ΟΛΚΕ: Ο Σεξουαλικός Προσανατολισμός και η Ταυτότητα Φύλου δεν περιλαμβάνονται στις πράξεις ρατσιστικής βίας!
Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας
Μη κερδοσκοπικό σωματείο
Αρ. Απ. Πρωτοδ: 4126/2004
Ερμού 74, 2ος όροφος – Αθήνα
τηλ: 6947434353
www.olke.org – info@olke.org
Αθήνα, 10 Δεκεμβρίου 2012
Θέμα: Ο Σεξουαλικός Προσανατολισμός και η Ταυτότητα Φύλου δεν περιλαμβάνονται στις πράξεις ρατσιστικής βίας!
Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τη ρατσιστική βία, που θα κληθεί να υπογράψει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ Κάρολος Παπούλιας, παραλείπει εσκεμμένα κάθε μνεία σε σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, πράγμα που μας αναγκάζει να ρωτήσουμε γιατί η πρόληψη και η δίωξη αδικημάτων που διαπράττονται σε βάρος προσώπων ή ομάδων να αφορά αποκλειστικά λόγους φυλετικής ή εθνικής καταγωγής ή του θρησκεύματος τους; Τα lgbt άτομα δεν γίνονται καθημερινά κοινωνοί και αντικείμενο αδικημάτων που, αν υπήρχε η ανάλογη κρατική προστασία, θα ήταν ποινικώς κολάσιμα;
Ως εκ τούτου, θεωρούμε απαραίτητη την άμεση ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την “εξασφάλιση των δικαιωμάτων των θυμάτων εγκληματικών πράξεων σε όλη την Ε.Ε.”, που ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 και που αναφέρει σαφέστατα στους λόγους προστασίας τόσο το σεξουαλικό προσανατολισμό όσο και την ταυτότητα και έκφραση φύλου.
Παράλληλα, ζητάμε την τροποποίηση του άρθρου 79, παράγραφος 3 του ΠΚ και συγκεκριμένα στο εδάφιο “η τέλεση της πράξης από μίσος εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό ή μίσους λόγω διαφορετικού γενετήσιου προσανατολισμού κατά του παθόντος συνιστά επιβαρυντική πράξη”, ο γενετήσιος προσανατολισμός να γίνει σεξουαλικός προσανατολισμός όπως είναι η ορθή απόδοση του όρου και να προστεθεί η ταυτότητα φύλου.
Απαιτούμε τη δέουσα προστασία και στον ίδιο βαθμό με όλες τις άλλες ευπαθείς στη ρατσιστική βία ομάδες.
Δεν ανεχόμαστε άλλη αδιαφορία και εμπαιγμό. Απαιτούμε την άμεση ψήφιση από τη Βουλή του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου “Καταπολέμηση Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας” που αφορά την ενσωμάτωση της απόφασης-πλαισίου 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της ΕΕ (28/11/08) που παραμένει ακόμα στο συρτάρι του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Το ΔΣ της ΟΛΚΕ
Καταγγελία διακρίσεων, εκφοβισμού και ρατσιστικής βίας κατά τρανς γυναίκας στο χώρο της Εκπαίδευσης
Αθήνα, Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: «Καταγγελία διακρίσεων, εκφοβισμού και ρατσιστικής βίας κατά τρανς γυναίκας στο χώρο της Εκπαίδευσης».
Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), συλλογικότητα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των διεμφυλικών / τρανς ατόμων και η Ομάδα «Ομοφοβία στην Εκπαίδευση», συλλογικότητα Εκπαιδευτικών, Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας και Κοινωνιολόγων – Κοινωνικών Λειτουργών, για την καταπολέμηση της ομοφοβίας και τρανσφοβίας στο χώρο της εκπαίδευσης, καταγγέλλουν υπόθεση διάκρισης λόγω ταυτότητας φύλου, εκφοβισμού και ρατσιστικής βίας κατά τρανς ατόμου στο χώρο της εκπαίδευσης.
Συγκεκριμένα όπως μας κατήγγειλε 25χρονη τρανς γυναίκα που αναγνωρίζεται με το όνομα Α.:
Στην αρχή του σχολικού έτους 2011-12 κατά την εγγραφή της σε εσπερινό σχολείο της Αττικής με σκοπό να ολοκληρώσει τις σχολικές σπουδές της, αντιμετώπισε προβλήματα με τη νέα διεύθυνση του σχολείου. Προσκόμισε έγγραφο στο οποίο (λόγω του ότι δεν έχει κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού) αναγράφονται τα αντρικά της στοιχεία, τα οποία δε συμφωνούν με την εμφάνιση / κοινωνικό της φύλο. Η πρώτη αντίδραση του διευθυντή ήταν: «για τον αδερφό σου πρόκειται;» και όταν η τρανς κοπέλα του απάντησε ότι πρόκειται για την ίδια, εκείνος προσπάθησε να μην την εγγράψει χρησιμοποιώντας διάφορες αιτιολογίες.
