Ένας στους τρεις άστεγους νέους είναι Γκέι, Λεσβία, Αμφί ή Τρανς.

Το φαινόμενο των άστεγν νέων LGBT ατόμων είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς αποδεικνύονται πολύ πιο ευάλωτοι από τους στρέιτ συνομιλήκους τους: εκτός από τις οικογενειακές συγκρούσεις που τους οδηγούν στο δρόμο, αντιμετωπίζουν και διακρίσεις στην αναζήτησή τους για ένα νέο σπίτι.

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε στοιχεία σχετικά, παρά μαθαίνουμε για περιπτώσεις από στόμα σε στόμα μιας και δεν υπάρχουν αρμόδιες υπηρεσίες και δομές. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που αποκαλύπτει έρευνα του Center for American Progress και η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2010.

Σύμφωνα με αυτήν, οι άστεγοι νέοι/ες στις Ηνωμένες Πολιτείες υπολογίζονται μεταξύ 1.600.000 και 2.800.000, ενώ εκτιμήσεις προτείνουν ότι ο αριθμός των γκέι, λεσβιών, αμφί και τρανς άστεγων νέων είναι ανησυχητικά δυσανάλογος. Συγκεκριμένα, ενώ το ποσοστό των LGBT ατόμων στον γενικό πληθυσμό υπολογίζεται μεταξύ 5-10%, το αντίστοιχο ποσοστό στην ομάδα των νέων αστέγων ανεβαίνει κατακόρυφα, φτάνοντας τ0 20-40%.

Ακόμα, μια συντηρητική εκτίμηση για τους LGBT νέους/ες που θα αντιμετωπίσουν την απειλή να μείνουν άστεγοι/ες κάθε χρόνο στις ΗΠΑ ανεβάζει τον αριθμό τους μεταξύ 320.000 – 400.000, ενώ η μέση ηλικία που μένει άστεγος/η ένας γκέι ή μία λεσβία στην Νέα Υόρκη είναι τα 14.4, για τους/τις δε τρανς η ηλικία πέφτει στα 13.5.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι άστεγοι LGBT νέοι/ες αντιμετωπίζουν σχεδόν διπλάσιες σεξουαλικές επιθέσεις από ότι οι στρέιτ, ενώ το 44% των άστεγων LGBT νέων αναφέρουν ότι, όσο βρίσκονταν στο δρόμο, τους ζητήθηκε να  κάνουν σεξ με αντάλλαγμα λεφτά, φαγητό, ναρκωτικά, καταφύγιο ή ρούχα, σε σχέση με το 26% των στρέιτ άστεγων νέων.

Τέλος, η απόρριψη και οι διακρίσεις στο σπίτι φαίνεται να οδηγούν σε σοβαρά προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα, με το 62% των άστεγων LGBT νέων να αντιμετωπίζουν διακρίσεις από τις οικογένειές τους, σε σχεση με το 30% των στρέιτ συνομιλήκων τους, ενώ το ίδιο ποσοστό αναφέρει ότι αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, σε αντίθεση με τους στρέιτ που πέφτει στο 29%.

Ένα πρώτο βήμα είναι να σπάσει η σιωπή για τους έφηβους και νέους που βρίσκονται άστεγοι, εξαιτίας της ομοφοβίας και της απόρριψης λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Ας μιλήσουμε,  ας μάθουμε για τους ανθρώπους δίπλα μας που αναγκάζονται να βρεθούν στο δρόμο, ας στηρίξουμε ο ένας τον άλλον και μαζί ας διεκδικήσουμε.

 

Η ψυχική υγεία των LGBT νέων απειλείται από την απόρριψη της οικογένειάς τους

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Academy of Pediatrics, η γονεϊκή απόρριψη είναι ένας  σημαντικός δείκτης για καταστροφικές επιπτώσεις στην υγεία LGBT παιδιών.

Συγκεκριμένα, οι LGBT νέοι που βιώνουν έντονη απόρριψη από την οικογένειά τους είναι :

• 8,4 φορές πιο πιθανό να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν,
• 5,9 φορές πιο πιθανό να εμφανίσουν υψηλά επίπεδα κατάθλιψης,
• 3,4 φορές πιο πιθανό να κάνουν χρήση παράνομων ουσιών και
• 3,4 φορές πιο πιθανό να κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις,

σε σχέση με τους συνομήλικούς τους, οι οποίοι δεν ανέφεραν ότι βίωσαν απόρριψη από τις οικογένειές του.

 

Όταν μιλάμε για γονεϊκή απόρριψη, σύμφωνα με τη μελέτη, δεν αναφερόμαστε μόνο στις ακραίες περιπτώσεις, όπου οι γονείς διώχνουν τα LGBT παιδιά τους από το σπίτι – αν και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: ένας στους τρεις άστεγους νέους είναι γκέι, λεσβία, αμφί ή τρανς.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες που υπογράφουν τη μελέτη, οι νέοι ή οι έφηβοι βιώνουν συναισθήματα απόρριψης και όταν οι γονείς τους υποστηρίζουν ότι τα ίδια τα παιδιά τους προκαλούν αντιδράσεις εκφοβισμού ή εξευτελισμού εξαιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού ή και όταν οι γονείς εκφράζουν την απογοήτευσή τους που τα παιδιά τους δεν είναι στρέιτ. Ακόμα, η απόρριψη μπορεί και να εκφραστεί με το να εμποδίζουν οι γονείς τα παιδιά τους από το να μαθαίνουν πράγματα σχετικά μετον σεξουαλικό τους προσανατολισμό.

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας είναι ιδιαίτερα σημαντικά, κυρίως γιατί χτυπούν ένα καμπανάκι σχετικά με τις αντιδράσεις των γονιών. Όπως φαίνεται από την έρευνα, η ανοχή δεν αρκεί: για την υγιή ψυχική ανάπτυξη των εφήβων και των νέων είναι απαραίτητη η αποδοχή των γονιών.

Η αποδοχή των LGBT εφήβων από την οικογένειά τους μπορεί να τους γλυτώσει από την αυτοκτονία

Οι γονείς, που αποδέχονται και υπερασπίζονται τα LGBT παιδιά τους στην εφηβεία. μπορούν να τα προστατεύουν από την κατάθλιψη ως ενήλικες, σύμφωνα με νέα έρευνα σε οικογένειες με λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς παιδιά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όπως διαβάζουμε στο τεύχος Νοεμβρίου του the Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing, συγκεκριμένες συμπεριφορές των γονιών, όπως το να υπερασπίζονται τα παιδιά τους όταν πέφτουν θύματα κακομεταχείρισης εξαιτίας της LGBT ταυτότητάς τους και το να στηρίζουν την έκφραση του φύλου τους, συνδέεται με χαμηλότερες πιθανότητες κατάθλιψης, χρήσης ουσιών, αυτοκτονικές σκέψεις και απόπειρες αυτοκτονίας στη νεαρή ενήλικη ζωή.

