Δέκα από τα παιδιά της Colour Youth υπερασπίζονται τα φιλιά τους!
Τα αγόρια και τα κορίτσια που συνανιούνται τους τελευταίους μήνες στην Κοινότητα LGBTQ Νέων της Αθήνας, Colour Youth, γύρισαν αυτό το video – μήνυμα, με αφορμή τη λογοκρισία δύο βιντεοκλιπ, από δύο νεανικά κανάλια, το MTV και το MAD.
Δέκα από τα παιδιά της Colour Youth, λοιπόν, υπερασπίστηκαν τα φιλιά τους με τον καλύτερο τρόπο και μας καλούν όλες και όλους, Γκέι, Λεσβίες, Αμφί, Τρανς και str8 φίλοι/ες να διαδηλώσουμε όλων μας τα φιλιά, στο kiss-in που διοργανώνεται στο συντριβάνι Ερμού και Νίκης, τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ.
Στη δράση συμμετέχει, εκτός από το Colour Youth, το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας Athens Pride, το διαδικτυακό περιοδικό 10%, η ΟΛΚΕ και άλλες ομάδες.Tην ίδια μέρα θα πραγματοποιηθούν παρόμοιες δράσεις σε πολλές πόλεις σε όλο το κόσμο!
Τα Φιλάμε εκεί – όπως μας χαιρετούν τα παιδιά του Colour Youth!
Kiss-in κατά της ομοφοβίας – 14 Φεβρουαρίου στην Ερμού!
Kiss-in κατά της ομοφοβίας – 14 Φεβρουαρίου στην Ερμού!
Ομοφυλοφιλία δεν είναι σκέτο σεξ – είναι έρωτας
Σ’ αυτή τη χώρα τα φιλιά μας απαγορεύονται. Το ΕΣΡ εξακολουθεί να τρομοκρατεί τα τηλεοπτικά κανάλια, ώστε ν’ αποσιωπούν κάθε νύξη ομοφυλοφιλίας, παρά τις επιπλήξεις που τρώει από το Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Συνήγορο του Πολίτη για τις αστήριχτες αποφάσεις του.
Τελευταίο κρούσμα η λογοκρισία στο βίντεο κλιπ του Firework της Kate Perry και στο Raise Your Glass της Pink από… το MTV Greece και το MadTV. Γι’ αυτό και το φετινό σύνθημα του Athens Pride είναι Φίλα με παντού!
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται τίποτα πριν δώσουν ένα φιλάκι στον σύντροφό τους στο δρόμο – τι πιο φυσικό και όμορφο ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι; Αν όμως το ζευγάρι είναι γκέι άντρες ή γυναίκες, μια απλή πράξη αγάπης θεωρείται πρόκληση.
«Τι μας νοιάζει τι κάνετε στο κρεβάτι σας;» είναι η συνήθης και εντελώς ηλίθια επίπληξη. Μα ομοφυλοφιλία δεν είναι μόνο το κρεβάτι μας! Νομίζετε ότι γινόμαστε γκέι μόνο για όση ώρα κάνουμε σεξ, μετά βάζουμε την ομοφυλοφιλία μας στο ντουλαπάκι του μπάνιου και την ξαναβγάζουμε όταν βρεθούμε με τον γκόμενο; Είμαστε γκέι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, που σημαίνει ότι θέλουμε να κυκλοφορούμε αγκαλιά με την αγαπημένη μας, να του κρατάμε το χέρι στο μετρό, να τον φιλάμε περιμένοντας στην ουρά του σινεμά. Όπως όλες οι άνθρωποι δηλαδή.
Στις 14 Φεβρουαρίου, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μια ομάδα γκέι γυναικών και αντρών οργανώνει μια διαδήλωση φιλιών. Αυτό σημαίνει ότι θα συναντηθούμε σ’ ένα δημόσιο χώρο και θα φιληθούμε – με τη σύντροφό μας όσες έχουμε, με όποιον μας κάτσει όσοι δεν έχουμε.
Τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου στις 20:00 λοιπόν θα μαζευτούμε στο σιντριβάνι στην αρχή της Ερμού, ακριβώς κάτω απ’ το Σύνταγμα, για να φιληθούμε δημόσια. Σκοπός είναι να κάνουμε τον κόσμο να συνηθίσει στα φιλιά μας και να συνειδητοποιήσει ότι και ο δικός μας έρωτας είναι αληθινός και αξίζει να έχει χώρο να εκφράζεται ελεύθερα. Θέλουμε να φιλιόμαστε σε δημόσιους χώρους χωρίς να εισπράττουμε διακρίσεις και, κυρίως, χωρίς να ντρεπόμαστε εμείς οι ίδιοι/ες.
Τι αντιδράσεις περιμένουμε;
Ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί ή κοιτάζει με περιέργεια, όπως έχουν δείξει οι σχετικές δράσεις δρόμου που έκανε το 10% πριν από 5 χρόνια σε διάφορες περιοχές της Αθήνας. Η διαδήλωση φιλιών υποστηρίζεται από το Athens Pride, το 10%, το Colour Youth και άλλες ομάδες. Μετά το τέλος της διαδήλωσης φιλιών θα κατηφορίσουμε την Ερμού για ένα ποτάκι στο Mybar (5€ τις Δευτέρες).
Δείτε εδώ τη σχετική σελίδα του kiss-in στο Facebook!
Διαβάσε εδώ, εμπειρίες από τις προηγούμενες δράσεις δρόμου!
Πρεμιέρα σήμερα για την τρίτη ετήσια έκθεση έργων σύχρονης τέχνης ARTISTS FOR ATHENS PRIDE III
Ξεκινά αύριο η τρίτη ετήσια έκθεση έργων σύγχρονης τέχνης ARTISTS FOR ATHENS PRIDE III στη Γκαλερί The Breeder, στο Μεταξουργείο.
Η έκθεση θα καταλήξει σε δημοπρασία από τη Θέμιδα Μπαζάκα το Σάββατο το βράδυ στις 8, τα έσοδα της οποίας θα δοθούν εξ ολοκλήρου για την υποστήριξη του Athens Pride (4 Ιουνίου 2011).
Η έκθεση-δημοπρασία Artists for Athens Pride, όπως και το φεστιβάλ που υποστηρίζει, έχει εξελιχτεί σε μια από τις πιο δημοφιλείς και πολυαναμενόμενες ετήσιες εκδηλώσεις της πόλης.
Η φετινή εκδοχή παρουσιάζει σημαντικά έργα δωρισμένα αφιλοκερδώς από 31 καλλιτέχνες οι οποίοι/ες ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βερολίνο, Σόφια, Μελβούρνη, Λονδίνο).
Αυτή η χρονιά εστιάζει στη νεότερη γενιά, καθώς και σε καλλιτέχνες στην ακμή της καριέρες τους, αναδεικνύοντας έργα ιδιαίτερα φρέσκα και τολμηρά.
Τα τελευταία 2 χρόνια, τα έσοδα από τη δημοπρασία Artists for Athens Pride στηρίζουν οικονομικά το Athens Pride, κάνοντάς το μοναδικό, αφού είναι το μόνο Pride του κόσμου, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από τον εικαστικό χώρο!
Ανοιχτό μονοήμερο εργαστήρι για γκέι άντρες
26/01/11: Ανοιχτό μονοήμερο εργαστήρι για γκέι άντρες
Τι σημαίνει να είσαι γκέι; Τι σημαίνει να είσαι άντρας; Πώς μας αφορά η αρρενωπότητα και η θηλυπρέπεια; Γιατί να (μη) μιλήσουμε για τη σεξουαλική μας ταυτότητα σε άλλους; Ποια στερεότυπα για τους γκέι κυριαρχούν; Πώς μας βλάπτουν; Ποια εκμεταλλευόμαστε κι εμείς οι ίδιοι;
Τα θέματα αυτά θα συζητήσουμε στο ανοιχτό μονοήμερο εργαστήρι που οργανώνει το 10% την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011, ώρα 19:30. Η συμμετοχή είναι δωρεάν και ανώνυμη.
Περιορισμένες θέσεις. Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής, στείλτε μέιλ στο info@10percent.gr ή τηλεφωνήστε στα 210.8811144, 210.8619852
Η σεξουαλική επανάσταση του ελληνικού σινεμά: Από τη Στέλλα στη Στρέλλα
Αιμομειξία, ομοφυλοφιλία, τρανσέξουαλ, αντρικό γυμνό, ερωτικό τρίο. Ποτέ μέχρι σήμερα, το ελληνικό σινεμά δεν στράφηκε τόσο ανοιχτά και απενοχοποιημένα στην εξερεύνηση της σεξουαλικότητας. Είναι ενδεικτικό πως στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τρεις ταινίες είχαν ως ηρωα έναν ομοφυλόφιλο.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι βέβαια η «Στρέλλα» του Π. Κούτρα: ο άρτι αποφυλακισμένος ήρωας «πέφτει» πάνω σε μια τρανσέξουαλ και όταν την ερωτεύεται μαθαίνει πως πρόκειται για τον γιο του. Θα μπορούσε να είναι το θέμα μιας γκέι σαπουνόπερας. Ομως ο Κούτρας κατάφερε με χιούμορ, ευρηματικότητα και αφοπλιστική ανθρωπιά να μας πείσει. Και έφτασε μέχρι το Βερολίνο, βγάζοντας τη γλώσσα στον πρότερο «έντιμο βίο» τού καθωσπρέπει ελληνικού σινεμά.