Συγκεκριμένα, ο διευθυντής του σχολείου τής δήλωσε ότι έχει πρόβλημα με την εμφάνιση της, ότι είναι αγόρι αφού γεννήθηκε αγόρι, ότι στο “δικό” του σχολείο δε δέχεται τέτοιες καταστάσεις, ότι “θα ενοχληθούν οι υπόλοιποι μαθητές” και ότι σε περίπτωση πειράγματος “εγώ θα τιμωρήσω και εσένα και αυτούς”. Αργότερα, για να απαλλαγεί από την παρουσία της την πίεζε να αλλάξει σχολικό περιβάλλον, προτείνοντάς της αρχικά να πάει σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Αφού η Α. δεν το δέχτηκε, της είπε να μην προσέρχεται στο χώρο του σχολείου και να προσέλθει μόνο κατά στη διεξαγωγή των εξετάσεων του Ιουνίου.
Ο διευθυντής του σχολείου σε κάθε ευκαιρία δημιουργούσε κλίμα εκφοβισμού και αποκλεισμού, χρησιμοποιούσε μειωτικές εκφράσεις, εξαπέλυε έμμεσες απειλές, της έδινε αποβολές, έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει σωματική βία εναντίον της, με αποτέλεσμα να καλλιεργηθεί έντονο κλίμα σύγκρουσης στη σχολική κοινότητα. Συγκεκριμένα της είπε ότι “Αν επιθυμώ να το τραβήξω, έχω τη δυνατότητα να σε κάνω να μην μπορείς να σταθείς σε κανένα άλλο σχολείο”. Έτσι εξαναγκάστηκε η Α. να πηγαίνει στο σχολείο ντυμένη ως αγόρι, με αποτέλεσμα να αρχίσουν τα παιδιά να την χλευάζουν λέγοντας «Η Ά. ξαναέγινε αγόρι».
Όλα αυτά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ώστε ομάδα παιδιών να προβαίνει σε πράξεις χλευασμού, ύβρεων, απειλών αλλά και ακραίων βιαιοπραγιών, απειλώντας σοβαρά ακόμη και τη σωματική ακεραιότητά της (σωματική βία και πέταγμα αντικειμένων όπως πέτρες, μπουκάλια, την περιέλουσαν με εύφλεκτο υλικό προσπαθώντας να την κάψουν κ.α). Αυτά γίνονταν εντός κι εκτός σχολείου, με παρουσία ή απουσία καθηγητών. Επίσης μας καταγγέλθηκε ότι στους χώρους εφημεριών του σχολείου (είσοδος, χώρος διαλειμμάτων και διάδρομοι) συνήθως δεν βρίσκονται καθηγητές.
Η αντιμετώπιση των παραπάνω περιστατικών από πλευράς διεύθυνσης του σχολείου, μείωνε το βάρος των επιθετικών πράξεών. Τις μετέφραζε ως προσωπικές διαφορές και «πειράγματα» και απέδιδε την ευθύνη στην Α. με τον ισχυρισμό ότι αυτή προκαλεί με την εμφάνιση και τη συμπεριφορά της.
Το θέμα δεν τοποθετήθηκε ως σοβαρή παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όπως επίσης δηλώνει η Α., αισθανόταν ότι στους καθηγητές είχε καλλιεργηθεί ένα κλίμα φόβου από πλευράς της διεύθυνσης, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να βρίσκει συμπαράσταση από αυτούς. Η μοναδική καθηγήτρια που ανταποκρίθηκε και υποστήριξε το αυτονόητο δικαίωμά της στην εκπαίδευση, το σεβασμό στην ταυτότητα φύλου της και την αξιοπρεπή αντιμετώπιση χωρίς διακρίσεις, ήταν η φιλόλογος Ε.Α.
Με της προσπάθειές της η Α. κατάφερε πέρυσι να πάρει βραβείο μαθητείας. Επίσης έχει εκλεχθεί στο πενταμελές της τάξης και στο δεκαπενταμελές του σχολείου. Είναι χαρακτηριστική μία φράση από την καταγγελία της Α: «η απαξιωτική συμπεριφορά του διευθυντή μου είχε κλονίσει την ψυχολογία μου και σκεφτόμουν ως λύση την αυτοκτονία». Όπως επίσης αναφέρει η Α., «αν δεν είχα την ψυχική στήριξη της φιλολόγου του σχολείου μας, κυρίας Ε.Α., ενδεχομένως να είχα αυτοκτονήσει».
