Διεθνής Αμνηστία: “Ακροδεξιοί απειλούν την ασφάλεια του Belgrade Pride”
Η Διεθνής Αμνηστία, σε ανακοίνωσή, της προειδοποιεί για τον κίνδυνο ακροδεξιές ομάδες να απειλήσουν την ασφάλεια της Παρέλασης Υπερηφάνειας που θα πραγματοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα στο Βελιγράδι και στο οποίο θα συμμετάσχει αντιπροσωπεία από το Athens Pride.
Η Παρέλαση έχει προγραμματιστεί για τις 10 Οκτωβρίου και θα είναι η πρώτη Παρέλαση Υπερηφάνειας στην πρωτεύουσα της Σερβίας από το 2001. Τότε, η πορεία είχε διαλυθεί από βίαιες επιθέσεις εξτρεμιστών, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν χούλιγκανς ποδοσφαιρικών ομάδων και μέλη ακροδεξιών οργανώσεων:
Οι διοργανωτές του Belgrade Pride είχαν προσπαθήσει και πέρσι να πραγματοποιήσουν Παρέλαση, ωστόσο ύστερα από την απροθυμία της αστυνομίας να συνεργαστεί προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια των συμμετεχόντων, η Παρέλαση ακυρώθηκε.
O Πρόεδρος της Σερβίας Boris Tadic, ο οποίος τον περασμένο Ιούλιο συναντήθηκε με εκπροσώπους LGBT οργανώσεων και εξέφρασε τη στήριξή του στο Belgrade Pride, δήλωσε: “Το κράτος θα κάνει οτιδήποτε προκειμένου να προστατεύσει τους ανθρώπους, οποιαδήποτε κι αν είναι η εθνικότητά τους, το θρήσκευμά τους ή ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός. Καμία ομάδα δεν πρέπει να καταφεύγει στις απειλές και τη βία ή να παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια του και να βάζει σε κίνδυνο τις ζωές όσων νομίζει ότι είναι διαφορετικοί”.
Το διευθυντικό στέλεχος της Διεθνούς Αμνηστίας Tim Hancock δήλωσε: “Η Αμνηστία έχει ήδη ενημερωθεί για ότι γίνονται διάφορες προσπάθειες για τον εκφοβισμό των γκέι ακτιβιστών. Οι απειλές υποδαυλίζουν την προκατάληψη και ενθαρρύνουν τη βία, έχοντας ως στόχο να πληγεί η LGBT Κοινότητα της Σερβίας. Δεν πρέπει να τους επιτραπεί να συνεχίσουν.
Οι Σερβικές αρχές οφείλουν να τηρήσουν σκληρή στάση και να εγγυηθούν τα δικαιώματα της LGBT Κοινότητας και των υποστηρικτών της στην ελεύθερη συνάθροιση, στην έκφραση και το σχετίζεσθαι. Είναι υποχρέωση της αστυνομίας να ερευνήσει άμεσα όλα τις απειλές και να εγγυηθεί την ασφάλεια των συμμετεχόντων, ενώ οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να δηλώσουν δημόσια και απερίφραστα ότι οι LGBT πολίτες της Σερβίας έχουν το δικαίωμα να διαδηλώνουν και οποιοσδήποτε προσπαθεί να παραβιάσει αυτό το δικαίωμα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη”.
Πόσο αξίζει η ζωή ενός γκέι;
αναδημοσίευση από το 10%
Για μερικούς γονείς το να έχουν καλό όνομα στην κοινωνία μετρά περισσότερο από τη ζωή του παιδιού τους. Η δολοφονία του 23χρονου Τούρκου Άχμεντ Γιλντίζ από τον πατέρα του ξετυλίγεται σε μια συνέντευξη με τον σύντροφό του, Ίμπο Καν.
συνέντευξη στον Λύο Καλοβυρνά
Ο Ίμπο Καν είναι ήπιων τόνων, με πρόσχαρο πρόσωπο. Ποτέ δεν περίμενε ότι μια μέρα θα αγωνιζόταν για τα γκέι δικαιώματα. Όπως ποτέ δεν περίμενε ότι μια μέρα θα έβλεπε τον σύντροφό του να δολοφονείται.
Σήμερα, ο τουρκικής καταγωγής και γερμανικής υπηκοότητας Ίμπο, έχει βάλει στόχο της ζωής του ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη και αγωνίζεται για να εξαλειφθούν στην Τουρκία τα εγκλήματα τιμής με θύματα γκέι άντρες και γυναίκες. Το 10% του μίλησε και του ζήτησε να ξετυλίξει τον μίτο μιας άγριας υπόθεσης. Άρχισε να μας μιλά για τον σύντροφό του, τον Άχμεντ Γιλντίζ, έναν 23χρονο τελειόφοιτο Φυσικής, που ήταν το καμάρι της οικογένειάς του, μιας πλούσιας οικογένειας Κούρδων από τη Νοτιανατολική Τουρκία. Μέχρι που έμαθαν ότι ο Άχμεντ ήταν γκέι.