Μια άλλη έρευνα, στο επικείμενο τεύχος Ιανουαρίου του Pediatrics, υποστηρίζει ότι οι γκέι, λεσβίες και αμφί έφηβοι/ες είναι πιο πιθανό να είναι θύματα κακομεταχείρισης με τη μορφή τιμωρίας από τους καθηγητές, την αστυνομία και τα δικαστήρια. Παλαιότερες έρευνες, δε, έχουν δείξει ότι οι λεσβίες και οι γκέι έφηβοι/ες είναι πιο πιθανό να πέσουν θύματα σχολικού εκφοβισμού (bullying) σε σχέση με τους συνομήλικους τους.

Όπως αναφέρει η ερευνήτρια δρ Caitlin Ryan, διευθύντρια του Family Acceptance Project, στο San Francisco State University, «τα ευρήματα της συγκεκριμένης έρευνας, αντί απλά να επισημαίνουν τα αρνητικά βιώματα που ζουν κάποιοι από τους LGBT νέους, μπορούν να προσφέρουν ένα δρόμο προς την ελπίδα για τους LGBT νέους και τις οικογένειές τους, που παλεύουν να ισορροπήσουν τις βαθιά ριζωμένες θρησκευτικές και προσωπικές τους αξίες με την αγάπη για τα LGBT παιδιά τους». Η Ryan και οι συνεργάτες της ανέλυσαν δεδομένα που συνέλεξαν από 245 λευκούς και λατίνους LGBT νέους και νέες από 21 ως 25 ετών, οι οποίοι είχαν αποκαλύψει τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό τουλάχιστον σε έναν από τους γονείς τους. Οι συμμετέχοντες αξιολόγησαν πόσο συχνά έχουν βιώσει κάθε μία από 55 θετικές συμπεριφορές σε μία κλίμακα που κυμαινόταν από το «ποτέ» μέχρι το «πολλές φορές».

Μεταξύ αυτών των θετικών συμπεριφορών συμπεριλαμβάνονταν οι παρακάτω ερωτήσεις:

• Πόσο συχνά κάποιος από τους γονείς σου σου μιλάει ανοιχτά για τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό;

• Πόσο συχνά προσκαλούνται οι ανοιχτά LGBT φίλοι σου να συμμετάσχουν σε οικογενειακές δραστηριότητες;

• Πόσο συχνά κάποιος από τους γονείς σου σε πήγε σε μία LGBT οργάνωση για νέους ή κάποια τέτοια εκδήλωση;

• Πόσο συχνά κάποιος από τους γονείς επιδοκίμασε το ντύσιμο ή το κούρεμά σου, ακόμα κι αν δεν ήταν χαρακτηριστικό του (βιολογικού σου) φύλου;

Από τα αποτελέσματα, φάνηκε ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: χαμηλής, μέσης και υψηλής αποδοχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι LGBT νέοι με οικογένειες που χαρακτηρίζονται «υψηλής αποδοχής» έχουν πολύ υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης και κοινωνικής στήριξης στη νεαρή ενήλικη ζωή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 38,3% όσων συμμετεχόντων προέρχονται από οικογένειες χαμηλής αποδοχής αναφέρουν ότι είχαν σκέψεις αυτοκτονίας, στις οικογένειες υψηλής αποδοχής το ποσοστό αυτό πέφτει στο μισό (18,5%). Το ίδιο φαίνεται και στο δείκτη για τις απόπειρες αυτοκτονίας: το 57% όσων ανήκουν σε οικογένειες χαμηλής αποδοχής αναφέρουν ότι έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, με το ποσοστό αυτό να πέφτει στο 31% για άτομα, οι οικογένειες των οποίων χαρακτηρίζονται υψηλής αποδοχής.

Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν χαμηλή αποδοχή από την οικογένειά τους ως έφηβοι έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να αναφέρουν τόσο σκέψεις όσο και απόπειρες αυτοκτονίας, σε σύγκριση με όσους αναφέρουν υψηλά επίπεδα αποδοχής από τους γονείς τους. Ακόμα, οι οικογένειες που έδειξαν να έχουν υψηλή σχέση με τη θρησκεία ήταν πιο πιθανό να δείχνουν χαμηλή αποδοχή στα LGBT παιδιά τους. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι ακριβώς επειδή τα LGBT άτομα είναι κατά κάποιο τρόπο ένας κρυμμένος πληθυσμός, δεν μπορούν να είναι σίγουροι για την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματός τους στον γενικό πληθυσμό.

Σύμφωνα με τον Stephen Russell, εκλεγμένο πρόεδρο του Society for Research on Adolescence και σύμβουλος του Family Acceptance Project, «όλο και περισσότερες οικογένειες θέλουν να δείξουν αποδοχή στα παιδιά τους. Ωστόσο, πολλές οικογένειες θα παλέψουν όταν το παιδί τους κάνει coming out ως LGBT.. Είναι απαραίτητο να πραγματοποιούνται έρευνες όπως αυτή, για να καταλάβουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε τους τρόπους με τους οποίους οι οικογένειες δείχνουν την αποδοχή τους, ώστε να μπορέσουμε με τη σειρά μας να ανακαλύψουμε πώς να στηρίξουμε τις οικογένειες».

Σύμφωνα με το Project, οι συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται υποστηρικτικές συμπεριλαμβάνουν:

• να εκφράζεσαι με στοργή όταν το παιδί σου σου ανακοινώνει ή όταν μαθαίνεις ότι είναι γκέι, λεσβία αμφί ή τρανς

• να ζητάς τον σεβασμό απέναντι στο LGBT παιδί σου από τα άλλα μέλη της οικογένειας

• να στηρίζεις την LGBT ταυτότητα του παιδιού σου ακόμα κι όταν δεν νιώθεις άνετα με αυτό

• να καλωσορίζεις τους LGBT φίλους και συντρόφους του παιδιού σου στο σπίτι σου

• να στηρίζεις την έκφραση του φύλου από το παιδί σου

Εσύ σε ποια ηλικία έκανες coming out;

Θετικά στοιχεία σχετικά με την ηλικία στην οποία οι γκέι, αμφί και λεσβίες στη Βρετανία αποκαλύπτουν τον ερωτικό τους προσανατολισμό μεταφέρει έρευνα του Stonewall.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, στην οποία απάντησαν 1.500 άτομα που είναι ήδη out, ο μέσος όρος της ηλικίας του coming out έχει πέσει τα τελευταία 40 χρόνια: Συγκεκριμένα, οι σημερινοί 60άρηδες έκαναν coming out κατά μέσο όρο στην ηλικία των 37. Αντίθετα, οι 3οάρηδες αποκάλυψαν τον ερωτικό τους προσανατολισμό κατά μέσο όρο στα 21 τους, ενώ για όσους βρίσκονται στην ηλικιακή ομάδα 18-24, η ηλικία του coming out πέφτει στα 17.