«Μιλάμε πλέον μια νέα γλώσσα», επισημαίνει ο ίδιος. «Γιατί βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Φεύγουμε σιγά σιγά ως κοινωνία από τη μικροαστική ελληνορθόδοξη δικτατορία, ενώ ταυτόχρονα διανύουμε μια περίοδο βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Η ελληνική κοινωνία ήταν πάντα τρομερά πουριτανική και άκρως υποκριτική. Εχετε δει ποτέ κανέναν να βγαίνει στην τηλεόραση και να δηλώνει άθεος; Είναι τρελό, αλλά μάλλον έχουμε το μόνο Κομμουνιστικό Κόμμα που προσεύχεται!».
Αυτή η εμμονή των νέων ελλήνων κινηματογραφιστών στις ακραίες ερωτικές συμπεριφορές δεν κρύβει κάποια ηδονοβλεπτική διάθεση. Στην πλειονότητά τους κάνουν το δικό τους σχόλιο για την ελληνική οικογένεια. Εδώ η απογύμνωση ταυτίζεται με την απομυθοποίηση…
Στη «Χώρα προέλευσης» του Σ. Τζουμέρκα, που διατρέχει τρεις γενιές, η ηρωίδα έχει σχέση με τον θετό αδερφό της, που στην πραγματικότητα είναι ο ξάδερφός της. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται ερωτευμένος μαζί της και ο άλλος ξάδερφός της, ένα «αγρίμι» μεγαλωμένο με μια ψυχωτική μάνα. Και βέβαια, στον βραβευμένο στις Κάνες «Κυνόδοντα» του Γ. Λάνθιμου, ο έγκλειστος ήρωας συνευρίσκεται τακτικά με -αμειβόμενη από τον πατέρα του- επισκέπτρια από τον «έξω κόσμο». Γρήγορα την αντικαθιστά η αδερφή του…
Με το θέμα της αιμομειξίας στην επαρχία είχε καταπιαστεί νωρίτερα ο Κ. Ζάππας στις «Μικρές Ελευθερίες» (μια συμπαραγωγή του Λαρς Φον Τρίερ): ο πατέρας-αφέντης έχει σεξουαλικές σχέσεις με την κόρη του δημιουργώντας ένα τόσο νοσηρό κλίμα στα παιδιά του, ώστε, μοιραία, αυτά στρέφονται το ένα στο άλλο: τα βλέπουμε ολόγυμνα στο μπάνιο, αλλά η σκηνή είναι περισσότερο σπαρακτική παρά σοκαριστική. Στη νέα ταινία του Ζάππα, την «Ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας», ήρωας είναι ένας πρώην τρομοκράτης που εκπορνεύεται και ντύνεται γυναίκα…
Σύμφωνα με τη Μαρία Κομνηνού, που διδάσκει ζητήματα φύλου στο σινεμά (Πανεπιστήμιο Αθηνών-Τμήμα Επικοινωνίας), «την τελευταία τριετία παρατηρήσαμε στο σινεμά μια στροφή στις πιο ακραίες εκφράσεις της κρίσης της δυσλειτουργικής οικογένειας που λειτουργεί ως μεταφορά για την ευρύτερη κρίση των θεσμών της ελληνικής κοινωνίας. Με τον ίδιο τρόπο που ο Σοφοκλής χρησιμοποιούσε τον μύθο του Οιδίποδα για να καταγγείλει την κρίση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας…».
Στο τέλος της «Στρέλλας», ο Κούτρας παρουσιάζει μια αντισυμβατική, «οικογενειακή» σύναξη με την τρανσέξουαλ ηρωίδα του, τον πατέρα-εραστή της, έναν πρώην συγκρατούμενό του, έναν μετανάστη κι ένα μωρό! «Σίγουρα ό,τι περιγράφω δεν είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά. Ομως μια οικογένεια δεν είναι πλέον αναγκαστικά το τυπικό μοντέλο».
Ενα άλλο στοιχείο που κυριαρχεί σε πολλές νέες ταινίες είναι η εσκεμμένη έλλειψη αισθησιασμού. Στον «Κυνόδοντα», το σεξ εμφανίζεται σαν μια εντελώς μηχανική διαδικασία σωματικής εκτόνωσης, που όμως μετατρέπεται σε βασανιστήριο όταν γίνεται αιμομεικτική. Αλλά και στο «Attenberg» της Α. Τσαγγάρη, που βραβεύτηκε στη Βενετία, ο τρόπος που η ηρωίδα μυείται από τη φίλη της στο σεξ θυμίζει τα ντοκιμαντέρ με ζώα που παρακολουθεί μανιωδώς η κοπέλα. Το «εκπαιδευτικό» φιλί μεταξύ των δύο ηρωίδων, η μετέπειτα κουβέντα τους με θέμα τις «πουτσιές» και οι πρώτες αδέξιες ερωτικές εμπειρίες του κοριτσιού αντιμετωπίζουν το σεξ με τρόπο εντελώς «κλινικό». Κι εδώ παρουσιάζεται ένα εντελώς αντισυμβατικό μοντέλο μονογονεϊκής οικογένειας: το κορίτσι μιλά ανοιχτά με τον ετοιμοθάνατο μπαμπά του για το σεξ.
Στο εικαστικά πανέμορφο παραμύθι εποχής «Μαύρο Λιβάδι» του Β. Μαρινάκη, η μοναχή προκύπτει μοναχός, αλλ’ αυτό δεν πτοεί τον γενίτσαρο που την ερωτεύεται. Γιατί όμως τέτοιες σεναριακές ακρότητες; «Για να επικοινωνήσεις πλέον με το κοινό», εξηγεί ο Β. Μαρινάκης, «χρειάζεται να το κάνεις με μια γροθιά. Είναι πια τέτοια η ροή πληροφοριών, συγκινήσεων και ιδεών που ο θεατής αναισθητοποιείται λίγο. Επιλέγουμε λοιπόν ακραία θέματα για να σπάσουμε το μπετόν. Πρόσφατα είδα την ταινία του Απιτσατπόνγκ Βιρασεθακούλ: μια γυναίκα κάνει έρωτα με ένα ψάρι. Κι όμως είναι μια πολύ συγκινητική ταινία».
Παλιότερα γυρίζονταν περισσότερο κοινωνικές ή πολιτικές ταινίες. «Ναι, αλλά σήμερα οι ιδεολογίες έχουν καταρρεύσει. Η μόνη θέση της γενιάς μας είναι η αντίδραση στα πάντα. Κι όταν ως νέος δεν ξέρεις πού να πατήσεις, φυσικό είναι να στραφείς στις βασικές αρχετυπικές επιθυμίες, στα ζωώδη ένστικτα. Σήμερα, επιδιώκουμε καριέρα, πάμε για καφέ αλλά έχουμε ξεχάσει να μυρίζουμε τον αέρα, να ορμάμε…»
«Γιατί επιτρέπεται να δείχνει η τηλεόραση να σφαγιάζεται κόσμος με πολυβόλο αλλά είναι ανάρμοστο να δείξεις ένα πέος;» αναρωτιέται. «Πόσω μάλλον που σήμερα τα πρότυπα του άνδρα και της γυναίκας έχουν κλονιστεί. Υπάρχει ένα ανακάτεμα».
Το «Μέσα στο δάσος» του Α. Φραντζή είναι άλλο ένα πανσεξουαλικό παραμύθι μέσα στη φύση, αλλά αυτό καταλήγει σε τρίο. Υπάρχει μάλιστα μια σκηνή όπου ένας γυμνός άνδρας αυτοϊκανοποιείται παρέα με έναν άλλο, μέσα σε ένα εγκαταλειμμένο εκκλησάκι. Οπως μας είπε ο Φραντζής, δεν είχε στόχο να προκαλέσει την Εκκλησία, αλλά «να αντιπαραβάλει τη θρησκευτική έκσταση με την ερωτική έκσταση».
Η σχέση θρησκείας-σεξουαλικότητας θίγεται και αλλού. Το «Μαύρο Λιβάδι» διαδραματίζεται σε ένα μοναστήρι όπου ένα αγόρι εξαναγκάζεται με το ζόρι να μεγαλώσει σαν κορίτσι. Στην δε ταινία «Από θαύμα» του Κύπριου Μαρίνου Καρτίκκη που είδαμε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, πίστη και ομοφυλοφιλία πάνε μαζί: ο ήρωας είναι ένας νεαρός θεολόγος που διδάσκει σε σχολείο και προβληματίζεται για μια θαυματουργή εικόνα που υποτίθεται πως δακρύζει. Αλλά στον ελεύθερο χρόνο του «ψωνίζεται» στο πάρκο με άγνωστους…
Το μοτίβο αναζήτησης συντρόφων στο πάρκο από ομοφυλόφιλους άνδρες επανέρχεται σε δύο ακόμα ταινίες που είδαμε στο φεστιβάλ: στον «Ξεναγό» (φωτο) του Ζαχαρία Μαυροειδή και στο «Canal d’amour» του Κώστα Νταντινάκη. Ο ήρωας του τελευταίου απορρίπτει μια σχετική πρόταση («Τι; Σαν τα ζώα;») και βρίσκει έναν μέντορα στο πρόσωπο ενός ηλικιωμένου αμερικάνου γκέι -λάτρη του Καβάφη.
