Η Ελλάδα δικάζεται για τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το Σύμφωνο Συμβίωσης

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

18 Φεβρουαρίου 2011

Ευρω-δίκη Ελλάδας για αποκλεισμό ζευγαριών ιδίου φύλου από σύμφωνο συμβίωσης

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) ενημερώνει την κοινή γνώμη πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάσισε να συνενώσει δύο προσφυγές κατά του αποκλεισμού των ζευγαριών του ιδίου φύλου από το σύμφωνο συμβίωσης (Νόμος 3719/2008) και να τις κοινοποιήσει στην Ελλάδα με το ερώτημα αν η διάκριση αυτή παραβιάζει το Άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) μόνο του ή σε συνδυασμό με το Άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων), καθώς και το Άρθρο 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Η πρώτη προσφυγή υποβλήθηκε στις 6 Μαΐου 2009 από τους Γρηγόρη Βαλλιανάτο και Νίκο Μυλωνά μέσω του ΕΠΣΕ και γνωστοποιήθηκε σε γενικό κοινό δελτίο τύπου των οργανώσεων Athens Pride,  Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας και ΕΠΣΕ στις 5 Μαΐου 2009 (http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1158_gamos_symfono_symviosis_lgbt_greek.doc).

Η δεύτερη προσφυγή υποβλήθηκε στις 25 Μαΐου 2009 από δύο ζευγάρια γυναικών και ένα ζευγάρι ανδρών (που ζήτησαν να τηρηθεί η ανωνυμία τους) καθώς και τη ΜΚΟ «Σύνθεση» μέσω του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκου Αλιβιζάτου και του Διδάκτορα Νομικής Βαγγέλη Μάλλιου και γνωστοποιήθηκε από τη «Σύνθεση» στις 26 Μαΐου 2009 (http://www.10percent.gr/stiles/h-gnwmh-tou-10/1177-2009-05-26-14-25-40.html).

Ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Η κυβέρνηση καλείται σήμερα να απαντήσει στο ΕΔΔΑ μέχρι τις 31 Μαΐου 2011 είτε υπερασπιζόμενη ένα νόμο με τον οποίο διαφωνούσε ως αξιωματική αντιπολίτευση όταν ψηφίστηκε είτε αναγγέλοντας πως προχωρεί στην νομοθετική άρση της διάκρισης, την οποία επανειλημμένα υποσχέθηκε αλλά μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να κάνει».

Το ΕΠΣΕ και οι Γρηγόρης Βαλλιανάτος και Νίκος Μυλωνάς επίσης δηλώνουν πως πιστεύουν ότι η διεκδίκηση ενός τόσο θεμελιώδους δικαιώματος για την ΛΟΑΤ κοινότητα δεν είναι συμβατή με την ανωνυμία των προσφευγόντων ατόμων.

Επίσης, όπως φαίνεται στο επισυναπτόμενο τρισέλιδο σημείωμα του ΕΔΔΑ για την υπόθεση, την παραβίαση του Άρθρου 13 της ΕΣΔΑ επικαλέστηκε μόνο το ΕΠΣΕ. Στο σημείωμα αυτό είναι εμφανής επίσης η συνένωση των δύο προσφυγών. Είναι λοιπόν ατυχής ο ισχυρισμός πως «Η Ελλάδα δικάζεται για το σύμφωνο συμβίωσης που αποκλείει τα ομόφυλα ζευγάρια, μετά από προσφυγή της Σύνθεσης και 3 ζευγαριών» (http://www.10percent.gr/epikairotita/eidiseis/2176-2011-02-17-17-41-54.html).

Η προσφυγή του ΕΠΣΕ βασίστηκε σε απόφαση του ΕΔΔΑ τον Ιανουάριο 2008 στην Υπόθεση της E.B. κατά της Γαλλίας (παρουσίαση και μετάφραση της απόφασης στα ελληνικά στην ιστοσελίδα http://elawyer.blogspot.com/2008/03/h.html). Τότε το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης του ΕΔΔΑ καταδίκασε τη Γαλλία. Βασικά αποσπάσματα εκείνης της απόφασης: «Το Κράτος, το οποίο έχει υπερβεί τις υποχρεώσεις του Άρθρου 8 με τη δημιουργία ενός δικαιώματος [υιοθεσίας από μία ή ένα γονέα] (…) δεν μπορεί κατά την εφαρμογή αυτού του δικαιώματος, να λάβει μέτρα άνισης μεταχείρισης κατά την έννοια του Άρθρου 14… Το Δικαστήριο δεν μπορεί να μην παρατηρήσει ότι, απορρίπτοντας την αίτηση της προσφεύγουσας για άδεια υιοθεσίας, οι ημεδαπές αρχές προέβησαν σε διάκριση που βασίζεται στις κρίσεις τους όσον αφορά το σεξουαλικό προσανατολισμό της, μια διάκριση που δεν είναι ανεκτή σύμφωνα με τη Σύμβαση… Συνεπώς, παραβιάστηκε το άρθρο 14 της Σύμβασης σε συνδυασμό με το Άρθρο 8.»

KISS-IN κατά της ομοφοβίας: “Φίλα με παντού!”

Με επιτυχία διοργανώθηκε το χθεσινό kiss-in στον πεζόδρομο της Ερμού! Γκέι, λεσβίες, αμφισεξουαλικοί/ές, τρανς και στρέιτ φίλοι και φίλες συγκεντρώθηκαν για να ανταλλάξουν φιλιά ενάντια στη λογοκρισία της ελληνικής τηλεόρασης και την ομοφοβία!

Το kiss-in στηρίχθηκε από το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας – Athens Pride, το διαδικτυακό περιοδικό 10%, την Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, την LGBTQ κοινότητα νέων Colour Youth και άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες.

Δέκα από τα παιδιά της Colour Youth υπερασπίζονται τα φιλιά τους!

Τα αγόρια και τα κορίτσια που συνανιούνται τους τελευταίους μήνες στην Κοινότητα LGBTQ Νέων της Αθήνας, Colour Youth, γύρισαν αυτό το video – μήνυμα, με αφορμή τη λογοκρισία δύο βιντεοκλιπ, από δύο νεανικά κανάλια, το MTV και το MAD.

Δέκα από τα παιδιά της Colour Youth, λοιπόν, υπερασπίστηκαν τα φιλιά τους με τον καλύτερο τρόπο και μας καλούν όλες και όλους, Γκέι, Λεσβίες, Αμφί, Τρανς και str8 φίλοι/ες να διαδηλώσουμε όλων μας τα φιλιά, στο kiss-in που διοργανώνεται στο συντριβάνι Ερμού και Νίκης, τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ.

Στη δράση συμμετέχει, εκτός από το Colour Youth, το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας Athens Pride, το διαδικτυακό περιοδικό 10%, η ΟΛΚΕ και άλλες ομάδες.Tην ίδια μέρα θα πραγματοποιηθούν παρόμοιες δράσεις σε πολλές πόλεις σε όλο το κόσμο!

Τα Φιλάμε εκεί – όπως μας χαιρετούν τα παιδιά του Colour Youth!

Η ψυχική υγεία των LGBT νέων απειλείται από την απόρριψη της οικογένειάς τους

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Academy of Pediatrics, η γονεϊκή απόρριψη είναι ένας  σημαντικός δείκτης για καταστροφικές επιπτώσεις στην υγεία LGBT παιδιών.

Συγκεκριμένα, οι LGBT νέοι που βιώνουν έντονη απόρριψη από την οικογένειά τους είναι :

• 8,4 φορές πιο πιθανό να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν,
• 5,9 φορές πιο πιθανό να εμφανίσουν υψηλά επίπεδα κατάθλιψης,
• 3,4 φορές πιο πιθανό να κάνουν χρήση παράνομων ουσιών και
• 3,4 φορές πιο πιθανό να κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις,

σε σχέση με τους συνομήλικούς τους, οι οποίοι δεν ανέφεραν ότι βίωσαν απόρριψη από τις οικογένειές του.

 

Όταν μιλάμε για γονεϊκή απόρριψη, σύμφωνα με τη μελέτη, δεν αναφερόμαστε μόνο στις ακραίες περιπτώσεις, όπου οι γονείς διώχνουν τα LGBT παιδιά τους από το σπίτι – αν και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: ένας στους τρεις άστεγους νέους είναι γκέι, λεσβία, αμφί ή τρανς.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες που υπογράφουν τη μελέτη, οι νέοι ή οι έφηβοι βιώνουν συναισθήματα απόρριψης και όταν οι γονείς τους υποστηρίζουν ότι τα ίδια τα παιδιά τους προκαλούν αντιδράσεις εκφοβισμού ή εξευτελισμού εξαιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού ή και όταν οι γονείς εκφράζουν την απογοήτευσή τους που τα παιδιά τους δεν είναι στρέιτ. Ακόμα, η απόρριψη μπορεί και να εκφραστεί με το να εμποδίζουν οι γονείς τα παιδιά τους από το να μαθαίνουν πράγματα σχετικά μετον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας είναι ιδιαίτερα σημαντικά, κυρίως γιατί χτυπούν ένα καμπανάκι σχετικά με τις αντιδράσεις των γονιών. Όπως φαίνεται από την έρευνα, η ανοχή δεν αρκεί: για την υγιή ψυχική ανάπτυξη των εφήβων και των νέων είναι απαραίτητη η αποδοχή των γονιών.

ΟΛΚΕ: Ρατσιστικές οι δηλώσεις Φαήλου Κρανιδιώτη, Παναγιώτη Ψωμιάδη και Πειραιώς Σεραφείμ

Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας
Μη κερδοσκοπικό σωματείο – Αρ. Απ. Πρωτοδ: 4126/2004
Χαλκοκονδύλη 25, 10432 – Αθήνα
τηλ: 6947434353 – 2105237408
www.olke.org – info@olke.org

 

Δελτίο Τύπου

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2010

Θέμα: Ρατσιστικές δηλώσεις στελεχών της ΝΔ και του Μητροπολίτη Πειραιώς

Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς και εκ προθέσεως χρήσης ρατσιστικού λόγου που κανένας εχέφρων νους δεν θα συμφωνούσε ότι αποτελεί τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο έκφρασης.

Στις 20 Δεκεμβρίου στην εκπομπή «Κοινωνία ώρα μηδέν» του MEGA ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ Σεραφείμ εξέφρασε την αγωνία του αναφορικά με την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας αποδίδοντας την σε συνωμοσία του Διεθνούς Σιωνισμού όπου χρησιμοποιούνται οι μονογονεϊκές οικογένειες και τα ομόφυλα ζευγάρια με στόχο «την καταστροφή της οικογένειας που είναι το κύτταρο της κοινωνίας». Εκφράζουμε την αγανάκτηση μας γιατί τέτοιες δηλώσεις υποκινούν το φυλετικό μίσος κατά παράβαση του Ποινικού Κώδικα, αλλά και την βαθειά μας λύπη γιατί οι απαράδεκτες αυτές εκφράσεις προωθούν τον φανατισμό, ακόμα και αν πρόκειται για προσωπικές θέσεις και απόψεις. Ιδιαίτερα, δε, όταν γίνονται λίγες ημέρες πριν την ημέρα των Χριστουγέννων.