Στην έρευνα, που πραγματοποιήθηκε μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, δεν απάντησαν άτομα που δεν έχουν κάνει coming out, το Stonewall όμως ανέφερε ότι  τα στοιχεία αποκαλύπτουν μία συμπεριφορά όσων έχουν την αυτοπεποίθηση να κάνουν coming out νωρίτερα. Μεταξύ των 33 ατόμων που απάντησαν στην έρευνα και είναι πάνω από 60 ετών, μόνο πέντε είχαν κάνει coming out σε ηλικία μικρότερη των 18, ενώ ήταν αρκετοί αυτοί που μίλησαν για τον ερωτικό τους προσανατολισμό μόλις τα τελευταία 10 χρόνια.

Η Ruth Hunt, στέλεχος του Stonewall, δήλωσε στον Guardian: “Οι άνθρωποι κάνουν coming out όλο και νεώτεροι. Φυσικά, ο καθένας από εμάς πρέπει να αποκαλύπτει τον ερωτικό του προσανατολισμό όταν νιώθει έτοιμος και σίγουρος, αλλά αυτά τα στοιχεία δείχνουν μια ενθαρρυντική τάση και στέλνουν ένα θετικό μήνυμα σε οποιονδήποτε δεν είναι ακόμα out: Δεν χρειάζεται να περιμένεις. Η Βρετανία είναι πλέον μια πιο δίκαιη χώρα από ότι ήταν ως τώρα, μπορείς να βρεις την υποστήριξη που χρειάζεσαι”.

Η Ruth Hunt απέδωσε την αλλαγή που καταγράφει η έρευνα στο γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι σήμερα έχουν πρόσβαση σε πολύ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα, ενώ την ίδια στιγμή είναι πιο πιθανό από ότι παλιότερα να βλέπουν γκέι και λεσβίες στη δημόσια ζωή, στα τηλεοπτικά προγράμματα, κλπ., η εικόνα των οποίων τους βοηθά να ταυτοποιήσουν συναισθήματα που μπορεί να έχουν και οι ίδιοι. “Αυτό που βλέπουμε είναι μία έκρηξη των μοντέλων των ρόλων.. οι άνθρωποι πια μιλάνε για το ότι είναι γκέι, επομένως μπορούν ευκολότερα να συσχετίσουν αυτό που νιώθουν με κάτι που μπορούν να δουν”. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι παρόλο που σήμερα τα σχολεία έχουν βελτιωθεί ως περιβάλλον για τους νέους, υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι και γονείς που συμβάλλουν στην οπισθοδρόμηση και την καθυστέρηση της συζήτησης για θέματα σεξουαλικότητας.

“Σήμερα, οι νέοι άνθρωποι αποκαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους στα σχολεία σε όλη τη Βρετανία”, δηλώνει η Hunt. “Μιας και οι γκέι, αμφί και λεσβίες μαθητές και μαθήτριες είναι πιο ορατοί/ές από ότι ήταν ως τώρα, είναι απαραίτητο τα σχολεία να βελτιώνουν την κατάσταση για αυτούς. Κάποιοι δάσκαλοι ακόμα πιστεύουν ότι ο ερωτικός προσανατολισμός είναι κάτι προσωπικό και δεν θα έπρεπε να συζητιέται, το ίδιο πιστεύουν και κάποιοι γονείς. Δεν προχωράμε όλοι με την ίδια ταχύτητα”.

Το coming out είναι μια πολύ προσωπική διεργασία, ο καθένας και η καθεμία από εμάς μπορεί να ανακινήσει το θέμα του ερωτικού του προσανατολισμού σε διαφορετική φάση της ζωής του. Εσύ σε ποια ηλικία αποκάλυψες στους φίλους και την οικογένειά σου ότι είσαι γκέι, αμφί ή λεσβία; Τι σε έκανε να είσαι ανοιχτός με τον ερωτικό σου προσανατολισμό; Ήταν εύκολο ή τραυματικό; Χαίρεσαι που έκανες coming out σε αυτή την ηλικία ή όχι;

ILGA Europe: Ισχυρή η ομοφοβία στα ευρωπαϊκά γήπεδα

Η ύπαρξη διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στον κόσμο του αθλητισμού στην Ευρώπη, σύμφωνα με ακτιβιστές, ενώ τα ζητήματα των διαφυλικών εγείρουν δύσκολα ερωτήματα.

“Η βασική δυσκολία βρίσκεται σε ριζωματικό επίπεδο (grassroots)”, αναφέρει ο Pepe Garcia Vazquez, συν-πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Γκέι και Λεσβιακού Αθλητισμού (European Gay and Lesbian Sport Federation). “Για παράδειγμα, συχνά τα γκέι άτομα δεν νιώθουν ελεύθερα να εκφραστούν”. Το θέμα αυτό αποτελούσε ένα από τα πολλά με τα οποία ασχολήθηκε το ετήσιο συνέδριο της ILGA-Europe στη Χάγη πριν 10 μέρες. “Άλλο ένα πρόβλημα είναι το ζήτημα της γλώσσας και η προσπάθεια να αποφύγουμε τις προσβολές”, συνεχίζει ο κος Vazquez. “Εξίσου σημαντικό είναι το απλό ζήτημα της μη ορατότητας των γκέι παικτών στον αθλητισμό”.

Παρόλα τα εμπόδια, τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος, αναφέρουν οι ακτιβιστές, επικαλούμενοι ως παράδειγμα την ραγδαία αύξηση των συμμετεχόντων στα EuroGames – τα Ευρωπαϊκά Γκέι και Λεσβιακά Πρωταθλήματα – οι συμμετέχοντες από 300 που ήταν το 1992, πρόπερσι έφτασαν τους 5.500! Ως επιστέγασμα αυτών, πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Γκέι και Λεσβιακού Αθλητισμού δέχτηκε χρηματοδότηση για την καταπολέμηση της ομοφοβίας στο Παγκόσμιο Γυναικείο Πρωτάθλημα του 2011 στη Γερμανία και ήδη έχει θέσει ως μελλοντικό πεδίο καταπολέμησης των προκαταλήψεων τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2012 στην παραδοσιακά συντηρητική Πολωνία.