Οσο για τον ξεναγό ήρωα του Μαυροειδή, βγαίνει από μια μακροχρόνια σχέση με μια κοπέλα και δυσκολεύεται να παραδεχτεί τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις. Κι όταν καταλήγει με έναν άγνωστο σε ένα αυτοκίνητο, αδυνατεί να ανταποκριθεί. Αναζητά κάτι πιο ουσιαστικό. Μόνο που δεν ξέρει πού θα το βρει.
Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής δηλώνει γκέι ακτιβιστής -γράφει μάλιστα στο γκέι διαδικτυακό περιοδικό 10percent.gr. «Η γενιά πριν το Ιντερνετ συνήθιζε να απωθεί τις ομοφυλοφιλικές της τάσεις», λέει. «Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν: οι έφηβοι έχουν πρόσβαση σε έναν τεράστιο όγκο πληροφόρησης. Βλέπουν ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν κι αυτούς. Το κράτος μας είναι πολύ ομοφοβικό», υποστηρίζει. «Πάρτε τις καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΣΡ για τη συνέντευξη με την τρανς της “Στρέλλας” η το φιλί του Παπακαλιάτη. Πιστεύετε πως το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θα ασχολιόταν με την ταινία του Κούτρα, αν δεν είχε πάει στο Βερολίνο; Δεν υπάρχει σεξουαλική εκπαίδευση και οι παπάδες συνεχίζουν τα κηρύγματα μίσους χωρίς την επέμβαση του κράτους. Ακόμα και το σύμφωνο συμβίωσης που θεσμοθετήθηκε επί Ν.Δ. αναφέρει ρητά πως δεν συμπεριλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια».
Γιατί όμως, ειδικά σήμερα γίνονται τόσο πολλές τέτοιες ταινίες; «Κατ’ αρχήν είναι πιο εύκολο πια να κάνεις ταινίες με την ψηφιακή κάμερα. Οι νέοι σκηνοθέτες έχουν ταξιδέψει πιο πολύ, είναι πιο ανοιχτοί. Αλλά είναι πιά και πιο ανεκτική η κοινωνία: φεμινισμός, gender studies, queer studies. Εχει υπάρξει μια μεγάλη προβληματική γύρω από τα στερεότυπα του φύλου».
ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΣΤΗ ΣΤΡΕΛΛΑ
ΑΝΑΤΡΕΧΟΝΤΑΣ στο παρελθόν, ο Πάνος Κούτρας ξεχωρίζει μόνο τη «Στέλλα» «ως ένα πρότυπο γυναικείας χειραφέτησης που απολαμβάνει την ελευθερία στο σεξ και θέλει να παραμείνει ελεύθερη. Φυσικά, στο τέλος τη σκοτώνουν…» Οσο για τον Δαλιανίδη, «ενώ ήταν γκέι δεν μιλούσε ποτέ γι’ αυτό. Οι ταινίες του είχαν μια τετριμμένη ηθική: η γυναίκα έπρεπε να φάει χαστούκι για να συνέλθει».
Σύμφωνα με τον ιστορικό κινηματογράφου Γιάννη Σολδάτο, «ανιχνεύοντας τη σχέση του ελληνικού σινεμά με τη σεξουαλικότητα, θα συναντήσουμε αρκετές τέτοιες ταινίες, μόνο που δεν αποτελούν το κύριο σώμα του κινηματογράφου μας, όπως πάει να γίνει τώρα λόγω των νέων συνθηκών. Στο “Δάφνις και Χλόη”, ο Ορέστης Λάσκος, στις αρχές του ’30, εμφάνισε ολόγυμνους ηθοποιούς, όταν, λίγο πριν, ο Πάγκαλος απαγόρευε τις φούστες που απήχαν περισσότερο από 30 εκατοστά από το έδαφος».
Ακολούθησαν αρκετά ακόμα παραδείγματα κόντρα στον συντηρητισμό της εποχής: «Από την “Στέλλα” του Κακογιάννη και τα ερωτικά τρίγωνα στις ταινίες του Κανελλόπουλου, μέχρι τον “Φόβο” του Κώστα Μανουσάκη το ’60, με τη συγκάλυψη της διαστροφής. Είκοσι χρόνια αργότερα ο Γιώργος Σταμπουλόπουλος στο “Προσοχή κίνδυνος”, παρουσιάζει ένα κρεσέντο αιμομειξίας πατέρα-κόρης. Οι ταινίες με ομοφυλόφιλους κάνουν έντονα την εμφάνισή τους το ’80: από τον “Αγγελο” του Κατακουζηνού, ώς τις ταινίες των Κόρρα και Βούπουρα, του Γιάνναρη και του Μακρή. Για να επέλθει τελικά μια πλήρης και άνευ όρων ενσωμάτωση του θέματος στο σώμα του ελληνικού κινηματογράφου…»
Με το θέμα «Διαφορετικότητα και ερωτισμός» έχει ασχοληθεί στο ομώνυμο βιβλίο του («Αιγόκερως») και ο Κωνσταντίνος Κυριακός, επίκουρος καθηγητής του τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο των Πατρών, που μας θύμισε αρκετές ακόμα σχετικά πρόσφατες περιπτώσεις: από το ζοφερό, γκέι «Οξυγόνο» μέχρι τις λεσβίες στις ταινίες «Deep end» και «Hardcore», και από «το τρυφερό γκέι ζευγάρι μεσήλικων διεφθαρμένων αστυνομικών» στο «Bank Bang», μέχρι τον «Καβάφη». Αλλά και τις τρανσέξουαλ και τους τραβεστί στις ταινίες «Ο γιος του Τσάρλι», «Γαλάζιο φόρεμα», «Οταν χορέψουμε μαζί». Υπήρξαν όμως και σημαντικές μικρού μήκους που καταπιάστηκαν με την ομοφυλοφιλία: από τον «Αμερικάνο» (1999) του Χρήστου Δήμα, μέχρι το προπέρσινο, σπαρταριστό «Ι am gay» του Νικόλα Κολοβού.
Artists for Athens Pride III: Για τρίτη χρονιά, οι καλλιτέχνες στηρίζουν την γκέι υπερηφάνεια!
ARTISTS FOR ATHENS PRIDE III
Έκθεση – Δημοπρασία υπέρ του Athens Pride
Επιμέλεια: Andrea Gilbert
Κοκτέιλ: Σάββατο, 29 Ιανουαρίου 2011, 18.00-24.00. Δημοπρασία: 20.00-22.00
Είσοδος: €10 (δωρεά στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας «Athens Pride»)
Υποδοχή: The Breeder, Ιάσονος 45, 104 36 Αθήνα
Διάρκεια έκθεσης: 27 – 29 Ιανουαρίου 2011
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 12.00-18.00
Στις 29 Ιανουαρίου 2011 η γκαλερί The Breeder (www.thebreedersystem.com) θα φιλοξενήσει για τρίτη χρονιά την ετήσια έκθεση και δημοπρασία έργων σύγχρονης τέχνης, τα έσοδα της οποίας θα δοθούν εξ ολοκλήρου για την υποστήριξη του Athens Pride (4 Ιουνίου 2011).
Η έκθεση-δημοπρασία Artists for Athens Pride, όπως και το φεστιβάλ που υποστηρίζει, έχει εξελιχτεί σε μια από τις πιο δημοφιλείς και πολυαναμενόμενες ετήσιες εκδηλώσεις της πόλης. Η φετινή εκδοχή παρουσιάζει σημαντικά έργα δωρισμένα αφιλοκερδώς από 31 καλλιτέχνες οι οποίοι/ες ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βερολίνο, Σόφια, Μελβούρνη, Λονδίνο). Αυτή η χρονιά εστιάζει στη νεότερη γενιά, καθώς και σε καλλιτέχνες στην ακμή της καριέρας τους, αναδεικνύοντας έργα ιδιαίτερα φρέσκα και τολμηρά.
Τα τελευταία 2 χρόνια, τα έσοδα από τη δημοπρασία Artists for Athens Pride στηρίζουν οικονομικά το Athens Pride, και χάρη σ’ αυτά διεξάγονται δωρεάν δημόσιες εκδηλώσεις τις οποίες απολαμβάνουν χιλιάδες άνθρωποι. Αυτή η εξαιρετική επίδειξη ευαισθησίας και συνείδησης από την πλευρά ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών κάνει το Athens Pride μοναδικό, αφού είναι το μόνο Pride του κόσμου το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από τον εικαστικό χώρο!
Η έκθεση-δημοπρασία Artists for Athens Pride ΙΙΙ, εκτός από μια υποδειγματική ανασκόπηση σύγχρονης τέχνης, προσφέρει σε φιλότεχνους και συλλέκτες τη μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν ποιοτικά έργα σε εξαιρετικές τιμές, και συγχρόνως να υποστηρίξουν το κοινωνικό έργο του Athens Pride.