Η καθηγήτρια Ε.Α. όλο αυτό το διάστημα κατά το οποίο στήριξε ηθικά την τρανς μαθήτρια Α. και αντιμετώπισε από τη διεύθυνση μια σειρά προβλημάτων με διάφορες αιτιάσεις. Αυτή την περίοδο βρίσκεται αντιμέτωπη με Ε.Δ.Ε, στην οποία την παρέπεμψε ο διευθυντής του σχολείου.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η Α., παρά τα περιστατικά διάκρισης και εκφοβισμού που αντιμετώπισε, κατάφερε να σταθεί στα πόδια της, και προχώρησε σε σχετικές έγγραφες αναφορές-καταγγελίες στον Συνήγορο του Πολίτη και στην Αστυνομία. Απευθύνθηκε επίσης στο Διευθυντή του Γραφείου Εκπαίδευσης και στο γραφείο Υφ. Παιδείας. Η κατάσταση όμως δε βελτιώθηκε.
Η βία, ο φόβος και ο εκφοβισμός, οι απειλές, οι διώξεις, οι διακρίσεις, η ανικανότητα διαχείρισης τέτοιων προβλημάτων από το διευθυντή του σχολείου και η ένοχη σιωπή των άλλων εκπαιδευτικών, διευθυντών γραφείου κ.α κάνει το σχολείο απειλητικό χώρο για την Α. Ζητούμενο με πολύ απλά λόγια είναι το δικαίωμα σε εκπαίδευση, ίσες ευκαιρίες, σεβασμό και αποδοχή, όπως περιγράφεται από την Α.: «Ζητώ να με βοηθήσετε στα προβλήματα που αντιμετωπίζω στο χώρο του σχολείου λόγω της ταυτότητας φύλου μου, ώστε να καταφέρω να ολοκληρώσω ομαλά τις σπουδές μου, τίποτε παραπάνω». (more…)
HOMOphonia: Μέρα ανησυχίας και προβληματισμού η 1η Δεκέμβρη
Εμείς, η HOMOphonia, Συλλογικότητα για το Pride της Θεσσαλονίκης, δηλώνουμε πως η 1η Δεκέμβρη 2012 αποτελεί μέρα ανησυχίας και προβληματισμού.
– Κατέχει τα θλιβερά πρωτεία της αύξησης των κρουσμάτων της HIV λοίμωξης.
– Είναι η μοναδική χώρα, όπου η σεξουαλική αγωγή στα σχολεία αποτελεί όνειρο καλοκαιρινής νύχτας και απόφαση που σκοντάφτει στους άμβωνες των εκκλησιών.
– Αντιμετωπίζει με λάθος τρόπο την HIV λοίμωξη, έχοντας θάψει βαθειά στα συρτάρια των αρμόδιων υπουργών κάθε εθνικό σχέδιο δράσης, αντιμετώπισης και καταπολέμησης της εξάπλωσης της HIV λοίμωξης.
Είδαμε αποτυχημένους Υπουργούς Υγείας να εξαπολύουν ρατσιστικές επιθέσεις σε οροθετικές γυναίκες, με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, καταπατώντας ακόμα και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα στον βωμό του εκλογικού οφέλους. Με την επαίσχυντη αυτή πράξη της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών τον περασμένο Μάιο, όχι μόνο δεν προστατεύτηκε η δημόσια υγεία, αλλά δόθηκε λανθασμένη εικόνα στον γενικότερο πληθυσμό πως το AIDS αφορά τον υπόκοσμο, τον κόσμο της πορνείας και των ναρκωτικών. Αποσιωπήθηκε το γεγονός της συνυπευθυνότητας και της συνευθύνης. Αποσιωπήθηκε ότι ο πραγματικός κίνδυνος είναι οι “φιλήσυχοι Έλληνες οικογενειάρχες”, που με περισσή υποκρισία απαιτούν από τις εκδιδόμενες γυναίκες, πληρώνοντας το κατιτίς παραπάνω, απροφύλακτο σεξ.
Είδαμε με φόβο την στοχοποίηση των οροθετικών γυναικών, θύματα και οι ίδιες στην πραγματικότητα, είδαμε τον διασυρμό ανθρώπων με HIV, είδαμε τα ψέματα και τον τρόμο να παίρνουν την θέση της υπεύθυνης ενημέρωσης, της στοχευμένης εκστρατείας, της επιστημονικής προσέγγισης. Είδαμε ν’ αποσιωπάται το γεγονός πως σε αντίστοιχες εφόδους σε οίκους ανοχής της Θεσσαλονίκης δεν βρέθηκε ούτε ένα άτομο οροθετικό.
