτες μάρτυρες, οι αστυνομικές δυνάμεις κινήθηκαν προς το μέρος των συμμετεχόντων και τους διέταξαν να απομακρύνουν τη σημαία που κρατούσαν, ενώ στη συνέχεια τους είπαν ότι – σε αντίθεση με ό, τι το Σύνταγμα διασφαλίζει – “απαγορεύεται να συναντώνται και να σχηματίζουν ομάδες”.

Οι συγκεντρωμένοι γκέι και λεσβίες τότε κατευθύνθηκαν προς τον καθεδρικό ναό, σημείο στο οποίο συνήθως συγκεντρώνονται εκατοντάδες κόσμου. Μετά από λίγο, κι αφού συνάντησαν μια ομάδα περίπου 20 ατόμων, κάποιοι από τους συγκεντρωμένους γκέι και λεσβίες άρχισαν να φιλιούνται και να φωτογραφίζονται. Όταν τα ζευγάρια συγκεντρώθηκαν για να τραβήξουν μια ομαδική φωτογραφία, η αστυνομία τους επιτέθηκε και τους απώθησε σπρώχνοντάς τους με ασυνήθιστη βία, όπως καταγγέλουν οι ίδιοι.

Γκέι και λεσβίες; Μακριά κι αγαπημένοι!

αναδημοσιεύουμε το παρακάτω ρεπορτάζ από την ιστοσελίδα Sigmalive

Ναι στους ομοφυλόφιλους, όχι όμως στο σπίτι μας.

Αυτή είναι η τάση που επικρατεί στην κυπριακή κοινωνία σύμφωνα με έρευνα της Prime Consulting για το Sigmalive. Φυσικά αυτό αλλάζει στις νεαρές ηλικίες, των οποίων οι απόψεις για το θέμα είναι εντελώς αντίθετες με αυτές των μεγαλυτέρων και όπως όλα δείχνουν είναι απλά θέμα χρόνου η αποδοχή των ατόμων με διαφορετική σεξουαλικότητα.

Όπως κατέδειξε η έρευνα, το 37,54% των ερωτηθέντων θα αποδεχόταν σίγουρα στην παρέα του ομοφυλόφιλους, ένα 25.24% μάλλον θα τους αποδεχόταν, ενώ ένα 24.92% δεν θα τους αποδεχόταν.

Ακόμη, αναλύοντας από ηλικιακής σκοπιάς τις απαντήσεις εξάγεται το συμπέρασμα  πως οι νέοι μεταξύ 18 και 24 αποδέχονται πλήρως τους ομοφυλόφιλους, ενώ τα ποσοστά αποδοχής μειώνονται όσο αυξάνονται ο ηλικίες.

Όσον αφορά την αποδοχή ή όχι του γάμου μεταξύ των ομοφυλοφίλων, φαίνεται, , καθαρά ότι η κυπριακή κοινωνία, αποδέχεται μεν τους ομοφυλόφιλους, θα μπορούσε να τους εντάξει σε επίπεδο παρέας και φιλίας, αλλά μέχρι το σημείο που δεν υπάρχουν στο σπίτι της. Το 59,3% διαφωνεί με τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων.

Η κυπριακή κοινωνία, ως επί τω πλείστον αρνείται να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα, καταφεύγοντας σε αυτή τη μορφή κοινωνικού ρατσισμού. Μέχρι πότε όμως; Από τη στιγμή που οι νέοι καταρρίπτουν πολλά στερεότυπα προηγούμενων γενεών, είναι αναπόφευκτη και η αποδοχή των ατόμων με διαφορετική σεξουαλικότητα.

Σε αυτό συμβάλλουν η γνώση και η ενημέρωση για τα θέματα ομοφυλοφιλία η  οποία στην Κύπρο δεν βρίσκεται στα ίδια επίπεδα όπως σε άλλες χώρες του εξωτερικού.

InterPride: “Αυθαίρετη η απόφαση της αστυνομίας να απαγορεύσει το Budapest Pride!”

Το InterPride, η Παγκόσμια Ένωση Διοργανωτών Φεστιβάλη Υπερηφάνειας – Pride εξέφρασε την ανησυχία του σχετικά με την απόφαση της αστυνομίας στη Βουδαπέστη να απαγορεύσει την επικείμενη Πορεία Υπερηφάνειας στην πόλη. Παράλληλα, ενθάρρυνε τον Επίτροπο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, Thomas Hammarberg να κάνει οτιδήποτε εμπίπτει στη δικαιοδοσία του προκειμένου να ανατρέψει την απόφαση.

εικόνα από την Πορεία Υπερηφάνειας στη Βουδαπέστη το 2009

Μία από τις λίγες δυνατότητες ανοιχτές στους πολίτες σε πολλά σημεία του κόσμου είναι το να παλεύουν για το δικαίωμα τους στην ελευθερία της συνάθροισης και της έκφρασης. Η άρνηση αυτών των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί εκτροπή του νοήματος του νόμου. Από αυτή την άποψη, η πρόσφατη απόφαση την οποία έλαβε η αστυνομία στη Βουδαπέστη να απαγορεύσει την Πορεία LGBT Υπερηφάνειας – Budapest Pride, η οποία είχε προγραμματιστεί για τις 18 Ιουνίου 2011, είναι αποκρουστική κι αυθαίρετη. Ο νόμος δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για τον μη νομιμοποιημένο σκοπό της φίμωσης των ακτιβιστών LGBT ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των υποστηρικτών τους, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης Υπερηφάνειας.

“Τα μέλη μας δουλεύουν πολύ σκληρά χρόνο με το χρόνο για να διαδώσουν τις έννοιες της δικαιοσύνης και του μη κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτού του είδους οι παρεμβάσεις αρνούνται στους ανθρώπους ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους και δεν πρέπει να επιτρέπεται να συμβαίνουν. Σας καλούμε εκ μέρους όλων των LGBTI ατόμων σε όλο τον πλανήτη να διορθώσετε αυτή την κατάσταση και να επιτραπεί στην Πορεία Υπερηφάνειας Βουδαπέστης να πραγματοποιηθεί όπως έχει προγραμματιστεί”, δήλωσαν οι συν-πρόεδροι του InterPride Mark Chapman και Trisha Clymore.

φωτογραφία από τα επεισόδια που συνόδευσαν το Budapest Pride το 2008

ΗΠΑ: Ένα βήμα πιο κοντά στην αναγνώριση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών, με εντολή Ομπάμα

Σημαντικό βήμα για την αναγνώριση των γάμου ομόφυλων ζευγαριών έγινε προχθές στις ΗΠΑ, όπως διαβάζουμε στους New York Times: Ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα χαρακτήρισε αντισυνταγματικό το Defense of Marriage Act, το νόμο του 1996, που απαγορεύει την αναγνώριση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών.

Για αυτό το λόγο, προχθές Τετάρτη, έδωσε εντολή στο υπουργείο Δικαιοσύνης να μην υπερασπίζεται το συγκεκριμένο νόμο στις δικαστικές αίθουσες. Σύμφωνα με αυτόν το νόμο, «η μόνη νόμιμη ένωση είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας». Παρόλαυτα, πέντε πολιτείες των ΗΠΑ και η περιοχή της Ουάσινγκτον επιτρέπουν την τέλεση γάμων ομόφυλων ζευγαριών.

Το γεγονός αυτό πιστεύεται ότι μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη θέσπιση ομοσπονδιακού νόμου που δεν θα απαγορεύει τους γάμους μεταξύ γκέι και λεσβιών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ δείχνουν ότι η κοινή γνώμη είναι ευρέως υποστηρικτική για την ισότητα στα δικαιώματα των γκέι και λεσβιών – με την εξαίρεση του δικαιώματος του γάμου. Περίπου το 90% των αμερικανών είναι υπέρ των ίσων ευκαιριών στον χώρο εργασίας και παραπάνω από 60% υποστηρίζουν την κατάργηση του νόμου “Don’t Ask Don’t Tell”, βάσει του οποίου υπάρχουν διακρίσεις σε βάρος γκέι και λεσβιών που υπηρετούν στο στρατό των ΗΠΑ. Η κοινή γνώμη, ωστόσο, φαίνεται διχασμένη σχετικά με το ζήτημα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών.

“Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα από τη διοίκηση Ομπάμα και ένα κορυφαίο σημείο για το γκέι κίνημα, το οποίο θα έχει αλυσιδωτά αποτελέσματα και σε άλλα πεδία εκτός του συγκεκριμένου νόμου”, δήλωσε ο Anthony D. Romero,διευθυντής της Αμερικανικής Ένωσης Αστικών Ελευθεριών. “Θα αγγίξει θέματα σχετικά με την απασχόληση, τις διακρίσεις, την αναγνώριση της οικογένειας και τα δικαιώματα πλήρους ισότητας των γκέι και λεσβιών”.

Η παραπάνω απόφαση του προέδρου Ομπάμα, ο οποίος αντιτίθεται στον γάμο ομόφυλων ζευγαριών, αλλά έχει επανειλλημένα δηλώσει ότι “οι απόψεις του εξελίσσονται”, ήδη δέχεται την κριτική των Ρεπουμπλικάνων: ο γερουσιαστής Charles E. Grassley από την Αϊόβα χαρακτήρισε την απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ “ξεκάθαρα βασισμένη περισσότερο στην πολιτική παρά στο νόμο”.

Ο μητροπολίτης Ρητορικής Μίσους ξαναχτυπά: Οι “ανώμαλοι” δεν έχουν τα φόντα για να γίνουν ΉΡΩΕΣ!