Έργα προσέφεραν οι καλλιτέχνες:
Γιάννης Βαρελάς, Lina Bertucci, Lizzi Bougatsos, Νίκος Γιαβρόπουλος, Ζωή Γιαμπουλντάκη, Μιχάλης Ζαχαρίας, Μαίρη Ζυγούρη, Edy Ferguson, Irene Hanenbergh, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Ανδρέας Κασάπης, Ηλίας Καφούρος, Fawn Krieger, Παναγιώτης Λουκάς, Piper Mavis, Μαργαρίτα Μυρογιάννη, Αλίκη Παναγιωτόπουλου, Ραλλού Παναγιώτου, Ευτύχης Πατσουράκης, Άρτεμις Ποταμιάνου, Κώστας Σαχπάζης, Δέσποινα Στόκου, Βασιλεία Στυλιανίδου, Daniel Sturgis, Χρύσα Τσαμπάζη, Μαρκ Χατζηπατέρας, Αντωνάκης Χριστοδούλου, Allyson Vieira, Ulrich Vogl, Yasen Zgurovski. Τους ευχαριστούμε θερμότατα!
Λίγα λόγια για το Athens Pride
Φέτος, το Athens Pride (www.athenspride.eu), μια πλήρως εθελοντική, μη κερδοσκοπική εταιρία, θα διοργανώσει το 7ο ετήσιο φεστιβάλ του στις 4 Ιουνίου στην Πλατεία Κλαυθμώνος, με παρέλαση, live show και dance party. Εκτός από την κεντρική εκδήλωση, το Athens Pride διεξάγει και υποστηρίζει εκδηλώσεις σε όλη τη διάρκεια του χρόνου που προβάλλουν τη θετική εικόνα και προωθούν την αποδοχή των γκέι, λεσβιών, αμφί και τρανσεξουαλικών (LGBT) ατόμων, καταπολεμούν τη διάκριση και τη σιωπή, και διεκδικούν τα θεμελιώδη δικαιώματα στην Ελλάδα. Επιπλέον, το Athens Pride ενθαρρύνει τον αγώνα των γειτονικών Prides των Βαλκανίων, μέσα από το Πρόγραμμα Αλληλεγγύης.
ακολουθούν εικόνες από επιλεγμένα έργα της φετινής δημοπρασίας
ΟΛΚΕ: Ρατσιστικές οι δηλώσεις Φαήλου Κρανιδιώτη, Παναγιώτη Ψωμιάδη και Πειραιώς Σεραφείμ
Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας
Μη κερδοσκοπικό σωματείο – Αρ. Απ. Πρωτοδ: 4126/2004
Χαλκοκονδύλη 25, 10432 – Αθήνα
τηλ: 6947434353 – 2105237408
www.olke.org – info@olke.org
Δελτίο Τύπου
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2010
Θέμα: Ρατσιστικές δηλώσεις στελεχών της ΝΔ και του Μητροπολίτη Πειραιώς
Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς και εκ προθέσεως χρήσης ρατσιστικού λόγου που κανένας εχέφρων νους δεν θα συμφωνούσε ότι αποτελεί τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο έκφρασης.
Στις 20 Δεκεμβρίου στην εκπομπή «Κοινωνία ώρα μηδέν» του MEGA ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ Σεραφείμ εξέφρασε την αγωνία του αναφορικά με την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας αποδίδοντας την σε συνωμοσία του Διεθνούς Σιωνισμού όπου χρησιμοποιούνται οι μονογονεϊκές οικογένειες και τα ομόφυλα ζευγάρια με στόχο «την καταστροφή της οικογένειας που είναι το κύτταρο της κοινωνίας». Εκφράζουμε την αγανάκτηση μας γιατί τέτοιες δηλώσεις υποκινούν το φυλετικό μίσος κατά παράβαση του Ποινικού Κώδικα, αλλά και την βαθειά μας λύπη γιατί οι απαράδεκτες αυτές εκφράσεις προωθούν τον φανατισμό, ακόμα και αν πρόκειται για προσωπικές θέσεις και απόψεις. Ιδιαίτερα, δε, όταν γίνονται λίγες ημέρες πριν την ημέρα των Χριστουγέννων.
Αμέσως μετά έρχεται διαδικτυακό άρθρο του κ Φαήλου Κρανιδιώτη (φωτο) – στενού συνεργάτη του κ Αντώνη Σαμαρά – όπου αποδίδεται η αδυναμία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων σε «αδελφίστικα κόλπα» που υπονομεύουν τη ραχοκοκαλιά του κόμματος εφόσον αυτό στελεχώνεται από «ντιντήδες» και «κομψευόμενους διαδρομιστές» αντί για ιδεολογικούς μαχητές και σημαιοφόρους! Φυσικά, το κακό τρίτωσε δια στόματος του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, κ Παναγιώτη Ψωμιάδη, ο οποίος προσπάθησε να υπερασπιστεί τον “ανδρισμό” των μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου δηλώνοντας στην εκπομπή του κ Γιώργου Παπαδάκη “Καλημέρα Ελλάδα” στον ANT1 ότι οι “ντιντήδες” έχουν λιγοστέψει!!!
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο αντισημιτισμός και η ομοφοβία υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες και σε διαφορετικό βαθμό. Όπως γνωρίζουμε ότι η αγριότητα των διωγμών, των διασυρμών και της ωμής βίας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι χιλιάδες άνθρωποι λόγω του φύλου, της φυλής, των πεποιθήσεων και του σεξουαλικού τους προσανατολισμού.
Η παραπάνω φρασεολογία δεν συνάδει όμως με έναν ορθό πολιτικό λόγο στελέχους κόμματος, ούτε και μπορεί να θεωρηθεί προτέρημα πνευματικού Πατέρα που πραγματικά ενδιαφέρεται για τους συνανθρώπους του. Συνεπώς, μόνο καταδικαστέα, κατακριτέα και μισάνθρωπη μπορεί να θεωρηθεί εφόσον κάθε φορά που μια ομάδα αντιμετωπίζεται ως κατώτερη, το μίσος και η μισαλλοδοξία θριαμβεύουν.
Περιστατικά όπως τα παραπάνω είναι αδύνατον να περάσουν απαρατήρητα. Εμείς, με τη σειρά μας, στηλιτεύουμε και καταγγέλλουμε τέτοιες δηλώσεις εφόσον δεν δείχνουν τον παραμικρό σεβασμό στα lgbt δικαιώματα και παράλληλα, προωθούν τις ανισότητες και τον ρατσισμό με το πρόσχημα της ελευθερίας του λόγου.
Καλούμε, τέλος, τα μέλη της κοινότητας μας να γυρίσουν τη πλάτη σε κάθε φωνή που χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ομοφοβίας και μισαλλοδοξίας ώστε να μην βρίσκει τρόπους και βήμα για ν’ ακουστεί.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΚΕ
Πρεμιέρα σήμερα για το “Φάντο και Λις” και θεατρική πρώτη για τη Μίνα Ορφανού
Μίνα Ορφανού: “Επιτέλους, ήρθε η ώρα μέσα από κάθε μορφή τέχνης να υμνήσουμε και να καταλάβουμε το διαφορετικό”.
Πρεμιέρα σήμερα για τη θεατρική παράσταση “Φάντο και Λις” στο Θέατρο ΡΟΕΣ, σε σκηνοθεσία Βασίλη Χριστοφιλάκη.
Όπως είχε δημοσιεύσει το Στοπ Ομοφοβία από τον Αύγουστο, στο θίασο συμμετέχει και η Μίνα Ορφανού, η βραβευμένη τρανσέξουαλ πρωταγωνίστρια της κινηματογραφικής “Στρέλλας” του Πάνου Χ. Κούτρα. Η Μίνα φέτος περνάει στο στίβο του θεάτρου, συμμετέχοντας στην παράσταση του “Φάντο και Λις”, ενός θεατρικού έργου μεταφυσικής διάστασης, συγγραφέας του οποίου είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή σουρεαλιστής, ο Ισπανός Φερνάντο Αραμπάλ.
Η Μίνα Ορφανού, η οποία τον περασμένο Μάιο βραβεύτηκε με το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου από την Ακαδημία Κινηματογράφου, δήλωσε με αφορμή τη συμμετοχή της στη θεατρική παράσταση: “επιτέλους, ήρθε η ώρα μέσα από κάθε μορφή τέχνης να υμνήσουμε και να καταλάβουμε το διαφορετικό”.
Η μετάφραση είναι της Έφης Γιαννοπούλου, τα σκηνικά του Παντελή Ξηροχειμώνα, τα κουστούμια της Παναγιώτας Κοκκορού και οι φωτισμοί του Βασίλη Χριστοφιλάκη. Στους συντελεστές της παράστασης συγκαταλέγονται η Βάσω Γιαννακοπούλου, η Τζίνα Πούλου, ο Μιχάλης Κοκιάδης και η Γεωργία Παλιούρα.