Τα ζητήματα των διεμφυλικών στον αθλητισμό έχουν προκαλέσει την προσοχή της κοινής γνώμης αρκετές φορές στο παρελθόν, για παράδειγμα στην περίπτωση της Νοτιοαφρικανής αθλήτριας Caster Semenya, η οποία υπεβλήθη σε τεστ επιβεβαίωσης φύλου, αφού κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 800 μέτρα, στον παγκόσμιο πρωτάθλημα τον Αύγουστο του 2009. Αντίστοιχες περιπτώσεις έχουν προκαλέσει διαμάχη στην γκέι κοινότητα στο παρελθόν. Στα EuroGames του 2008 στην Βαρκελώνη, μία ομάδα παικτριών του βόλεϊ που μέχρι πρότινος ήταν άντρες καταχωρήθηκαν στο γυναικείο τμήμα, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση των ομάδων των λεσβιών που συμμετείχαν. “Υπάρχει όντως ένα τυφλό σημείο και εντός της γκέι κοινότητας, όσον αφορά αυτό το θέμα”, ανέφερε μια τρανς στην εκδήλωση της ILGA, προσθέτοντας τη ρητορική ερώτηση: “Χρειαζόμαστε όντως τα φύλα στον αθλητισμό;” Σύμφωνα με την Louise Englefield, επίσης συν-πρόεδρο της EGLSF, η απάντηση είναι “όχι”, η οποία επικαλούμενη μια σειρά πρόσφατων μελετών που δείχνουν ότι καλύτερο κριτήριο για το διαχωρισμό σε κατηγορίες στον αθλητισμό φαίνεται να είναι η ικανότητα και όχι το φύλο, πρότεινε τις μεικτές διοργανώσεις σε διάφορα αθλήματα. Η ριζοσπαστική αυτή ιδέα παραμένει δημοφιλής μεταξύ των διεμφυλικών, ωστόσο δεν γίνεται αποδεκτή από το σύνολο της LGBT κοινότητας.

πηγή Τhe EUobserver

“Οι γκέι ποδοσφαιριστές κρύβονται εξαιτίας εμπορικών πιέσεων”

Ενας στους τέσσερις βρετανούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, προπονητές και διαιτητές ξέρουν προσωπικά τουλάχιστον ένα ομοφυλόφιλο παίκτη, σύμφωνα με μια έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας από τους Ελις Κάσμορ και Τζέιμι Κλέλαντ. Την ίδια ώρα, από το μισό εκατομμύριο επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στον κόσμο, κανένας δεν έχει δηλώσει ανοιχτά τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.

Ο Κάσμορ, καθηγητής πολιτισμού, μίντια και αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο του Σταφορντσάιρ, τόνισε στο Reuters: “Από τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, προπονητές και διαιτητές , το 27% προσωπικά ξέρουν ομοφυλόφιλους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή, όμως κανένας από αυτούς (σ.σ. τους ποδοσφαιριστές) δεν έχει κάνει το βήμα να αποκαλύψει τη σεξουαλική του ταυτότητα.

“Υπάρχουν περίπου μισό εκατομμύριο επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Κανένας από αυτούς δεν είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Φαίνεται ότι πίσω από αυτή τη μυστικότητα κρύβονται εμπορικές πιέσεις”.

Αυτή η έρευνα εκδόθηκε την ίδια ώρα, που μια ερασιτεχνική ομάδα από τη Γαλλία αρνήθηκε να γράψει μέλος της έναν ομοφυλόφιλο ποδοσφαιριστή, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις, ακόμα και από τη γαλλίδα υφυπουργό αθλητισμού, Ραμά Γιαντέ, η οποία ζήτησε να παρθούν μέτρα εναντίον της συγκεκριμένης ομάδας.

Σύμφωνα με την έρευνα, βασική αιτία της μυστικότητας είναι η πίεση που ασκείται στους ποδοσφαιριστές από τους ατζέντηδές και τις ομάδες τους, παρά ο φόβος για αντιδράσεις από τους φιλάθλους.

“Η ανοιχτή σεξουαλική ταυτότητα δεν έχει προκαλέσει προβλήματα σε καριέρες ηθοποιών, μουσικών, ακόμα και πολιτικών κι ένα μεγάλο κομμάτι των φιλάθλων πιστεύει ότι δεν υπάρχει θέση για ομοφοβία στο ποδόσφαιρο”, συμπλήρωσε ο Κλέλαντ, λέκτορας κοινωνιολογίας και πρώην ποδοσφαιριστής της Κόβεντρι.

Μόλις ένας ποδοσφαιριστής είχε δηλώσει ανοιχτά τη σεξουαλική του ταυτότητα, ο Τζάστιν Φασάνου, πρώην παίκτης των Νόριτς, Νότιγχαμ και Μάντσεστερ Σίτι, ο οποίος το 1998, σε ηλικία 37 ετών, έδωσε τέλος στη ζωή του, μη αντέχοντας τη ρατσιστική κακοποίηση στον επαγγελματικό του χώρο.

πηγή: Sport.gr

Έρευνα για την ερωτική ζωή των νέων ανεβάζει το ποσοστό των γκέι αντρών στο 13%

Πάντα θεωρούσαμε ότι οι νέοι είναι πιο ανοικτοί στις σεξουαλικές εμπειρίες, ενώ πολλή συζήτηση γίνεται για τις ομοφυλοφιλικές εμπειρίες και πρακτικές. Τα ερευνητικά δεδομένα όμως είναι περιορισμένα, αφού η πλειονότητα των μελετών έχει εστιαστεί σε πληθυσμούς ετεροφυλόφιλων, αποκλείοντας ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους.

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό «Journal of Sexual Μedicine» (Ιούλιος 2010) μια μεγάλη μελέτη σε δείγμα 2.276 αμερικανών φοιτητών, που διεξήχθη με σκοπό τη διερεύνηση των σεξουαλικών πρακτικών νέων ανθρώπων με ετεροφυλοφιλικό, ομοφυλοφιλικό ή αμφιφυλοφιλικό προσανατολισμό.