«Γνωριστήκαμε με τον Άχμεντ το καλοκαίρι του 2007 σε μια ντισκοτέκ στην Κωνσταντινούπολη και κάναμε σχέση. Ο Άχμεντ τότε ήταν 23 χρονών, στο τελευταίο έτος της Φυσικής, και έμενε με την αδελφή του. Ήθελε να φύγει από το σπίτι της για να ζήσουμε μαζί. Είπε στην αδελφή του ότι είναι γκέι και ότι μια μέρα θα το έλεγε στον πατέρα τους. Τον συμβούλεψα να μην το πει, αλλά οι γονείς του ήδη το υποψιάζονταν. Η μητέρα του έφτασε στο σημείο να προσλάβει έναν τεχνικό να παρακολουθήσει τον υπολογιστή του. Βρήκαν φωτογραφίες και ημέιλ.
Ο Άχμεντ αναγκάστηκε να το πει στον πατέρα του. Οι γονείς του δεν το δέχτηκαν. Θέλησαν να τον στείλουν σε γιατρούς και βρήκαν έναν που ισχυριζόταν ότι μπορεί να γιάνει τους ομοφυλόφιλους. Ο Άχμεντ τους είπε ότι δεν είναι άρρωστος, ότι θέλει ν’ αγαπάει άντρες.
Για οχτώ μήνες, του έκαναν πόλεμο. Τον απειλούσαν ότι θα τον σκοτώσουν αν δεν πάει στον γιατρό, αν δεν γιατρευτεί, αν δεν παντρευτεί με το ζόρι. Tου τηλεφωνούσαν, του έστελναν μηνύματα, τον κατηγορούσαν για ό,τι στραβό συνέβαινε: αν έπαιρνε κακούς βαθμούς η αδελφή του στο σχολείο, έφταιγε η ομοφυλοφιλία του Άχμεντ• αν πήγαινε άσχημα η δουλειά του πατέρα του, το ίδιο. Έβαλαν τη μικρότερη αδελφή του να του στείλει sms: «Εξαιτίας σου με χτυπάνε στο σχολείο και με κοροϊδεύουν επειδή έχω αδελφό γκέι». Έφτασαν στο σημείο να του τηλεφωνήσει ο θείος του και να του πει ψέματα ότι εξαιτίας του χώρισαν οι γονείς του.
Ο Άχμεντ ήταν ανένδοτος, αλλά άρχισε να επηρεάζεται ψυχολογικά, να βλέπει εφιάλτες. Παρόλ’ αυτά, ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά το ενδεχόμενο ότι θα τον δολοφονούσαν. Στο κάτω κάτω ήταν το αγαπημένο παιδί της οικογένειας. Δεν περίμενε ότι θα έφταναν στον φόνο. Εγώ από τη μεριά μου, πήγα στον εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης και υπέβαλα μήνυση για τις απειλές κατά της ζωής του. Δυστυχώς, η εισαγγελία δεν πήρε σοβαρά τη μήνυση. Αν είχε δραστηριοποιηθεί, ο Άχμεντ θα ζούσε σήμερα.
Ο φόνος
Στις 16 Ιουνίου 2008 ήταν προγραμματισμένες οι τελικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο για το πτυχίο του Άχμεντ. Tην προηγουμένη την πέρασε κλεισμένος στο σπίτι, μελετώντας. Ήμουν κι εγώ μαζί του.
Λίγο πριν τις 11 το βράδυ, μου είπε ότι ήθελε να πάρει λίγο αέρα και ν’ αγοράσει παγωτό. Έκανε ζέστη και τα παράθυρα ήταν ανοιχτά. Τον άκουγα καθαρά να βγαίνει στο δρόμο, να περπατά στο πεζοδρόμιο, να μπαίνει στο αυτοκίνητο, να κλείνει την πόρτα και να βάζει μπροστά. Ξαφνικά, πυροβολισμοί. Έτρεξα στο παράθυρο. Ένα αυτοκίνητο έφευγε βολίδα στην αριστερή πλευρά. Το αυτοκίνητο του Άχμεντ ήταν με την όπισθεν και έτσι έπεσε στο πίσω αμάξι.
Κατέβηκα τρέχοντας. Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου. Ήταν πεσμένος πάνω στο τιμόνι, αλλά ζωντανός. Τον κράτησα στα χέρια μου. Με κοίταξε στα μάτια. Ύστερα τα έκλεισε. Με αποχαιρέτησε με την τέλευταία του πνοή. Και έσβησε.
Μια ανώνυμη κηδεία
Μαζεύτηκε κόσμος, ένας αστυνομικός με πολιτικά, ασθενοφόρο. Πήγαμε στην αστυνομία, τους είπα ποιος είμαι και τι έγινε. Είμαι Γερμανός πολίτης και τηλεφώνησα στο γερμανικό προξενείο. Ο πρόξενος ενδιαφέρθηκε και άσκησε πιέσεις στην αστυνομία και την εισαγγελία, κι έτσι η εισαγγελία πήρε κατάθεση.