Αμέσως μετά έρχεται διαδικτυακό άρθρο του κ Φαήλου Κρανιδιώτη (φωτο) – στενού συνεργάτη του κ Αντώνη Σαμαρά – όπου αποδίδεται η αδυναμία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων σε «αδελφίστικα κόλπα» που υπονομεύουν τη ραχοκοκαλιά του κόμματος εφόσον αυτό στελεχώνεται από «ντιντήδες» και «κομψευόμενους διαδρομιστές» αντί για ιδεολογικούς μαχητές και σημαιοφόρους! Φυσικά, το κακό τρίτωσε δια στόματος του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, κ Παναγιώτη Ψωμιάδη, ο οποίος προσπάθησε να υπερασπιστεί τον “ανδρισμό” των μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου δηλώνοντας στην εκπομπή του κ Γιώργου Παπαδάκη “Καλημέρα Ελλάδα” στον ANT1 ότι οι “ντιντήδες” έχουν λιγοστέψει!!!

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο αντισημιτισμός και η ομοφοβία υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες και σε διαφορετικό βαθμό. Όπως γνωρίζουμε ότι η αγριότητα των διωγμών, των διασυρμών και της ωμής βίας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι χιλιάδες άνθρωποι λόγω του φύλου, της φυλής, των πεποιθήσεων και του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.

Η παραπάνω φρασεολογία δεν συνάδει όμως με έναν ορθό πολιτικό λόγο στελέχους κόμματος, ούτε και μπορεί να θεωρηθεί προτέρημα πνευματικού Πατέρα που πραγματικά ενδιαφέρεται για τους συνανθρώπους του. Συνεπώς, μόνο καταδικαστέα, κατακριτέα και μισάνθρωπη μπορεί να θεωρηθεί εφόσον κάθε φορά που μια ομάδα αντιμετωπίζεται ως κατώτερη, το μίσος και η μισαλλοδοξία θριαμβεύουν.

Περιστατικά όπως τα παραπάνω είναι αδύνατον να περάσουν απαρατήρητα. Εμείς, με τη σειρά μας, στηλιτεύουμε και καταγγέλλουμε τέτοιες δηλώσεις εφόσον δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό στα lgbt δικαιώματα και παράλληλα, προωθούν τις ανισότητες και τον ρατσισμό με το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου.

Καλούμε, τέλος, τα μέλη της κοινότητας μας να γυρίσουν τη πλάτη σε κάθε φωνή που χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ομοφοβίας και μισαλλοδοξίας ώστε να μην βρίσκει τρόπους και βήμα για ν’ ακουστεί.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΚΕ

Η αποδοχή των LGBT εφήβων από την οικογένειά τους μπορεί να τους γλυτώσει από την αυτοκτονία

Οι γονείς, που αποδέχονται και υπερασπίζονται τα LGBT παιδιά τους στην εφηβεία. μπορούν να τα προστατεύουν από την κατάθλιψη ως ενήλικες, σύμφωνα με νέα έρευνα σε οικογένειες με λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς παιδιά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όπως διαβάζουμε στο τεύχος Νοεμβρίου του the Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing, συγκεκριμένες συμπεριφορές των γονιών, όπως το να υπερασπίζονται τα παιδιά τους όταν πέφτουν θύματα κακομεταχείρισης εξαιτίας της LGBT ταυτότητάς τους και το να στηρίζουν την έκφραση του φύλου τους, συνδέεται με χαμηλότερες πιθανότητες κατάθλιψης, χρήσης ουσιών, αυτοκτονικές σκέψεις και απόπειρες αυτοκτονίας στη νεαρή ενήλικη ζωή.

Μια άλλη έρευνα, στο επικείμενο τεύχος Ιανουαρίου του Pediatrics, υποστηρίζει ότι οι γκέι, λεσβίες και αμφί έφηβοι/ες είναι πιο πιθανό να είναι θύματα κακομεταχείρισης με τη μορφή τιμωρίας από τους καθηγητές, την αστυνομία και τα δικαστήρια. Παλαιότερες έρευνες, δε, έχουν δείξει ότι οι λεσβίες και οι γκέι έφηβοι/ες είναι πιο πιθανό να πέσουν θύματα σχολικού εκφοβισμού (bullying) σε σχέση με τους συνομήλικους τους.

Όπως αναφέρει η ερευνήτρια δρ Caitlin Ryan, διευθύντρια του Family Acceptance Project, στο San Francisco State University, «τα ευρήματα της συγκεκριμένης έρευνας, αντί απλά να επισημαίνουν τα αρνητικά βιώματα που ζουν κάποιοι από τους LGBT νέους, μπορούν να προσφέρουν ένα δρόμο προς την ελπίδα για τους LGBT νέους και τις οικογένειές τους, που παλεύουν να ισορροπήσουν τις βαθιά ριζωμένες θρησκευτικές και προσωπικές τους αξίες με την αγάπη για τα LGBT παιδιά τους». Η Ryan και οι συνεργάτες της ανέλυσαν δεδομένα που συνέλεξαν από 245 λευκούς και λατίνους LGBT νέους και νέες από 21 ως 25 ετών, οι οποίοι είχαν αποκαλύψει τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό τουλάχιστον σε έναν από τους γονείς τους. Οι συμμετέχοντες αξιολόγησαν πόσο συχνά έχουν βιώσει κάθε μία από 55 θετικές συμπεριφορές σε μία κλίμακα που κυμαινόταν από το «ποτέ» μέχρι το «πολλές φορές».

Μεταξύ αυτών των θετικών συμπεριφορών συμπεριλαμβάνονταν οι παρακάτω ερωτήσεις:

• Πόσο συχνά κάποιος από τους γονείς σου σου μιλάει ανοιχτά για τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό;

• Πόσο συχνά προσκαλούνται οι ανοιχτά LGBT φίλοι σου να συμμετάσχουν σε οικογενειακές δραστηριότητες;

• Πόσο συχνά κάποιος από τους γονείς σου σε πήγε σε μία LGBT οργάνωση για νέους ή κάποια τέτοια εκδήλωση;

• Πόσο συχνά κάποιος από τους γονείς επιδοκίμασε το ντύσιμο ή το κούρεμά σου, ακόμα κι αν δεν ήταν χαρακτηριστικό του (βιολογικού σου) φύλου;

Από τα αποτελέσματα, φάνηκε ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: χαμηλής, μέσης και υψηλής αποδοχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι LGBT νέοι με οικογένειες που χαρακτηρίζονται «υψηλής αποδοχής» έχουν πολύ υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης και κοινωνικής στήριξης στη νεαρή ενήλικη ζωή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 38,3% όσων συμμετεχόντων προέρχονται από οικογένειες χαμηλής αποδοχής αναφέρουν ότι είχαν σκέψεις αυτοκτονίας, στις οικογένειες υψηλής αποδοχής το ποσοστό αυτό πέφτει στο μισό (18,5%). Το ίδιο φαίνεται και στο δείκτη για τις απόπειρες αυτοκτονίας: το 57% όσων ανήκουν σε οικογένειες χαμηλής αποδοχής αναφέρουν ότι έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, με το ποσοστό αυτό να πέφτει στο 31% για άτομα, οι οικογένειες των οποίων χαρακτηρίζονται υψηλής αποδοχής.

Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν χαμηλή αποδοχή από την οικογένειά τους ως έφηβοι έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να αναφέρουν τόσο σκέψεις όσο και απόπειρες αυτοκτονίας, σε σύγκριση με όσους αναφέρουν υψηλά επίπεδα αποδοχής από τους γονείς τους. Ακόμα, οι οικογένειες που έδειξαν να έχουν υψηλή σχέση με τη θρησκεία ήταν πιο πιθανό να δείχνουν χαμηλή αποδοχή στα LGBT παιδιά τους. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι ακριβώς επειδή τα LGBT άτομα είναι κατά κάποιο τρόπο ένας κρυμμένος πληθυσμός, δεν μπορούν να είναι σίγουροι για την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματός τους στον γενικό πληθυσμό.

Σύμφωνα με τον Stephen Russell, εκλεγμένο πρόεδρο του Society for Research on Adolescence και σύμβουλος του Family Acceptance Project, «όλο και περισσότερες οικογένειες θέλουν να δείξουν αποδοχή στα παιδιά τους. Ωστόσο, πολλές οικογένειες θα παλέψουν όταν το παιδί τους κάνει coming out ως LGBT.. Είναι απαραίτητο να πραγματοποιούνται έρευνες όπως αυτή, για να καταλάβουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε τους τρόπους με τους οποίους οι οικογένειες δείχνουν την αποδοχή τους, ώστε να μπορέσουμε με τη σειρά μας να ανακαλύψουμε πώς να στηρίξουμε τις οικογένειες».

Σύμφωνα με το Project, οι συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται υποστηρικτικές συμπεριλαμβάνουν:

• να εκφράζεσαι με στοργή όταν το παιδί σου σου ανακοινώνει ή όταν μαθαίνεις ότι είναι γκέι, λεσβία αμφί ή τρανς

• να ζητάς τον σεβασμό απέναντι στο LGBT παιδί σου από τα άλλα μέλη της οικογένειας

• να στηρίζεις την LGBT ταυτότητα του παιδιού σου ακόμα κι όταν δεν νιώθεις άνετα με αυτό

• να καλωσορίζεις τους LGBT φίλους και συντρόφους του παιδιού σου στο σπίτι σου

• να στηρίζεις την έκφραση του φύλου από το παιδί σου

Λύο Καλοβυρνάς: “Οι περισσότεροι έλληνες ομοφυλόφιλοι δεν έχουν πειστεί ότι αξίζουν ίσα δικαιώματα”

Ο Λύο Καλοβυρνάς μιλά στον blogger the elf at bay για όλους και για όλα: για τον ακτιβισμό, για το coming out, για το αν το Athens Pride είναι πολιτική εκδήλωση ή πανηγύρι, τη μονογαμία, το aids, τον γάμο και την υιοθεσία, τους πολιτικούς, το διάβασμα, τη μετάφραση..:

Ο πρόλογος

Τον Λύο τον είχα ακουστά από διάφορους φίλους. Διακρίνεται για το πνεύμα του, την ζωτικότητά του, το αίσθημα συναδελφικότητας. Ήμουν πολύ περίεργος για αυτήν την συνέντευξη δεδομένου ότι είχα κάποιες αιρετικές απορίες γύρω από την ομοφυλοφιλία κι ό,τι την διέπει.

Το κυρίως θέμα

Αποκαλείστε gay activist. Ασχολείστε με θέματα που άπτονται της ομοφυλοφιλίας. Ρατσισμός, περιθωριοποίηση, 10%, hiv.gr. Αυτή η ενασχόληση δεν είναι ολίγον τι αποκλειστική και περιορισμένη, εντάσσοντάς σας σε μία επαγγελματική προβλεψιμότητα;

Είμαι γκέι ακτιβιστής με την έννοια του κοινωνικά ενεργού πολίτη, αλλά η ενασχόληση με τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι επάγγελμα. Βεβαίως, η ενασχόληση αυτή επηρεάζει άλλες πτυχές της ζωής μου, μία από τις οποίες είναι η επαγγελματική, με την έννοια ότι ως μεταφραστής επιδεικνύω ευαισθησία ως προς την ορθή γλωσσική και υφολογική απόδοση κειμένων που π.χ. μεριμνούν να μην είναι σεξιστικά ή ομοφοβικά. Το ίδιο ισχύει και στο επάγγελμά μου ως συμβούλου ψυχικής υγείας: η εμβάθυνση στην κοινωνική καταπίεση με καθιστά ικανό να φωτίζω πτυχές των προσωπικών θεμάτων του κάθε συμβουλευόμενου και από αυτή την πλευρά. Ως προς το πρώτο σκέλος, αν είναι αποκλειστική και περιορισμένη, νομίζω ότι αν θέλεις να κάνεις σωστή δουλειά αναγκαστικά περιορίζεις ως ένα βαθμό το πεδίο δράσης, ειδάλλως κινείσαι στην επιφάνεια. Δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με όλα τα κοινωνικά ζητήματα που με καίνε. Παρόλ’ αυτά, οι αρχικές μου βάσεις και παιδεία είναι ο φεμινισμός, όχι τα γκέι δικαιώματα.