Σε ομοφοβικό παραλήρημα ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, στο προσωπικό του ιστολόγιο χαρακτηρίζει τους γκέι και τις λεσβίες εκτρώματα της φύσης. Ο Αμβρόσιος βρήκε για μια ακόμη φορά ευκαιρία να ξεδιπλώσει το μίσος του, με αφορμή την συζήτηση που ξέσπασε μετά από σχόλιο του  συγγραφέα και παρουσιαστή του ντοκιμαντέρ για την Επανάσταση του ’21 Πέτρου Τατσόπουλου στο facebook για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Οι συντελεστές του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι που συμμετέχουν στο ντοκιμαντέρ διέψευσαν ότι υπήρξε σχετική αναφορά στο ίδιο το ντοκιμαντέρ.

Ο Αμβρόσιος απευθύνεται με μίσος για το διαφορετικό, με ένα λόγο μισαλλοδοξίας και αμάθειας για οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τον ίδιο, με έναν λόγο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχα παραλήρήματα χρυσαυγιτών και χούλιγκαν.. Ενώ δεν απαντά στο προφανές: ακόμα και για τους αγωνιστές του ’21 που ήταν πράγματι ομοφυλόφιλοι, τι ακριβώς άλλαξ ως προς την προσφορά τους στον αγώνα;

Αντιγράφουμε από το ιστολόγιο του Αμβρόσιου, του δημοσίου υπαλλήλου που πληρώνουμε για να μας βρίζει:

“..Ντροπή στο Κανάλι του ΣΚΑΪ για τό εθνικό έγκλημα που επιχειρούν. Ντροπή και σ΄αυτούς, όποιοι και αν είναι, όπου κι αν ανήκουν, οι οποίοι θέλουν να εμφανίσουν τόν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σαν ΟΜΟΦΥΛΌΦΙΛΟ! Ὄχι, ωρέ μάγκες, οι “ανώμαλοι” δεν έχουν τά φόντα για να γίνουν ΉΡΩΕΣ! Αποτελούν έκτρωμα της φύσεως!

Εφιάλτες δυστυχώς πάντοτε υπήρχαν στην Ελλάδα! Να είναι καταραμένοι από το Θεό όσοι βλάπτουν την αγαπημένη μας Ελλάδα. Όσοι επιχειρούν να μετατρέψουν τήν Ἐλλάδα, από Χώρα της Ορθοδοξίας καί του Πολιτισμού, σε Χώρα των απίστων και των ανωμάλων! Το “κουσούρι” δεν πρόκειται να νομιμοποιηθή! Θα είναι πάντοτε καταδικασμένο από το Θεό καί από όλους τους ορθώς φρονούντες Έλληνες! Η Ελλάδα μας δεν πρόκειται να γίνει Σόδομα καί Γόμορρα!”

Ο συγκεκριμένος δικαιούται επάξια τον τίτλο του μητροπολίτη ρητορικής μίσους (ίσως να ανταγωνίζεται μαζί του ο πειραιώς Σεραφείμ Μεντζελόπουλος), καθώς έχει απασχολήσει ξανά την κοινή γνώμη με αντίστοιχες απόψεις: χαρακτηριστική είναι η ρατσιστική δήλωσή του ότι “το ελληνικό αίμα μολύνθηκε”, με την οποία σχολίασε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ιθαγένεια, πριν ένα χρόνο περίπου, ενώ είναι ο ίδιος που χαρακτήρισε τον Έλτον Τζον “κατακάθι της κολάσεως” και τον καταράστηκε να “σαπίσει το στόμα του”..

Ποιος είναι όμως ο Αμβρόσιος Λενής;

Ο Αμβρόσιος Λενής ξεκίνησε την καριέρα του ως αρχιγραμματέας της Αρχιεπισκοπής, για να εξελιχθεί σύντομα σε «ταγματάρχη της χωροφυλακής και υμνητή των βασανιστών μετά τη μεταπολίτευση»: κατά τη χειροτονία του (17.8.1976) σε μητροπολίτη απηύθυνε, υμνώντας τους φασίστες βασανιστές του λαού και τα θηριώδη εγκλήματα που αυτοί διέπραξαν, «ιδιαιτέρως θερμόν εν Κυρίω ασπασμόν προς όλους εκείνους τους αγαπητούς μου αξιωματικούς και οπλίτας της Ελληνικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων, οι οποίοι κατά την στιγμήν ταύτην, συνεπεία οιουδήποτε ατυχούς συμβάντος εν τη ενασκήσει του υπηρεσιακού των καθήκοντος εστερήθησαν των αγαθών της υγείας και της ελευθερίας των»(!!!) για να συνεχίσει: «εις την καρδίαν μου τα Σώματα Ασφαλείας γενικότερον και το ένδοξον Σώμα της Χωροφυλακής ειδικότερον, θα κατέχει κεντρικοτάτην θέσιν».

Για να ολοκληρωθεί το πορτρέτο του ας δώσουμε τα παρακάτω βιογραφικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στο επίσημο Δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος: «από το έτος 1968 διορίσθη Ιεροκήρυξ του Σώματος της Χωροφυλακής, λαβών εξ απονομής τον βαθμόν του Μοιράρχου, όθεν και προήχθη αργότερον εις ταγματάρχην. Από της θέσεως ταύτης ανέπτυξε ποιμαντικήν δράσιν κηρύττων εν τω Ναό, διδάσκον εν ταις Σχολαίς Οπλιτών και Αξιωματικών Χωροφυλακής, περιοδεύων εις έδρας Ανώτερων Διοικήσεων και ομιλών εν αυταίς. Διετέλεσεν ωσαύτως καθηγητής εις Σχολάς Μοιράρχων και Αστυνόμων, ως και τοιαύτας στελεχών Ασφαλείας» («Εκκλησία» 15.9.1976).

Διαβάστε επίσης: Ούτε Αμβρόσιο, ούτε ιερό..

Οι Οικολόγοι Πράσινοι βάζουν τα γυαλιά στους “αριστερούς” του Κουβέλη

Ενώ οι τέσσερις ανεξάρτητοι βουλευτές – μέλη του κόμματος της “Δημοκρατικής Αριστεράς” – Φ. Κουβέλης, Θ. Λεβέντης, Ν. Τσούκαλης και Γρ. Ψαριανός ζητούν να αναθεωρηθεί ο νόμος για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης ως προς τα ασφαλιστικά δικαιώματα -χωρίς να κάνουν καμία αναφορά στα ομόφυλα ζευγάρια που εξαιρούνται από το νόμο, την ίδια στιγμή οι Οικολόγοι Πράσινοι με ανακοίνωσή τους ζητούν Σύμφωνα Συμβίωσης χωρίς αποκλεισμούς:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: ΣΥΜΦΩΝΑ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ

21.2.2011

Με αφορμή την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τον αποκλεισμό από το σύμφωνο συμβίωσης (Νόμο 3719/2008) των ζευγαριών του ιδίου φύλου, η εκπρόσωπος Τύπου, Ελεάννα Ιωαννίδου, έκανε την ακόλουθη δήλωση για λογαριασμό της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων:

«Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε την κυβέρνηση να πραγματοποιήσει, επιτέλους, τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για έναν νόμο που η ίδια καταδίκαζε όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Ο αποκλεισμός των ζευγαριών ιδίου φύλου από τα δικαιώματα που απολαμβάνουν τα υπόλοιπα ζευγάρια που συμβιώνουν, αποτελεί παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρειάζεται άμεσα αναθεώρηση του Συμφώνου Συμβίωσης, ώστε να αφορά και ζευγάρια του ίδιου φύλου».

Το Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες: Ελ. Ιωαννίδου 6932 705289



Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες δεν υστερούν σε τίποτε από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες

αναδημοσίευση από το Βήμα

«Δεν υστερούν οι ομόφυλες οικογένειες»

«Κάθε παιδί που γεννιέται έχει το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα να έχει μια οικογένεια που να του παρέχει στοργή, φροντίδα και προστασία. Στο δικαίωμα του παιδιού προστίθεται η διεκδίκηση του δικαιώματος κάθε ανθρώπου να γίνει γονιός. Αν κρίνουμε από τη μη ρύθμιση ακόμη της δυνατότητας τέλεσης πολιτικού γάμου ή σύναψης συμφώνου συμβίωσης ανάμεσα σε ομόφυλα άτομα στην Ελλάδα, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για την αποδοχή και την ικανοποίηση του δικαιώματος στη γονεϊκότητα μέσω της υιοθεσίας (ή καλύτερα τεκνοθεσίας). Εξάλλου και σε χώρες που αποδέχονται και αναγνωρίζουν την ομόφυλη συμβίωση, η υιοθεσία προκαλεί ακόμη μεγάλες αντιδράσεις. Η βασική επιχειρηματολογία είναι ότι δεν είναι “προς το συμφέρον του παιδιού” να μεγαλώνει σε μια οικογένεια με ομόφυλους γονείς. Το επιχείρημα αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα προκαταλήψεων, καθώς δεν ανταποκρίνεται στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα που καταδεικνύουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες δεν υστερούν σε τίποτε από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες».