Το 13,2% των ανδρών και το 4,7% των γυναικών ανέφεραν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους είναι ομοφυλοφιλικός, ενώ το 2,5% των ανδρών και το 5,7% των γυναικών ανέφερε αμφιφυλοφιλικό προσανατολισμό. Τα ποσοστά αυτά είναι σημαντικά υψηλότερα από εκείνα που είχαν καταγραφεί σε παλαιότερες μελέτες (η συχνότητα της ομοφυλοφιλίας σε παλαιότερες μελέτες ήταν κατά μέσο όρο 5% για τους άνδρες και 2-3% για τις γυναίκες).

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίασαν τα δεδομένα που υποδείκνυαν πως οι σεξουαλικές πρακτικές των νέων δεν καθορίζονταν αποκλειστικά από τον προσανατολισμό τους. Ετσι, 4% των ανδρών και 10% των γυναικών με ετεροφυλοφιλικό προσανατολισμό ανέφεραν πως είχαν σεξουαλικές εμπειρίες με άτομα του ίδιου φύλου. Πιο εντυπωσιακό εύρημα της μελέτης ήταν το γεγονός ότι το 37% των ομοφυλόφιλων ανδρών και το 44% των ομοφυλόφιλων γυναικών είχαν περιστασιακά σεξουαλικές εμπειρίες με άτομα του αντίθετου φύλου.

Αλλο ενδιαφέρον στοιχείο της μελέτης είναι πως οι ομοφυλόφιλοι άνδρες ανέφεραν στατιστικά μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στυτικής δυσλειτουργίας (24% σε ομοφυλόφιλους, σε σχέση με 12% σε ετεροφυλόφιλους) και εκσπερμάτισης, συγκριτικά με τους ετεροφυλόφιλους. Αντίθετα, οι ομοφυλόφιλες γυναίκες παρουσίαζαν λιγότερα σεξουαλικά προβλήματα από τις ετεροφυλόφιλες (51% στις ετεροφυλόφιλες και 29% στις ομοφυλόφιλες).

Η μελέτη διερεύνησε πιθανούς παράγοντες που θα μπορούσαν να εξηγούν τη μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης σεξουαλικών δυσλειτουργιών στους ομοφυλόφιλους άνδρες και κατέληξε σε δύο: α) Η διάρκεια της σχέσης ήταν καθοριστική. Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες (αλλά όχι γυναίκες) είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν περιστασιακές σχέσεις και αυτό τους επιφόρτιζε με άγχος σεξουαλικής επίδοσης, το οποίο μειωνόταν στις μακροχρόνιες σχέσεις. β) Ψυχολογικά προβλήματα, όπως γενικευμένο άγχος, είναι πιο συχνά στους ομοφυλόφιλους συγκριτικά με τους ετεροφυλόφιλους- και είναι γνωστός ο καταλυτικός ρόλος του άγχους και οι αρνητικές επιπτώσεις του στη στυτική λειτουργία.

Οι ερευνητές καταλήγουν στο ότι υπάρχει ανάγκη για στήριξη των νέων από εξειδικευμένους επιστήμονες/σεξολόγους, τόσο στην επιλογή του προσανατολισμού τους όσο και στις πρώτες τους σχέσεις, ώστε να αποφύγουν την εμφάνιση σεξουαλικών προβλημάτων, που όσο καθυστερούν να αντιμετωπιστούν γίνονται σοβαρότερα και θεραπεύονται δυσκολότερα.

πηγή: Τα Νέα

ΗΠΑ: Αυξάνει η αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών ως οικογένεια

«Αυτό είναι ένδειξη ενός πιο ανοιχτού κοινωνικού περιβάλλοντος, στο οποίο τα άτομα αισθάνονται πιο άνετα να συζητήσουν για την σεξουαλικότητά τους».

Όσο οι Αμερικανοί τιμούν την οικογένεια, άλλο τόσο διαφέρουν στο πώς την αντιλαμβάνονται. Σε διάφορες έρευνες που διεξήχθησαν από το 2003 έως το 2010 και σε δείγμα 2.300 ανθρώπων, παρατηρείται ότι υπάρχει αυξανόμενη αναγνώριση των ανύπαντρων ζευγαριών –είτε ομοφυλόφιλων είτε ετεροφυλόφιλων– ως οικογένεια.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, υπάρχουν και αρκετοί που «αντιστέκονται» σ’ αυτήν την τάση, με το να θεωρούν «περισσότερο» οικογένεια τα κατοικίδιά, παρά ζευγάρια ομοφυλόφιλων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, βέβαια, η αλλαγή στον τρόπο αντίληψης της «παραδοσιακής» οικογένειας (αύξηση 10% από το 2003 έως το 2010) συνδέεται με όσους από τους ερωτώμενους είχαν αναφέρει ότι είχαν φίλο ή συγγενή ομοφυλόφιλο.

«Αυτό είναι ένδειξη ενός πιο ανοιχτού κοινωνικού περιβάλλοντος, στο οποίο τα άτομα αισθάνονται πιο άνετα να συζητήσουν για την σεξουαλικότητά τους», λέει ένας εκ των επικεφαλής της έρευνας.

Στις αρχές της δεκαετίας, το ένα τρίτο απ’ όσους ερωτήθηκαν δήλωναν ότι τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια χωρίς παιδιά αποτελούν οικογένεια. Μάλιστα, το 2006, όταν το δείγμα ερχόταν αντιμέτωπο με την ερώτηση αν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια ή τα κατοικίδα μετρούν ως οικογένεια, ένα ποσοστό της τάξεως του 30% απαντούσε θετικά για τα κατοικίδια.

Σε έρευνα που έγινε το 2010, το 83% των ερωτώμενων δήλωσε ότι τα ανύπαντρα (ετεροφυλόφιλα) ζευγάρια με παιδιά είναι οικογένεια, ενώ το 40% αντιλαμβανόταν το ίδιο για ανύπαντρα (ετεροφυλόφιλα) ζευγάρια χωρίς παιδιά.

Την ίδια στιγμή, τα ποσοστά υποστήριξης γάμων μεταξύ ομοφυλόφιλων βρίσκονται στο 52% υπέρ και 48% κατά. Παρόλο που πέντε πολιτείες και η περιφέρεια της Columbia επιτρέπουν γάμους ομοφυλοφίλων η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν τους αναγνωρίζει. Αρκετοί θρησκευόμενοι συντηρητικοί ελπίζουν ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει την ίδια στάση παρά τις αλλαγές στην κοινή γνώμη.