Πιστεύετε ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να διατρανώνεται μέσω μιας ομολογίας; Αν ναι σε τι αποσκοπεί αυτό; Διαβάζω και ακούω ανθρώπους να υποστηρίζουν την επιβεβλημένη δήλωση της διαφορετικής σεξουαλικής ταυτότητας. Η πραγματική απελευθέρωση ολοκληρώνεται μέσα από μια τέτοια δήλωση;

A rose by any other name would smell as sweet, αλλά τα λόγια έχουν τεράστια δύναμη. Αρκεί να σκεφτούμε πόσο μας νοιάζει ένα «σ’ αγαπώ» όταν αρθρώνεται ή δεν αρθρώνεται – σχεδόν καθιστά το συναίσθημα υπαρκτό, σαν να μην υπήρχε πριν από την άρθρωσή του. Θα ήταν υπεραπλούστευση να ισχυριστούμε ότι «δημόσια δήλωση ομοφυλοφιλίας = απελευθέρωση». Περισσότερο ισχύει ότι το να δηλώσουμε δημόσια την ομοφυλοφιλία μας είναι ένα κομμάτι της απελευθέρωσης, μια μεγάλη δρασκελιά προς τα εκεί. Σε τι αποσκοπεί; Εξ ορισμού πάντα κρύβουμε όσα αισθανόμαστε ότι πρέπει να κρυφτούν: κάτι το κακό, κάτι που προκαλεί ντροπή, τύψεις, ενοχές. Ποτέ δεν κρύβουμε κάτι το καλό. Η απόκρυψη της ομοφυλοφιλίας μας είναι μια υποσυνείδητη, έμμεση παραδοχή ότι η ομοφυλοφιλία είναι κακό πράγμα. Ας μη γελιόμαστε, έτσι έχουμε μεγαλώσει όλοι μας. Είναι δύσκολο ν’ αποτινάξουμε αυτή τη βαθιά ριζωμένη άποψη που μας έχουν ενσταλάξει από τα γεννοφάσκια μας. Γι’ αυτό έχει τεράστια απελευθερωτική δύναμη η δημόσια παραδοχή. Από την άλλη, μπορεί να είναι το Α αλλά σίγουρα δεν είναι το Ω.

Οι άνθρωποι που θεωρούν την ομοφυλοφιλία κάτι ξένο, ειδεχθές και τερατώδες γιατί πρέπει να θεωρούνται οπισθοδρομικοί και συντηρητικοί; Εσείς πώς το αντιμετωπίζετε αυτό;

Χμ… οι άνθρωποι που θεωρούν τις γυναίκες πνευματικά λιγότερο αναπτυγμένες από τους άντρες, ανίκανες για θέσεις μεγάλης ευθύνης και υπερβολικά συναισθηματικές για να επιτρέπεται να ψηφίζουν γιατί πρέπει να θεωρούνται οπισθοδρομικοί και συντηρητικοί; Πώς αντιμετωπίζω τα τμήματα εκείνα του πληθυσμού που θέλουν να παραμείνουμε σ’ έναν κοινωνικό μεσαίωνα; Ανάλογα την περίπτωση: συνήθως με επιχειρηματολογημένο διάλογο και όταν αυτός αποδεικνύεται άτοπος, με διακωμώδηση και υπονόμευση των τραγικών θέσεών τους.

Με έχει απασχολήσει η αισθητική αλλά και η ποιότητα των gay εκδηλώσεων εν Ελλάδι. Προσωπικά θεωρώ όλο αυτό το πανηγύρι του gay parade μία απεγνωσμένη κραυγή για προσοχή, μία εμπορική συναλλαγή, ένα ψεύτικο κατασκεύασμα που προκαλεί μόνο γέλιο και οίκτο για τα πραγματικά κίνητρα μίας τέτοιας εκδήλωσης, μια ύστατη προσπάθεια για ένταξη στο κοινωνικό σύνολο ασχέτως της διαφημιζόμενης, προβεβλημένης και ‘άνετης’ διαφορετικότητας. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;

Ότι μπερδεύουμε τη συσκευασία (και μάλιστα μία συγκεκριμένη συσκευασία) με το περιεχόμενο. Το μήνυμα είναι βέβαια το μέσο, όπως έχει πει ο ΜακΛούαν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι πολύς κόσμος εμμένει μόνο σε μία από τις πολυάριθμες και πολυποίκιλες συσκευασίες των γκέι. Η γκέι παρέλαση δεν είναι πανηγύρι ούτε εμπορική συναλλαγή, κι αυτό καθίσταται αμέσως προφανές σε όποια παρευρίσκεται με ελάχιστη καλή προαίρεση και χωρίς προκατασκευασμένες πεποιθήσεις. Ας μη συγχέουμε το gay parade της Κολωνίας με αυτό του Βελιγραδίου ή της Αθήνας. Το καθένα εξυπηρετεί άλλες ανάγκες και χρονικά στάδια στην πορεία της γκέι απελευθέρωσης. Κατά τη γνώμη μου, δυστυχώς πολλοί γκέι προσπαθούν να πάνε στο πανεπιστήμιο της queer διανόησης χωρίς να περάσουν από το δημοτικό της γκέι περηφάνιας. Είναι ειρωνικό ότι το γκέι πράιντ δέχεται πυρά τόσο από τους δεξιούς όσο και από τους αριστερούς· οι πρώτοι το κατηγορούν ως «γκετοποίηση» ή «υπερβολικά πολιτικοποιημένο», οι δεύτεροι ως «πουλημένο στο κεφάλαιο και το λάιφστάιλ και όχι αρκετά πολιτικοποιημένο». Το Athens Pride είναι μια βαθύτατα πολιτική εκδήλωση, η συμμετοχή είναι μια ισχυρότατη πολιτική πράξη. Όποιος δε θέλει να πειστεί ας ακολουθήσει το δικό του δρόμο, αρκεί να είναι ένας δρόμος δράσης και όχι του καναπέ.

Από ό,τι γνωρίζω έχετε ζήσει στο εξωτερικό. Ποια η διαφορά στην καθημερινότητα ενός gay άντρα από την Ελλάδα;

Ποιο εξωτερικό ακριβώς; Ακόμη και στο εξωτερικό –στη Γερμανία λόγου χάρη– η καθημερινότητα ενός Βερολινέζου διαφέρει πολύ από αυτή ενός κατοίκου του Ρόστοκ. Αν συγκρίνουμε μεγάλες πόλεις, η βασική διαφορά είναι ότι ο μέσος γκέι άντρας στην Κοπεγχάγη, το Βερολίνο ή το Λονδίνο δεν κρύβεται στην καθημερινότητά του. Δε σκέφτεται: να το πω ή να μην το πω, τι θα νομίσει ο άλλος για μένα, για τον ανδρισμό μου, την αρρενωπότητά μου, αν τον παίρνω ή αν τον δίνω. Ζει μια πιο γκέι ζωή ακριβώς επειδή το γκέι είναι λιγότερο παρόν στη ζωή του. Εμείς στην Ελλάδα κάνουμε το θέμα της ομοφυλοφιλίας τεράστιο με το να το μικραίνουμε: «δεν τον νοιάζει τον άλλον τι κάνω στο κρεβάτι μου». Αυτό είναι μια υπεκφυγή, μια υπερβολή προς τα κάτω. Συγχέουμε τη σεξουαλικότητα –το κρεβάτι μας– με τον σεξουαλικό προσανατολισμό μας, που ισχύει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Προσωπικά θεωρώ υποκριτικό και άρρωστο να δηλώνεις δεσμευμένος αλλά παράλληλα να γαμιέσαι στα πάρκα ή να γνωρίζεις άντρες στα site κοινωνικής δικτύωσης. Στο μεγαλύτερο ποσοστό πράττεται αυτή η τακτική. Το αστείο είναι ότι όταν ο άλλος μετά το γαμήσι σε βρει ενδιαφέρων και σου ζητήσει να ξαναβγείτε, εσύ απαντάς: Έχω σχέση!! Δεν είναι παθογενές όλο αυτό το σκηνικό; Δεν είναι αναπηρία;

Η δέσμευση ως έννοια και πρακτική δεν είναι κάτι το παγιωμένο και αναλλοίωτο· μεταβάλλεται από εποχή σε εποχή και κοινωνία σε κοινωνία. Αλλιώς την εννοούσαν οι παππούδες μας, αλλιώς εμείς. Κατά πόσο η μονογαμία ή η πολυγαμία είναι καλύτερος τρόπος ζωής είναι ένα ζήτημα που η καθεμία καλείται να το απαντήσει μόνη της. Έρευνες που έγιναν πρόσφατα στην Καλιφόρνια έδειξαν ότι η πολυγαμία δε φαίνεται να βλάπτει τις γκέι μακρόχρονες σχέσεις. Προσωπικά δεν πιστεύω στη μονογαμία· νομίζω ότι είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα που δύσκολα συντηρείται, εξυπηρετούσε άλλες ιστορικές ανάγκες και μάλλον δεν έχει λόγο ύπαρξης πλέον. Ταυτόχρονα πολυγαμία δε σημαίνει να πηδιέσαι αριστερά και δεξιά όλη την ώρα ερήμην του συντρόφου σου. Προτιμώ τον όρο «συναινετική μη-μονογαμία», όπως εξηγείται στο βιβλίο Το ηθικό τσουλί. Πιστεύω πάρα πολύ στο σεβασμό και στη συναισθηματική πίστη μέσα σε μια σχέση. Το να μην πηδιέται ο σύντροφός μου με άλλους δε λέει τίποτα ούτε για το αν με σέβεται ούτε αν μου είναι συναισθηματικά πιστός. Όσον αφορά το φαινόμενο που αναφέρεις, πολλοί γκέι άντρες μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι το μόνο που μπορούν να περιμένουν στη ζωή είναι σεξ, αφού οι γκέι σχέσεις δεν στεριώνουν, δυο άντρες δε γίνεται να φτιάξουν κάτι το σοβαρό και σταθερό κ.ο.κ. Αν πειστείς, λειτουργείς ανάλογα. Ο μόνος λόγος που οι γκέι πιθανώς ξενοπηδιούνται περισσότερο από τους στρέιτ είναι επειδή έχουν περισσότερες ευκαιρίες και μικρότερο κοινωνικό κόστος. Το γκέι σεξ, σε αντίθεση με το στρέιτ, είναι ένα παιχνίδι μη μηδενικού αθροίσματος· το κόστος και το κέρδος των συμμετεχόντων είναι ίσο, σε αντίθεση με τους στρέιτ, όπου για κοινωνικοθρησκευτικούς λόγους υπάρχουν, ακόμη, χαμένοι και κερδισμένοι. Παραπέμπω στο αφιέρωμα του 10% στη μονογαμία: http://www.10percent.gr/old/issues/200604/index.html