Ζήτησα να πάρω εγώ τη σορό, επειδή η οικογένεια δεν θα ενδιαφερόταν. Αλλά η αστυνομία μου το απαγόρευσε, γιατί δεν ήμουν συγγενής του. Το μόνο που μπορούσα ήταν να δώσω κατάθεση και να φύγω. Ζήτησα αστυνομική προστασία και έφυγα με το πρώτο αεροπλάνο για Ευρώπη.
Xρειαζόμουν ηρεμιστικά, ήμουν συντετριμμένος. Διάβασα στην εφημερίδα ότι μια από τις σφαίρες χτύπησε μια γυναίκα που καθόταν στο καφενείο παραδίπλα.
Η οικογένεια δεν παρέλαβε τη σορό ούτε έκανε κηδεία. Την κηδεία την οργάνωσε ανώνυμα και μυστικά ένας θείος και δεν παραβρέθηκε κανείς. Χρειάστηκαν δυο μήνες έρευνα να μάθω πού είναι θαμμένος.
Όταν είδα αυτή τη συμπεριφορά, κάτι άλλαξε μέσα μου. Αποφάσισα ότι αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να μείνει κρυφό. Άρχισα να δίνω συνεντεύξεις όπου μπορούσα. Eίπα το όνομά μου, έδειξα το πρόσωπό μου και ασχολήθηκα με την υπόθεση ενεργά, γιατί η πολιτεία απέτυχε παντελώς να προστατέψει τον Άχμεντ.
To θέμα πήρε δημοσιότητα, προκάλεσε την παρέμβαση της Human Rights Watch και πήρε διεθνείς διαστάσεις, κι έτσι η υπόθεση έφτασε στη δικαιοσύνη. Διαφορετικά δεν θα γινόταν ποτέ δίκη, θα τα είχαν κουκουλώσει όλα, θα τα ξεχνούσαν σαν να μη συνέβη τίποτα. Έχουν ξαναγίνει εγκλήματα τιμής εναντίον γκέι, αλλά ποτέ δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη. Γι’ αυτό αυτή εδώ η δίκη είναι ορόσημο.
Η δίκη
Η δίκη ήταν ανοιχτή στο κοινό, αλλά ο δικαστής ήθελε να γίνει κεκλεισμένων των θυρών. Στη δεύτερη συνεδρίαση του δικαστηρίου, που έγινε την 1η Απριλίου του 2010, με εμένα μάρτυρα, δεν άφησε να μπουν στην αίθουσα το Lamda Kaos και τα ΜΜΕ. Απειλήθηκε κατάληψη των δικαστηρίων και τελικά επιτράπηκε η είσοδος μόνο στα ΜΜΕ. Παραβρέθηκαν δεκαπέντε ΜΜΕ και τελικά μπήκαν στην αίθουσα ως παρατηρητές εκπρόσωποι οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που εφοδιάστηκαν με ταυτότητες δημοσιογράφων.
Το δικαστήριο μας δημιούργησε πολλά προβλήματα. Δεν ήθελε να καταγραφεί στα πρακτικά η καταγγελία μου ότι για τη δολοφονία του Άχμεντ ευθυνόταν η αδράνεια της πολιτείας και της αστυνομίας. Ο δικαστής κατηγορούσε συνέχεια τους γκέι κι έλεγε ότι δεν πρέπει να αφήσουν να μπει κανένας γκέι στο δικαστήριο. Δεν ήθελε να αναφερθεί καθόλου η ομοφυλοφιλία, αν και αναγκάστηκε να επιτρέψει να καταγραφεί στα πρακτικά η καταγγελία μου ότι ο Άχμεντ δολοφονήθηκε επειδή ήταν γκέι και ότι το κίνητρο του εγκλήματος ήταν η ομοφυλοφιλία του. Πρώτη φορά αναφερόταν κάτι τέτοιο σε τουρκικό δικαστήριο.
Ένας φίλος της οικογένειας του Άχμεντ κατέθεσε ότι ο πατέρας του Άχμεντ τού ανέθεσε να ψάξει το αυτοκίνητο του Άχμεντ και να βρει τους κάλυκες. Ο εν λόγω μάρτυρας έχει κληθεί δύο φορές αλλά δεν έχει εμφανιστεί. Αν δεν παρουσιαστεί και στην Τρίτη συνεδρίαση της δίκης, που έχει προγραμματιστεί για τις 30 Ιουνίου, θα συλληφθεί.
H μοναδική από τη γειτονιά που δέχεται να καταθέσει είναι η Ummuhan Darama, η γυναίκα που τραυματίστηκε από μια σφαίρα κατά την επίθεση, ενώ καθόταν στο διπλανό καφενείο. Μάλιστα άσκησε μήνυση στον πατέρα του Άχμεντ και είπε ότι την επισκέφτηκε η αστυνομία στο νοσοκομείο μετά το επεισόδιο και την πίεσε να αποσύρει τη μήνυση, γιατί επρόκειτο για «βρώμικο έγκλημα». Μπορεί η ίδια να είναι θρησκευόμενη, αλλά δηλώνει: «Η αστυνομία και οι τοπικοί ιμάμηδες θέλουν να προστατέψουν τον φονιά επειδή θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία. Μόνο που στο Ισλάμ ο φόνος είναι ακόμα μεγαλύτερη αμαρτία και κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει εκτός απ’ τον Αλλάχ. Ο Άμχεντ ήταν καλό και ευγενικό παιδί και δεν άξιζε να φύγει έτσι».