Η Δήμητρα Κογκίδου είναι καθηγήτρια και κοσμήτωρ στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Η Ελλάδα δικάζεται για τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το Σύμφωνο Συμβίωσης

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

18 Φεβρουαρίου 2011

Ευρω-δίκη Ελλάδας για αποκλεισμό ζευγαριών ιδίου φύλου από σύμφωνο συμβίωσης

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) ενημερώνει την κοινή γνώμη πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάσισε να συνενώσει δύο προσφυγές κατά του αποκλεισμού των ζευγαριών του ιδίου φύλου από το σύμφωνο συμβίωσης (Νόμος 3719/2008) και να τις κοινοποιήσει στην Ελλάδα με το ερώτημα αν η διάκριση αυτή παραβιάζει το Άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) μόνο του ή σε συνδυασμό με το Άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων), καθώς και το Άρθρο 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Η πρώτη προσφυγή υποβλήθηκε στις 6 Μαΐου 2009 από τους Γρηγόρη Βαλλιανάτο και Νίκο Μυλωνά μέσω του ΕΠΣΕ και γνωστοποιήθηκε σε γενικό κοινό δελτίο τύπου των οργανώσεων Athens Pride,  Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας και ΕΠΣΕ στις 5 Μαΐου 2009 (http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1158_gamos_symfono_symviosis_lgbt_greek.doc).

Η δεύτερη προσφυγή υποβλήθηκε στις 25 Μαΐου 2009 από δύο ζευγάρια γυναικών και ένα ζευγάρι ανδρών (που ζήτησαν να τηρηθεί η ανωνυμία τους) καθώς και τη ΜΚΟ «Σύνθεση» μέσω του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκου Αλιβιζάτου και του Διδάκτορα Νομικής Βαγγέλη Μάλλιου και γνωστοποιήθηκε από τη «Σύνθεση» στις 26 Μαΐου 2009 (http://www.10percent.gr/stiles/h-gnwmh-tou-10/1177-2009-05-26-14-25-40.html).

Ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Η κυβέρνηση καλείται σήμερα να απαντήσει στο ΕΔΔΑ μέχρι τις 31 Μαΐου 2011 είτε υπερασπιζόμενη ένα νόμο με τον οποίο διαφωνούσε ως αξιωματική αντιπολίτευση όταν ψηφίστηκε είτε αναγγέλοντας πως προχωρεί στην νομοθετική άρση της διάκρισης, την οποία επανειλημμένα υποσχέθηκε αλλά μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να κάνει».

Το ΕΠΣΕ και οι Γρηγόρης Βαλλιανάτος και Νίκος Μυλωνάς επίσης δηλώνουν πως πιστεύουν ότι η διεκδίκηση ενός τόσο θεμελιώδους δικαιώματος για την ΛΟΑΤ κοινότητα δεν είναι συμβατή με την ανωνυμία των προσφευγόντων ατόμων.

Επίσης, όπως φαίνεται στο επισυναπτόμενο τρισέλιδο σημείωμα του ΕΔΔΑ για την υπόθεση, την παραβίαση του Άρθρου 13 της ΕΣΔΑ επικαλέστηκε μόνο το ΕΠΣΕ. Στο σημείωμα αυτό είναι εμφανής επίσης η συνένωση των δύο προσφυγών. Είναι λοιπόν ατυχής ο ισχυρισμός πως «Η Ελλάδα δικάζεται για το σύμφωνο συμβίωσης που αποκλείει τα ομόφυλα ζευγάρια, μετά από προσφυγή της Σύνθεσης και 3 ζευγαριών» (http://www.10percent.gr/epikairotita/eidiseis/2176-2011-02-17-17-41-54.html).

Η προσφυγή του ΕΠΣΕ βασίστηκε σε απόφαση του ΕΔΔΑ τον Ιανουάριο 2008 στην Υπόθεση της E.B. κατά της Γαλλίας (παρουσίαση και μετάφραση της απόφασης στα ελληνικά στην ιστοσελίδα http://elawyer.blogspot.com/2008/03/h.html). Τότε το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης του ΕΔΔΑ καταδίκασε τη Γαλλία. Βασικά αποσπάσματα εκείνης της απόφασης: «Το Κράτος, το οποίο έχει υπερβεί τις υποχρεώσεις του Άρθρου 8 με τη δημιουργία ενός δικαιώματος [υιοθεσίας από μία ή ένα γονέα] (…) δεν μπορεί κατά την εφαρμογή αυτού του δικαιώματος, να λάβει μέτρα άνισης μεταχείρισης κατά την έννοια του Άρθρου 14… Το Δικαστήριο δεν μπορεί να μην παρατηρήσει ότι, απορρίπτοντας την αίτηση της προσφεύγουσας για άδεια υιοθεσίας, οι ημεδαπές αρχές προέβησαν σε διάκριση που βασίζεται στις κρίσεις τους όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό της, μια διάκριση που δεν είναι ανεκτή σύμφωνα με τη Σύμβαση… Συνεπώς, παραβιάστηκε το άρθρο 14 της Σύμβασης σε συνδυασμό με το Άρθρο 8.»

Kiss-in κατά της ομοφοβίας: 200 υπέροχα φιλιά!

200 υπέροχα φιλιά!

Η Γνώμη του 10% – του Λύο Καλοβυρνά

Διακόσια γκέι άτομα μαζευτήκαμε ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου στις αρχές της Ερμού και ανταλλάξαμε φιλιά, σε μια διαδήλωση αγάπης και διεκδίκησης του δημόσιου χώρου. Λεσβίες και γκέι ηλικίας δεκαεφτά μέχρι πενηντατόσο φιληθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, πιαστήκαμε χέρι-χέρι και κατηφορίσαμε την Ερμού. Στην Καπνικαρέα ξαναφιλήθηκαμε έξω από το εκκλησάκι και μετά πήγαμε για χορό στο Mybar.

Χρειάζεται να φιλιέστε στο δρόμο και να προκαλείτε; Χάθηκε ο κόσμος να το κάνετε σπίτι σας; Ούτε οι στρέιτ είναι ωραίο να χαμουρεύονται δημοσίως. Δε θα φιλιόμουν δημόσια ούτε στρέιτ αν ήμουν. Αυτές είναι οι πιο κοινές επικρίσεις απέναντι στη δημόσια εκδήλωση τρυφερότητας ομόφυλων ζευγαριών κι είναι όλες βλακώδεις. Η δική μας καθημερινή αγάπη δε θα λογοκριθεί επειδή κάποιοι δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν ομόφυλα ζευγάρια και αμηχανεύονται. Θα συνηθίσουν και θα τους περάσει. Επίσης άλλο να το κάνεις δημόσια (βλ. χαμούρεμα) και άλλο να φιληθείς, ν’ αγκαλιαστείς, να εκδηλώσεις τα συναισθήματά σου στον άνθρωπο που αγαπάς, κάτι που κάνουν όλοι οι στρέιτ, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν, ακριβώς επειδή είναι κάτι το απόλυτα φυσικό.

Τον Γενάρη του 2004 είχε ξαναγίνει ένα kiss-in ως διαμαρτυρία στη λογοκρισία που επέβαλε το ΕΣΡ στο «φιλί του Παπακαλιάτη». Τότε είχαν μαζευτεί μετά βίας 50 άτομα. Προχτές ήμασταν 200. Ο τετραπλασιασμός είναι νίκη ή δείχνει τη φτωχή πορεία μας; Μα δεν είμαστε αριθμοί! Είμαστε διακόσιες ψυχές που καταφέραμε να ξεπεράσουμε τη ντροπή με την οποία μας γαλούχησαν και δε ζούμε κρυμμένοι στα σκοτάδια της «προσωπικής ζωής». Μεγάλη πρόοδο θεωρώ ότι πάνω από τους μισούς συμμετέχοντες ήταν νέα παιδιά γύρω στα 20, τα περισσότερα μέλη της νεοσύστατης οργάνωσης ΛΟΑΤ νέων Colour Youth (www.colouryouth.gr), με περισσότερο τσαγανό και δυναμικότητα από τις παλιότερες, πιο φοβισμένες και δυσκολεμένες γενιές – οι οποίες ωστόσο προλείαναν το έδαφος, ώστε οι σημερινοί νέοι να κάνουν αυτά τα γενναία βήματα. Το βιντεάκι που έφτιαξαν και ανέβασαν στο Youtube με αφορμή τη διαδήλωση φιλιών θα ήταν αδιανόητο πριν από πέντε χρόνια. Και για όσους πιστεύουν ότι διακόσια άτομα είναι λίγα, εγώ λέω καλύτερα να είσαι παρέα με διακόσια άτομα που δεν κωλώνουν να ζήσουν.

Ομοφυλοφιλία δεν είναι σκέτο σεξ – είναι έρωτας. Δυστυχώς φαίνεται να το ξεχνάει το ομοφοβικό ΕΣΡ, το οποίο ξαναχτύπησε, καλώντας σε απολογία το Mad επειδή προέβαλε το βίντεοκλιπ All the lovers της Kylie. Μπροστά στο δικό του μεσαίωνα εμείς αντιστεκόμαστε δίνοντας φιλιά και αγκαλιές – παντού!

Οι φωτογραφίες είναι από το Facebook Fan Page: Kiss-in, Υπέρ της ισότητας, Κατά της ομοφοβίας

KISS-IN κατά της ομοφοβίας: “Φίλα με παντού!”

Με επιτυχία διοργανώθηκε το χθεσινό kiss-in στον πεζόδρομο της Ερμού! Γκέι, λεσβίες, αμφισεξουαλικοί/ές, τρανς και στρέιτ φίλοι και φίλες συγκεντρώθηκαν για να ανταλλάξουν φιλιά ενάντια στη λογοκρισία της ελληνικής τηλεόρασης και την ομοφοβία!