Ποια η άποψή σας για την Μαρία Παπαγιαννίδου και τις απόψεις της περί HIV και AIDS; Πιστεύετε ότι επηρεάζονται άνθρωποι από δηλώσεις της ή είναι απλά μια γραφική φιγούρα που λέει απλά τα δικά της;

Οι αρνητές του AIDS είναι μια θλιβερή ιστορία παγκοσμίως. Οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν ανάγκη από απλές, ευκολοχώνευτες, μαγικές λύσεις, και αυτό ακριβώς προτείνουν οι συνομωσιολόγοι όπως η Παπαγιαννίδου: το AIDS δεν υπάρχει, είναι μια συνομωσία των φαρμακευτικών, χαλαρώστε. Εννοείται πως πολύς κόσμος επηρεάζεται. Γνωρίζω προσωπικά οροθετικούς που σταμάτησαν τα φάρμακά τους και ορισμένοι φυσικά πέθαναν, όπως έχουν πεθάνει οι περισσότεροι αρνητές του AIDS από AIDS. Δεν αρκεί να την αποκαλέσουμε γραφική, διότι η συγκεκριμένη γυναίκα βλάπτει το κοινωνικό σύνολο χαϊδεύοντας τα αυτιά του κόσμου και λέγοντας πράγματα ανακριβή και εξαιρετικά επικίνδυνα. Παραπέμπω στο αφιέρωμα του 10% στο AIDS, όπου υπάρχουν αναλυτικά άρθρα για το φαινόμενο των αρνητών παγκοσμίως και ειδικά για την Παπαγιαννίδου: http://92.51.132.35/periodiko/teyxos21.html

Από όσο γνωρίζω η Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν κατοχυρώνει το δικαίωμα γάμου μεταξύ ομοφύλων και κάθε κράτος είναι ελεύθερο να νομοθετεί όπως επιθυμεί για το θέμα αυτό. Στην Ελλάδα του 2010 τι μέριμνα έχει γίνει; Νομικά τι κινήσεις έχουν γίνει πάνω σε αυτό το θέμα που φαντάζομαι θα ενδιαφέρει πολλούς έλληνες ομοφυλόφιλους; Ειδικότερα αναπτύξτε μας ό,τι έχει να κάνει και με την υιοθεσία παιδιών.

Στην Ελλάδα έχουν γίνει ελάχιστα. Τον Αύγουστο 2010 ο Γενικός Γραμματέας της Γραμματείας Νέας Γενιάς έκανε ένα γύρο τηλεφωνημάτων σε γκέι ακτιβιστές, ζητώντας τη γνώμη μας για την πρόταση νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης που είχε καταθέσει το ΠΑΣΟΚ το 2008, με την προοπτική να κατατεθεί ως νομοσχέδιο στο Β΄ θερινό τμήμα της βουλής. Τίποτα από αυτά δεν έγινε τελικά και το θέμα παραπέμφθηκε σε μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή, για τις αρχές του 2011. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης, διότι περί αυτού πρόκειται, είναι αισχρή και κοινωνικά ανεύθυνη. Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται περισσότερο από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία ήταν μια από τις πιο ομοφοβικές και αντιδραστικές όλων των εποχών στη χώρα μας, αλλά εξίσου σίγουρα δε χολοσκάει ιδιαίτερα για το θέμα. Αυτά για την κυβέρνηση. Εμείς τι κάνουμε; Δε βλέπω πολλούς γκέι άντρες και γυναίκες να νοιάζονται να στηρίξουν τις γκέι οργανώσεις, ώστε να δυναμώσουν και να πολεμήσουν καλύτερα για τα δικαιώματά μας. Έχουμε τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν. Οπότε μάλλον διαφωνώ με την ερώτηση: το θέμα δεν ενδιαφέρει τόσο πολλούς έλληνες ομοφυλόφιλους, επειδή δυστυχώς οι περισσότεροι δεν έχουν πειστεί ότι αξίζουν ίσα δικαιώματα.

Μιλήστε μας λίγο για την συγγραφή. Έχετε εκδώσει αρκετά βιβλία ενώ το μεταφραστικό σας έργο είναι αξιοζήλευτο. Πόση πειθαρχία χρειάζεται από πριν για να βγει ένα βιβλίο στην αγορά;

Έχω εκδώσει εφτά βιβλία, τέσσερα μυθιστορήματα (Πέφτω, Αστάρτη – Οικογενειακή γεωγραφία, Στα Πρόθυρα γραμματικής κλίσης και το τελευταίο, τον Ιούνιο 2010, Love Forever – Ωχ!) τα δύο λεξικά με λέξεις που δεν υπάρχουν (Πλαθολόγιο λέξεων και Πλαθολόγιο Η απουστειρωμένη έκδοση), και, τέλος, το Θεϊκό συνταγολόγιο – Συνταγές για να φτιάξετε το δικό σας Θεό. Την άνοιξη 2011 θα κυκλοφορήσει μια συλλογή διηγημάτων, Εκεί που σκάει το κύμα, καθώς και το Ανάμεσα στο τικ και το τακ, μια συλλογή με παραμύθια για ανθρώπους που δε χωράνε. Αυτό τον καιρό γράφω ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη γονιμότητα και την έκτρωση, μεταξύ άλλων. Είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα μαγικού ρεαλισμού. Το γράψιμο είναι μια συναρπαστική αλλά και επίπονη διαδικασία, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου, δεδομένου ότι δε ζω από αυτό. Πρόσφατα έκλεψα δύο μήνες από το πρόγραμμά μου και απομονώθηκα σε μια ξένη πόλη, ώστε να ξεκινήσω ένα νέο μυθιστόρημα χωρίς περισπασμούς. Ήταν μεγάλη πολυτέλεια. Τον υπόλοιπο χρόνο δε γράφω τόσο όσο θέλω. Θα συμφωνήσω με πολλούς πριν από μένα ότι η συγγραφή είναι περισσότερο perspiration παρά inspiration. Απαιτείται πειθαρχεία, γιατί η ζωή πάντα σε καλεί να κάνεις κάτι πιο διασκεδαστικό από το να κλείνεσαι μέσα μόνος και να γράφεις. Όσον αφορά την κυκλοφορία ενός βιβλίου, ειδικά στην Ελλάδα αυτό είναι πολύ πονεμένη ιστορία, γιατί ο συγγραφέας αναγκάζεται εκτός από δημιουργός να είναι και προαγωγός του εαυτού του, αφού δεν έχουμε ατζέντηδες.

Η καθημερινότητά σας από τι απαρτίζεται; Όταν δεν έχετε υποχρεώσεις τι κάνετε; Μιλήστε μας για το everyday life in Athens!

Υπάρχει everyday life in Athens; Δεν έχει ο καθένας μας τη δική του; Η δική μου καθημερινότητα συνήθως περιέχει μετάφραση, γράψιμο ή διόρθωση άρθρων και κριτικών, πολλή ώρα στο τηλέφωνο και στο διαδίκτυο, τζόγκινγκ ή κολυμβητήριο 3-4 φορές την εβδομάδα, και τα βράδια παρέα με φίλους, συνήθως σπίτι, για παιχνίδια ή ντιβιντί, ή σε ταβέρνες. Ποτέ δεν ήμουν πολύ των μπαρ· για μη καπνιστές είναι σκέτη φρίκη. Του χορού ναι, αλλά στην Ελλάδα ο κόσμος σπάνια χορεύει. Κατά τα άλλα, μου αρέσουν οι μεγάλοι περίπατοι, ειδικά στη φύση, το mountain-biking και οι παρασκευιάτικες ποδηλατάδες του free-day, το σινεμά και το θέατρο. Το διάβασμα δεν το αναφέρω γιατί θα ήταν σαν να αναφέρω ότι αναπνέω. Π.χ. ποτέ δεν τρώω αν δεν έχω κάτι να διαβάσω.

Πιστεύετε ότι κάποτε θα γίνουμε μάρτυρες μιας άλλης Αθήνας; Απαλλαγμένης από ρατσισμό, ξενοφοβία και ομοφοβία;

Ως δια μαγείας φυσικά όχι. Δυστυχώς η τελευταία κυβέρνηση, και απ’ ό,τι φαίνεται και η παρούσα, άφησαν τους πολίτες να βγάλουν τα χειρότερα ανθρώπινα ένστικτά τους: το φόβο μπροστά στο ξένο. Για μένα το θέμα είναι τι κάνει ο καθένας μας, ξεχωριστά, στην προσωπική του ζωή, και αμέσως μετά συλλογικά, συσπειρωμένα. Δεν μπορώ να ζητήσω από την κυβέρνηση να υποκαταστήσει τις δικές μου ατομικές ευθύνες. Δεν είμαι αντικρατιστής –κάθε άλλο– αλλά κατά τη γνώμη μου οι Έλληνες δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα, με την έννοια ότι ασχολούνται με το σπιτάκι τους και όχι με τη χώρα ως σύνολο. Το να δραστηριοποιηθώ σε μια κοινωνική δράση με καθιστά συμμέτοχο των λύσεων. Η καναπεδίστικη κριτική ως εθνικό σπορ δεν είναι πολιτική στάση.

Ο επίλογος

Έπειτα από αυτήν την εποικοδομητική κατάθεση του Λύο κτίστηκε κάτι ξεχωριστό από πλευράς μου. Διάφορα ζητήματα που αναφέρθηκαν και αναλύθηκαν με τρομερή ενάργεια από τον Λύο βάζουν τα θεμέλια για μια πιο ολοκληρωμένη και ουσιαστική θέαση. Έχουμε πιστεύω όλο τον καιρό μπροστά μας ούτως ώστε με μικρά ή μεγάλα βήματα να επαναπροσδιορίσουμε πράγματα και καταστάσεις τα οποία καλώς ή κακώς μας έχουν προβληματίσει και ίσως μας έχουν κάνει να τα παρατηρούμε από λάθος οπτική γωνία.

«Εξουσιάζεις τους ανθρώπους, αν ελέγχεις τον ερωτισμό τους»

«Ο Χριστός δεν μίλησε ποτέ ευθέως για την ερωτική συνεύρεση και δεν ασχολήθηκε με τις ερωτικές παρεκτροπές. Δεν θεώρησε θανάσιμο αμάρτημα την ερωτική λειτουργία, αλλά πράγματα που εμείς αγνοούμε εντελώς στις μέρες μας, όπως την υποδούλωση στα υλικά πράγματα» τονίζει στο «Βήμα», με τη διπλή ιδιότητα τού επί δεκαετίες ψυχοθεραπευτή και του ορθόδοξου ιερέα ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος, και εξηγεί ότι «το νομικίστικο πνεύμα δεν μπορεί να έχει θέση στην υγιή χριστιανική παράδοση».