Με τον Άχμεντ ζήσαμε μαζί ένα χρόνο στην Κωνσταντινούπολη. Μόλις τελείωνε τις σπουδές του, σκοπεύαμε να έρθουμε να ζήσουμε στη Γερμανία και να παντρευτούμε εδώ.
Η δική μου ζωή έχει αλλάξει τελείως. Ακόμα προσπαθώ να ξεπεράσω τη δολοφονία. Έγινα κι εγώ γκέι ακτιβιστής από το πουθενά. Μέχρι τότε, ζούσα ήσυχα και μαζεμένα. Τώρα αγωνίζομαι για οποιονδήποτε αδικημένο. Θέλω ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη και να μη ξανασυμβεί κάτι τέτοιο σε άλλους. Αν καταδικαστούν οι ένοχοι, όσοι γονείς σκέφτονται να δολοφονήσουν τα παιδιά τους στο όνομα της τιμής τους, θα διστάσουν. Ο Άχμεντ πρέπει να γίνει σύμβολο».
Istanbul Pride Week
αναδημοσίευση από την Athens Voice
Η Ελένη Σταματούκου μας μεταφέρει το κλίμα από τη 18η Εβδομάδα Περηφάνειας της Κωνσταντινούπολης
Κωνσταντινούπολη, καλοκαίρι του 2002. Ώρα νυχτερινή. Ανδρικές σιλουέτες με φτερά και στρας λικνίζονται με χάρη στα στενά του Tünel, ψάχνοντας εφήμερους εραστές για να κερδίσουν μερικές τούρκικες λίρες. 8 χρόνια μετά, η γειτονιά με τα κόκκινα σπίτια, η δική μου πλέον γειτονιά, που στο κοντινό παρελθόν θύμιζε πολύ το Stonewall Inn (Greenwich Village-Νέα Υόρκη) των δεκαετιών του 50 και του 60, συμπεριλαμβάνεται στο σχέδιο ανάπλασης της Πόλης και οι ιερόδουλες εξοστρακίζονται στις γειτονικές κακόφημες συνοικίες του κέντρου όπως το Ταρλάμπασι.
Κυριακή αργά το πρωί, ύστερα από ξενύχτι. Παραπατώ πάνω στα καφετιά πλακάκια της Istıklal (η δική μας Ερμού). Το βλέμμα μου, κολλάει πάνω σε ένα κοπάδι γεμάτο ψηλοτάκουνες κόκκινες γόβες, μεγάλου μεγέθους. Οι κάτοχοι τους, κρατώντας γερά στο στήθος τους μεγάλες τσάντες, που είναι γεμάτες πέτρες μπερδεύονται δειλά μέσα στο πλήθος και χάνονται. Αυτό ήταν ένα τρυφερό ενσταντανέ με τις «ωραίες κοιμωμένες» της Πόλης. Ένας άλλος τρόπος για να τις συναντήσεις είναι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Μέσα σε 3 χρόνια 45 τραβεστί δολοφονήθηκαν, ενώ τον Φεβρουάριο που μας πέρασε άλλες 5 έχασαν τη ζωή τους με φρικτό τρόπο. Και η λίστα των θυμάτων αυξάνεται. Συχνές είναι οι εικόνες εξευτελισμού και ξυλοδαρμού των τραβεστί από τα όργανα της νόμιμης και της άνομης εξουσίας. Στον Τουρκικό ποινικό κώδικα δεν υπάρχουν νόμοι που να αφορούν την προστασία των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, με αποτέλεσμα οι πολύχρωμες ομάδες να αποτελούν εύκολο στόχο.
Τον Μάρτιο, η Selma Aliye Kavat, υπουργός της κυβέρνησης Erdoğan υπεύθυνη για οικογενειακά και γυναικεία θέματα, προκάλεσε αντιδράσεις με τις δηλώσεις της σε γνωστή τουρκική εφημερίδα, λέγοντας ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί βιολογική διαταραχή και ότι μπορεί να θεραπευτεί. Η ισλαμική τουρκική κυβέρνηση, κάπου χαμένη ανάμεσα σε ανατολή και δύση ενώ προσπαθεί να «υπακούσει» στις ευρωπαϊκές εντολές για την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακόμα προτιμά να καλύπτει με τη μαντίλα το πρόσωπο της στα θέματα των ομοφυλοφίλων.