Το kiss-in στηρίχθηκε από το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας – Athens Pride, το διαδικτυακό περιοδικό 10%, την Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, την LGBTQ κοινότητα νέων Colour Youth και άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες.

Queer ταυτότητες και ελληνικός κινηματογράφος

αναδημοσίευση από την Αυγή

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ*

Τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να πληθαίνουν στον ελληνικό κινηματογράφο οι προγραμματικά λοξές φόρμες και αφηγήσεις γύρω από τη σεξουαλική ταυτότητα, εγκαινιάζοντας, μάλιστα, έναν διάλογο, με διεθνή ανταπόκριση, στο πλαίσιο της queer κινηματογραφικής κοινότητας και, κατ’ επέκταση, της ακαδημαϊκής θεωρίας. Αν η queer θεωρία ξεκινά εκεί που τερματίζει η γκέι και λεσβιακή ιστορία, ασκώντας, μάλιστα, έντονη κριτική στα αποτελέσματα της ιστοριογραφικής και κοινωνιολογικής προσέγγισης, τότε, όπως υποστηρίζεται σε βιβλιογραφικές αναφορές (ειδικά στο έργο των Judith Butler και Eve Kosovsky-Sedwick), η queer θεωρία, κατά πρώτον, τείνει να συγκεντρώνει όσα σχετίζονται με την κριτική έρευνα για τη σημασία και τη δυναμική των αναπαραστάσεων της σεξουαλικότητας, ειδικά των “μη φυσιολογικών” εκφάνσεών της· κατά δεύτερον, ασκεί κριτικό έλεγχο στην εμπειρική μέθοδο η οποία ισχυρίζεται πως γνωρίζει τη γκέι εμπειρία και υποκειμενικότητα του παρελθόντος και, τρίτον, στέκεται κριτικά απέναντι στην τάση να αντιμετωπίζονται οι κατηγορίες της ταυτότητας του παρελθόντος ως σταθερές και μοναδικές.

Θέτοντας το ερώτημα, του προσδιορισμού εκείνων των χαρακτηριστικών, σε επίπεδο θεματικής, αισθητικής και πρόσληψης, που θα επέτρεπαν τη συμπερίληψη μιας ταινίας στον “ομοφυλοφιλικό/ queer κανόνα” της ελληνικής κινηματογραφίας, καταλήγουμε στα παρακάτω συμπεράσματα. Πιθανότατα και προφανώς, μια ταινία μπορεί να θεωρηθεί queer αν περιλαμβάνει δράσεις χαρακτήρων που είναι ομοφυλόφιλοι· ωστόσο, ενώ σε πρόσφατες ταινίες συναντάμε gay και λεσβιακούς χαρακτήρες, σε υποστηρικτικούς ή ακόμα πρωταγωνιστικούς ρόλους, στις περισσότερες ταινίες που παρήχθησαν πριν τη δεκαετία του 1980 σπάνια αναγνωρίζεται ρητά (και με τρόπο μη δυσφημιστικό) η ύπαρξη ομοφυλόφιλων, λεσβιών, τρανσέξουαλ, αμφιφυλόφιλων. Οι μεταμφιέσεις του “ομοφυλοφιλικού βλέμματος”, κατά την εποχή της εσωτερίκευσης και της αποσιώπησης (δεκαετίες ’50 και ’60), μπορεί να αναζητηθούν μέσα από κώδικες στο έργο ορισμένων κύριων εκπροσώπων της ελληνικής κινηματογραφίας. Στις δημοφιλείς και στην αλλοδαπή ταινίες του Μιχάλη Κακογιάννη, αναγνωρίζονται οι μηχανισμοί της (ομοφυλοφιλικής) απόκρυψης δια της μεταμφιεσμένης, με παραβολές και μεταφορές, πραγματικότητας στις εικόνες και τα περιβάλλοντα καταπιεσμένων γυναικών και θηλυκών ανατρεπτικής συμπεριφοράς που διεκδικούν μεταξύ άλλων ερωτική ελευθερία (Στέλλα, Το τελευταίο ψέμα) και οι οποίες, υποκείμενες σε δεσμεύσεις, συντρίβονται στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον τους (Το κορίτσι με τα μαύρα, Αλέξης Ζορμπάς). Ανάλογα νομιμοποιείται μια ανάγνωση του Δράκου (1956) του Κούνδουρου, μια κλασική ταινία κωδίκων του ελληνικού μοντερνισμού, με αρχές της queer οπτικής που αφορούν την παρεξηγημένη ταυτότητα, τους μηχανισμούς ταύτισης, την αποκλίνουσα ετερότητα, τις φαλλοκρατικές δυτικές ηγεμονίες.

Η λανθάνουσα ομοφυλοφιλία, που εντοπίζεται συχνά από ένα ασκημένο στην ανίχνευση της διαφοράς βλέμμα, φαίνεται να υπονοεί ότι ένας χαρακτήρας μπορεί να είναι queer μέσα από οξυδερκείς ιδιομορφίες, που μπορεί να ξεκινούν από τον ενδυματολογικό κώδικα και να καταλήγουν σε “λεκτικές μορφές” ετερότητας. Σήμερα, πιθανότατα, αυτοί οι χαρακτήρες/τύποι περιγράφονται καλύτερα ως queer, εξαιτίας, αφενός, της ομοφυλοφιλίας που υπονοείται, και αφετέρου της παρέκκλισής τους από τους παραδοσιακούς φυλετικούς ρόλους. Ωστόσο, η απλή παρουσία ενός queer χαρακτήρα δεν καθιστά μια ταινία queer: στην πλειονότητα των ταινιών αυτής της περιόδου, χρησιμοποιείται ένας αυστηρά στερεοτυπικής σύνθεσης ρόλος, ως στόχος της ομοφοβικής γελοιογράφησης. Πρόκειται για μια πρακτική που συναντάται στον κύριο κορμό της κωμωδιογραφίας και ξεκινά από τους εξευρωπαϊσμένους “Ντιντή, Λελέ, Κοκό”, κατασκευασμένους σύμφωνα με την παράδοση της σκηνικής επιθεώρησης και εμφανιζόμενους ως δυσφημισμένα αντίβαρα απέναντι στον ρωμέικο ανδρισμό (ταινίες Τσιφόρου και Λάσκου), για να καταλήξει στην επιτηδευμένη έκφραση της θηλυπρέπειας, όπως παγιώθηκε με ερμηνευτικό πρότυπο τον Σταύρο Παράβα.

Μια ταινία προσδιορίζεται ως queer μέσω της πατρότητάς της, όταν queer δημιουργοί ταινιών εκφράζουν ανάλογη ευαισθησία στη δουλειά τους, ακόμα και στην περίπτωση που απουσιάζουν στις ταινίες τους ομοφυλοφιλικοί χαρακτήρες και θέματα. Όπως σε μέρος της φιλμογραφίας του Γιάννη Δαλιανίδη, εκφραστή του “κινηματογράφου των ειδών”, όταν σχολιάζονται έμφυλες ταυτότητες σε κοινωνικά δράματα (φετιχοποίηση του γυναικείου σώματος, μηχανισμοί “σταρ σύστεμ”), και υιοθετείται μια απολογητική και ηττοπαθής στάσης ζωής, που σπάνια περιλαμβάνει την ατομική εξέγερση. Αντίθετα, κατά την πρώτη μεταπολιτευτική πενταετία, εντοπίζονται ορισμένες εναλλακτικές κινηματογραφικές απεικονίσεις της σεξουαλικότητας, στις οποίες η ομοσεξουαλικότητα συνδυάζεται με τον εκφραστικό μοντερνισμό (Ανδρέας Βελισσαρόπουλος, Δημήτρης Σταύρακας, Τάκης Σπετσιώτης, Αντουανέττα Αγγελίδη, Μαρία Γαβαλά, Φρίντα Λιάππα, Δημήτρης Μαυρίκιος, Νίκος Λυγγούρης) και, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αναγνωρίζουμε την έκφραση του queer cinema σε αφηγήσεις που εκφράζουν έναν εναλλακτικό, φορμαλιστικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, “ομοφυλοφιλικό λόγο” (Αλέξης Μπίστικας, Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Χρήστος Δήμας, Πάνος Χ. Κούτρας).

Συχνά γίνεται λόγος για την camp θεώρηση της κουλτούρας ετεροσεξουαλικών ταινιών, με εξωπραγματικούς χαρακτήρες και υπερβολικές καταστάσεις, θεώρηση που ενδιαφέρεται να δει το φύλο και τη σεξουαλικότητα ως αφύσικες κατασκευές. Υπ’ αυτήν την έννοια, μεγάλο μέρος, αμφιλεγόμενων με ποιοτικά κριτήρια ταινιών (“Φίνος Φιλμ” και “Καραγιάννης-Καρατζόπουλος” και δημοφιλείς ηθοποιοί (Βουγιουκλάκη, Σαπουντζάκη, Νοταρά, Βρανά), λειτούργησαν με καταλυτικό τρόπο ως μυστικός κώδικας μεταξύ των queers, στην προσπάθεια αλληλοαναγνώρισης σ’ έναν εχθρικό κόσμο.