Εκτός από τη Μίνα Ορφανού, στην παράσταση παίζουν ο Κώστας Καζανάς στο ρόλο του Φάντο και η Αντωνία Καμπάκου ως Λις, ο Πάνος Πανάγου και η Νίκη Σερέτη.
Το Θέατρο «ΡΟΕΣ» βρίσκεται στο Γκάζι, Ιάκχου 16 και οι παραστάσεις θα δίνονται Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη.
Λίγα λόγια για το έργο
Η Ταρ, ο μυθικός τόπος του Αραμπάλ στο «Φάντο και Λις»
Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια μεγάλη και θαυμαστή πόλη που την έλεγαν Ταρ. Την εποχή εκείνη όλες οι πόλεις ήταν ισχυρές και σε άνθιση, γιατί ο μεγάλος Πόλεμος δεν είχε ξεκινήσει ακόμα. Όταν ήρθε η μεγάλη καταστροφή , όλες οι πόλεις έπεσαν. Όλες εκτός από την Ταρ. Η Ταρ υπάρχει ακόμα. Αν ξέρεις που να ψάξεις, θα τη βρεις. Και όταν φτάσεις εκεί θα σου προσφέρουν κρασί και νερό και θα ακούσεις μουσική από γραμμόφωνο. Όταν φτάσεις εκεί, όλη μέρα θα μαζεύεις σταφύλια και σκορπιούς κρυμμένους κάτω από άσπρους βράχους. Όταν φτάσεις εκεί… θα γνωρίσεις την αιωνιότητα. Εκεί θα δεις το πουλί που πίνει μια σταγόνα από τον ωκεανό κάθε εκατό χρόνια. Θα φορέσεις ένα χρυσό στέμμα στο κεφάλι και θα κρατήσεις στο χέρι το κλειδί όλων των λαβυρίνθων. Όταν φτάσεις εκεί θα καταλάβεις τη ζωή και θα γίνεις ότι θελήσεις. Θα είσαι μόνος και με συντροφιά. Θ’ αγαπάς και θ’ αγαπιέσαι. Καθώς θα βαδίζεις προς το μέλλον θα βρεις την Έκσταση. Θα σε κυριεύσει και δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ.
Colour Youth: Οι LGBTQ νέοι της Αθήνας είναι εδώ!
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, τέσσερις εθελοντές του Athens Pride συναντήθηκαν στην ημέρα απολογισμού του Φεστιβάλ και συζήτησαν για ζητήματα σχετικά με την ομοφοβία, τις προκαταλήψεις και τις αγκυλώσεις της ελληνικής κοινωνίας. Παρ’ όλο που το Athens Pride, η μεγαλύτερη εκδήλωση LGBTQ Υπερηφάνειας στην Ελλάδα, μετράει 6 χρόνια ζωής και παρ’ όλη τη δράση των οικείων ΜΚΟ, η κατάσταση στην Ελλάδα παραμένει ακόμα προβληματική, αφού η περιθωριοποίηση και η υποτίμηση των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου παραμένουν καθημερινότητα. Για τους λόγους αυτούς, θεωρήθηκε απαραίτητο να συγκροτηθεί μία ομάδα η οποία να καταπολεμά τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και τα στερεότυπα και να απευθύνεται σε νέες και νέους. Η ομάδα αυτή είναι το Colour Youth.
Το Colour Youth απευθύνεται ανθρώπους που πιστεύουν πως η ομοφοβία θα πρέπει να εξαλειφθεί. Η ομάδα αυτή ως στόχους έχει:
• Την καταπολέμηση των διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.
• Την ορατότητα των LGBTQ ατόμων που βρίσκονται ακόμη “στην ντουλάπα”
• Την ενημέρωση για θέματα ισότητας
• Τη διοργάνωση εκδηλώσεων (προβολή ταινίας, συζητήσεις κλπ)
• Τη γνωριμία των νέων με τις ίδιες ιδέες και τη δημιουργία δράσεων προς την κατεύθυνση αυτή.
Ενδιαφέρον για συμμετοχή στο Colour Youth εκδηλώθηκε, όχι μόνο από εθελοντές του Athens Pride, αλλά κι από άλλους οι οποίοι συμφωνούν με τη λογική της. Ήδη έχει δρομολογηθεί μία δράση που θα κινείται στα πλαίσια του Colour Youth, και αναμένονται περισσότερες στο μέλλον.
Η συνάντηση γνωριμίας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12/12 στις 18:00 στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, δίπλα στην πλατεία Εξαρχείων) και στις 21:00 θα προβληθεί η ταινία Get Real (1998).
Facebook FanPage: Colour Youth, Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας
To Athens Pride στα σχέδια του Υπουργείου Τουρισμού
Σύμφωνα με άρθρο των Νέων, ο υπουργός τουρισμού Παύλος Γερουλάνος παρουσίασε πρόγραμμα ειδικής προβολής της τουριστικής – πολιτιστικής Αθήνας στο εξωτερικό, µε στόχο «τα βλέµµατα των πολιτών του κόσµου να στραφούν προς την ελληνική πρωτεύουσα». Το υπουργείο Πολιτισµού και Τουρισµού σχεδιάζει να θέσει σε άµεση εφαρµογή το πρόγραμμα.
Το πρόγραµµα µε τίτλο «ATHENS every week» παρουσίασε ο αρµόδιος υπουργός Παύλος Γερουλάνος στην ετήσια γενική συνέλευση της Ενωσης Ξενοδόχων Αθηνών και Αττικής (ΕΞΑ-Α). Ηδη ο ξενοδοχειακός κόσµος της Αθήνας εκτιµά πως το συγκεκριµένο πρόγραµµα αποτελεί µια συγκροτηµένη και πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση προβολής της Αθήνας που θα συµβάλει στην αποκατάσταση της φήµης της ενώ θα αποτελέσει µια καλήαφετηρία για ουσιαστική συνεργασία µεταξύ δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα.
Ο κ. Γερουλάνος εστιάζοντας στο συγκεκριµένοπρόγραµµα επισήµανε ότι «δηµιουργεί ένα νέο ενδιαφέρον για την Αθήνα και τα δρώµενά της και θα µας δώσει την ευκαιρία να επιµηκύνουµε την τουριστική περίοδο».
Στο πρόγραμμα ανέφερε ως πόλο έλξης τουριστών και το Athens Pride, το Φεστιβάλ Ομοφυλόφιλης Περηφάνιας της Αθήνας που διεξάγεται κάθε χρόνο τον Ιούνιο. Φέτος θα είναι η έκτη χρονιά και σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του νέου δήμαρχου Γιώργου Καμίνη, θα έχει και την αιγίδα του δήμου Αθηναίων.
Μυρτώ Κοντονή: “Δεν προσπαθώ να πείσω για το φύλο μου”
Η υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου δίπλα στη χορογραφία του «Καρυοθραύστη» π ροϊδεάζει για μια «αιρετική» ή τουλάχιστον διαφορετική ανάγνωση του αριστουργήματος του Τσαϊκόφσκι.
Στην εκδοχή του χορογράφου της «Οκτάνας» για το γλυκό χριστουγεννιάτικο παραμύθι -για τη μικρή Κλάρα που ζωντανεύει στον ύπνο της τον καρυοθραύστη που της δώρισαν και μαζί του έναν ολόκληρο μαγικό κόσμο- κυριαρχεί μάλλον η πικρή γεύση της χαμένης ουτοπίας. Το κορίτσι είναι πλέον ενήλικο και ζει σε έναν παραληρηματικό κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Μια μοναχική ταξιδιώτις που αναμετράται με τους φόβους και τις επιθυμίες της, ενώ έχει χάσει τη μνήμη της. Πόσες παραμονές Χριστουγέννων έχουν περάσει; Πότε έπαψε να είναι παιδί; Τι απέγινε ο νεανικός της έρωτας; Ποιο ήταν το μυστικό της ευτυχίας;
Η δουλειά του Κωνσταντίνου Ρήγου -όσες κι αν είναι οι κατά καιρούς αντιρρήσεις που έχουν εκφραστεί- εξακολουθεί να κατακτά το ζωηρό μας ενδιαφέρον. Ο ίδιος δεν νιώθει την ανάγκη να δικαιολογηθεί για τίποτε. Ούτε για την επιμέλεια προγραμμάτων σε μεγάλες πίστες, ούτε για τη σκηνοθεσία βίντεο-κλιπ λαϊκοπόπ αστέρων, ούτε φυσικά για την επιλογή του να δώσει το ρόλο της Κλάρας στη Μυρτώ Κοντονή, στην πρώτη της παράσταση ως γυναίκα. Ως Παναγιώτης Κοντονής είχε υπογράψει τον «Υιό» στο Φεστιβάλ Χορού της Αθήνας.
Οσοι δεν γνωρίζουν τη δεκάχρονη συνεργασία σας ενδεχομένως να σας κατηγορήσουν για επικοινωνιακά τερτίπια.
«Ο καθένας μπορεί να με κατηγορήσει για ό,τι επιθυμεί. Χορογραφώντας εκτίθεμαι έτσι κι αλλιώς. Για εμένα, όμως, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να συνεχίσει να δουλεύει η Μυρτώ όπως και πριν. Θα ήταν ρατσιστικό να την αποκλείσω επειδή έκανε μια προσωπική επιλογή. Αλλωστε, ο ρόλος τής ταιριάζει απόλυτα. Ασχολούμαι με τον “Καρυοθραύστη” σχεδόν εξαιτίας της».