Στην Τουρκική κοινωνία οι τραβεστί λιθοβολούνται τη μια στιγμή, ενώ την άλλη θεοποιούνται από τα εγχώρια Μ.Μ.Ε. Μια από τις πιο δημοφιλείς τραγουδίστριες και τηλεπαρουσιάστριες της γείτονος είναι η τρανσέξουαλ Bülent Ersoy, ενώ η μεγαλύτερη εθνική σταρ ήταν η τρανσέξουαλ Zeki Muren. Τα βίντεο κλιπ της μέχρι και σήμερα παίζονται στο κρατικό κανάλι TRT. Οι όχι και τόσο χαρούμενοι γκέι πολίτες, πιασμένοι στη φάκα σαν τα ποντίκια, παραμένουν εγκλωβισμένοι στο ισχυρό πρότυπο του γεμάτου τεστοστερόνη αρσενικού. Κάποιοι εξαρτημένοι οικονομικά από τους γονείς τους και τους φόβους τους αναγκάζονται να κρύβουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα. Η Τουρκική διπρόσωπη κοινωνία, από τη μια λοιδορεί τους ομοφυλόφιλους και από την άλλη συχνάζει κρυφά στο πολύ γνωστό γκέι κλάμπ XLarge.
Η εγγύς μας Ανατολή παλεύει με τα μανίας να απαλλαχτεί από τον μουσουλμανικό φερετζέ και αυτή την εβδομάδα μακιγιάρεται με τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου. Εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, performance και πάνελ συζητήσεων οργανώνονται στα πλαίσια της 18ης Pride Week. Οι εκδηλώσεις θα κλείσουν με τη μεγάλη παρέλαση την Κυριακή με σημείο εκκίνησης την κεντρική πλατεία Taksım.
Την Παρασκευή βρέθηκα στα εγκαίνια της έκθεσης «Οικογενειακό Σαλόνι» στην γκαλερί Sanatorium. 10 καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο έχοντας σαν κέντρο έμπνευσης τον πυρήνα της παραδοσιακής οικογένειας παρουσίασαν τη δική τους διαφορετική εκδοχή. Λεσβιακές οικογένειες στέκονται μπροστά στον φακό και μοιράζονται την καθημερινότητα τους με τους θεατές. Νυχτικά και ανδρικά εσώρουχα κεντημένα με τα ανδρικά και τα γυναικεία γεννητικά όργανα αντίστοιχα «στεγνώνουν» πάνω σε μια αυτοσχέδια μπουγάδα. Ασπρόμαυρες φωτογραφίες ανδρόγυνων ζευγαριών, βγαλμένες από τον λόγο του Αριστοφάνη περί έρωτος, στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, είναι καρφιτσωμένες πάνω στον λευκό τοίχο. Κοιτάζοντας τες θυμήθηκα την αναμνηστική φωτογραφία της δικής μου οικογένειας που με ευλάβεια η μαμά Σοφία έχει τοποθετήσει πάνω στο πιάνο.
Το σκοτεινό σοκάκι του Ποστατζιλάρ, όπου βρίσκεται η γκαλερί, έχει γεμίσει κόσμο. Δυο γυναικείες σκιές αγκαλιάζονται και κάποιες άλλες ανδρικές φιλιούνται. Αφήνω τη χαρούμενη έκθεση και κατευθύνομαι προς το Ταρλάμπασι. Τρεις τραβεστί σε μια γωνία του δρόμου, διορθώνουν το μακιγιάζ τους, ανεβάζουν λίγο πιο ψηλά τη μίνι φούστα τους και φουσκώνουν με χαρτιά το σουτιέν τους. Ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις και εύχονται η μια στην άλλη καλή τύχη…
(Συνεχίζεται…)
Νεκρός ένας 19χρονος ύστερα από πυροβολισμούς σε προφεστιβαλική εκδήλωση στο San Francisco
Ένας 19χρονος άντρας έχασε τη ζωή του χθες στο San Francisco, όταν έπεσε θύμα πυροβολισμού το βράδυ του Σαββάτου κατά τη διάρκεια των εορτασμών του Pink Saturday, όπως αναφέρει το Associated Press.
Τα ακριβή αίτια του θανάτου του άτυχου άντρα δεν έχουν ακόμα διευκρινισθεί, αλλά ο Stephen Powell ήταν ο ένας από τα τρία άτομα που πυροβολήθηκαν κατά τη διάρκεια των ετήσιων προφεστιβαλικών (pro-Pride) εορτασμών. Τα άλλα δύο θύματα, μία 19χρονη κι ένας 29χρονος, αναμένεται να ανανήψουν πλήρως.
Συνελήφθη και κρατείται ένας ακόμα 19χρονος, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι ο θύτης της επίθεσης.
Η έρευνα για τον πυροβολισμό είναι σε εξέλιξη, αλλά ο αστυνόμος Phil Gordon ανέφερε στον San Francisco Chronicle ότι δεν θεωρείται ότι πρόκειται για έγκλημα μίσους. “Πιστεύουν ότι ο θύτης και τουλάχιστον ένα από τα θύματα γνωρίζονταν”, είπε.
(Photo by Chris Rusak, via SFist)
Ζευγάρι θύμα ομοφοβικής επίθεσης στη Βόρεια Ιρλανδία
Δύο άντρες που δέχτηκαν επίθεση στο Londonderry το Σαββατοκύριακο καταγγέλλουν ότι στοχοποιήθηκαν επειδή είναι γκέι. Το ζευγάρι, 22 και 38 ετών, χτυπήθηκαν από τρεις άντρες στο κέντρο της πόλης γύρω στις 2 ξημερώματα Σαββάτου. Φέρουν και οι δύο μώλωπες και εκδορές στα πρόσωπά τους, ενώ η αστυνομία ερευνά το περιστατικό ως ομοφοβική επίθεση.