Για την επικράτηση αυτού του νομικίστικου πνεύματος όλοι έχουν ευθύνη στην Εκκλησία, πιστοί και κληρικοί. «Οι πιστοί απαιτούν από τον ιερέα να είναι τέλειος. Οταν αποκαλύπτεται ότι δεν είναι και κρίνεται η επαγγελματική του οντότητα, ο ιερέας ψάχνει να βρει έναν τρόπο να φαίνεται τέλειος. Προβάλλει λοιπόν την ερωτική αμαρτία ως μέγιστη διότι μπορεί να γίνει κρυφά, ακόμη και σε επίπεδο διάθεσης, τη στιγμή που ο πλούτος και η χλιδή δεν κρύβονται. Επικεντρώνει συνεπώς την προσοχή του σε άλλα πράγματα για να εξασφαλίσει την απαραίτητη- ψευδή- τελειότητα. Από την άλλη, αν θέλουμε να εξουσιάζουμε τους ανθρώπους δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος από το να ελέγχουμε τον ερωτισμό τους, την πιο καίρια ανθρώπινη πραγματικότητα. Η αμαρτία λοιπόν που συνδέεται με τον έρωτα αποτελεί δημιούργημα της νεύρωσης και του κινήτρου της εκμετάλλευσης ή της απάτης».

«Ο έρωτας δεν είναι μια αυτονομημένη λειτουργία κάποιων οργάνων του σώματος» υπογραμμίζει ο πατέρας Φιλόθεος. Και εξηγεί: «Οταν κανείς περιορίζεται στη φυσική σεξουαλική παρόρμηση και δεν προχωρεί στην επιλογή της κοινωνίας, δηλαδή της εμπειρίας κοινών πραγμάτων και της ψυχικής ένωσης, διαστρέφει τον έρωτα και τον μετατρέπει σε λαγνεία. Εκεί έγκειται η αμαρτία, διότι τότε ο άλλος δεν είναι πρόσωπο αλλά αντικείμενο προς χρήση. Αυτό μπορεί να γίνει και εντός του γάμου. Και τότε είναι ακόμη πιο χυδαίο, διότι δεν μιλάμε πια για έναν άγνωστο αλλά για τον σύντροφο, τον πατέρα ή τη μητέρα των παιδιών μας» δηλώνει.

Υπό αυτήν τη θεώρηση, όταν ερωτάται για το ζήτημα των προγαμιαίων σχέσεων, ο 80χρονος πολυγραφότατος πνευματικός αντιδρά. «Η σύγχρονη αντίληψη περί πορνείας, που περιλαμβάνει κάθε ερωτική επαφή εκτός γάμου, είναι ανακριβής. Την εποχή του Ευαγγελίου αφορούσε την επίσκεψη ενός άντρα σε κάποιο οίκο ανοχής. Μόνο οι παπάδες χρησιμοποιούν στις ημέρες μας τον όρο ΄΄προγαμιαίες σχέσεις΄΄. Δεν σημαίνει τίποτα, παρά μόνο για κάποια νευρωτικά άτομα τα οποία έχουν δυσκολία με τον έρωτα και λένε ΄΄δεν μπορώ να έχω ερωτικές επαφές γιατί το απαγορεύει ο παπάς΄΄».

Ο Ιησούς Χριστός δεν μίλησε ποτέ για σεξ

αναδημοσίευση από το Βήμα

Στρατιές ρασοφόρων όλων των δογμάτων και των αιρέσεων έστειλαν στο πυρ το εξώτερον τον έρωτα

Η πρόσφατη δήλωση του Πάπα Βενέδικτου ΙΣτ ότι η χρήση προφυλακτικού για να μη μεταδίδεται ο ιός του ΑΙDS είναι υπό προϋποθέσεις «ηθικά αποδεκτή» σήμανε μια ιστορική στροφή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η χριστιανική παράδοση κατά κανόνα αντιμετωπίζει ως αμαρτία τη σεξουαλική επαφή μόνο για απόλαυση και όχι για τεκνοποιία εντός του γάμου. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δεν ασχολήθηκε ποτέ ευθέως με τη «διαγωγή» των ανθρώπων στο κρεβάτι τους. Σε αντίθεση με στρατιές ρασοφόρων, όλων των δογμάτων και των αιρέσεων, που επέβαλαν τυραννικά σε δισεκατομμύρια πιστούς πώς, πότε και με ποιον να κάνουν σεξ.
Σε αντίθεση με την εντύπωση πολλών η ηθικολογία των χριστιανικών εκκλησιών δεν υπήρξε στατική. Μόλις λίγες γενιές μετά την εμφάνιση του Θεανθρώπου, τα γενετήσια ένστικτα περιβλήθηκαν από ένα αόρατο αγκαθωτό πλέγμα αυστηρότητας. Το σεξ για τους πιστούς έγινε κάτι μιαρό. Και περιορίστηκε από λεπτομερείς κανόνες, αυστηρά επιτίμια και απειλές για αιώνια καταδίκη στο «πυρ το εξώτερον». Ως πριν από λίγα 24ωρα το Βατικανό αγνοούσε την επιστημονική και κοινωνική πραγματικότητα και, θεωρώντας την αντισύλληψη μεγάλη αμαρτία, διεκήρυττε ότι η λύση για την εξάλειψη του ιού του ΑΙDS είναι η πίστη των δύο συζύγων στο πλαίσιο ενός ετεροφυλόφιλου γάμου, η προγαμιαία παρθενία και η αποχή από το σεξ. Πάνω από 33 εκατομμύρια φορείς της ασθένειας παγκοσμίως και 2,1 εκατομμύρια νεκροί κάθε χρόνο θα είχαν μάλλον αντίθετη άποψη και οι δεύτεροι πια είναι πάρα πολύ αργά για να την εκφράσουν.

Ο συντηρητισμός εμφανίζει κεκτημένη ταχύτητα. Λίγο μετά την «προοδευτική» δήλωση του ποντίφικα για τη χρήση του προφυλακτικού η Αγία Εδρα έδωσε άρον άρον στη δημοσιότητα απόσπασμα από το νέο βιβλίο του με τίτλο «Φως του κόσμου», το οποίο μοιάζει να εξισορροπεί τα πράγματα προς το… συντηρητικότερο. «Η ομοφυλοφιλία είναι αντίθετη στο θέλημα του Θεού, είναι άδικη και ασύμβατη με το λειτούργημα του ιερωμένου» έλεγε ο ποντίφικας.

Παρ΄ ότι στο εν λόγω απόσπασμα η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται απερίφραστα ως φαινόμενο, η αντίδραση της Καθολικής Εκκλησίας ήταν πολύ πιο φειδωλή όταν πριν από μερικούς μήνες ξέσπασε στους κόλπους της ευρύ σκάνδαλο παιδεραστίας που αριθμούσε εκατοντάδες θύματα. Πολλά ήταν ορφανά παιδιά η φροντίδα των οποίων είχε ανατεθεί σε καθολικά θρησκευτικά ιδρύματα επί δεκαετίες. Αν και άγγιζε ταπεινούς ιερείς και υψηλόβαθμους κληρικούς που δρούσαν στην Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και εντός του Βατικανού, είτε γνωρίζοντας και συγκαλύπτοντας είτε κακοποιώντας ανηλίκους οι ίδιοι, χρειάστηκαν εκατοντάδες επιθέσεις από τον Τύπο για να προβεί ο Πάπας σε σχετική δήλωση.

Και όμως ο έρωτας μεταξύ συναινούντων ενηλίκων έχει προκαλέσει αναρίθμητα «πύρινα» κηρύγματα τόσο στις μέρες μας, δεκαετίες μετά τη σεξουαλική επανάσταση των ετών του 1960, όσο και παλαιότερα. Μεταξύ των θρησκευτικών κανόνων που έχουν επικρατήσει ανά τους αιώνες, το σεξ απαγορευόταν ορισμένες ημέρες της εβδομάδας, κατά τις θρησκευτικές αργίες, όταν σκοπός δεν ήταν η τεκνοποίηση, ενόσω η γυναίκα θήλαζε, ήταν έγκυος ή είχε έμμηνο ρύση, ακόμη και απλώς κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οσο για τον αυνανισμό, «θου Κύριε»: τιμωρούνταν ακόμη και με αφορισμό. Μάλιστα οι ιερείς χρησιμοποιούσαν έναν «μπούσουλα», ο οποίος όριζε το ποινολόγιο για κάθε παραλλαγή των βασικών ερωτικών αμαρτημάτων.

Τίποτε από όλα αυτά δεν αναφέρεται στα Ευαγγέλια. Αντιθέτως ο Ιησούς Χριστός καταδέχθηκε να συνομιλήσει με πόρνες. Συζήτησε για το πνεύμα του Θεού με τη Σαμαρείτισσα η οποία είχε συζήσει με πέντε άντρες, χωρίς να παντρευτεί ποτέ. Δέχθηκε ως ακόλουθό του τη Μαρία Μαγδαληνή. Και έσωσε τη μοιχαλίδα από βέβαιο θάνατο μετά λιθοβολισμού, αναφωνώντας το περίφημο «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω».

Ο μηχανισμός παραγωγής σεξουαλικών ενοχών στήθηκε μετά. Ο Αγιος Αυγουστίνος προτού ασπαστεί τον χριστιανισμό διήγε αχαλίνωτη ζωή και συμμετείχε συχνά σε όργια. Και όμως, έγινε ο πρώτος μεγάλος θεολόγος που διατύπωσε την άποψη ότι το σεξ αποτελεί «θεϊκή κατάρα» ακόμη και μεταξύ συζύγων!

To InterPride καταδικάζει την ομοφοβική απόφαση του ΟΗΕ

Το InterPride με δελτίο τύπου που εξέδωσε την Τετάρτη 24 Νοεμβρίου καταδίκασε την ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, με την οποία απομακρύνθηκε η αναφορά στο σεξουαλικό προσανατολισμό από την απόφαση για τις αυθαίρετες εκτελέσεις:

“Το ΙnterPride, ο Διεθνής Οργανισμός Διοργανωτών Pride, καταδικάζει απερίφραστα την ψηφοφορία που διεξήχθη στις 16 Νοεμβρίου 2010 στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με την οποία απομακρύνθηκε η αναφορά στο σεξουαλικό προσανατολισμό από την απόφαση για τις αυθαίρετες εκτελέσεις που γίνονται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να έχει προηγηθεί δίκη.

Η απόφαση αυτή παροτρύνει τα κράτη μέλη να προστατεύουν το δικαίωμα στη ζωή όλων των ανθρώπων και τα καλεί να διεξάγουν έρευνες για δολοφονίες που γίνονται λόγω διακρίσεων. Τα τελευταία 10 χρόνια, η απόφαση αυτή συμπεριελάμβανε τον σεξουαλικό προσανατολισμό στον κατάλογο τις αιτίες διακρίσεων, στις οποίες βασίζονται συχνά οι δολοφονίες. Αυτή η αρνητική και συντηρητικών πεποιθήσεων απόφαση ικανοποιεί τις ορέξεις των κρατών μελών τα οποία συστηματικά παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών τους.

Έρχεται, δε, σε ευθεία αντίθεση με το Δικαίωμα στη Ζωή, κομβικής σημασίας σημείο της Παγκόσμιας Διακήρυξηςγια τα Ανθρώπινα Δικαώματα, δίνοντας το πράσινο φως στον αφανισμό μιας ολόκληρης και εξαιρετικά ευάλωτης πληθυσμιακής ομάδας, με τη συγκατάθεση του κράτους.

Το InterPride  είναι ο διεθνής σύνδεσμος περισσότερων από 170 οργανώσεων που πραγματοποιούν εκδηλώσεις LGBTI Υπερηφάνειας σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι οργανώσεις που είναι μέλη μας είναι αφιερωμένες στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων Υπερηφάνειας για την παγκόσμια Λεσβιακή, Γκέι, Αμφί, Τρανς και Διαφυλική κοινότητα”.