Με τον «Καρυοθραύστη» ολοκληρώνετε μια τριλογία Τσαϊκόφσκι που ξεκίνησε με την «Ωραία κοιμωμένη» (1999) και συνεχίστηκε με τη «Μνήμη των κύκνων» (2002). Είναι και μια ευκαιρία για απολογισμό;
«Ο απολογισμός γίνεται σε κάθε βήμα. Υπάρχουν περιπτώσεις που διαπιστώνεις πως το παλιό είναι πιο καινούργιο από το καινούργιο. Η μουσική του Τσαϊκόφσκι είναι τόσο έντονη, που σε μεγάλο βαθμό σε απελευθερώνει, αλλά από την άλλη σε εγκλωβίζει. Είναι δύσκολο να φέρεις στα μέτρα που θέλεις αυτά τα έργα χωρίς να τα αναιρέσεις».
Νιώθετε πως έχετε αλλάξει και προσωπικά;
«Σίγουρα. Μέσα από το χορό έμαθα να σκέφτομαι, να έχω πολιτική βούληση, να λειτουργώ μέσα σε μια κοινωνία, να μιλάω μέσα από τη δημιουργία. Οταν ξεκίνησα, απλώς μου άρεσε να χορεύω. Τώρα δυσκολεύομαι, δεν βρίσκω καν το λόγο να το κάνω».
Αποφεύγετε τις πολιτικές ή κοινωνικές προεκτάσεις στα έργα σας και ενοχλείστε με όσους το κάνουν. Παράλληλα, σας ενδιαφέρει πολύ η εικόνα. Μήπως, τελικά, αυτή είναι και η τάση της εποχής;
«Το ότι η Κλάρα, στη δική μου εκδοχή, δεν ξυπνάει, δεν ζει τον απόλυτο έρωτα των παραμυθιών, αλλά παραμένει ολομόναχη στον κόσμο, είναι πολύ περισσότερο πολιτικό από το να βάλεις ένα στοιχείο και να νομίζεις πως κάνεις πολιτική πράξη. Από την άλλη, είναι δεδομένο πως ζούμε στην εποχή των εικόνων και είναι περίεργο να το συζητάμε πια. Είμαστε μέσα σε αυτό και δεν μπορούμε να το δούμε απ’ έξω».
Γιατί δεν ξυπνά η Κλάρα;
«Επειδή είναι πιο κοντά σε αυτό που ζούμε όλοι μας. Στην πραγματικότητα ο ξύλινος πρίγκιπας παραμένει ξύλινος. Απλώς για ένα μικρό διάστημα του δίνουμε τη ζωή και το χρώμα που επιθυμούμε να του δώσουμε».
info: Πρεμιέρα απόψε, θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή. τηλ. 210-3255444). Είσοδος 20, 15 ― φοιτ. Εως 3 Ιανουαρίου
Μ. Κοντονή: «Δεν προσπαθώ να πείσω για το φύλο μου»
Είναι η πρώτη φορά που θα χορέψετε ως γυναίκα. Σε τεχνικό επίπεδο αλλάζει κάτι; Σε συναισθηματικό;
«Νιώθω πιο ήσυχα σε σχέση με τη φύση μου, αλλά αυτό είναι προσωπικό. Στον σύγχρονο χορό η τεχνική είναι κοινή. Ποτέ δεν σκέφτηκα πως κάνω κάτι καινούργιο. Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του έργου και του Κώστα και να συνεχίσω να χορεύω με τον προσωπικό μου τρόπο. Δεν προσπάθησα καθόλου να αλλάξω κάτι. Ούτε να φανώ πιο ευαίσθητη ούτε τίποτα. Δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να πείσω για το φύλο μου».
Η ελληνική κοινωνία ανοίγει σιγά σιγά;
«Είναι τρομερά ανοιχτή, αλλά υπάρχει αρκετή υποκρισία. Μεμονωμένα σε αποδέχονται πιο εύκολα, ενώ σε αρνούνται σε έναν μεγαλύτερο κοινωνικό κύκλο. Τα βήματα στην Ελλάδα γίνονται πολύ αργά».
Υπάρχουν ρόλοι που ονειρεύεστε να ερμηνεύσετε από εδώ και στο εξής;
«Ονειρεύομα ό,τι ονειρεύεται ο Κώστας για μένα. Είναι μέντοράς μου, αλλά και ο λόγος που δεν έφυγα στο εξωτερικό για περαιτέρω σπουδές. Αποφοίτησα από την ΚΣΟΤ, ξεκίνησα να χορεύω για την Οκτάνα».
πηγή Ελευθεροτυπία
Η εκλογή του Γ. Καμίνη και το Δικαίωμα στην Ορατότητα
αναδημοσίευση από τη Lifo
Δικαίωμα στην πόλη!
Παίδες εν… Καμίνω
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ
Γιώργος Καμίνης, δήμαρχος Αθηναίων. Τέλος μιας θλιβερής εποχής για την πρωτεύουσα, αρχή μιας νέας; Είναι ακόμα πολύ νωρίς, αλλά το ότι τα ηνία ανέλαβε ένας πολιτικά «άκαυτος» άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό, φρέσκιες ιδέες και διαπιστωμένες δημοκρατικές ευαισθησίες είναι σίγουρα ενθαρρυντικό. Ήταν μια μεγάλη νίκη για όλους όσοι βλέπαμε την πόλη μας να μαραζώνει ως το μη παρέκει, ενόσω ο φαφλατάς, μεγαλομανής, παλιομοδίτης, βαθύτατα υποκριτής κι εμφανώς ανεπαρκής δημοτικός της άρχοντας μεταμορφωνόταν σε μια δυσκοίλια Μαρία Αντουανέτα.
Η (οργανωμένη) γκέι κοινότητα της πόλης στήριξε εξαρχής τον νέο δήμαρχο. Η νίκη είναι και δική της. Νίκησε το καθαρό, ευθύ βλέμμα ενάντια στο χαμηλωμένο και λοξό, η ειλικρίνεια ενάντια στην κρυψίνοια, η ορατότητα ενάντια στο «δεν με αφορά». Ο Νικήτας Κακλαμάνης κατάφερε, άλλωστε, κάτι μοναδικό: να στηρίξουν προεκλογικά οι ανοικτά γκέι δήμαρχοι Παρισιού και Βερολίνου τον στρέιτ αντίπαλό του! Ούτε ο Ηλίας Ψινάκης δεν τον έσωσε, κι ας πρώτευσε ο σελέμπριτι-μαϊντανός σε ψήφους.
Τι περιμένουμε από τον νέο δήμαρχο; Ok, να στηρίξει ανοικτά, όπως υποσχέθηκε, το Athens Pride, να πιέσει για Σύμφωνο Συμβίωσης και γκέι γάμο. Εκείνο, όμως, που σίγουρα προέχει είναι μια καθαρότερη, ασφαλέστερη, δημοκρατικότερη, πιο φιλική κι επιτέλους πιο μοντέρνα πόλη για όλους τους δημότες της, ανεξάρτητα από ηλικίες, φύλα, φυλές, εθνικότητες, ερωτικές ή άλλες προτιμήσεις. Κάτι που, βέβαια, πρέπει να γίνει υπόθεση συλλογική. Το μέλλον μας δεν είναι τα Χρυσά Αυγά.
Εξίσου ενθαρρυντική είναι η εκλογή του προοδευτικού, ανοιχτόμυαλου Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, προς ολοφυρμό του αρτηριοσκληρωτικού, ομοφοβικού μητροπολίτη Άνθιμου. Που, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, εξακολουθεί να… μακροημερεύει και μετά την ήττα του εκλεκτού του υποψήφιου Κώστα Γκιουλέκα!
Υπέρμαχος του Συμφώνου Συμβίωσης δήλωσε ο πρωθυπουργός στον πρόσφατο δημόσιο διάλογο με τους νέους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα συμπεριλάβει τους γκέι. Σύμφωνο, ωστόσο, ακόμα… γιοκ. Ασυνεπής ήταν, επίσης, στο θέμα των εγκλημάτων μίσους, καλυπτόμενος πίσω από το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Κι ας είμαστε από τις ελάχιστες ανεπτυγμένες χώρες που σπανιότατα εφαρμόζουν τη λειψή, έστω, σχετική νομοθεσία, έχοντας γι’ αυτό εγκληθεί από ΟΗΕ και Συμβούλιο της Ευρώπης. Τουτέστιν, η υπόσχεση του γ.γ. Νέας Γενιάς για μια καμπάνια που «θα εστιάζει στη συντροφικότητα μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου» ακούγεται σαν ανέκδοτο.
Εκδήλωση του Σ.Υ.Δ. για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Διεμφυλικών
Αθήνα, Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010
Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών
(Αρ. Κατ. Πρωτ. 2862/2010).
http://www.transgender-association.gr/
transgender.support.association@gmail.com
Ανακοίνωση – Δελτίο Τύπου
Θέμα: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ, 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010, ΩΡΑ 18.00
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Ε.Σ.Η.Ε.Α., ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 20, ΑΘΗΝΑ.
Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), σας προσκαλεί το Σάββατο 20 Νοεμβρίου, ώρα 18:00, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ε.Σ.Η.Ε.Α., Ακαδημίας 20, Αθήνα, στην εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Διεμφυλικών ατόμων.
Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Διεμφυλικών, είναι ημέρα μνήμης για όσα διεμφυλικά (διαφυλικά/τρανσέξουαλ, τραβεστί, περενδυτικά, μεσοφυλικά) άτομα υπήρξαν θύματα τρανσφυλοφοβικού μίσους, εγκλημάτων και βίας, αλλά και αφύπνισης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα διεμφυλικά άτομα στην καθημερινότητά τους.
Το πρόγραμμα της Ημέρας Μνήμης, είναι το ακόλουθο:
Α’ Μέρος
-Έναρξη Εισήγηση: Μαρίνα Γαλανού (μέλος του Δ.Σ. του Σ.Υ.Δ.)
-Ομιλία: Μπελίντα-Δήμητρα Μάγερ (μέλος του Σ.Υ.Δ.)
– Ανάγνωση διηγήματος του Ντίνου Χριστιανόπουλου από τη Μάνια Λεμπέση
Β’ Μέρος
– Σύντομος χαιρετισμούς από τον Kemal Ordek, εκπρόσωπο τύπου της τουρκικής οργάνωσης διαφυλικών Pink Life.
-Παρέμβαση από την Αλεξάνδρα Χαλκιά, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
– Σύντομος χαιρετισμός από το μέλος του Δ.Σ. της Ομοφυλοφιλικής Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδας (ΟΛΚΕ), Νίκο Μυλωνά.
– Σύντομος χαιρετισμός από εκπρόσωπο της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας (Λ.Ο.Α.).
– Σύντομος χαιρετισμός από τον εκπρόσωπο της Διεθνούς Αμνηστίας κ. Κομίνη Νικόλα μέλος του Δ.Σ.
– Σύντομος χαιρετισμός από τον εκπρόσωπο του Athens Pride Στέφανο Παπαθανασίου.
– Σύντομος χαιρετισμός από τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο, δημοσιογράφο.
– Ανάλυση νομικών θεμάτων από τον δικηγόρο, Βασίλη Σωτηρόπουλο, με αφορμή την έκδοση σε βιβλίο της αναφοράς του Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Thomas Hammermberg: «Ανθρώπινα Δικαιώματα και Ταυτότητα Φύλου».
Γ’ Μέρος
– Σύντομη ομιλία: Πάνος Κούτρας, σκηνοθέτης.
– Προβολή ταινίας: A girl like me: The Gwen Arajuo Story.
Δ’ Μέρος
– Ψήφισμα για τη Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Διεμφυλικών, ανάγνωση από το μέλος του Δ.Σ. του Σ.Υ.Δ., Χριστίνα-Ρενέ Μενουδάκη (το ψήφισμα θα κατατεθεί προς τον Πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τα κόμματα την Δευτέρα 22/10) .
– Πορεία προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο
Ευχαριστούμε, τις οργανώσεις: Ο.Λ.Κ.Ε., Λ.Ο.Α., Διεθνή Αμνηστία, καθώς και το Athens Pride, για την υποστήριξή τους.
Ευχαριστούμε επίσης, τα έντυπα: City Uncovered, Deon Guide, Διαδικτυακό Περιοδικό 10% http://www.10percent.gr/, Screw http://www.screwmag.gr/ , Antivirus magazine http://www.avmag.gr/ , τους ιστότοπους: http://www.lesbian.gr/, http://www.gaygreece.gr/, http://www.gayworld.gr/, http://www.gayathens.gr/, http://www.gaywebtv.gr/ , http://www.transs.gr/, καθώς και τους μπλογκερς: http://xomeritis.blogspot.com, http://pisoglendis-pisoglendis.blogspot.com/, http://transs-transsexual.blogspot.com/, http://greektrans.blogspot.com, http://bearpridehiv.blogspot.com, http://elawyer.blogspot.com, για την ανταπόκρισή τους στην προβολή της εκδήλωσης.
Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΉ
Επικοινωνία:
Athens Pride: “Στις 14 Νοεμβρίου, Φαινόμαστε”
Δελτίο τύπου
Φίλες και Φίλοι,
Στις 7 Νοεμβρίου, 278,000 δημότες και δημότισσες του Δήμου Αθηναίων απείχαν από τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών για την εκλογή δημάρχου. Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο – υποστηριζόμενος και από το ΛΑ.Ο.Σ. – Νικήτας Κακλαμάνης αναδείχτηκε πρώτος με ποσοστό 35%, έστω και αν απώλεσε σχεδόν 62,000 ψηφοφόρους από τις τελευταίες εκλογές πριν από 4 χρόνια, ενώ παράλληλα η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή θα έχει για πρώτη φορά δημοτικό σύμβουλο στην ελληνική πρωτεύουσα.
Φίλες και Φίλοι, η πρώτη Κυριακή των εκλογών είχε διλήμματα για το ποιοί συνδυασμοί μας εκφράζουν καλύτερα (και ως LGBT) καθώς και το πώς τοποθετούμαστε σε σχέση με τα κεντρικά προβλήματα της χώρας. Η Κυριακή που μας έρχεται έχει ένα και μοναδικό διακύβευμα: την έκφραση, τη συμμετοχή και την ανάδειξη της κοινότητάς μας καθώς και των συμμάχων μας με αποφασιστικότητα, την δύναμη και το βάρος που μας αναλογεί. Καλούμε τους Αθηναίους και τις Αθηναίες δημότες και δημότισσες να εμφανιστούν στον δεύτερο και τελικό γύρο των δημοτικών εκλογών την Κυριακή 14 Νοεμβρίου, να συμμετέχουν και να αντιπαραταχθούν στον Νικήτα Κακλαμάνη και το εναγκαλισμό του από την Άκρα Δεξιά. Σας καλούμε να στηρίξετε έμπρακτα τον κ. Γιώργο Καμίνη και τον συνδυασμό του “Δικαίωμα στην Πόλη”, ο οποίος:
- Αναγνωρίζει την αναγκαιότητα εξωτερίκευσης του σεξουαλικού προσανατολισμού (coming out), που είναι το βασικό ζητούμενο της ύπαρξής μας και των αιτημάτων μας, σε απόλυτη αντίθεση με τον Νικήτα Κακλαμάνη.
- Δεσμεύτηκε ρητά και κατηγορηματικά να στηρίξει το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας θέτοντας το υπό την Αιγίδα του Δήμου αλλά και να συμβάλει στην περαιτέρω ανάπτυξη του.
- Δεσμεύτηκε για την έναρξη ουσιαστικού διαλόγου με την κοινότητά μας και την ανάπτυξη και εφαρμογή πολιτικών και δράσεων από τον Δήμο που θα συμπεριλαμβάνουν τους/τις LGBT.
- Περιλαμβάνει στο συνδυασμό του έναν ανοιχτά LGBT υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, τον γκέι ακτιβιστή, γνωστό για τη δράση και συνεισφορά του στο Athens Pride και την κοινότητα γενικότερα, Δημήτρη Τσαμπρούνη.
Φίλες και Φίλοι, Ορατότητα σημαίνει Συμμετοχή. Στις 14 Νοεμβρίου, Φαινόμαστε.
Για την Οργανωτική Επιτροπή,
ο εκπρόσωπος τύπου,
Στέφανος Παπαθανασίου
6942 854698
Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας
Τότε που δεν υπήρχε queer cinema
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΛΜΗΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΗΣ «ΝΗΣΟΥ»
Το ευρύ κοινό έχει συνδέσει το όνομα του Χρήστου Δήμα με την κωμωδία «Νήσος», τη μεγάλη περσινή εμπορική επιτυχία. Αλλοι τον είχαν ξεχωρίσει από τους «Ακροβάτες του κήπου» (2001). Είναι βέβαια γνωστός και από την τηλεόραση και τα βιντεοκλίπ.
«Το γκέι σήμερα είναι λίγο ευκολία και της μόδας», λέει ο Χρήστος Δήμας Αυτοί που έχουν καλύτερη μνήμη, αλλά και σινεφιλικό ενδιαφέρον, γνωρίζουν ότι μπήκε με φόρα στον κόσμο του σινεμά με τέσσερις μικρού μήκους ταινίες (1995-1999), προκλητικές για την εποχή τους, χάρη στην γκέι θεματολογία τους, και πρωτοποριακές στο ύφος.
Το 2000 οι τέσσερις ταινιούλες κυκλοφόρησαν ως ενιαίο σώμα με τον τίτλο «Τέσσερα». Δέκα χρόνια μετά ξαναβγαίνουν στους κινηματογράφους (από σήμερα). Αυτό τον καιρό ο Χρήστος Δήμας ετοιμάζεται να μεταφέρει στο σινεμά το θεατρικό έργο της Ελένης Γκασούκα «Φουρκέτα» και το βιβλίο της Παυλίνας Νάσιουτζικ «Μαμάδες βορείων προαστίων». Στις πρόσφατες δουλειές του είναι και τα βίντεο για τη «Φρεναπάτη» του Μαυρίκιου στο Εθνικό.