Ο ένας από τους άντρες, ο οποίος δεν θέλησε να δημοσιευτεί το όνομά του, αναφέρει ότι η επίθεση έχει άσχημη επίδραση και στους δύο: “Φοβάμαι να πάω στο κρεβάτι μου, φοβάμαι να περπατήσω στο δρόμο”, είπε. “Πηγαίνω μαζί με τον φίλο μου στη δουλειά του, γιατί ο ίδιος φοβάται”.
Η αστυνομία αναφέρει ότι οι πρώτες πληροφορίες δείχνουν ότι πρόκειται για ομοφοβική επίθεση. Ο David McCartney από την οργάνωση γκέι υποστήριξης “Rainbow Project” αναφέρει ότι ο αντίκτυπος μιας επίθεσης μίσους είναι “εξαιρετικά ιδιόμορφος”: “Δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε επίθεση βίας. Υπάρχει κάτι πιο μοχθηρό και πιο απεχθές και οδηνυρό σε αυτό και σου αφήνει το συναίσθημα ότι δεν ανήκεις.. ότι δεν είσαι μέρος αυτής της κοινότητας, ότι εκδιώκεσαι..”
Ο βουλευτής Mark Durkan χαρακτήρισε την επίθεση “αρρωστημένη”. “..η ομοφοβία είναι αδικαιολόγητη. Ως κοινότητα οφείλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους υποφέρουν από αυτή την απαράδεκτη προκατάληψη. Και χρειάζεται να δείξουμε στους θύτες αυτών των επιθέσεων, ότι αυτοί είναι που αποτελούν μια ελάχιστη μειονότητα στην κοινωνία”, κατέληξε.
Ολλανδία: υψηλότερη αποδοχή στους γκέι και τις λεσβίες – ανησυχία για την ομοφοβία στα σχολεία και τη θρησκεία
H έλλειψη αποδοχής για τους γκέι και τις λεσβίες μεταξύ των νέων, των ορθόδοξων χριστιανών, των μουσουλμάνων και κάποιων ομάδων μεταναστών προκαλούν ακόμα ανησυχία, σύμφωνα με νέα έκθεση της ομάδας κοινωνικής πολιτικής SCP της κυβέρνησης της Ολλανδίας.
H υποστήριξη των γκέι δικαιωμάτων στην Ολλανδία είναι υψηλότερη από άλλες χώρες και η έρευνα δείχνει κάποια βελτίωση. Παρόλο που το 9% του πληθυσμού ακόμα έχει “σοβαρές αντιρρήσεις” σχετικά με την ομοφυλοφιλία, αλλά αυτό είναι χαμηλότερο από το αντίστοιχο 15% το 2006.
Παρόλαυτα, ένας στους πέντε πολίτες δεν πιστεύουν ότι πρέπει να επιτρέπεται στους γκέι και τις λεσβίες να υιοθετούν παιδιά και ένας στους δέκα πιστεύει ότι ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών πρέπει να καταργηθεί. Ακόμα, σύμφωνα με την έρευνα, το 40% του πληθυσμού νιώθει άβολα αν δει δύο άντρες να φιλιούνται στο δρόμο.
Σχολεία
Η έκθεση αναφέρει ότι πρέπει να γίνει παραπάνω προσπάθεια για να βοηθηθούν οι γκέι και οι λεσβίες μαθητές/τριες οι οποίοι συχνά πέφτουν θύματα σχολικού εκφοβισμού και “εξοστρακισμού” εξαιτίας της εφηβικής ανάγκης για συμμόρφωση. Το ένα τρίτο των μαθητών πιστεύει ότι ο γκέι φίλος τους πρέπει να κρύβει τη σεξουαλικότητά του. Ακόμα, το να αποκαλέσουν κάποιον ομοφυλόφιλο αποτελεί βρισιά για τους μαθητές. Οι μισοί νέοι γκέι άντρες έχουν σκέψεις αυτοκτονίας, ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από ότι στον υπόλοιπο πληθυσμό σε αυτή την ηλικία. το 9% των γκέι αγοριών και το 16% των λεσβιών έχουν ήδη κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, αναφέρει η έρευνα.
Κακοποίηση
Ακόμα, πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια σχετικά με την καταπολέμηση της βίας εναντίον των γκέι και των λεσβιών: πέρσι μόνο στο Άμστερνταμ καταγράφηκαν 82 αναφορές περιστατικών βίας εναντίον γκέι και λεσβιών. Η λεκτική κακοποίηση είναι πιο συχνή. Ένας στους δέκα γκέι άντρες αναφέρει ότι έχει δεχτεί λεκτική επίθεση στο χώρο εργασίας ή στο σχολείο εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, τρεις στους δέκα αναφέρει λεκτική βία από ξένους. Οι λεσβίες μητέρες είναι εξίσου πιθανό να αντιμετωπίσουν λεκτική κακοποίηση και κουτσομπολιό. Ένα ποσοστό 61% αναφέρει ότι τα παιδιά τους δέχονται πειράγματα σχετικά με τις μητέρες τους.