Ακολουθεί ο κατάλογος των 79 χωρών που ψήφισαν υπέρ της απομάκρυνσης του σεξουαλικού προσανατολισμού από την απόφαση του ΟΗΕ:

Άγιος Βικέντιος, Αγία Λουκία, Αγκόλα, Αζερμπαϊτζάν, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Αϊτή, Ακτή Ελεφαντοστού, Αλγερία, Αφγανιστάν, Βιετνάμ, Γκάνα, Γκουϊάνα, Γρενάδα, Δημοκρατία του Κογκό, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ερυθραία, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε, Ινδονησία, Ιορδανία, Ιράκ, Ιράν, Καζακστάν, Καμερούν, Κατάρ, Κένυα, Κίνα, Κογκό, Κομόρες, Κορέα, Κούβα, Κουβέιτ, Λεσότο, Λίβανος, Λιβερία, Λιβύη, Μαδαγασκάρη, Μαλαισία, Μαλάουι, Μαλδίβες, Μάλι, Μαρόκο, Μιανμάρ, Μοζαμβίκη, Μπαγκλαντές, Μπαχάμες, Μπαχρέιν, Μπελίζε, Μπενίν, Μποτσουάνα, Μπουρκίνα Φάσο, Μπουρούντι, Μπρουνέι, Ναμίμπια, Νίγηρας, Νιγηρία, Νότια Αφρική, Ομάν, Ουγκάντα, Ουζμπεκιστάν, Πακιστάν, Ρουάντα, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Σεν Κιτς και Νέβις, Σενεγάλη, Σιέρα Λεόνε, Σομαλία, Σουαζιλάνδη, Σουδάν, Σουρινάμ, Συρία, Τανζανία, Τατζικιστάν, Τζαμάικα, Τζιμπουτί, Τυνισία, Υεμένη.

Η παγίδα του μάτσο Έλληνα

αναδημοσίευση από την Αthens Voice

Γράφει ο Alexi Kaye Campbell, Θεατρικός συγγραφέας

Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και εγώ έζησα στην Αθήνα μέχρι τα 18 μου, οπότε οι Έλληνες και η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Η Ελλάδα έχει έναν τρόπο πάντα να τρυπώνει μέσα στα έργα μου (στο “Τhe Pride”, για παράδειγμα, ένας από τους χαρακτήρες έχει μια ζωτικής σημασίας εμπειρία στους Δελφούς) και είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσει να τρυπώνει. Επιστρέφω συχνά στην Ελλάδα, οι γονείς μένουν εκεί ακόμα, αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως προτιμώ να γράφω για τους Άγγλους, γιατί είναι συνήθως περισσότερο καταπιεσμένοι και συχνά μιλούν με κώδικες που αποτελούν ανεξάντλητη και γόνιμη πηγή δραματουργικών πιθανοτήτων για ό,τι κρύβεται κάτω από τα γραφόμενα.

Ζώντας ως έφηβος στην Ελλάδα, σκεφτόμουν πως υπήρχε πολλή υποκρισία και φόβος όταν επρόκειτο για σεξουαλικά ζητήματα, αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει, λίγο προς το καλύτερο, δίνοντας πιο αισιόδοξα σημάδια.  Ωστόσο, νομίζω πως από παλιά η Ελλάδα είχε την εικόνα, τη φήμη, των μάτσο αρσενικών και για μένα αυτό είναι που προσδιορίζει και την κουλτούρα ολόκληρης της χώρας, αυτή η άκαμπτη και ατσαλάκωτη εικόνα της αρρενωπότητας. Νομίζω πως οι Έλληνες φοβούνται να ξεχωρίσουν από το πλήθος, παρόλη τη φήμη της ατομικότητας και της ελευθερίας. Έτσι τα στερεότυπα έρχονται πολύ βολικά και βάζουμε την ταμπέλα «διαφορετικό». Έτσι το κρατάμε μακριά μας και γίνεται λιγότερο απειλητικό.

Ο φασίστας τρομοκρατείται από την άγνοια για κάτι, γιατί έτσι δεν είναι εύκολο να το κατηγοριοποιήσει ή να το καταχωρίσει ή να το ελέγξει. Ένα πράγμα έχουμε μάθει, πως η ανθρώπινη σεξουαλικότητα και τα συναισθήματα είναι ένα τεράστιο, πολύπλοκο σύμπαν… Στη σφαίρα της ομοφυλοφοβίας βρίσκεται ο φόβος του ανδρικού εγωισμού ως προς τη θηλυκότητα. Αλλά η συναίσθηση μας προσπερνάει κάποια στιγμή και οι εγωισμοί μένουν πίσω: ένας λόγος που βρισκόμαστε σε τέτοιο παγκόσμιο χάος αυτή τη στιγμή είναι ο σκληρός και αλύγιστος φόβος των «αρσενικών» πως θα εκμηδενιστούν. Αυτός ο φόβος, όπως οι περισσότεροι φόβοι, είναι μια ψευδαίσθηση. Είμαστε παγιδευμένοι στις φυλακές των ίδιων μας των φύλων. Ο ανδρισμός και η θηλυκότητα βρίσκονται και στα δυο φύλα, σε άντρες και γυναίκες, σε μεγαλύτερους ή μικρότερους βαθμούς στον καθένα. Όταν το αντιληφθούμε αυτό ως πλούτο και τον αγκαλιάσουμε θα απελευθερωθούμε, και παρά τα όσα πιστεύουν όσοι σπέρνουν το φόβο, οι κοινωνίες δεν θα καταρρεύσουν. Θα γίνουν πιο δυνατές και πιο ανθρώπινες.

Στο “The Pride” ήθελα να εξερευνήσω την ιδέα πως η κάθε γενιά κληροδοτεί κάτι στην επόμενη και αυτό που ουσιαστικά είμαστε είναι μια συχνά βίαιη αντανάκλαση όσων υπήρξαν πριν από μας. Συγκεκριμένα, ήθελα να δω τις δύο περιόδους πριν και μετά τη σεξουαλική επανάσταση και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και να τις συγκρίνω και να τις αντιπαραβάλλω: από την καταπίεση στην απελευθέρωση, από την αμφιβολία στη σαφήνεια, από τις κρυψώνες στο ξέφωτο. Ήθελα να βρω τρεις χαρακτήρες και να τους τοποθετήσω και στις δύο αυτές περιόδους, σε δύο πραγματικότητες που εναλλάσσονται: μια κεντρική αλληγορία υπονοεί μια σχέση ανάμεσα στις εποχές και μας βοηθάει να αναζητήσουμε τους δεσμούς που ενώνουν αυτές τις δύο.

Το “Τhe Pride” είναι ένα έργο για τον άνθρωπο που προσπαθεί να πλησιάσει λίγο περισσότερο τις πιο ειλικρινείς πλευρές του εαυτού του. Η πραγματική μάχη δίνεται για να πέσουν τα στερεότυπα και να δεις το πρόσωπο πίσω από αυτά. Αυτό σημαίνει πρόοδος.

 

To έργο “The Pride” παίζεται στο θέατρο «Αθηναΐς – Ζωή Λάσκαρη» σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου.

Colour Youth: Οι LGBTQ νέοι της Αθήνας είναι εδώ!

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, τέσσερις εθελοντές του Athens Pride συναντήθηκαν στην ημέρα απολογισμού του Φεστιβάλ και συζήτησαν για ζητήματα σχετικά με την ομοφοβία, τις προκαταλήψεις και τις αγκυλώσεις της ελληνικής κοινωνίας. Παρ’ όλο που το Athens Pride, η μεγαλύτερη εκδήλωση LGBTQ Υπερηφάνειας στην Ελλάδα, μετράει 6 χρόνια ζωής και παρ’ όλη τη δράση των οικείων ΜΚΟ, η κατάσταση στην Ελλάδα παραμένει ακόμα προβληματική, αφού η περιθωριοποίηση και η υποτίμηση των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου παραμένουν καθημερινότητα. Για τους λόγους αυτούς, θεωρήθηκε απαραίτητο να συγκροτηθεί μία ομάδα η οποία να καταπολεμά τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και τα στερεότυπα και να απευθύνεται σε νέες και νέους. Η ομάδα αυτή είναι το Colour Youth.

Το Colour Youth απευθύνεται ανθρώπους που πιστεύουν πως η ομοφοβία θα πρέπει να εξαλειφθεί. Η ομάδα αυτή ως στόχους έχει:
• Την καταπολέμηση των διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.
• Την ορατότητα των LGBTQ ατόμων που βρίσκονται ακόμη “στην ντουλάπα”
• Την ενημέρωση για θέματα ισότητας
• Τη διοργάνωση εκδηλώσεων (προβολή ταινίας, συζητήσεις κλπ)
• Τη γνωριμία των νέων με τις ίδιες ιδέες και τη δημιουργία δράσεων προς την κατεύθυνση αυτή.

Ενδιαφέρον για συμμετοχή στο Colour Youth εκδηλώθηκε, όχι μόνο από εθελοντές του Athens Pride, αλλά κι από άλλους οι οποίοι συμφωνούν με τη λογική της. Ήδη έχει δρομολογηθεί μία δράση που θα κινείται στα πλαίσια του Colour Youth, και αναμένονται περισσότερες στο μέλλον.

Η συνάντηση γνωριμίας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12/12 στις 18:00 στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, δίπλα στην πλατεία Εξαρχείων) και στις 21:00 θα προβληθεί η ταινία Get Real (1998).

Facebook FanPage: Colour Youth, Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας

Αλβανία: Ακτιβιστές πιέζουν για τα δικαιώματα των γκέι και των λεσβιών στο στρατό

Η Pink Embassy, μία μη κυβερνητική οργάνωση που προωθεί τα δικαιώματα της Αλβανικής LGBT κοινότητας, καλεί τις ένοπλες δυνάμεις της γειτονικής χώρας να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των διακρίσεων.

Όπως αναφέρει το Balkan Insight, ο επικεφαλής της Pink Embassy, ” Kristi Pinderi (φωτο), σε δήλωσή του, ανέφερε σχετικά: “Ύστερα από την έγκριση του νόμου εναντίον των διακρίσεων, η νομοθεσία της Αλβανίας δεν εμποδίζει πια την κατάταξη των γκέι, αμφί και λεσβιών στο στρατό”.

“Οι γκέι και οι λεσβίες ήταν, είναι και θα είναι μέρος του στρατού, παρόλο που δεν μπορούν να εκφράσουν ανοιχτά τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, λόγω των προκαταλήψεων”, πρόσθεσε ο Pinderi.

Σύμφωνα με την Pink Embassy, οι ένοπλες δυνάμεις οφείλουν να εκπαιδεύσουν τα μέλη τους για τα δικαιώματα στον σεξουαλικό προσανατολισμό και να συμβάλλουν με όποια μέσα διαθέτουν στον αγώνα κατά των προκαταλήψεων εις βάρος των γκέι και των λεσβιών.

“Αν οι γκέι ποδοσφαιριστές κάνουν coming out, θα παίζουν και πιο απελευθερωμένα”

 

Ο Γερμανός επιθετικός της Μπάγερν Μονάχου, Mario Gomez (φωτο), προέτρεψε τους γκέι ποδοσφαιριστές να σταματήσουν να κρύβονται.