Εμείς, η HOMOphonia, βλέπουμε καθημερινά τους φίλους μας, τους συντρόφους μας, τους συμπολίτες μας οροθετικούς να στριμώχνονται σε μία και μοναδική μονάδα ειδικών λοιμώξεων (ΜΕΛ). Βλέπουμε ακόμα και σήμερα ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να φοβάται την επαφή με οροθετικά άτομα, γιατί το Υπουργείο Υγείας δεν φρόντισε να διαφωτίσει με υπεύθυνη ενημέρωση τον κλάδο αυτό πως αν υπάρχει ένας φόβος από την επαφή με τα άτομα που ζουν με τον HIV, αυτός είναι να τα στιγματίσουμε, να τα αποκλείσουμε, να τα στείλουμε στο περιθώριο.
Εμείς, η ΗΟΜΟphonia, απαιτούμε στo όνομα των φίλων μας οροθετικών να υπάρχουν 2 και 3 ΜΕΛ στη Θεσσαλονίκη. Γιατί οι οροθετικοί είναι πλέον πάνω από 1.200, γιατί ο γεωγραφικός χώρος είναι πολύ μεγάλος – ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα-, γιατί η υγεία είναι ένας τομέας στον οποίον δεν χωράνε ούτε περικοπές, ούτε παιχνίδια στις πλάτες των ασθενών.
Εμείς, η ΗΟΜΟphonia, απαιτούμε την άμεση μεταφορά της Μονάδας Eιδικών Λοιμώξεων σε μεγαλύτερο χώρο, την πρόσληψη περισσότερων ειδικευμένων γιατρών. Και το απαιτούμε αυτό γιατί το τελευταίο διάστημα είδε το φως της δημοσιότητας το επεισόδιο να πετιέται στο δρόμο οροθετικός μετανάστης λόγω έλλειψης κρεβατιών νοσηλείας. Και τέλος απαιτούμε την μεταφορά αυτή, γιατί θεωρούμε την συστέγαση της ΜΕΛ με την μονάδα άσηπτου νοσηλείας ΜΑΝ ως απαράδεκτη και επικίνδυνη.
Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, πρέπει όλοι να είμαστε σε επιφυλακή για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τη δωρεάν χορήγηση της σωτήριας αντιρετροϊκής αγωγής σε όλους τους φορείς του ιού, ανεξαρτήτως καταγωγής, φύλου, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου.
Μας ανησυχούν τα τελευταία επιδημιολογικά δεδομένα της αύξησης των κρουσμάτων και δηλώνουμε την θέλησή μας να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην ενημέρωση του ετεροφυλόφιλου πληθυσμού, αλλά και των lgbt ατόμων και ειδικότερα της lgbt κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Είμαστε στη διάθεση κάθε οργάνωσης για να δουλέψουμε απο κοινού γι’ αυτόν τον σκοπό.
Εμείς, η HOMOphonia, η Συλλογικότητα που συνδιοργάνωσε το 1ο Pride στη Θεσσαλονίκη, σήμερα την 1η Δεκέμβρη δεν γιορτάζουμε.
Ανησυχούμε για όλα όσα δεν έγιναν από την πολιτεία στον τομέα αντιμετώπισης του AIDS, ανησυχούμε για τους κοινωνικούς στιγματισμούς και αποκλεισμούς των ατόμων που ζουν με HIV.
Ανησυχούμε για την πολιτεία που δεν στάθηκε ικανή όχι μόνο να καταστρώσει ένα εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης, αλλά ούτε ένα τόσο δα σποτάκι δεν στάθηκε ικανή να σχεδιάσει και να χρηματοδοτήσει.
Ανησυχούμε, γιατί αυτή η πολιτεία έχει βάλει στο στόχαστρό της επιδόματα και συντάξεις (που είναι η ελάχιστη εναπομείνασα μορφή του κράτους πρόνοιας) και χωρίζει τους οροθετικούς σε δύο κατηγορίες, τους νέους και των παλαιούς, όπου οι νέοι δεν έχουν δικαίωμα πια, ακόμα και στην ελάχιστη αυτή κοινωνική προστασία του επιδόματος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους η 1η Δεκέμβρη δεν είναι γιορτή, αλλά ημέρα εγρήγορσης και αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου!
ΣΤΟΠ ΟΜΟΦΟΒΙΑ 
leave a comment