Πολιτικοί
Η οργάνωση γκέι δικαιωμάτων COC απευθύνθηκε στον διαπραγματευτή της κυβέρνησης συνεργασίας Uri Rosenthal και στους ηγέτες των πολιτικών κομμάτων παροτρύνοντας τους να εισάγουν την γκέι χειραφέτηση στην πολιτική ατζέντα. Η αποδοχή των λεσβιών, γκέι, αμφί και τρανς είναι ένα τεστ για την ανοιχτή και ανεκτική κοινωνία μας”, αναφέρει η οργάνωση.
Εκστρατεία για νόμο κατά της ομοφοβίας στην Ιταλία
Μία βίαιη επίθεση σε έναν γκέι άντρα στη Ρώμη στάθηκε αφορμή για μια νέα καμπάνια προκεικένου να στηριχθεί η εισαγωγή νόμου κατά της ομοφοβίας στην Ιταλία από τους πολιτικούς όλων των πλευρών. Το 24χρονο θύμα πέρασε πέντε νύχτες στο νοσοκομείο, αφού γρονθοκοπήθηκε μέχρι αιμορραγίας από τέσσερις νεαρούς την περασμένη εβδομάδα μετά την έξοδό του σε ένα γκέι μπαρ στην περιοχή του Κολοσσαίου. Ήταν η τελευταία από μια σειρά επιθέσεων τον τελευταίο χρόνο στην πρωτεύουσα της Ιταλίας με στόχο γκέι άτομα, συμπεριλαμβανόμενης και μιας εμπρηστικής επίθεσης σε μία γκέι ντίσκο, ένα έγκλημα μίσους που ερευνάται από την αντι-τρομοκρατική.
“Οι γκέι και οι λεσβίες στην Ιταλία έχουν το δικαίωμα να ζουν ελεύθεροι/ες από το φόβο και τη βία και να θεωρούνται πολίτες πρώτης τάξης”, δήλωσε η Paola Concia, βουλευτής του αντιπολιτευόμενου Δημοκρατικού Κόμματος, που κατέθεσε νομοσχέδιο κατά της ομοφοβίας στο κοινοβούλιο, η ψήφιση του οποίου δεν έχει προχωρήσει ακόμα.
“Απευθύνω έκκληση σε όλα τα κόμματα και τους αντιπροσώπους της δεξιάς και της αριστεράς”, συμπλήρωσε η Concia (φωτο), η οποία είναι λεσβία και η ίδια. “Τους καλώ όλους να συνεργαστούν ώστε να εγκριθεί ο νόμος. Αν ο νόμος αυτός περάσει, πρέπει να είναι ένας διακομματικός νόμος”.
Ομάδες γκέι ακτιβιστών αναφέρουν ότι η νέα νομοθεσία είναι απαραίτητα προκειμένου να προστατευθούν οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανς από την ολοένα και αυξανόμενη έλλειψη ανεκτικτότητας.
Το θύμα της επίθεσης της περασμένης εβδομάδας απηύθυνε προσωπική έκκληση στον πρωθυπουργό Silvio Berlusconi να υποστηρίξει το νομοσχέδιο: “Πιστεύω ότι υπάρχει η ανάγκη για συγκεκριμένες ενέργειες και θέλω να απευθύνω έκκληση στον πρωθυπουργό Berlusconi να εγκρίνει το νόμο κατά της ομοφοβίας”, ανέφερε ο άντρας ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, σε δήλωσή του που δημοσιεύτηκε από την Οργάνωση Arcigay.
Ωστόσο, ο δεξιός δήμαρχος της Ρώμης Gianni Alemanno, ο οποίος καταδίκασε την επίθεση, δήλωσε ότι δεν είναι υπέρ μιας τέτοιας νομοθεσίας: “Είμαι κατά ενός νόμου για την ομοφοβία επειδή αναπόφευκτα θα έχει ιδεολογικό περιεχόμενο”. Γκέι οργανώσεις δήλωσαν ότι σκοπεύουν να εντείνουν την εκστρατεία για τη στήριξη του νομοσχεδίου στην Πορεία του Gay Pride στη Ρώμη, στις 3 Ιουλίου.
Πουέρτο Ρίκο: 26χρονος καταδικάσθηκε σε 99 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία γκέι φοιτητή
Ένας 26χρονος από το Πουέρτο Ρίκο καταδικάσθηκε σε 99 χρόνια φυλάκιση , αφού ομολόγησε την ενοχή του για τη δολοφονία ενός γκέι φοιτητή.
Ο Juan Martinez Matos ομολόγησε ότι σκότωσε τον 19χρονο Jorge Steven Lopez Mercado (φωτο) το Νοέμβριο. Το σώμα του Lopez βρέθηκε διαμελισμένο κι απανθρακωμένο σε δρόμο της πόλης Cayey.