O Gomez, δήλωσε στο περιοδικό Bunte ότι αν οι γκέι ποδοσφαιριστές αποκαλύψουν τον ερωτικό τους προσανατολισμό δημόσια, τότε “θα μπορούν να παίζουν πιο απελευθερωμένα”, ενώ πρόσθεσε “το να είσαι γκέι δεν είναι πια ταμπού”.

Ο άσος της Μπάγερν Μονάχου συμβούλεψε τους ποδοσφαιριστές που είναι κρυμμένοι στη ντουλάπα, επικαλούμενος παραδείγματα από την πολιτική ζωήτ της χώρας του: «Στη Γερμανία έχουμε τον υπουργό Εξωτερικών και τον δήμαρχο του Βερολίνου οι οποίοι είναι γκέι, οπότε οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές μπορούν να παραδεχθούν ότι είναι», ήταν τα λόγια του 25χρονου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μόνος Γερμανός ποδοσφαιριστής που έχει κάνει coming out μέχρι σήμερα είναι ο Marcus Urban, κι αυτό μόνο αφού ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2007.

Τουρκία: “Είσαι γκέι; Φέρε μας αποδείξεις!”

H γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να δείχνει τίμια». Eνθερμοι θιασώτες της γνωστής φράσης του Ιουλίου Καίσαρα φαίνεται να είναι οι ιθύνοντες του τουρκικού επιτελείου στρατού, καθώς δεν διστάζουν, στο πλαίσιο αξιολόγησης της ικανότητας των υποψηφίων για στράτευση με γνώμονα τις… ερωτικές προτιμήσεις, να εφαρμόσουν με τον πλέον εξευτελιστικό τρόπο στην πράξη τη «φιλοσοφία» του γνωστού Ρωμαίου αυτοκράτορα.

Στην Τουρκία, η ομοφυλοφιλία νοείται ως ασθένεια, μια βαριά ψυχική διαταραχή, πλήρως ασύμβατη με τη στρατιωτική θητεία.

Ως εκ τούτου, ουδείς ομοφυλόφιλος δεν έχει θέση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και απαλλάσσεται αυτομάτως από τα στρατιωτικά του καθήκοντα.

Ωστόσο, το πιστοποιητικό απαλλαγής δεν φαίνεται να εξασφαλίζεται, όπως συμβαίνει στον 21ο αιώνα με κάθε κράτος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της οποίας μέλος φιλοδοξεί να γίνει και η γειτονική χώρα, με συνοπτικές διαδικασίες. Τουναντίον μάλιστα.

Προκειμένου να απαλλαγεί κάποιος από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, επικαλούμενος τη διαφορετικότητά του ως προς τον ερωτικό προσανατολισμό του, είναι αναγκασμένος να προσκομίσει και τις απαραίτητες αποδείξεις…

Σε κανένα άλλο κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ δεν είναι οι θεσμοί του κράτους και του στρατού τόσο αλληλένδετοι μεταξύ τους όσο στην Τουρκία. Κάθε Τούρκος πολίτης υποχρεούται να εκπληρώσει τη στρατιωτική θητεία του, η οποία μπορεί να κυμαίνεται από 6 έως 18 μήνες.

Χωρίς διακρίσεις

Το τουρκικό επιτελείο στρατού δεν κάνει την παραμικρή διάκριση όταν πρόκειται για την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων, ενώ ο όρος της εναλλακτικής θητείας παραμένει εδώ και δεκαετίες μια έννοια άγνωστη στους Τούρκους στρατηγούς.

Είτε πρόκειται για αστέρες της ποπ μουσικής που διαβιούν στο εξωτερικό είτε για πολύτεκνους οικογενειάρχες, ή άτομα με προβλήματα αναπηρίας, ουδείς εξ αυτών δεν δικαιούται απαλλαγής των στρατιωτικών του υποχρεώσεων. Ωστόσο, υπάρχει μια και μοναδική εξαίρεση: οι ομοφυλόφιλοι, καθώς η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων εκτιμά ότι πρόκειται για ψυχικά διαταραγμένα άτομα…

Χαρακτηριστικό είναι ότι στα στρατιωτικά νοσοκομεία της χώρας εκτυλίσσονται κάθε εβδομάδα πλήθος κωμικοτραγικών σκηνών στην απεγνωσμένη προσπάθεια κάθε ομοφυλόφιλου να αποδείξει τη διαφορετικότητά του.

Ενας εξ αυτών είναι ο 28χρονος Αντνάν Οζτούρκ, ο οποίος εργάζεται σήμερα στην Αγκυρα ως μηχανικός. Πριν από μια τριετία είχε κληθεί να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αντιμετωπίζοντας κατά τη διάρκεια αξιολόγησής του τη χλεύη και όχι μόνο από τους αρμόδιους στρατιωτικούς ψυχιάτρους.

«Κοιμάμαι με άντρες» είχε καταφέρει να ψελλίσει στην επιτροπή, ενώπιον της οποίας είχε εμφανιστεί, όπως τον είχε συμβουλέψει η δικηγόρος του, φορώντας… φούστα, κραγιόν και γυναικείο μέικ απ.

Τα προσβλητικά, γεμάτα λοιδορία, στην καλύτερη περίπτωση, σχόλια του στρατιωτικού ψυχιάτρου που ακολούθησαν απλώς δεν περιγράφονται…

Ωστόσο, ο Οζτούρκ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα χειρότερα έπονταν.

Η περιπέτεια

Προσκόμισε φωτογραφίες αγκαλιά με τον σύντροφό του

Λίγο πριν από την κλήτευσή του, ο Οζτούρκ βρισκόταν σε δίλημμα για το εάν έπρεπε να δηλώσει ή να αποκρύψει το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος. Ο ίδιος ήξερε ότι κάθε εργοδότης απαιτούσε από τους υποψήφιους εργαζομένους την προσκόμιση του στρατιωτικού απολυτηρίου. Στην περίπτωση κατά την οποία αναγραφόταν στο στρατιωτικό έγγραφο ότι κάποιος απαλλάχθηκε από τα στρατιωτικά του καθήκοντα, δεν είχε την παραμικρή τύχη να προσληφθεί…

Πέραν αυτού, ο Οζτούρκ είχε τρομοκρατηθεί από τις φήμες που ήθελαν τους ομοφυλόφιλους να έχουν υπάρξει θύματα ξυλοδαρμού αλλά και βιασμού στα στρατόπεδα, γεγονός που τον οδήγησε στην απόφαση να δηλώσει ανοιχτά στους στρατιωτικούς ψυχιάτρους την ομοφυλοφιλία του.

Ωστόσο οι ειδικοί δεν φαίνεται να πείστηκαν από την «ομολογία» του, θεωρώντας ότι παίζει θέατρο και προσπαθεί να τους παραπλανήσει, προκειμένου να εξασφαλίσει την πολυπόθητη απαλλαγή.

Η… ετυμηγορία

Επειτα από δύο εβδομάδες παραμονής του στο στρατιωτικό ψυχιατρείο, ο αρμόδιος γιατρός απεφάνθη ότι ο Οζτούρκ δεν ήταν ομοφυλόφιλος και τον έστειλε στο σπίτι του με την εντολή να επιστρέψει έχοντας στα χέρια του τα φωτογραφικά «ντοκουμέντα» που θα αποδείκνυαν τους ισχυρισμούς του.

Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο Οζτούρκ συναντήθηκε με τον σύντροφό του και ζήτησε από έναν τρίτο να τους φωτογραφήσει στη διάρκεια των ερωτικών τους περιπτύξεων…

Καίτοι το τουρκικό επιτελείο στρατού αρνείται κατηγορηματικά, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Spiegel», ότι οι ομοφυλόφιλοι υποχρεούνται να προσκομίσουν το απαραίτητο αποδεικτικό οπτικοακουστικό ή φωτογραφικό υλικό, σχεδόν το ένα τρίτο των ομοφυλοφίλων που κλήθηκαν στον στρατό παραδέχτηκε, βάσει δημοσκόπησης της οργάνωσης ομοφυλοφίλων Lambda, που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη, ότι τους ζητήθηκαν τα εν λόγω αποδεικτικά στοιχεία…

Η εξαίρεση

Ο αντιρρησίας που έγινε σύμβολο

Υπάρχουν και ομοφυλόφιλοι, όπως ο 31χρονος κουρδικής καταγωγής, Μεχμέτ Ταρχάν, οι οποίοι επιλέγουν διαφορετική οδό, προκειμένου να μην υπηρετήσουν. Ο Ταρχάν επικαλέστηκε συνειδησιακούς λόγους, κάτι που είχε ως συνέπεια να του ασκηθεί δίωξη, αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο καταδίκης σε τετραετή κάθειρξη.

Η δημοσιοποίηση της υπόθεσής του οδήγησε χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους και έναν χρόνο μετά την παραμονή του στη φυλακή, αφέθηκε ελεύθερος και σήμερα θεωρείται ο πιο διάσημος αντιρρησίας συνείδησης της Τουρκίας.

Το φαινόμενο της υποχρεωτικής προσκόμισης αποδεικτικών στοιχείων έχει αρχίσει να «θρέφει» μια ιδιόμορφη και κερδοφόρα αγορά, καθώς επαγγελματίες «αρσενικές πόρνες» προσφέρονται έναντι αδρής αμοιβής να παίξουν για λογαριασμό όσων ομοφυλόφιλων επιζητούν τη στρατιωτική απαλλαγή τον ρόλο του ερωτικού συντρόφου, είτε ποζάροντας… επί το έργον μπροστά στον φακό είτε συμμετέχοντας στα «αμαρτωλά» γυρίσματα των προσωπικών στιγμών των ενδιαφερομένων…

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

πηγή Έθνος

7 στους 10 Αμερικανούς στρατιωτικούς υπέρ της κατάργησης του Don’t Ask Don’t Tell

Το 70% των Αμερικανών στρατιωτικών τοποθετούνται υπέρ της άρσης του ομοφυλοφιλικού ταμπού στον αμερικανικό στρατό ή απλά δηλώνουν αδιάφοροι, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πενταγώνου που δημοσίευσε σήμερα Πέμπτη η εφημερίδα Washington Post.

Η δημοσκόπηση έγινε σε 400.000 στρατιώτες και 150.000 συζύγους στρατιωτικών και τα συμπεράσματά της θα δοθούν στον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα την 1η Δεκεμβρίου. Ο νόμος “μη ρωτάτε, μην αποκαλύπτετε”, που ισχύει από το 1993, απαγορεύει σε ανθρώπους που έχουν δηλώσει ομοφυλόφιλοι να υπηρετούν στο στρατό.

Ο Ομπάμα ελπίζει στην κατάργηση του νόμου αυτού κατά τη συνεδρίαση του Κογκρέσου στις 15 Νοεμβρίου, πριν την άφιξη των νέων βουλευτών που εκλέχθηκαν στις εκλογές της 2ας Νοεμβρίου, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι Ρεπουμπλικάνοι.