Ολλανδία: υψηλότερη αποδοχή στους γκέι και τις λεσβίες – ανησυχία για την ομοφοβία στα σχολεία και τη θρησκεία

H έλλειψη αποδοχής για τους γκέι και τις λεσβίες μεταξύ των νέων, των ορθόδοξων χριστιανών, των μουσουλμάνων και κάποιων ομάδων μεταναστών προκαλούν ακόμα ανησυχία, σύμφωνα με νέα έκθεση της ομάδας κοινωνικής πολιτικής SCP της κυβέρνησης της Ολλανδίας.

H υποστήριξη των γκέι δικαιωμάτων στην Ολλανδία είναι υψηλότερη από άλλες χώρες και η έρευνα δείχνει κάποια βελτίωση. Παρόλο που το 9% του πληθυσμού ακόμα έχει “σοβαρές αντιρρήσεις” σχετικά με την ομοφυλοφιλία, αλλά αυτό είναι χαμηλότερο από το αντίστοιχο 15% το 2006.

Παρόλαυτα, ένας στους πέντε πολίτες δεν πιστεύουν ότι πρέπει να επιτρέπεται στους γκέι και τις λεσβίες να υιοθετούν παιδιά και ένας στους δέκα πιστεύει ότι ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών πρέπει να καταργηθεί. Ακόμα, σύμφωνα με την έρευνα, το 40% του πληθυσμού νιώθει άβολα αν δει δύο άντρες να φιλιούνται στο δρόμο.

Σχολεία

Η έκθεση αναφέρει ότι πρέπει να γίνει παραπάνω προσπάθεια για να βοηθηθούν οι γκέι και οι λεσβίες μαθητές/τριες οι οποίοι συχνά πέφτουν θύματα σχολικού εκφοβισμού και “εξοστρακισμού” εξαιτίας της εφηβικής ανάγκης για συμμόρφωση. Το ένα τρίτο των μαθητών πιστεύει ότι ο γκέι φίλος τους πρέπει να κρύβει τη σεξουαλικότητά του. Ακόμα, το να αποκαλέσουν κάποιον ομοφυλόφιλο αποτελεί βρισιά για τους μαθητές. Οι μισοί νέοι γκέι άντρες έχουν σκέψεις αυτοκτονίας, ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από ότι στον υπόλοιπο πληθυσμό σε αυτή την ηλικία. το 9% των γκέι αγοριών και το 16% των λεσβιών έχουν ήδη κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, αναφέρει η έρευνα.

Κακοποίηση

Ακόμα, πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια σχετικά με την καταπολέμηση της βίας εναντίον των γκέι και των λεσβιών: πέρσι μόνο στο Άμστερνταμ καταγράφηκαν 82 αναφορές περιστατικών βίας εναντίον γκέι και λεσβιών. Η λεκτική κακοποίηση είναι πιο συχνή. Ένας στους δέκα γκέι άντρες αναφέρει ότι έχει δεχτεί λεκτική επίθεση στο χώρο εργασίας ή στο σχολείο εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, τρεις στους δέκα αναφέρει λεκτική βία από ξένους. Οι λεσβίες μητέρες είναι εξίσου πιθανό να αντιμετωπίσουν λεκτική κακοποίηση και κουτσομπολιό. Ένα ποσοστό 61% αναφέρει ότι τα παιδιά τους δέχονται πειράγματα σχετικά με τις μητέρες τους.

Πολιτικοί

Η οργάνωση γκέι δικαιωμάτων COC απευθύνθηκε στον διαπραγματευτή της κυβέρνησης συνεργασίας Uri Rosenthal και στους ηγέτες των πολιτικών κομμάτων παροτρύνοντας τους να εισάγουν την γκέι χειραφέτηση στην πολιτική ατζέντα. Η αποδοχή των λεσβιών, γκέι, αμφί και τρανς είναι ένα τεστ για την ανοιχτή και ανεκτική κοινωνία μας”, αναφέρει η οργάνωση.

πηγή

Είσαι έτοιμος για κάτι τόσο μεγάλο;

Η EMIS είναι η μεγαλύτερη έρευνα που έγινε ποτέ για γκέι άνδρες, αμφισεξουαλικούς άνδρες και άλλους άνδρες που έλκονται από άνδρες. Η έρευνα διεξάγεται σε όλη την Ευρώπη.

Η έρευνα αναφέρεται στη σεξουαλική ζωή, στους κινδύνους και τις προφυλάξεις καθώς και τη χρήση υπηρεσιών υγείας. Ένας από τους στόχους είναι η απάντηση στο ερώτημα αν οι άνδρες γκέι και άλλοι άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες έχουν πρόσβαση σε τεστ HIV και σε μέτρα πρόληψης. Χρειάζονται 20 με 30 λεπτά για να απαντήσεις στην έρευνα και παρέχεται πλήρης ανωνυμία.

Η έρευνα διοργανώνεται από μια διεθνή ομάδα ερευνητών και υπευθύνων υγείας σε δημόσιες υπηρεσίες υγείας, πανεπιστήμια και μη κυβερνητικές οργανώσεις που εργάζονται για την καταπολέμηση του HIV και για την υγεία και τα δικαιώματα των γκέι, από 31 ευρωπαϊκές χώρες.

Η έρευνα χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων, το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Γραφείο του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας, και πολλές εθνικές και διεθνείς οργανώσεις και ιστότοπους γκέι ανδρών.

Περισσότερες πληροφορίες για την έρευνα θα βρεις στο www.emis-project.eu

Συμπλήρωσε την ανώνυμη έρευνα τώρα: www.emis-survey.eu

Το 51% των Ελλήνων συμφωνεί ότι “οι γκέι και οι λεσβίες πρέπει να ζουν τη ζωή τους όπως θέλουν”

Ένας στους δύο Έλληνες υποστηρίζει το δικαίωματα των γκέι και των λεσβιών να ζουν τη ζωή τους όπως θέλουν, σύμφωνα με τελευταία έρευνα που δημοσιοποίησε χθες το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.

Το Ινστιτούτο Πολιτικής Κοινωνιολογίας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) παρουσίασε χθες το Πόρισμα της τελευταίας του έρευνας για τις στάσεις των Ελλήνων, οι οποίες συγκρίνονται με τις αντίστοιχες σε 27 χώρες-μέλη και υπό ένταξη χώρες της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Κοινωνική Έρευνα (European Social Survey) επαναλαμβάνεται κατά διαστήματα και η Ελλάδα συμμετείχε στις περιόδους 2002-3 και 2004-5. Αυτή η πορεία στο χρόνο αποτυπώνει τις στάσεις που τείνουν να παγιωθούν στο κοινωνικό σώμα, αλλά και τις μεταβολές τους.