Ιστορίες παραβατικότητας στην έκφραση της ερωτικής επιθυμίας υπήρξαν ανέκαθεν στο ελληνικό σινεμά, ειδικά, όμως, σε ζητήματα συναφή με την σεξουαλικότητα??? όταν δεν επιλέγονταν η σιωπή και η συγκάλυψη, το βλέμμα της κυρίαρχης κινηματογραφικής τάσης ήταν είτε ηδονοβλεπτικό, είτε απορριπτικό και καταδικαστικό, ενοχικό και απολογητικό. Ακόμη και στα χρόνια της κατάργησης της προληπτικής λογοκρισίας (δεκαετία του ’80), όταν φαίνεται να αρχίζει η αργή και απαιτητική πορεία προς την αναγνώριση της διαφοράς (ο πλήρης αμφιθυμιών Άγγελος του Γιώργου Κατακουζηνού), σε συνδυασμό με τα προβλήματα της ελληνικής ταυτότητας (αρρενωπότητα και κουλτούρα στις ταινίες των Γιώργου Κόρρα-Χρήστου Βούπουρα), οι παλινδρομήσεις στις ομοφυλοφιλικές αναπαραστάσεις θα είναι καθοριστικές, λόγω μιας ισοπεδωτικής λαϊκίστικης ομοφοβίας στην περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα που θα συνδαυλίζεται από την έξαρση του πανικού γύρω από το A.I.D.S. και τη δαιμονοποίηση των ομοφυλοφιλικής κοινότητας.

Αν στο παρόν (αναφέρομαι σε φιλμ που παρήχθησαν την πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα), η queer έκφραση έρχεται να συστεγάσει μια σειρά από “ιστορίες διαφοράς”, θα πρέπει να θεωρήσουμε, με βάση τη στοχοθεσία των συντελεστών και την πρόσληψη, περισσότερο queer τη διαπραγμάτευση μιας ετεροφυλοφιλικής ιστορίας αγάπης από τον Πάνο Χ. Κούτρα στην Αληθινή ζωή (2004) ή μια θεματική γύρω από τη μητρότητα και το θρησκευτικό συναίσθημα δι’ ενός “ομοφυλοφιλικού βλέμματος” στον Δεκαπενταύγουστο (2001) του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, κατά τη σύγκρισή τους με την πρωτότυπη και ενήμερη βιβλιογραφικά αφήγηση περί ερωτικών ταυτοτήτων του παρελθόντος στο Μαύρο λιβάδι (2008) του Βαρδή Μαρινάκη, το έρεβος ενός ομοφυλοφιλικού εκβιασμού στο Οξυγόνο (2004) των Μιχάλη Ρέππα-Θανάση Παπαθανασίου και τον νοσηρά ανομολόγητο ομοφυλοφιλικό πόθο στο Ελ Γκρέκο (2007) του Γιάννη Σμαραγδή. Μπορεί το Straight Story (2006) των Βλαδίμηρου Κυριακίδη-Έφης Μουρίκη να ξεκινά με την πρόθεση οικειοποίησης του διαφορετικού, αλλά απονευρώνεται στις κομφορμιστικές επιταγές μιας επιτυχίας του μέσου όρου, συμπλέοντας (χιουμοριστικά, αλλά όχι ανατρεπτικά) με τη διαζευκτική στερεοτυπία περί ομοφυλοφιλίας/ετεροφυλοφιλίας. Ενδεικτικά, χρειάζεται να δούμε πως αναπαράγεται η στερεοτυπία του ηδονοβλεπτικού ανδρικού βλέμματος στην περιγραφή ιδιωτικών στιγμών ανάμεσα σ’ ένα λεσβιακό ζευγάρι (Deep End, 2007 Θανάσης Αντωνίου και Hardcore, 2004, Ντένης Ηλιάδης), και πόσο, από την άλλη, αποτελεσματικά και ακαριαία, ψυχογραφείται η ομοφοβία (και ξενοφοβία) στον Όμηρο (2004) του Γιάνναρη ή πόσο αποχρωματισμένες και “εργαστηριακές” εμφανίζονται οι σεξουαλικές συναλλαγές των κοριτσιών στον Κυνόδοντα (2009) του Γιώργου Λάνθιμου και το Attenberg (2010) της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη. Πρόκειται για ενδεικτικές παραλλαγές που, ειδικά στις δύο τελευταίες ταινίες, τείνουν σε μια παιγνιώδη αποεξοικειοποίηση κατά την οπτική αποτύπωση μιας “ζωικής” σεξουαλικής ανίχνευσης. Έκφραση εκκρεμής, υπαινικτική και πέραν του νατουραλισμού, η οποία, βεβαίως, λειτουργεί, από την άλλη, προσελκυστικά για τον θεατή ως οπτικό “παραξένισμα”. Ειδικά στο Attenberg, όπου σχολιάζονται και ανατρέπονται γνώριμες στην ιστορία της τέχνης αποτυπώσεις της ομοερωτικής γυναικείας συντροφικότητας, αλλά και στα Chip and Ovi (2008) και Καλοκαιρινό ρομάντζο (2011) του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, όπου οικειοποιούνται εκφάνσεις της διαφοράς και κώδικες της πορνογραφίας.

Δίπλα στις σύντομες ομοφυλοφιλικές αναφορές στα όψιμα έργα του Γαβρά (Παράδεισος στη δύση, 2008) και του Αγγελόπουλου (Τριλογία: Το λιβάδι που δακρύζει, 2004), και τις δευτερεύουσες και χωρίς δραματουργική βαρύτητα, “τρέχουσες” και εκ του πονηρού, παρουσίες χαρακτήρων που “τυχαίνει να είναι γκέι” σε δημοφιλείς στο ευρύ κοινό ταινίες (Η Κληρονόμος, Σειρήνες στο Αιγαίο, Μόλις χώρισα), εντοπίζονται ελάχιστες απροσδόκητες ανατροπές, όπως το τρυφερό γκέι ζευγάρι μεσήλικων διεφθαρμένων αστυνομικών στο δημοφιλές Bank Bang (2008) του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Ορισμένες μετατοπίσεις εντοπίζονται και σε ταινίες γύρω από μορφές ομοφυλοφιλικής κουλτούρας, όπου, αντίθετα από το παρελθόν (Καβάφης του Σμαραγδή): στην ταινία (ψευδο)τεκμηρίωσης του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη (2008), δεν τονίζονται οι ερωτικές επιλογές αλλά προέχει η διακριτική εγγραφή τους στον ευρύτερο χώρο αφετηρίας και διαδικασίας της καλλιτεχνικής έμπνευσης.

Μια αφηγηματική ποικιλία φέρνει κοντά μας ομοφυλόφιλους χαρακτήρες ενταγμένους σε σταθερά επανερχόμενα μοτίβα της παραδοσιακής ομοφυλοφιλικής θεματογραφίας: η ρεαλιστική εικόνα ενός γκέι ζευγαριού, κεντημένη με αφοπλιστικής ειλικρίνειας λεπτομέρειες στο Ώρες κοινής ησυχίας (2006, Κατερίνα Ευαγγελάκου), ο απολογισμός βίου του ιατροδικαστή με τις σαδομαζοχιστικές προτιμήσεις (Όλο το βάρος του κόσμου, 2003, Θάνος Αναστόπουλος), η μαρτυρική έκφραση των επιταγών του ανδρισμού που φτάνει μέχρι τον ομαδικό βιασμό (Όταν χορέψουμε μαζί, 2003, Αδριανός Γεωργαντάς), οι περιπατητές συναισθηματικών/σεξουαλικών περιπετειών (Από θαύμα, 2010, Μαρίνος Καλτίκκης, Canal d‘ amour, 2010 Κώστας Νταντινάκης). Αλλά και αφηγήσεις για τα τιμήματα κοινοποίησης της ομοφυλοφιλικής ταυτότητας, σε μη φιλικά, στη αποδοχή της διαφοράς, περιβάλλοντα (οικογένεια, παρέα, κοινότητα): Η νήσος (2009) του Χρήστου Δήμα, I am Gay (2008) του Νικόλα Κολοβού, Μη φεύγεις (2004) του Αλέξανδρου Πανταζούδη, Πεθαίνω για σένα (2008) του Νίκου Καραπαναγιώτη, Ο ξεναγός, (2010) του Ζαχαρία Μαυροειδή.

Από την άλλη, σ’ έναν πυρήνα ταινιών του “νέου ρεύματος”, αναγνωρίζεται η έμφαση σε κυριολεκτικές και μεταφορικές σημάνσεις μιας μη παραδοσιακής κινηματογραφικά έκφρασης μορφών οικογενειών, όπου δεσπόζει το στοιχείο της σεξουαλικότητας: από την ανατροφή παιδιών και τα σύνδρομα του παλιμπαιδισμού έως την αποκτηνωμένη αιμομιξία και τον σωματικό και ψυχικό πόνο. Με έμμεσες αναφορές ή παραναγνώσεις και επιλεκτικές νύξεις, πρόσφορες στο διεθνές κοινό, του μύθου των Ατρειδών και των Λαβδακιδών. Από την πραγματοποιημένη (Κυνόδοντας, Μικρές ελευθερίες, Στρέλλα, Χώρα προέλευσης) και την ανομολόγητη (Attenberg) αιμομιξία μέχρι την ενεργοποίηση του παραμυθιακού στοιχείου και τα διεστραμμένα παιχνίδια με τον πατέρα-κτήνος (Μικρές ελευθερίες, 2008, Κώστας Ζάππας). Σε συνδυασμό με τις μετωνυμίες των χώρων στην έκφραση μιας φοβίας απέναντι στην εχθρότητα του έξω κόσμου: φράκτης/βίλα στον Κυνόδοντα, βιομηχανικό τοπίο μοντερνιστικών αρχιτεκτονικών πειραματισμών στο Attenberg, σφαγείο στο Μικρές ελευθερίες, μοναστήρι στο Μαύρο λιβάδι. Ακόμη και παραμύθια/αφηγήσεις σεξουαλικής αφύπνισης σε ονειρικής ομορφιάς περιβάλλοντα διατηρούν τη σκοτεινή όψη τους: Μέσα στο δάσος (2008, Άγγελος Φραντζής) και Μαύρο λιβάδι.