“Περισσότεροι από το 70% των εν ενεργεία και σε εφεδρεία στρατιωτικών έκριναν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού που έγινε η δημοσκόπηση, ότι η κατάργηση του νόμου ‘μην ρωτάτε, μην αποκαλύπτετε’ (Don’t ask, don’t tell) θα είχε θετικά αποτελέσματα ή καμία επίπτωση. Η δημοσκόπηση οδηγεί τους συντάκτες της στο συμπέρασμα ότι οι στρατιωτικοί δεν θα έχουν αντιρρήσεις οι ομοφυλόφιλοι να υπηρετούν ανοιχτά”, αναφέρει η εφημερίδα Washington Post.

πηγή Ελευθεροτυπία

Πριβέ ζωές – δημόσιες ευθύνες, του Λύο Καλοβυρνά

Η γνώμη του 10% – του Λύο Καλοβυρνά

Βλάβη προκαλώ είτε πράττοντας είτε μην πράττοντας. Γι’ αυτή την αμαρτία παράλειψης θαρραλέων πράξεων εγκαλώ τους διανοητές και τους πολιτικούς της Ελλάδας.

Στο τελευταίο W/E της Ελευθεροτυπίας η Αθηνά Γκόρου παίρνει συνέντευξη από τον Νικήτα Κακλαμάνη χωρίς να μασά τα λόγια της:

Μια κι εσείς, όπως ισχυρίζεστε, δεν είστε ψευτοδημοκράτης και ψευτοαστός, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Προ καιρού δύο ομοφυλόφιλοι πολιτικοί από τη Γερμανία παντρεύτηκαν, ενώ και στη Βρετανία και τη βόρεια Ευρώπη πολλοί πολιτικοί παραδέχονται δημοσίως ότι είναι γκέι. Σας βρίσκουν σύμφωνο η δημοσιοποίηση και ο γάμος;

«Οι ενήλικοι είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τον τρόπο ζωής τους. Το τυπικό δεν με ενδιαφέρει, ούτε ασχολήθηκα ποτέ.»

Γιατί κανείς έλληνας πολιτικός δεν έχει δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλος; Όλοι στρέιτ είναι στο κοινοβούλιο;

«Να πάτε να τους ρωτήσετε.»

Εσείς θα το δηλώνατε δημόσια;

Δεν ασχολούμαι με την προσωπική ζωή του διπλανού μου, ούτε καν αυτού στο διπλανό διαμέρισμα. Δεν αφορά κανέναν».

Τον τελευταίο μήνα σημειώθηκαν πολλές αυτοκτονίες γκέι εφήβων στις ΗΠΑ. Πιθανότατα και στην Ελλάδα να συμβαίνουν τέτοιες αυτοκτονίες, αλλά αφενός οι αυτοκτονίες υποαναφέρονται στη χώρα μας, λόγω του κοινωνικού στιγματισμού, αφετέρου είναι λιγότερο πιθανό να αναφερθεί η ομοφυλοφιλία ως αιτία. Πάντως το ότι τα γκέι παιδιά περνάνε δυσκολότερη εφηβεία, με υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών, έχει αποδειχθεί μέσα από επιστημονικές έρευνες σε πολλές χώρες.

Οι αυτοκτονίες οδήγησαν ένα φίλο μου ν’ αναρωτηθεί στον τοίχο του: «Πόσοι έφηβοι/ες γκέι και λεσβίες πρέπει να αυτοκτονήσουν ακόμη για να κάνουν coming out οι άνθρωποι του πνεύματος; Ο [τάδε διάσημος και καταξιωμένος Έλληνας συγγραφέας] τι περιμένει;» Στη συζήτηση που ακολούθησε πολλοί τον επέκριναν που ξεμπρόστιασε τον συγγραφέα (σιγά το νέο) επικαλούμενοι το απαραβίαστο της προσωπικής ζωής. Άλλοι πάλι του έδωσαν δίκιο, επειδή τα δημόσια πρόσωπα έχουν και δημόσιες ευθύνες. Ή έστω ηθικές υποχρεώσεις. Έχουν;

Το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή δεν αφορά κανέναν, ακούμε συχνά. Ισχύει όμως; Δεν επηρεάζει η «προσωπική» ζωή ενός δημόσιου προσώπου τη δημόσια εικόνα του; Και με τη σειρά της, η δημόσια εικόνα δεν ασκεί επιρροές στην κοινωνία γενικότερα;

Το πόσο ιδιωτική είναι η «προσωπική ζωή» είναι συζητήσιμο ακόμη και νομικά, ειδικά όταν μιλάμε για πολιτικά πρόσωπα. Θ’ αφήσω όμως τη νομική πλευρά κατά μέρος και θα πιάσω την ηθική. Είναι κοινός τόπος ότι γινόμαστε αυτοί που είμαστε μέσα από τη μίμηση και τον παραδειγματισμό. Γι’ αυτό κόπτονται όλοι οι συντηρητικοί ταγοί για τα «κακά πρότυπα» από τα οποία «κινδυνεύουν» τα παιδιά μας. Επηρεαζόμαστε λοιπόν από πρότυπα και στερεότυπα από τα γεννοφάσκια μας.

Αρχιεπίσκοπος Desmond Tutu: “Η ποικιλομορφία της ανθρωπότητας είναι δώρο του Δημιουργού της”

Με ένα λόγο αγάπης και αποδοχής που δεν θυμίζει σε τίποτα ιερωμένο, τουλάχιστον όπως τους γνωρίζουμε εμείς στην Ελλάδα, ο παγκοσμίως γνωστός για τους αγώνες του εναντίον του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, 79χρονος επίτιμος Αρχιεπίσκοπος Cape Town, Desmond Tutu απευθύνει δημόσια επιστολή για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των LGBT ατόμων.  Για την ακτιβιστική του δράση και την ενεργό υποστήριξή του στα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Αρχιεπίσκοπος Tutu έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης το 1984 και πλήθος βραβείων.

“Σήμερα προσεύχομαι για τους ανθρώπους στην Αφρική και όλο τον κόσμο που ποθούν την ελευθερία τους, επειδή είναι λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς. Με θλιβει να αποσύρομαι σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή στην ιστορία, για αυτό γράφω σε σας αυτή την ανοιχτή επιστολή, για να σας προσκαλέσω να συνεχίσετε τη δουλειά που μένει να γίνει. Περισσότερες από 70 χώρες εξακολουθούν να φυλακίζουν ή να εκτελούν γκέι και τρανς άτομα, ενώ το bullying και οι δολοφονίες είναι παραμένουν συχνές. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Ο καθένας από εσάς καλείται να απαντήσει στη σπουδή του Θεού για αγάπη και ζωή. Επομένως είτε βρίσκεστε στη Νότια Αφρική είτε στις ΗΠΑ είτε οπουδήποτε αλλού, η ανθρωπότητα χρειάζεται να αποδεχτεί την ίδια της την ποικιλομορφία ως ένα δώρο από τον Δημιουργό μας. Οι λεσβίες, οι γκέι, οι αμφί και οι τρανς είναι μέρος της οικογένειας του Θεού.

Αγωνιζόμουν πάντα για μια ζωή αγάπης στην πράξη. Πολλοί μου είπαν να σταματήσω. Με αποκάλεσαν κομμουνιστή ή μου είπαν ότι υπάρχει ενδεχόμενο να δολοφονηθώ. Τώρα, έχω ζήσει αρκετά και μία επιλογή που έρχεται με την ηλικία είναι το πώς θα διαχειριστείς την θνητότητά σου. Θα έπρεπε να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί ή περισσότερο θαρραλέοι; Θα έπρεπε να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας ή να ανταποκρινόμαστε στην επείγουσα ανάγκη για δικαιοσύνη;

Με θάρρος, προτρέπω όλους τους πιστούς ηγέτες και πολιτικούς να σταματήσουν να διώκουν ανθρώπους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους. Κάθε μέρα άνθρωποι ζουν στο φόβο εξαιτίας αυτών που αγαπούν. Μιλάμε για τα μέλη των οικογενειών μας, για τη σάρκα και το αίμα μας, για την ανθρωπότητα. Τα LGBT άτομα βρίσκονται στα χωριά μας, τις πόλεις μας , τις χώρες μας – σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στις εκκλησίες της Νοτίου Αφρικής τραγουδάμε: “Ω ελευθερία! Η ελευθερία έρχεται, ναι, το ξέρω.” Τραγουδούσαμε αυτό το άσμα στα δυσκολότερα σημεία του ταξιδιού μας προς την ελευθερία ενάντια στο ρατσισμό και το αποικιοκρατικό σύστημα του απαρτχάιντ, και εξακολουθούμε να το τραγουδάμε μέχρι σήμερα. Η ελευθερία έρχεται – και όσοι από εμάς ζουν ελεύθερα πρέπει να μιλήσουν άφοβα για αυτούς η ελευθερία των οποία υφίσταται επίθεση. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε τη διαφορά”.

πηγή Essence.com

Ο Γιώργος Καμίνης απαντά στις ερωτήσεις του Γρηγόρη Βαλλιανάτου

Ο Γιώργος Καμίνης, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, μιλά στο Γρηγόρη Βαλλιάνατο για την καταπίεση και τις διακρίσεις που υφίστανται τα μέλη της LGBT κοινότητας στην Ελλάδα, για την υποψηφιότητα του Δημήτρη Τσαμπρούνη στο συνδυασμό του και για το τι μπορεί να κάνει ένας δήμαρχος για τη στήριξη των γκέι, λεσβιών, αμφί και τρανς.

πηγή gaywebtv

Κροατία: Ομοφοβικό παραλήρημα από τον πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας

Σάλος στο κροατικό ποδόσφαιρο για διακρίσεις εις βάρος γκέι ποδοσφαιριστών: “Δεν έχουν θέση στην Εθνική” είπε ο πρόεδρος της ομοσπονδίας.

Στην UEFA θα καταγγείλουν τον πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Κροατίας Βλάτκο Μάρκοβιτς (φωτο) ομοφυλοφιλικές ενώσεις, για τα σχόλια που έκανε στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «Vecernji List» σε βάρος των γκέι ποδοσφαιριστών.

Συγκεκριμένα ο Μάρκοβιτς δήλωσε ότι όσο θα ηγείται της ομοσπονδίας, δεν πρόκειται να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Κροατίας ποδοσφαιριστής που είναι ομοφυλόφιλος, ενώ παράλληλα τους χαρακτήρισε μη υγιείς ανθρώπους. Κροατικές ομοφυλοφιλικές οργανώσεις εκτός από καταγγελία στην UEFA, θα υποβάλλουν και μήνυση κατά του προέδρου της ομοσπονδίας.

Ο Μάρκοβιτς δεν είναι ο πρώτος Κροάτης που έκανε σχόλια σε βάρος ομοφυλόφιλων. Πριν από τρία χρόνια, ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής Ότο Μπάριτς, δήλωσε ότι στην Εθνική Κροατίας δεν έχουν θέση οι ομοφυλόφιλοι και ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι που θεωρεί καλό. Για τα σχόλια που έκανε του επιβλήθηκε από την πειθαρχική επιτροπή της UEFA πρόστιμο 1.250 ευρώ.

Ο πρόεδρος της κροατικής ομοσπονδίας βρίσκεται στο αξίωμά του τα τελευταία 12 χρόνια και πέρυσι τιμήθηκε από την UEFA για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο. Φέτος ολοκληρώνεται η θητεία του και θα διεκδικήσει την επανεκλογή του με αντίπαλο τον παλαίμαχο διεθνή ποδοσφαιριστή Ιγκόρ Στίματς.

πηγή Ελευθεροτυπία