Ο Matos δήλωσε στην αστυνομία ότι μισούσε τους γκέι, αλλά πρόσφερε στο θύμα κοκαΐνη για να κάνει σεξ μαζί του, σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Primera Hora. Η δίκη είχε προγραμματιστεί για την επόμενη εβδομάδα, αλλά ο Matos άλλαξε την απολογία του κατά τη διάρκεια ακρόασης την Τετάρτη.
Η υπόθεση είχε προκαλέσει ενδιαφέρον σε όλη τη χώρα, ύστερα από την έκκληση γκέι ακτιβιστών να δικαστεί ο Matos σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία για τα εγκλήματα μίσους
Ο Pedro Julio Serrano, εκπρόσωπος της Οργάνωσης National Gay and Lesbian Task Force, δήλωσε: “Τίποτα δεν θα φέρει πίσω τον Jorge Steven, αλλά σήμερα αποδόθηκε δικαιοσύνη”.
Νέα έρευνα αποκαλύπτει: “θύματα εγκλημάτων μίσους η πλειοψηφία των LGBT ατόμων”
Η πλειοψηφία των LGBT (λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς) ανθρώπων έχουν υποστεί λεκτική κακοποίηση, ενώ ένας στους τρεις έχουν υπάρξει θύματα σωματικής βίας, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Τα στοιχεία της οργάνωσης Stonewall Scotland αναφέρουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά στην αστυνομία.
Ένας στους τέσσερις συμμετέχοντες στην έρευνα είπαν ότι αντιμετωπίζουν την λεκτική κακοποίηση ως μέρος της ζωής των γκέι και τρανς ατόμων.
Η έρευνα αυτή έρχεται στη δημοσιότητα λίγο πριν την πρόταση ενός νέου νόμου, που στοχεύει στην αντιμετώπιση των εγκλημάτων μίσους κατά των LGBT ανθρώπων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Η νομοθεσία, η οποία θα εφαρμοστεί την Τετάρτη, προβλέπει σκληρότερα μέτρα για εγκλήματα με κίνητρο το σεξουαλικό ή γενετήσιο προσανατολισμό των θυμάτων, ή κάποια αναπηρία τους.
Ο Carl Watt, διευθυντής του Stonewall Scotland, αναφέρει: (more…)
Σύλληψη skin heads ύστερα από επίθεση σε γκέι συγκέντρωση στη Βουλγαρία
Έξι άτομα συνελήφθησαν στο Pazardzhik της Βουλγαρίας όταν επιτέθηκαν σε συγκέντρωση υποστήριξης για τα LGBT δικαιώματα.
Έξι ακτιβιστές της οργάνωσης νέων «Λεσβίες, Γκέι, Αμφί και Τρανς σε Δράση» έφτασαν στην πόλη Pazardzhik από τη Σόφια προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση του τοπικού συμβουλίου που απαγορεύει την προβολή της ομοφυλοφιλίας δημόσια.
Οι ακτιβιστές κρατούσαν μεγάλα πανό, στα οποία έγραψαν άρθρα του βουλγαρικού Συντάγματος και του Χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Περίπου 100 άτομα, οι περισσότεροι από αυτούς με μαύρα ρούχα και ξυρισμένα κεφάλια, πραγματοποίησαν αντι-συγκέντρωση, υποστηρίζοντας ότι συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν την υποστήριξή τους στην απόφαση του τοπικού συμβουλίου.
Όταν μέλη της ομάδας των skin heads επιτέθηκαν στους ακτιβιστές, (more…)
Η Ε.Ε. συνάπτει τελικά συμφωνία με χώρες που φυλακίζουν και σκοτώνουν γκέι και λεσβίες
Ανακοίνωση στα μέσα μαζικής επικοινωνίας από το Intergroup του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για LGBT δικαιώματα :
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – Στις 22 Μαρτίου 2010 ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για την αναθεωρημένη συμφωνία ‘Cotonou’, που αφορά τις πολιτικές και εμπορικές σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ΑΚΕ). Από τα 79 αυτά κράτη, 49 ποινικοποιούν την ομοφυλοφυλία με εώς και 14 έτη φυλάκιση, και 5 από αυτές τιμωρούν LGBT (λεσβίες, γκέι, αμφί και τράνς) ανθρώπους με θάνατο.
Παρά τη πρόθεση του αρμόδιου ευρωπαϊκού επιτρόπου Andris Piebalgs να συμπεριληθεί η μη-διάκριση βάση σεξουαλικού προσανατολισμού στους νέους όρους (όπως εξάλλου απαιτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) η συμφωνία τελικά ολοκληρώθηκε χώρις καμία αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα των LGBT, παρά την εκτεταμένη βία στα κράτη αυτά ενάντια στα LGBT άτομα.
Ο Michael Cashman ευρωβουλευτής και συμπρόεδρος του Intergroup του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα LGBT δικαιώματα, αντέδρασε λέγοντας: (more…)
Ισπανία: Η πρώτη έκδοση ασφαλιστικών μέτρων λόγω ομοφοβίας είναι γεγονός
Δικαστήριο στη Βαρκελώνη διέταξε ασφαλιστικά μέτρα στο έδαφος ομοφοβικής συμπεριφοράς.
ΣΤΟΠ ΟΜΟΦΟΒΙΑ 
leave a comment