Αλλόκοτες ανιχνεύσεις του πόθου καταγράφονται χωρίς ηδονοβλεπτικές εικονογραφήσεις, με την αποστεγνωμένη υπόδειξη των μηχανισμών της σεξουαλικής πράξης: Κώδικες σωματικής επικοινωνίας, μιμήσεις πράξεων και ρόλων, έντονες αναφορές σε συμπεριφορές ζώων. Εξαιρέσεις στο πανσεξουαλικό τους πρόταγμα αποτελούν το Μέσα στο δάσος, με φόρμα ανοίκειας χειροτεχνίας, και η Στρέλλα, που ερωτικοποιώντας το διασεξουαλικό σώμα σχολιάζει μια σειρά από παραβάσεις. Κάπως παράπλευρα αλλά και περίοπτα στέκει η Στρέλλα (2008) του Πάνου Χ. Κούτρα, όχι μόνο γιατί οι διασεξουαλικοί και τραβεστί ήρωές της δεν κινούνται σε περιβάλλοντα υποκόσμου (Ο γιος του Τσάρλι, 2008, του Κάρολος Ζωναράς) και στα όρια μιας αυτοκαταστροφικής πρόκλησης (Γαλάζιο φόρεμα, 2006, Γιάννης Διαμαντόπουλος) ή επειδή ο σκηνοθέτης της την θέλει post queer, αλλά επειδή πρόκειται για ένα φιλμ καρδιάς και θέρμης που δεν προσποιείται καμιά “κανονικότητα”, αλλά ανατρέχοντας μια σειρά από αρχές γύρω από το queer, τις ενσωματώνει έξυπνα και χωρίς μαχητικές επενδύσεις στην αφήγηση. Δεν είναι μόνο η διαχείριση του θέματος της αιμομιξίας και η άρνηση τιμωρίας των παραβάσεων που (μας) αιφνιδιάζουν στην Στρέλλα, αλλά πως με μια (δυσεύρετα αυτονόητη) μονοκοντυλιά διαγράφονται, με χιούμορ και ψυχραιμία, προκαταλήψεις, υπερπηδούνται στερεότυπα βαρίδια και εκφράζονται με μια ηδύτητα που δαγκώνει το απαγορευμένο και το ανείπωτο. Χωρίς τους καπνούς του ζόφου, τους αχνούς της διακριτικότητας και την καταφυγή σε ψύχραιμες αλλά και “ιν βίτρο” προσεγγίσεις. Εν τέλει, το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα των αποτυπώσεων του queer πνεύματος στη φιλμική χαρτογράφηση που προηγήθηκε μοιάζει να είναι η αναγνώριση της απελευθερωτικής και περιοριστικής δύναμης των κατηγοριών ταυτότητας, η κατάρρευση των κανονιστικών καθεστώτων της σεξουαλικότητας και η διεύρυνση του βασιλείου των πιθανών επιθυμιών και πρακτικών.

*Ο Κωνσταντίνος Κυριακός διδάσκει στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών

Ρε άντε… φιληθείτε!

αναδημοσίευση απο το protagon.gr

του Θοδωρή Αντωνόπουλου

“Επέστρεφε, αγαπημένη αίσθησις, όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται” (Κ.Π. Καβάφης)

Kiss-in κατά της ομοφοβίας και του ΕΣΡ στο Σύνταγμα με τις ευλογίες του… Αγίου Βαλεντίνου

Το φιλί θεωρείται η ευγενέστερη, ρομαντικότερη και τρυφερότερη εκδήλωση αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων. Κι όμως, αυτή ακριβώς η πράξη, ειδικά στην γκέι εκδοχή της είναι που προκαλεί “ασύμμετρο” σοκ στους αυτόκλητους υπερασπιστές των χρηστών μας ηθών

Αρκετές δεκαετίες πριν, ένα περιπαθές φιλί στη μεγάλη οθόνη ήταν αρκετό για να “σκανδαλίσει”, ακόμα κι αν το αντάλλασσαν υπέρλαμπρα αστέρια του Χόλιγουντ – στο ινδικό του μάλιστα αντίστοιχο, το Μπόλιγουντ, μόλις τα τελευταία χρόνια οι πρωταγωνιστές άρχισαν να… φιλιούνται πραγματικά. Και πώς να μην “σκανδαλίζει” ένα φιλί όταν όχι σεξ αλλά ούτε γυμνό δέρμα καλά καλά δεν μπορείς να δείξεις; Οι εποχές βέβαια άλλαξαν – στην Ινδία, τώρα αλλάζουν – κι από τα 70’s και δώθε τα έχουμε δει επί σκηνής όλα – στην κυριολεξία. Είτε μιλάμε για σινεμά, εμπορικό ή “underground”, είτε για τηλεόραση (ειδικά τη μεταμεσονύχτια “ζώνη”), είτε για Διαδίκτυο. Έχουμε δει έρωτες κι ερωτικές πράξεις σε κάθε δυνατή μορφή, από την “Αυτοκρατορία των Αισθήσεων” και τις “120 Μέρες στα Σόδομα” μέχρι τις 9 1/2 Βδομάδες και την Τσιτσιολίνα να το κάνει με άλογο. Βλέπουμε καθημερινά “σοφτ” πορνό ακόμα και στις διαφημίσεις. Βλέπουμε σε εμπορικά σίριαλ από σεξουαλική βία και βιασμούς μέχρι ανήλικα να πουλάνε ερωτισμό σε τηλεπαιχνίδια. Πράγματι, ένα φιλί είναι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να μας “σοκάρει” σήμερα…

Έλα μου όμως που υπάρχουν φιλιά και φιλιά. Μερικά φιλιά είναι λιγότερο ίσα από τα άλλα, ειδικά αν αφορούν άτομα του ίδιου φύλου. Αυτή η τόσο ζεστή, τόσο χαρακτηριστικά ανθρώπινη εκδήλωση αγάπης σοκάρει όσους ανάγουν την ομοφυλοφιλία και γενικότερα τη μη συμβατική σεξουαλικότητα στο επίπεδο του βίτσιου. Που σημαίνει, δεκτόν να οργιάζετε (λατρεύουμε να σας μισούμε γι’ αυτό) αλλά όχι και να δείχνετε ότι μπορείτε επίσης να δείξετε τρυφερότητα, αγάπη, αφοσίωση. Κι ας ακούγεται παράταιρο αυτό για μια κοινωνία κι ένα σύστημα που έχουν πλέον αποφασίσει ν’ αποδεχθούν, με κρύα έστω καρδιά, κάποιες θεσμοποιημένες τουλάχιστον μορφές ομοφυλόφιλων σχέσεων όπως το σύμφωνο συμβίωσης κι ο γάμος!

Τα βιντεοκλίπ των Pink και Katty Perry που προσφάτως λογόκριναν “προληπτικά” Mad και MTV Greece δεν είχαν μήτε σκηνές σόκιν μήτε άγριο, ακατάλληλο δι’ ανηλίκους σεξ. Η “θολούρα” και στις δύο περιπτώσεις αφορούσε ένα αγαπησιάρικο φιλί μεταξύ αγοριών. Τα κανάλια δικαιολογήθηκαν ότι “έτσι παρέλαβαν” το υλικό ενώ επικαλέστηκαν και τον “φόβο” του ΕΣΡ, που   ειδικά σε ό,τι αφορά τους γκέι δρέπει αυτοδίκαια δάφνες Ιεράς Εξέτασης (και θα πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσει για τη ρατσιστική αλλά και αντισυνταγματική του αυτή πρακτική (ήδη μάλιστα έχουν γίνει κινήσεις σε αυτή την κατεύθυνση). Τι να πρωτοθυμηθούμε, το κλείσιμο προ ετών LGBT ραδιοφωνικής εκπομπής στον 9.41 γιατί – θου, Κύριε! – “διαφήμιζε μπαρ για ομοφυλόφιλους και προφυλακτικά”, τον “συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό” του… Μπομπ τον Σφουγγαράκη που “βλάπτει την ηθική και πνευματική ανάπτυξη των ανηλίκων”(!), το περσινό πρόστιμο στο Mega για την προβολή της κωμωδίας “Straight Story”, το άλλο για το φιλί μεταξύ δύο κοριτσιών σε τηλεοπτική διαφήμιση τσιχλόφουσκας ή το παλιότερο (και πιο γνωστό, γιατί ειδικά με τα γκέι φιλιά το ΕΣΡ έχει θέμα) περιστατικό με το γκέι φιλί στο σίριαλ του Παπακαλιάτη “Κλείσε τα Μάτια” (2003); Βεβαίως, το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε εντέλει το συγκεκριμένο πρόστιμο (2007), γνωμοδοτώντας ορθότατα ότι “το φιλί παρουσίαζε την υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα μιας ομάδας, οι ερωτικές επιλογές της οποίας όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται από τη συνταγματική τάξη της χώρας, αλλά τουναντίον επιβάλλεται να γίνονται απολύτως σεβαστές και μπορούν να εκφράζονται στα έργα τέχνης». Με παρόμοιο σκεπτικό, εξάλλου, ο Συνήγορος του Πολίτη καταδίκασε τη λογοκρισία ενός “γκέι” φιλιού στην παράσταση «Ρούσαλκα» της Λυρικής (2009), θεωρώντας την ομοφυλόφιλη ερωτική επιθυμία «κοινωνικό δεδομένο» που προστατεύεται από το Σύνταγμα, οπότε “μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα σε ένα καλλιτεχνικό έργο”. Ωστόσο το ΕΣΡ επιμένει, καλώντας τώρα σε απολογία το Mad για το πρόσφατο βιντεοκλίπ της Kylie Minogue “All the Lovers”, όπου στην αρχή δεκάδες, έπειτα εκατοντάδες και στο τέλος μυριάδες αγόρια και κορίτσια υψώνουν χορεύοντας έναν ουρανοξύστη από ημίγυμνα κορμιά (εν είδει επικής φωτογραφίας του Σπένσερ Τιούνικ) κι ανταλλάσσουν θωπείες και φιλιά σε κάθε δυνατό συνδυασμό, με απόλυτη φυσικότητα και δίχως ίχνος χυδαιότητας – να δεις που τελικά αυτό είναι που ενοχλεί περισσότερο.