Του ζητήσαμε να γυρίσει το χρόνο πίσω και να θυμηθεί την εποχή που έκανε τις μικρού μήκους ταινίες…
«ΕΝΑΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΣΤΕΡΙΑ» (1995): «Εκείνο τον καιρό είχα ένα αίσθημα φόβου για το AIDS και την απώλεια. Πολλά από αυτά που λέγονται στην ταινία είναι πράγματα που είχα ψιθυρίσει ή δεν είχα μπορέσει να ψιθυρίσω σε ανθρώπους που αγαπούσα. Η σκηνή όπου η Ερση Μαλικένζου μιλάει on camera στον γιο της παραμένει το πιο ωραίο γύρισμα της ζωής μου».
«TENDER» (1997): «Ακολουθεί τη μοναξιά και την τρυφερότητα μιας τραβεστί, της Βίκυς, που αναζητά το παραμύθι, τον έρωτα και την ειρήνη με τον εαυτό της. Μέχρι τότε δεν είχαν γίνει ταινίες με τραβεστί. Μόνον η “Μπέτυ” του Σταύρακα. Δεν υπήρχε queer σινεμά, ούτε οι ταινίες του Κούτρα και του Γιάνναρη. Μόνον ο Αλέξης Μπίστικας είχε κάνει 2-3. Την γύρισα σε βίντεο -όλοι τραβούσαν σε super 16 ή 35mm-, που τότε το θεωρούσαμε φτηνό, με τα λεφτά που πήρα από μια μετεγγραφή στην ομάδα μπάσκετ της Ελευσίνας, με τρεις φίλους για συνεργείο, έναν Δεκαπενταύγουστο σε μια άδεια Αθήνα».
«ΑΝΑΣΑ» (1998). «Είναι η αγαπημένη μου. Εχει το πακέτο που χαρακτηρίζει την ουσία της τέχνης: απώλεια, παρουσία ή απουσία της μητέρας, αίσθηση του νερού, μοναξιά, ξενιτιά. Ζούσα στο Σαν Φρανσίσκο. Δούλευα με υποτροφία στο στούντιο του Τζορτζ Λούκας. Κάπως έτσι έμπλεξα με το ανεξάρτητο σινεμά του Σαν Φρανσίσκο, σε μια εποχή που το Φεστιβάλ του Σάντανς δεν είχε τη σημερινή απήχηση. Ηταν η καρδιά του ανεξάρτητου σινεμά, μαζί με τη Νέα Υόρκη και το Σιάτλ».
«ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ» (1999). «Πέρασα από οντισιόν τον… εαυτό μου για να υποδυθώ τον ρόλο. Παρ’ όλο που φαίνομαι γενναίος, είμαι δειλός. Ντρεπόμουν να ζητήσω από ηθοποιό να βγάλει τα ρούχα του. Ετσι “Ο Αμερικάνος” έγινε το alter ego μου. Επειδή παίζω, όλοι πιστεύουν ότι ήμουν coco dancer. Εχει την πλάκα του. Η ταινία είναι φόρος τιμής στην ξενιτιά. Το στοίχημα ήταν να φτιάξω ένα μιούζικαλ με θέμα έναν μετανάστη που βρίσκει τον δρόμο του στο αμερικανικό όνειρο. Τότε δούλευα full time σερβιτόρος στην πιτσαρία ενός υπέροχου Ζακυνθινού».
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ. «Κοιτώ το “Τέσσερα” με τρυφερότητα. Αναγνωρίζω ότι έχει κάτι το πρωτόλειο, ερασιτεχνισμό και θυμό. Ισως αυτά υπήρξαν η δυναμική του. Ηταν ένα ταξίδι στα format, στις εποχές, στις χώρες. Ηταν η αφετηρία μου στο σινεμά, αλλά και η συναισθηματική μου ολοκλήρωση».
QUEER CINEMA. «Χάρηκα πολύ με την επιτυχία της “Στρέλλας”. Θα ξαναέκανα σήμερα μια ταινία αυτού του είδους, αρκεί να με συγκινεί η ιστορία. Βλέπεις, για παράδειγμα, το “Τα παιδιά είναι εντάξει” της Λίζα Τσολοντένκο, μια σύγχρονη ιστορία με εξαιρετικούς ηθοποιούς. Θεωρείται queer cinema, αλλά είναι mainstream. Το γκέι σήμερα είναι λίγο ευκολία και της μόδας. Πάρτε, για παράδειγμα, πόσα θεατρικά με γκέι θεματολογία παίζονται τώρα στην Αθήνα».
πηγή Ελευθεροτυπία
Ο Γιώργος Καμίνης απαντά στις ερωτήσεις του Γρηγόρη Βαλλιανάτου
Ο Γιώργος Καμίνης, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, μιλά στο Γρηγόρη Βαλλιάνατο για την καταπίεση και τις διακρίσεις που υφίστανται τα μέλη της LGBT κοινότητας στην Ελλάδα, για την υποψηφιότητα του Δημήτρη Τσαμπρούνη στο συνδυασμό του και για το τι μπορεί να κάνει ένας δήμαρχος για τη στήριξη των γκέι, λεσβιών, αμφί και τρανς.
πηγή gaywebtv
Δημ. Τσαμπρούνης: “Έτσι θα πείσω τον Καμίνη να παντρέψει ομόφυλα ζευγάρια”
Στα σημερινά Νέα, ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Γ. Καμίνη, Δημήτρης Τσαμπρούνης απαντά στο ερώτημα του Σταύρου Θεοδωράκη σχετικά με τη θέση του υποψήφιου δήμαρχου για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών:
Πώς θα πείσετε τον υποψήφιο δήμαρχο κ. Καμίνη, αν εκλεγεί, να τελέσει γάμους ομοφυλοφίλων;
Η θέση του κ. Καμίνη είναι ότι δεν θα τελέσει γάμους μεταξύ ομόφυλων μέχρι να τελεσιδηκήσει η απόφαση. Θεωρώ τη θέση του Καμίνη τίμια, αλλά από τη σκοπιά του όχι ιδανική. Διαφωνούμε στον πολιτικό γάμο.
Συμφωνούμε σε άλλα δέκα. Μέσα από τη συνεργασία μας θα τον βοηθήσω να καταλάβει την αναγκαιότητα ισχύος του γάμου για όλα τα ζευγάρια, ανεξαρτήτως φύλων. Μέσα από τον διάλογο με την κοινότητα για τον οποίο δεσμεύτηκε, θα διαπιστώσει ο ίδιος ότι ο γάμος θα βοηθήσει δεκάδες χιλιάδες συμπολιτισσών και συμπολιτών μας να νιώσουν ότι η κοινωνία τους αποδέχεται ουσιαστικά και όχι κατ’ επίφαση. Θα βοηθήσει να φύγει το σύμπλεγμα ενοχής. Αυτά ο κ. Καμίνης δεν τα γνωρίζει τώρα, γιατί δεν έχει την απαιτούμενη επαφή με την κοινότητα.
Η Σοφία Σκουλίδη, ενεργό μέλος του LGBT κινήματος, υποψήφια δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Πυλαίας – Χορτιάτη
Σκουλίδη Σοφία, υποψήφια δημοτική σύμβουλος στην εκλογική περιφέρεια Χορτιάτη του Δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη
Η Σοφία Σκουλίδη είναι ζωγράφος-ενδυματολόγος-σκηνογράφος.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Εξοχή Θεσσαλονίκης. Σπούδασε στην Αθήνα, γραφικές τέχνες στη σχολή Δοξιάδη και πατρονίστ-μοντελίστ στην Panscik. Είναι ζωγράφος, ενδυματολόγος και σκηνογράφος.
Από το 1987 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Ζωγραφίζει πάνω σε ρούχα και υφάσματα, σχεδιάζει και κατασκευάζει κοστούμια και σκηνικά για ερασιτεχνικές και επαγγελματικές ομάδες χορού και θεάτρου. Είναι ενεργό μέλος του οικολογικού και του glbt κινήματος.
Το 2006 ήταν υποψήφια με την Οικολογία Αλληλεγγύη. Ήταν υποψήφια βουλευτής των Οικολόγων Πράσινων στις εκλογές του 2007, στις οποίες μάλιστα είχε την τιμή να είναι πρώτη στους σταυρούς προτίμησης στην Β΄ Θεσσαλονίκης όπως και στις εκλογές του 2009.
Τα τελευταία τρία χρόνια, είναι μέλος της γραμματείας της τοπικής πολιτικής κίνησης, μέλος του Πανελλαδικού συμβουλίου και αναπληρωματικό μέλος της εκτελεστικής γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων. Είναι μέλος της Θ.Ο. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πιστεύει πως η αλληλεγγύη, η συναίνεση η συμμετοχή και η δράση είναι τα «όπλα» της απέναντι στην οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και ηθική κρίση που ζούμε στις μέρες μας.
ΣΤΟΠ ΟΜΟΦΟΒΙΑ 
2 comments