Μεταξύ των θεμάτων που θίγει η έρευνα, είναι κι οι στάσεις των Ελλήνων και των Ελληνίδων σχετικά με την ελευθερία των ομοφυλόφιλων ατόμων.

Τα τελευταία αποτελέσματα της έρευνας, που αφορούν τις στάσεις των Ελλήνων το 2009, είναι ενθαρρυντικά για την μεταβολή της στάσης απέναντι στους γκέι και τις λεσβίες.

Συγκεκριμένα, στο ερώτημα «Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να ζουν τη ζωή τους όπως θέλουν»:

• συμφωνώ απόλυτα/συμφωνώ απάντησε το 51% των ερωτηθέντων

• ούτε συμφωνώ ούτε διαφωνώ απάντησε το 21,5%

• διαφωνώ απόλυτα/διαφωνώ το 24,4% και

• δεν ξέρω/δεν απαντώ το 3,0%

Οι θετικές στάσεις των Ελλήνων και των Ελληνίδων απέναντι στους γκέι και τις λεσβίες υπολείπεται ακόμα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών, όπου το 64% απάντησε συμφωνώ απόλυτα/συμφωνώ, ενώ το ποσοστό των απαντήσεων διαφωνώ απόλυτα/διαφωνώ ήταν 16,8%.

Για να δείτε όλη την έρευνα, πατήστε εδώ

Υψηλότερη αυτοεκτίμηση, καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς για τα παιδιά με λεσβίες μητέρες!

Τα χρόνια της εφηβείας δεν είναι ποτέ τα ευκολότερα για μια οικογένεια. Αλλά θα μπορούσαν να αποτελούν ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση όταν μιλάμε για παιδιά και γονείς σε οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών;

Αυτή την ερώτηση εξερεύνησαν ερευνητές στην πρώτη μελέτη που αφορά παιδιά που μεγάλωσαν με δύο μητέρες, από τη γέννησή τους ως την εφηβεία. Παρ’ όλο που προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών ομόφυλων ζευγαριών δεν παρουσιάζει καμία σημαντική διαφορά σε σύγκριση με τα παιδιά σε οικογένειες ετεροφυλόφιλων, οι περισσότερες από αυτές τις έρευνες αφορούσαν παιδιά που γεννήθηκαν σε ετεροφυλόφιλους γάμους, οι οποίοι οδηγήθηκαν σε διαζύγιο και οι μητέρες έπειτα “αποκαλύφθηκαν” ως λεσβίες.

Στη νέα τους έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Pediatrics, οι ερευνητές Nanette Gartrell, καθηγήτρια της ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο και Henry Bos, συμπεριφορικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, έδωσαν έμφαση σε οικογένειες τις οποίες ονόμασαν planned lesbian families – οικογένειες όπου οι μητέρες αυτοπροσδιορίστηκαν ως λεσβίες την περίοδο που έκαναν τεχνητή γονιμοποίηση.

Οι συγγραφείς βρήκαν ότι οι δείκτες σχετικά με την ανάπτυξη και την κοινωνική συμπεριφορά των παιδιών που μεγάλωσαν με λεσβίες μητέρες – μιλώντας είτε για ζευγάρια είτε για μονογονεϊκές οικογένειες – ήταν όμοιοι με αυτούς των παιδιών που μεγάλωσαν σε ετεροφυλόφιλες οικογένειες. Τα ευρήματα ήταν αναμενόμενα, είπαν οι συγγραφείς.

Ωστόσο, με έκπληξη ανακάλυψαν ότι τα παιδιά σε οικογένειες λεσβιών σημείωσαν υψηλότερα σκορ από τα παιδιά στρέιτ οικογενειών σε κάποια μεγέθη, όπως η αυτο-εκτίμηση, είχαν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς, όπως επιθετικότητα.

“Οι ερευνητικές προσδοκίες μας ήταν απλά να μη βρούμε καμία διαφορά μεταξύ των εφήβων που μεγάλωσαν σε οικογένειες λεσβιών και αυτών που μεγάλωσαν σε στρέιτ οικογένειες”, είπε η Gartrell. “Εξεπλάγην όταν είδα ότι σε κάποιες μετρήσεις βρήκαμε υψηλότερα σκορ στις δεξιότητες και χαμηλότερα στα προβλήματα συμπεριφοράς. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα!”.

Τα δεδομένα που ανέλυσαν οι Gartrell και Bos προέκυψαν από την έρευνα U.S. National Longitudinal Lesbian Family Study (NLLFS), η οποία ξεκίνησε το 1986. Οι συγγραφείς συμπεριέλαβαν 154 γυναίκες σε 84 οικογένειες, οι οποίες επέλεξαν την τεχνητή γονιμοποίηση προκειμένου να δημιουργήσουν οικογένεια. Οι γονείς συμφώνησαν να απαντήσουν ερωτήσεις για τις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών τους, για την απόδοσή τους στο σχολείο και τη συμπεριφορά τους, σε πέντε follow-up, κατά τη διάρκεια των 17 χρόνων που διήρκεσε η έρευνα. Οι ερευνητές πήραν συνεντεύξεις από τα παιδιά κατά την ηλικία των 10 ετών, κι έπειτα τους ζητήθηκε όταν ήταν 17 να συμπληρώσουν ένα online ερωτηματολόγιο, το οποίο συμπεριελάμβανε ερωτήσεις για τις δραστηριότητες των εφήβων, την κοινωνική τους ζωή, τα συναισθήματα άγχους ή κατάθλιψης και τη συμπεριφορά τους.

Όπως αναμενόταν, οι ερευνήτες βρήκαν ότι το 41% των παιδιών ανέφεραν ότι είχαν υποστεί πειράγματα, αποκλεισμό ή διακρίσεις εξαιτίας του ότι μεγάλωναν με γονείς του ίδιου φύλου. Ωστόσο, στα ψυχομετρικά τεστ, οι Gartrell and Bos δεν εντόπισαν καμία διαφορά  ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά και τα παιδιά της ομάδας ελέγχου. Στην ηλικία των 10, τα παιδιά τα οποία ανέφεραν ότι είχαν υποστεί διακρίσεις δεν έδειξαν παραπάνω σημάδια άγχους από τους συνομιλήκους τους, αλλά στην ηλικία των 17, τα συναισθήματα αυτά είχαν εξαφανιστεί. “Προφανώς, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες, όπως η στήριξη από την οικογένεια και οι αλλαγές στην εκπαίδευση σχετικά με την εκτίμηση στη διαφορετικότητα, που βοηθούν τους νέους ανθρώπους να είναι σε καλύτερη θέση παρ’όλες αυτές τις εμπειρίες”, ανέφερε η Gartrell.