Kiss off, άντε φιληθείτε! Αυτή η “ευχή” θα ταίριαζε γάντι στους Ιεροεξεταστές του ΕΣΡ και τους ομοϊδεάτες τους, που ως μεταμοντέρνοι… Γραμματείς και Φαρισαίοι και υποκριτές έχουν ανάγει σε υψηλή τέχνη το να διαλύουν κουνούπια (με… χειρουργική ακρίβεια) και να καταπίνουν καμήλες (αμάσητες). Σ’ αυτούς αλλά και τα “συνένοχα” – και, τάχα μου, μες την αντισυμβατικότητα και την τρεντιά – νεανικά μουσικά κανάλια απευθύνεται το Kiss-in event ή, αλλιώς, η “διαδήλωση φιλιών”  που πραγματοποιείται στο Σύνταγμα τη Δευτέρα 14/2, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου (εκκίνηση 8μμ, πεζόδρομος Ερμού & Νίκης, στο συντριβάνι). Η εκδήλωση έχει διεθνή χαρακτήρα εφόσον θα συμβεί ταυτόχρονα σε πολλές μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο.

Συμμετέχουν Athens Pride (η οποία ήδη υιοθέτησε για κεντρικό σύνθημα στη φετινή παρέλαση-πορεία της 5ης Μαϊου το “Φίλα με Παντού”), Colour Youth, ΟΛΚΕ, 10% και άλλες συλλογικότητες. Kiss-in or… Kiss off λοιπόν στην Αθήνα, την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο.

*Ο Θοδωρής Αντωνόπουλος είναι δημοσιογράφος.

LGBTQ: «Φίλα με Παντού»

αναδημοσίευση από το tvxs

Το φετινό σύνθημα του Athens Pride είναι «Φίλα με Παντού». Μπορεί η ελληνική κοινωνία να έχει καταλάβει σε κάποιο βαθμό πως ο καθένας στο κρεβάτι του κάνει ότι θέλει, αλλά σε δημόσια θέα ούτε λόγος. Απόδειξη, τα τελευταία video clip που περιελάμβαναν φιλιά μεταξύ ομοφυλόφιλων και δέχτηκαν την ομοφοβική λογοκρισία του MTV, του MAD, και φυσικά του ΕΣΡ.

Έτσι, σκοπός της συνάντησης kiss-in που θα γίνει στο πρώτο σιντριβάνι της Ερμού και Νίκης, ανήμερα μάλιστα του ετεροκανονικού Αγίου Βαλεντίνου, είναι να εκθρονιστεί το ετεροφυλοφιλικό καθεστώς ιδιοκτησίας πάνω στην όμορφη και φυσική πράξη του δημόσιου φιλιού.

Στο ραντεβού θα είναι και η ομάδα Colour Youth, που συστάθηκε το περασμένο καλοκαίρι για να δώσει φωνή και ορατότητα στους νέους της LGBTQ κοινότητας, μεγάλο μέρος της οποίας παραμένει «στη ντουλάπα», καιρό μετά την εξερεύνηση της σεξουαλικότητάς του.

«Για πολλά παιδιά εκεί έξω που βιώνουμε ένα διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από αυτόν που θεωρεί “δεδομένο” η κοινωνία, ακόμη και η ιδέα ενός φιλιού στο φως της ημέρας, μας φαντάζει τρομακτική», λένε οι Colour Youth. «Η ενοχοποίηση μιας τόσο ανθρώπινης πράξης είναι κάτι το οποίο θέλουμε να αλλάξουμε. Τα φιλιά μας εκφράζουν πάθος, αγάπη, τρυφερότητα, καύλα, έρωτα, στοργή, συντροφικότητα. Για εμάς όλα τα φιλιά αξίζουν σεβασμό».

Η ανακοίνωση για το Kiss-in κατά της ομοφοβίας:

Ομοφυλοφιλία δεν είναι σκέτο σεξ – είναι έρωτας

Σ’ αυτή τη χώρα τα φιλιά μας απαγορεύονται. Το ΕΣΡ εξακολουθεί να τρομοκρατεί τα τηλεοπτικά κανάλια, ώστε ν’ αποσιωπούν κάθε νύξη ομοφυλοφιλίας, παρά τις επιπλήξεις που τρώει από το Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Συνήγορο του Πολίτη για τις αστήριχτες αποφάσεις του.

Τελευταίο κρούσμα η λογοκρισία στο βίντεο κλιπ του Firework της Kate Perry και στο Raise Your Glass της Pink από… το MTV Greece και το MadTV. Γι’ αυτό και το φετινό σύνθημα του Athens Pride είναι Φίλα με παντού!

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται τίποτα πριν δώσουν ένα φιλάκι στον σύντροφό τους στο δρόμο – τι πιο φυσικό και όμορφο ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι; Αν όμως το ζευγάρι είναι γκέι άντρες ή γυναίκες, μια απλή πράξη αγάπης θεωρείται πρόκληση.

«Τι μας νοιάζει τι κάνετε στο κρεβάτι σας;» είναι η συνήθης και εντελώς ηλίθια επίπληξη. Μα ομοφυλοφιλία δεν είναι μόνο το κρεβάτι μας! Νομίζετε ότι γινόμαστε γκέι μόνο για όση ώρα κάνουμε σεξ, μετά βάζουμε την ομοφυλοφιλία μας στο ντουλαπάκι του μπάνιου και την ξαναβγάζουμε όταν βρεθούμε με τον γκόμενο; Είμαστε γκέι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, που σημαίνει ότι θέλουμε να κυκλοφορούμε αγκαλιά με την αγαπημένη μας, να του κρατάμε το χέρι στο μετρό, να τον φιλάμε περιμένοντας στην ουρά του σινεμά. Όπως όλες οι άνθρωποι δηλαδή.

Στις 14 Φεβρουαρίου, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μια ομάδα γκέι γυναικών και αντρών οργανώνει μια διαδήλωση φιλιών. Αυτό σημαίνει ότι θα συναντηθούμε σ’ ένα δημόσιο χώρο και θα φιληθούμε – με τη σύντροφό μας όσες έχουμε, με όποιον μας κάτσει όσοι δεν έχουμε.

Τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου στις 20:00 λοιπόν θα μαζευτούμε στο σιντριβάνι στην αρχή της Ερμού, ακριβώς κάτω απ’ το Σύνταγμα, για να φιληθούμε δημόσια. Σκοπός είναι να κάνουμε τον κόσμο να συνηθίσει στα φιλιά μας και να συνειδητοποιήσει ότι και ο δικός μας έρωτας είναι αληθινός και αξίζει να έχει χώρο να εκφράζεται ελεύθερα. Θέλουμε να φιλιόμαστε σε δημόσιους χώρους χωρίς να εισπράττουμε διακρίσεις και, κυρίως, χωρίς να ντρεπόμαστε εμείς οι ίδιοι/ες.

Τι αντιδράσεις περιμένουμε;

Ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί ή κοιτάζει με περιέργεια, όπως έχουν δείξει οι σχετικές δράσεις δρόμου που έκανε το 10% πριν από 5 χρόνια σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Η διαδήλωση φιλιών υποστηρίζεται από το Athens Pride, το 10%, το Colour Youth και άλλες ομάδες. Μετά το τέλος της διαδήλωσης φιλιών θα κατηφορίσουμε την Ερμού για ένα ποτάκι στο Mybar (5€ τις Δευτέρες).

Δέκα από τα παιδιά της Colour Youth υπερασπίζονται τα φιλιά τους!

Τα αγόρια και τα κορίτσια που συνανιούνται τους τελευταίους μήνες στην Κοινότητα LGBTQ Νέων της Αθήνας, Colour Youth, γύρισαν αυτό το video – μήνυμα, με αφορμή τη λογοκρισία δύο βιντεοκλιπ, από δύο νεανικά κανάλια, το MTV και το MAD.

Δέκα από τα παιδιά της Colour Youth, λοιπόν, υπερασπίστηκαν τα φιλιά τους με τον καλύτερο τρόπο και μας καλούν όλες και όλους, Γκέι, Λεσβίες, Αμφί, Τρανς και str8 φίλοι/ες να διαδηλώσουμε όλων μας τα φιλιά, στο kiss-in που διοργανώνεται στο συντριβάνι Ερμού και Νίκης, τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ.

Στη δράση συμμετέχει, εκτός από το Colour Youth, το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας Athens Pride, το διαδικτυακό περιοδικό 10%, η ΟΛΚΕ και άλλες ομάδες.Tην ίδια μέρα θα πραγματοποιηθούν παρόμοιες δράσεις σε πολλές πόλεις σε όλο το κόσμο!

Τα Φιλάμε εκεί – όπως μας χαιρετούν τα παιδιά του Colour Youth!

Διήμερο Queer in Athens Festival στο Nosotros

Η ομάδα του ΚΕΝΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ και το Nosotros καλεί όλους τους gay, straight, bisexual, trans, lesbian και asexual φίλους του σε ένα διήμερο πάρτυ που θα διεξαχθεί στους χώρους του Nosotros από τις 8 το βράδυ της Παρασκευής 11 Φεβρουαρίου, μέχρι τις 8 το πρωί της Κυριακής 13 Φεβρουαρίου.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου

Στις 20.00 το βράδυ γίνεται ανοιχτή συζήτηση με θέμα ‘What the Fuck is Queer?’ αναλύοντας τον όρο queer και τις συνιστώσες του.

Στις 22.30 το βράδυ ξεκινούν live concert από:

Tον Άγγελο κυρίου, αυτό τον ιδιαίτερο τύπο που ηχογραφεί τραγούδια με αποσπάσματα από συνομιλίες δικών του ανθρώπων και στίχους δικής του μοντέρνας ποίησης, προσφέροντας τα δωρεάν από το blog του.

Τον αρχιτέκτονα, κομίστα και πρόσφατα απολυμένο στρατιώτη Pan Pan, που με το φετινό του πρώτο album Someday, Maybe I Won’t Mind κατάφερε να μπεί στoυς καλύτερους δίσκους της χρονιάς της ψηφοφορίας των Ελλήνων bloggers.

Τον Βεροιώτη Larry Gus, που με το προηγούμενο album του Stitches, έλαβε διθυραμβικές κριτικές από εγχώρια και ξένα blogs κι έχει παίξει μουσική σε μεγάλα φεστιβάλ, Πανεπιστήμια, παραλίες, παντού με δύο λόγια, λίγο πριν την κυκλοφορία της 3ης δισκογραφικής του δουλειάς.

Μετά το τέλος των συναυλιών θα ακολουθήσει dj set από τον Dear Quentin, γνωστό από τα bars του Μοναστηρακίου για τις σκοτεινές κιθαριστικές μουσικές που παίζει και το ιδιαίτερο στυλ του.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου

Στις 20.00 το βράδυ θα προβληθεί η βρετανική ρομαντική κομεντί Beautiful Thing μια ταινία για τις εξερευνήσεις του εφηβικού ομοφυλοφιλικού έρωτα και το outing σε μία δυσλειτουργική κοινωνία, καθώς και το κλασσικό προκλητικό avant-garde trash αριστούργημα του John Waters, Pink Flamingos με την μοναδική drag queen Divine.

Στις 23.30 το βράδυ ξεκινά το pre Valentine sex party όπου θα γιορτάσουμε τη διαφορετικότητα μας και θα βρούμε τον/την βαλεντίνο/α μας σε μια καθόλου ρομαντικη βραδιά με φθηνά ποτά και dj set από Τ.Rash (τον άνθρωπο που ξέρει να εκτιμήσει την Cher ως απαράμιλλη drag αξία), την Drama Queen (μια εγκαταλελειμένη ντίβα του ελληνικού σινεμά), τους Tone Twisters (γνωστούς popliers με ευρείες μουσικές γνώσεις), τον Blu Velvet (την Kim Kardashian της hipsteroκοινότητας), τον Narita (τον πρίγκιπα της απογευματινής ζώνης του poplie και προστάτη του witchouse).

Παράλληλα με το πάρτυ στον πάνω όροφο θα λειτουργούν dark rooms για τους ερωτευμένους και μη queer βαλεντίνους.

*Και τις 2 μέρες του φεστιβάλ θα προβάλλεται queer visual art show από τους Void Optical Art Lab

-Ημερομηνία: Παρασκευή, 11 Φεβρουαρίου και Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου

-Τοποθεσία: Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια)

-Ώρα έναρξης: 20.00 το βράδυ

-Είσοδος: ΕΛΕΥΘΕΡΗ

πηγή

Θα αποκαλύψει το Wikileaks ότι η CIA ερευνούσε Έλληνες γκέι πολιτικούς;

αναδημοσιεύουμε το παρακάτω ρεπορτάζ από το blog kourdistoportocali

Σοκ από το Wikileaks> Οι gay Έλληνες πολιτικοί και οι εθισμένοι σε ναρκωτικές ουσίες γόνοι, στα Αρχεία της CIA!

Ντοκουμέντα-σοκ για την ερωτική ζωή κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών στα Αρχεία της CIA.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύεται σε γερμανική ιστοσελίδα, το φοβερό Wikileaks, διαθέτει έγγραφες αναφορές σοκ, Αμερικανών διπλωματών οι οποίοι υπηρετούσαν μέχρι πρόσφατα στην ελληνική πρωτεύουσα, με μοναδική αποστολή την έρευνα στις προσωπικές ζωές κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών και επιχειρηματιών.

Ανάμεσα στα ντοκουμέντα υπάρχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό που όταν δημοσιευθεί θα προκαλέσει σάλο.

Πιο συγκεκριμένα, εμφανίζονται κορυφαία πολιτικά στελέχη του τόπου να συνομιλούν με τους άνδρες ερωτικούς τους συντρόφους (!), ενώ έχει καταγραφεί η ζωή τους, από την παιδική τους ηλικία ως σήμερα.

Συγκλονιστικά ντοκουμέντα, σύμφωνα με την Γερμανική ιστοσελίδα, υπάρχουν και για τις ζωές κορυφαίων Ελλήνων επιχειρηματιών στις οποίες γίνεται εκτενής αναφορά. Εκείνοι που συνέταξαν τις σχετικές εκθέσεις, σημείωναν με καυστικές λεπτομέρειες εκτός από τις προσωπικές στιγμές των “θυμάτων” τους ακόμη και τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Έκθεση που κάνει λόγο για την “κοινή επιχειρηματική δραστηριότητα, στο χώρο της ψυχαγωγίας, δύο γόνων -ενός γιου κορυφαίου επιχειρηματία σε συνεργασία με τον γιο πολιτικού ο οποίος εμπλέκεται σε μίζες, πάσης φύσεως”.  Για τους δύο γόνους υπάρχει ειδική σημείωση που κάνει λόγο για εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες!

“Γκέι” και ο… Κολοκοτρώνης;;

αναδημοσίευση από τη στήλη GAY ABOUT TOWN της Lifo

Άνδρας τον άνδρα ν’ αγαπά

“Γκέι” και ο… Κολοκοτρώνης;;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ

ΟΙ ΦHΜΕΣ OΤΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦEΑΣ και παρουσιαστής της σειράς του Σκάι «1821» Πέτρος Τατσόπουλος άφησε υπονοούμενα στο Facebook για τη σεξουαλικότητα του Γέρου του Μοριά, που δεν παντρεύτηκε ποτέ και που, όπως πολλοί Κλέφτες κι Αρματολοί, διατηρούσε «αδελφοποιτό», τον Αρβανίτη Αλή Φαρμάκη, ξεσήκωσαν τους εθνικιστές. Οχετός ύβρεων, απειλών, δημοσιευμάτων, μπλοκάρισμα της προσωπικής του ιστοσελίδας… Λες και θ’ άλλαζε κάτι αν «ήταν» ή όχι!

ΟΙ ΑΔΕΡΦΟΠΟΙΤΟI, συνήθως άνδρες, διατηρούσαν δεσμούς αιώνιας συντροφικότητας και πίστης που τους επισφράγιζαν ανταλλάσσοντας αίμα. Το γνωστό ποίημα του ακαδημαϊκού Γεωργίου Τερτσέτη (1800-74), «Άνδρας τον άνδρα ν’ αγαπά» (εκδ. Περίπλους), δείχνει πως οι ανδρικές φιλίες ξεπερνούσαν, κάποτε, τα ειωθότα, ειδικά όταν μιλάμε για στρατιωτικοποιημένες, ανδροκρατούμενες κοινωνίες. Ελάχιστες μαρτυρίες σώζονται για τα σεξουαλικά ήθη της εποχής. Τα «τσογλάνια» των πασάδων, η «Βασίλω» που στην Τριπολιτσά «πολέμησε καλύτερα απ’ τους άνδρες»… Ερευνώ κι επανέρχομαι! Πάντως, ο όρος «γκέι» δεν είχε καν νόημα τότε.

Kiss-in, Υπερ της ισότητας, Κατά της ομοφοβίας

 

Γκέι, Λεσβίες, Αμφί, Τρανς και str8 φίλοι/ες

φιλιόμαστε όπου θέλουμε, όποτε θέλουμε.

 

Φιλιόμαστε ως ίσες/οι,

γιατί τα αισθήματα μας δεν μπορούν να λογοκρίνονται ή να θάβονται.

Kiss-in Διαδήλωση Φιλιών

Δευτέρα, 14 Φεβρουαρίου

Ερμού και Νίκης (συντριβάνι κοντά στο Σύνταγμα)

στις 20:00