Οι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά με λεσβίες μητέρες έχουν καλύτερες επιδόσεις σε κάποια μεγέθη από αυτά σε ετεροφυλόφιλες οικογένειες δεν έχουν διασαφηνιστεί ακριβώς. Ύστερα από τη μελέτη οικογενειών γκέι και λεσβιών για 24 χρόνια, η Gartrell έχει κάποιες θεωρίες σχετικά: “Οι λεσβίες μητέρες ασχολούνται πολύ με τις ζωές των παιδιών τους. Και αυτή είναι μια σημαντική συνταγή για ένα υγιές μεγάλωμα. Το να είναι παρόντες/ούσες οι γονείς, να έχουν καλή επικοινωνία, να ασχολούνται με την εκπαίδευση των παιδιών τους, να ενδιαφέρονται να μάθουν τι συμβαίνει στο σχολείο αλλά και σε διάφορες πτυχές της ζωής των παιδιών τους, όλο αυτό είναι πολύ, πολύ σημαντικό”.

Παρόλο που οι λεσβίες μητέρες δεν είναι οι μοναδικές που ασχολούνται ενεργά με τις ζωές των παιδιών τους, η Gartrell σημειώνει ότι οι λεσβίες μητέρες έχουν την τάση να δίνουν προτεραιότητα σε αυτού του τύπου το γονεϊκό ρόλο. Επειδή τα παιδιά τους είναι πιο πιθανό να βιώσουν εμπειρίες διακρίσεων και στιγματισμού, οι μητέρες αυτές έχουν περισσότερες πιθανότητες να θίγουν πολύπλοκα ζητήματα, όπως η σεξουαλικότητα, η διαφορετικότητα και η ανεκτικότητα. Το να υπάρχουν τέτοιου είδους “θεμέλια” μπορεί να συμβάλλει στο να έχουν παιδιά με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ωριμότητα για να διαχειριστούν μεγαλώνοντας τις κοινωνικές διαφορές και προκαταλήψεις.

Μιας και η έρευνα συνεχίζεται, η Gartrell ελπίζει να εξετάσει κάποιες από αυτές τις θεωρίες με συμπληρωματικές μελέτες. Ακόμα, ελπίζει να συγκεντρώσει περισσότερα δεδομένα σχετικά με οικογένειες με γονείς γκέι άντρες, μιας και η γκέι πατρότητα είναι λιγότερο συνήθης εξαιτίας του μεγάλου κόστους της διαδικασίας για παρένθετη μητέρα ή για υιοθεσία από γκέι ζευγάρια.

πηγή

Εσωτερικεύοντας την ομοφοβία της κοινωνίας..

Το site γνωριμιών ManCentral.com στη Μεγάλη Βρετανία πραγματοποίησε έρευνα σχετικά με το πόσο άνετα νιώθουν οι γκέι και οι αμφισεξουλικοί άντρες να εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους δημόσια. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το 61% των γκέι και αμφισεξουαλικών αντρών αναφέρουν ότι νιώθουν άβολα να εκδηλώνουν την τρυφερότητά τους σε δημόσιο χώρο.

Από τους συνολικά 3.200 άντρες που πήραν μέρος στην έρευνα, το 23% των αντρών δήλωσαν ότι νιώθουν άβολα να είναι τρυφεροί σε οποιοδήποτε δμόσιο χώρο, ενώ σχεδόν 4 στους 10 (38%) από αυτούς αναφέρουν ότι θα ένιωθαν αρκετά γενναίοι για να κάνουν κάτι τέτοιο μόνο σε ένα gay-friendly περιβάλλον. Σε μία παρόμοια έρευνα, η οποία αφορούσε ετεροφυλόφιλους, τα αποτελέσματα ήταν διαμετρικά αντίθετα: μόνο το 6% είπε ότι δεν νιώθει άνετα να φιλήσει κάποιον ή να κρατήσει το χέρι του σε δημόσιο χώρο.

Παραδόξως, η ηλικιακή ομάδα που νιώθει πιο άβολα με τις δημόσιες εκδηλώσεις τρυφερότητας (28%) είναι αυτή των 18-24 ετών, ενώ οι άντρες από 61 ετών και πάνω που αναφέρουν την ίδια δυσκολία είναι μόνο 19%. Εκπρόσωπος του ManCentral.com δήλωσε: “”Αξίζει να σημειωθεί ότι όσοι είναι πάνω από 60 ετών ήταν γύρω στα 18-20 όταν η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρόλαυτα οι στατιστικές δείχνουν ότι νιώθουν λιγότερο καταπιεσμένοι από όσοι είναι τώρα στην ηλικιακή ομάδα 18-24”.

“Εξακολουθεί να υπάρχει η αίσθηση ότι οι εκδηλώσεις τρυφερότητας μεταξύ αντρών είναι στη χειρότερη περίπτωση απαράδεκτες, ή στην καλύτερη, παραμένουν ταμπού”.

Το ερώτημα που προκύπτει από αυτά τα στατιστικά ευρήματα είναι για ποιο λόγο επικρατούν τέτοια συναισθήματα σε μια κοινωνία που θεωρείται πια περισσότερο ανεκτική…

πηγή

Νέα έρευνα αποκαλύπτει: “θύματα εγκλημάτων μίσους η πλειοψηφία των LGBT ατόμων”

Η πλειοψηφία των LGBT (λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς) ανθρώπων έχουν υποστεί λεκτική κακοποίηση, ενώ ένας στους τρεις έχουν υπάρξει θύματα σωματικής βίας, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Τα στοιχεία της οργάνωσης Stonewall Scotland αναφέρουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά στην αστυνομία.

Ένας στους τέσσερις συμμετέχοντες στην έρευνα είπαν ότι αντιμετωπίζουν την λεκτική κακοποίηση ως μέρος της ζωής των γκέι και τρανς ατόμων.

Η έρευνα αυτή έρχεται στη δημοσιότητα λίγο πριν την πρόταση ενός νέου νόμου, που στοχεύει στην αντιμετώπιση των εγκλημάτων μίσους κατά των LGBT ανθρώπων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Η νομοθεσία, η οποία θα εφαρμοστεί την Τετάρτη, προβλέπει σκληρότερα μέτρα για εγκλήματα με κίνητρο το σεξουαλικό ή γενετήσιο προσανατολισμό των θυμάτων, ή κάποια αναπηρία τους.

Ο Carl Watt, διευθυντής του Stonewall Scotland, αναφέρει: